آلزایمر

بیماری آلزایمر نوعی اختلال پیشرونده است که باعث می شود سلول های مغزی از بین بروند و بمیرند. بیماری آلزایمر، شایع ترین علت زوال عقل است که با کاهش مداوم در تفکر، مهارت های رفتاری و اجتماعی توانایی فرد را مختل می کند. علائم اولیه این بیماری ممکن است فراموش کردن وقایع یا گفتگوهای اخیر باشد. با پیشرفت این بیماری، فرد مبتلا به آلزایمر دچار اختلال شدید حافظه می شود و توانایی انجام کارهای روزمره خودش را از دست می دهد.

داروهای فعلی بیماری آلزایمر ممکن است به طور موقت علائم را بهبود ببخشند یا سرعت پیشرفت بیماری را کندتر کنند. این روش های درمانی گاهی اوقات به مبتلایان آلزایمر کمک می کند تا عملکرد خود را به حداکثر برسانند و استقلال را برای مدتی حفظ کنند. برنامه ها و خدمات مختلفی وجود دارند که می تواند به حمایت از افراد مبتلا به آلزایمر و مراقبان آن ها کمک کند.

هیچ درمان قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. در مراحل پیشرفته بیماری، عوارض ناشی از از دست دادن عملکرد شدید مغز مانند کم آبی، سوء تغذیه یا عفونت منجر به مرگ بیمار می شود.

علائم آلزایمر

از دست دادن حافظه، علائم اصلی بیماری آلزایمر است. نشانه اولیه آلزایمر این است که فرد معمولاً در به خاطر سپردن وقایع یا مکالمات اخیر دچار مشکل می شود است با پیشرفت بیماری، اختلالات حافظه بدتر و علائم دیگر ایجاد می شود. در مراحل اولیه بیماری، فرد از در به خاطر سپردن چیزها و سازماندهی افکار خود دچار مشکل شود. ممکن است اعضای خانواده یا دوستانش متوجه بدتر شدن علائم او شوند.

تغییرات مغزی مرتبط با آلزایمر که منجر به افزایش مشکلات بیمار می شوند، عبارتند از:

حافظه

افت حافظه ممکن است در هر کسی اتفاق بیفتد. اما از دست رفتن حافظه در بیماری آلزایمر این افت حافظه در طولانی مدت ادامه دارد و بدتر می شود و بر توانایی عملکرد فرد تأثیر می گذارد.

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است:

• در مکان های آشنا گم می شوند.
• حرف و سوالات خودشان را بارها تکرار کنند.
• نام اعضای خانواده و اشیاء روزمره خود را فراموش می کنند.
• به طور مرتب وسایل خودشان را در مکان های غیر معمول قرار می دهند.
• مکالمات، قرارها یا رویدادها را فراموش می کنند و بعداً آن ها را به خاطر نیاورند.
• در یافتن کلمات صحیح برای شناسایی اشیاء، بیان افکار و گفتار خود دچار مشکل می شوند.

تفکر و استدلال

بیماری آلزایمر باعث اختلال در تمرکز و تفکر افراد خصوصاً درباره مفاهیم انتزاعی مانند اعداد می شود. انجام دادن چند کار به طور همزمان برای مبتلایان به آلزایمر سخت و شوار است، و ممکن است این افراد نتوانند کارهای مثل مدیریت امور مالی، مسائل مربوط به چک و پرداخت قبوض را به درستی انجام دهند. چون این افراد نمی توانند اعداد را درست تشخیص دهند و با آن ها کار کنند.

قضاوت و تصمیم گیری

به مرور زمان توانایی تصمیم گیری و قضاوت مناسب در بیماران کاهش می یابد. به عنوان مثال، فرد ممکن است در برقراری روابط اجتماعی با افراد دچار مشکل شده و یا یا لباس هایی بپوشد که مناسب وضعیت آب و هوایی نباشد. در نهایت، افراد مبتلا به آلزایمر پیشرفته ممکن است انجام کارهای اساسی مانند لباس پوشیدن و استحمام را فراموش کنند.

تغییر در شخصیت و رفتار

تغییرات مغزی که در بیماری آلزایمر رخ می دهد می تواند بر خلق و خو و رفتار آن ها تأثیر بگذارد و باعث بروز مشکلات زیر شود:

• افسردگی
• بی تفاوتی
• سرگردانی
• نوسانات خلقی
• تغییر در عادات خواب
• عدم اعتماد به دیگران
• تحریک پذیری و پرخاشگری
• هذیان، از جمله اعتقاد داشتن به این که چیزی به سرقت رفته

حفظ برخی مهارت های ذهنی

مبتلایان به آلزایمر برخلاف مهارت های زیادی که از دست می دهند، ممکن است بتوانند بسیاری از مهارت های مهم را برای مدت طولانی تری حفظ کنند.

مهارت های حفظ شده این بیماران می تواند شامل:

• خواندن
• رقصیدن
• خوانندگی
• گوش دادن
• گوش دادن به موسیقی
• گفتن داستان و یادآوری مجدد
• نقاشی و یا انجام کارهای هنری

علت آلزایمر

دانشمندان معتقدند که در بیشتر افراد، بیماری آلزایمر به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و محیطی که به مرور زمان بر مغز تأثیر می گذارد به وجود می آید. کمتر از یک درصد از موارد ممکن است، آلزایمر با تغییرات ژنتیکی خاصی ایجاد شود. این موارد به ندرت دیده می شود و معمولاً منجر به بروز بیماری در سنین میانسالی می شود.

دلایل دقیق بیماری آلزایمر به طور کامل تشخیص داده نشده اند، اما به نظر می رسد مشکل مربوط به پروتئین های مغزی است که به طور عادی قادر به عملکرد مناسب خود نیستند و کار سلول های مغزی (نورون ها) را مختل می کنند و یک سری مواد سمی را در مغز آزاد می کنند. نورون ها آسیب دیده، اتصالات خود را از دست می دهند و در نهایت می میرند.

این آسیب سال ها قبل از بروز علائم در ناحیه ی از مغز که حافظه را کنترل می کند آغاز می شود. از بین رفتن نورون ها در سایر مناطق مغز انتشار می یابد. در اواخر مرحله بیماری، مغز به میزان قابل کوچک می شود.

محققان نقش دو پروتئین را در بررسی علت آلزایمر شناسایی کرده اند:

• پلاک ها. بتا-آمیلوئید قطعه باقیمانده از یک پروتئین بزرگتر است. تجمع این قطعات باعث اختلال در سلول های عصبی می شود و رسوبات بزرگتری به نام پلاک های آمیلوئید تشکیل می دهند.
• درهم و برهم. پروتئین های تاو در نقل و انتقالات مواد مغذی و سایر مواد ضروری دستگاه عصبی نقش مهمی دارند. در بیماری آلزایمر، پروتئین های تاو تغییر شکل داده و ساختارهایی به نام تنگل های عصبی فیبریدی تشکیل می دهند و باعث مختل شدن سیستم عصبی می شوند و و برای سلول های عصبی سمی هستند.

عوامل خطر آلزایمر

سن

افزایش سن بزرگترین عامل خطرناک برای بیماری آلزایمر است. آلزایمر بخشی از پیری طبیعی نیست، اما با افزایش سن، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می یابد.

تاریخچه خانواده و ژنتیک

در صورت داشتن سابقه خانوادگی، خطر ابتلا افراد به این بیماری بیشتر می شود.

سندرم داون

بسیاری از افراد مبتلا به سندرم داون به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند. علائم و نشانه های آلزایمر در افراد مبتلا به سندرم داون نسبت به جمعیت عمومی 10 تا 20 سال زودتر ظاهر می شود.

جنسیت

آلزایمر در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد زیرا زنان عموما بیشتر از مردان عمر می کنند.

اختلال شناختی خفیف

اختلال شناختی خفیف (MCI) کاهش حافظه یا تفکر وابسته به سن افراد می باشد، اما این کاهش مانع از عملکرد فرد در محیط های اجتماعی یا کاری او نمی شود. افرادی که دارای MCI هستند، در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند. افراد با تشخیص زود هنگام MCI و تغییرات سبک زندگی و مراجعه منظم به پزشک می توانند راهکارهایی را برای جبران از دست دادن حافظه خود یادبگیرند و آن ها را عملی کنند.

سابقه ضربه مغزی

خطر ابتلا به آلزایمر در افرادی که سابقه ضربه مغزی دارند بیشتر است.

الگوهای خواب ضعیف

تحقیقات نشان داده است که الگوهای خواب ضعیف، مانند مشکل در خوابیدن یا بی خوابی، با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است.

سبک زندگی و سلامت قلب

عوامل خطر مرتبط با بیماری های قلبی نیز ممکن است خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:

• چاقی
• عدم ورزش
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• دیابت نوع 2 کنترل نشده
• سیگار کشیدن یا قرار گرفتن در معرض دود دست دوم

این عوامل همه قابل کنترل هستند. بنابراین، با تغییر عادات سبک زندگی خود می توانید تا حدودی خطر ابتلا خودتان را به این بیماری های کاهش دهید. به عنوان مثال، ورزش منظم و رژیم غذایی کم چربی سرشار از میوه و سبزیجات با کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است.

یادگیری مادام العمر و تعامل اجتماعی

برقراری ارتباط با دیگران و شرکت در فعالیت های ذهنی و اجتماعی با کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است. به نظر می رسد سطح تحصیلات پایین تر از دیپلم یک عامل خطر برای بیماری آلزایمر محسوب می شود.

عوارض آلزایمر

از دست دادن حافظه، اختلال در قضاوت و سایر تغییرات شناختی ناشی از آلزایمر می تواند درمان سایر بیماری ها و اختلالات را پیچیده تر کند. فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است:

• نتواند علائم بیماری های را که تجربه می کند را بگوید.
• قادر نباشد برنامه درمانی خودش را پیگیری کند.

با پیشرفت بیماری در آخرین مراحل، تغییرات مغزی عملکردهای جسمی مانند بلع، تعادل و کنترل روده و مثانه را تحت تاثیر قرار می دهد و این اثرات می تواند باعث بروز عوارض جدی تر زیر شوند:

• شکستگی
• زخم بستر
• سوء تغذیه یا کم آبی بدن
• ذات الریه و سایر عفونت ها
• استنشاق غذا یا مایع به داخل ریه ها (آسپیراسیون)

پیشگیری آلزایمر

بیماری آلزایمر، قابل پیشگیری نیست. با این حال، افراد می توانند تعداد زیادی از عوامل خطر مرتبط با سبک زندگی خود را تغییر دهند. شواهد نشان می دهد که تغییر در رژیم غذایی و ورزش مکن است خطر ابتلا به آلزایمر و سایر اختلالات ایجاد کننده زوال عقل را کاهش دهد. کنترل عوامل خطر بیماری های قلبی می تواند در کاهش ابتلا به آلزایمر موثر باشند.

مطالعات نشان داده است كه مهارت های تفكر حفظ شده را می توان با مشاركت در رویدادهای اجتماعی، خواندن، رقصیدن، بازی های تخته ای، انجام فعالیت های هنری، نواختن ساز و سایر فعالیت هایی كه نیاز به تعامل ذهنی و اجتماعی دارند حفظ کرد و آن ها را بهبود بخشید.

تشخیص آلزایمر

یکی از اصلی ترین روش ها برای تشخیص آلزایمر، شناسایی علائم و تأثیر آن ها در زندگی روزمره بیماران می باشد. علاوه بر این، پزشک می تواند برای ارزیابی مهارت های حافظه و تفکر بیماران و یا تایید کردن و یا رد سایر دلایل احتمالی آن ها آزمایشاتی را تجویز کند.

آزمایشات

آزمایشات تشخیصی برای بیماری آلزایمر شامل موارد زیر می باشد:

معاینه فیزیکی و عصبی

پزشک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و احتمالاً با تجویز آزمایشات تشخیصی موارد زیر را ارزیابی خواهد کرد:

• تعادل
• رفلکس ها
• ضعف و قدرت عضلات
• حس بینایی و شنوایی
• هماهنگی بین حرکات
• امکان بلند شدن بیمار از صندلی و راه رفتن او در اتاق

آزمایشات آزمایشگاهی

آزمایش خون می تواند در رد و یا تایید علت های احتمالی دیگر مانند اختلال تیروئید یا کمبود ویتامین موثر باشد.

وضعیت روانی و آزمایش عصبی روانی

پزشک ممکن است برای ارزیابی حافظه و دیگر مهارت های تفکر بیمار، وضعیت روانی بیمار را مورد بررسی قرار دهد. آزمایش عصبی روانی می توانند جزئیات بیشتری در مورد عملکرد ذهنی بیماران در مقایسه با افراد هم سن و سال با آن ها ارائه دهد.

تصویربرداری از مغز

در حال حاضر تصویربرداری از مغز برای مشخص کردن ناهنجاری های مانند سکته مغزی، تروما یا تومورها که ممکن است باعث ایجاد تغییر شناختی شود مورد استفاده قرار می گیرد.

پزشک می تواند برای تصویربرداری از ساختارهای مغز بیمار موارد زیر را توصیه کند:

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی. MRI در حالی که ممکن است (MRI) کوچک شدن مغز را نشان دهد اما اطلاعات حاصل از آن ارزش زیادی برای تشخیص ندارند.
• توموگرافی کامپیوتری. از CT عمدتاً برای رد تومورها، سكته ها و آسیب دیدگی سر استفاده می شود.

تصویربرداری از فرآیندهای بیماری با توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) انجام می گیرد. در طول اسکن PET برای بررسی ویژگی های مغز یک ردیاب رادیواکتیوی سطح پایین به خون بیمار تزریق می شود. تصویربرداری PET شامل موارد زیر است:

• اسکن PET فلورودوکسی گلوکز. (FDG)مناطقی از مغز را نشان می دهد که در آن قسمت تجزیه مواد مغذی به صورت ضعیف و ناقص صورت می گیرد. شناسایی مناطق با سوخت و ساز کم می تواند در تشخیص آلزایمر و انواع دیگر زوال عقل موثر باشد.
• تصویربرداری PET از آمیلوئید. این روش می تواند بار رسوبات آمیلوئید در مغز را اندازه گیری کند. این تصویربرداری بیشتر درتشخیص علائم زوال عقل، استفاده می شود.
• در شرایط ویژه، مانند زوال عقل پیشرونده یا زودرس، از آزمایش های دیگری برای اندازه گیری غیر بتای آمیلوئید غیر طبیعی یا تاو در مایع مغزی استفاده می شود.

آزمایش ژنتیکی به طور کلی برای بیماری آلزایمر توصیه نمی شود و در موراد استثنائی در بیمارانی که سابقه خانوادگی ابتلا به آلزایمر در اوایل تولد را دارند، انجام می شود.

درمان آلزایمر

 داروهای فعلی آلزایمر برای مدتی می توانند علائم حافظه و سایر تغییرات شناختی را بهبود ببخشند. در حال حاضر برای درمان علائم شناختی از دو نوع دارو استفاده می شود:

• مهارکننده های کولین استراز. این داروها با تقویت سطح ارتباط بین سلول ها کار می کنند. مهارکننده های کولین استراز همچنین ممکن است علائم عصبی روانی مانند اضطراب یا افسردگی را بهبود ببخشند. از عوارض اصلی این داروها می توان به اسهال، حالت تهوع، از بین رفتن اشتها و اختلالات خواب اشاره کرد. این داروها در افراد مبتلا به اختلالات بیماری های قلبی می تواند باعث آریتمی قلبی شود.

• Memantine .(Namenda) این دارو بر روی ارتباطی سلول های مغزی تاثیر می گذارد و دربعضی اوقات همراه با یک مهارکننده کولین استراز استفاده می شود. عوارض جانبی آن نسبتاً نادر و شامل سرگیجه و سردرگمی است. بعضی اوقات ممکن است داروهای دیگری مانند داروهای ضد افسردگی برای کنترل علائم رفتاری مرتبط با بیماری آلزایمر تجویز شوند.

ایجاد یک محیط امن و حمایتی

تطبیق شرایط زندگی بیماران با نیازهای فردی آن ها بخش مهمی از برنامه درمانی آلزایمر است.

بیماران می توانند برای تسهیل کارهای روزمره خود و جلوگیری از بروز اتفاقات، راهکارهای زیر را در نظر بگیرند:

• همیشه کلیدها، کیف پول ها، تلفن های همراه و سایر اشیاء با ارزش را در یک مکان خاص در خانه خود نگه دارید تا گم نشوند.
• داروهای خود را در یک مکان امن نگه داریدو برای یادآوری دوز داروهای خود دوز دارو را یادداشت کنید و در طول روز از یادداشت خود استفاده کنید.
• ردیاب موقعیت مکانی خود را در تلفن همراه تان فعال کنید تا اعضاء خانواده تان مراقب بتواند محل شما را ردیابی کند. شماره های مهم تلفن را در گوشی همراه تان ذخیره کنید.
• برای پیگیری برنامه های روزانه از تقویم یا تخته سفید در خانه استفاده کنید و تمام برنامه های خود روی تخته یادداشت کنید.
• مبلمان اضافی را از خانه حذف کنید تا خانه خلوت تر و امن تر شود.
• نرده های محکم را در راه پله ها و حمام نصب کنید.
• تعداد آینه های نصب شده در منزل خود را کاهش دهید. افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است از تصاویر در آینه های وحشت زده شوند.
• یک دستبند هشدار پزشکی مرتبط با بیماری خود تهیه و آن را همراه خود داشته باشید.
• عکس ها و سایر اشیاء که در یادآوری خاطرات به شما کمک می کنند را در اطراف خود نگه دارید.

طب جایگزین

برخی از درمان هایی که اخیراً به عنوان طب جایگزین این بیماری مورد بررسی قرار گرفته اند، عبارتند از:

• اسیدهای چرب امگا 3. اسیدهای چرب امگا 3 موجود در ماهی یا مکمل ها ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهند.
• کورکومین. این گیاه از زردچوبه تهیه شده و دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است که می تواند بر فرآیندهای شیمیایی مغز تأثیر بگذارد.
• ویتامیناگرچه ویتامین E برای پیشگیری از آلزایمر مؤثر نیست، اما مصرف روزانه 2000 واحد آن می تواند به تأخیر پیشرفت بیماری در افرادی که از قبل به آلزایمر مبتلا شده اند موثر باشد.

بیماران باید در نظر داشته باشند برخی مکمل های تقویتی برای سلامتی شناختی می توانند با داروهای آلزایمر تداخل داشته باشند. برای همین برای جلوگیری از هر نوع تداخل دارویی بهتر است قبل از مصرف هر نوع دارویی با پزشک خود مشورت کنند.

سبک زندگی و داروی خانگی آلزایمر

انتخاب سبک زندگی سالم باعث بهبود سلامت کلی شما می شود و می تواند در حفظ سلامت شناختی نقش داشته باشد.

ورزش

ورزش منظم بخش مهمی از یک برنامه درمانی است. فعالیت هایی مانند پیاده روی روزانه می تواند به بهبود خلق و خو و حفظ سلامت مفاصل، ماهیچه ها و قلب کمک کند. ورزش همچنین می تواند باعث آرامش خواب شود و از یبوست جلوگیری کند. افراد مبتلا به آلزایمر که در راه رفتن مشکل دارند می توانند از دوچرخه ثابت استفاده کنند.

تغذیه

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است غذا خوردن را فراموش کنند و علاقه خودشان را برای تهیه غذا از دست بدهند یا از ترکیب غذاهای سالم استفاده نکنند. همچنین آن ها فراموش می کنند که باید آب کافی بنوشند و همین عامل باعث کم آبی و یبوست آن ها می شود.

در این موارد اعضاء خانواده بیماران می تواند با راهکارهای زیر به آن ها کمک کنند:

• گزینه های غذایی سالمی که بیمار آن ها را دوست دارد برای شان تهیه کنید.
• مطمئن شوید که بیمار به اندازه کافی آب می نوشند و بیماران بهتر است از نوشیدنی های کافئین که باعث افزایش بیقراری و اختلال در خواب می شود پرهیز کنند. علاوه بر آن، می توانید آب میوه های طبیعی مورد علاقه بیماران را تهیه کنید.

تعامل و فعالیت های اجتماعی

انجام تمرینات لذت بخش می تواند برای سلامتی کلی فرد مبتلا به آلزایمر مهم باشد، از جمله:

• باغبانی یا صنایع دستی
• خواندن یا گوش دادن به کتاب
• گوش دادن به موسیقی یا رقصیدن
• فعالیت های برنامه ریزی شده با کودکان و سالمندان دیگر

مقابله و پشتیبانی

افراد مبتلا به آلزایمر ترکیبی از احساسات مانند سردرگمی، سرخوردگی، عصبانیت، ترس، عدم اطمینان، اندوه و افسردگی را تجربه می کنند.

اگر در حال مراقبت از بیماران مبتلا به آلزایمر هستید، می توانید با گوش دادن به حرف هایشان به آن ها کمک کنید، به شخص اطمینان دهید که از زندگی هنوز هم می توان لذتبخش باشد. یک محیط آرام و پایدار در خانه می تواند به کاهش مشکلات رفتاری بیماران کمک کند. قرار گرفتن در موقعیت های جدید، پر سر و صدا و شلوغ و انجام کارهای پیچیده باعث اضطراب این افراد می شود. هرچه فرد مبتلا به آلزایمر بیشتر ناراحت شود، توانایی فکری او به وضوح بیشتر کاهش می یابد.

مراقبت از بیماران آلزایمری

مراقبت از مبتلایان آلزایمر می تواند بر سلامت جسمی فرد مراقب هم تأثیر بگذارد. توجه به نیازها و مراقبت این افراد از خودشان می تواند یکی از مهمترین کارهایی باشد که فرد باید برای کمک به خودش و بیمار انجام دهد.

اگر مراقب بیمار مبتلا به آلزایمر هستید، می توانید با رعایت راهکارهای زیر به خودتان کمک کنید:

• تا آنجا که می توانید در مورد بیماری اطلاعات کسب کنید و یادبگیرید.
• هر سؤال مهم در مورد بیمار را از پزشکان، مددکاران اجتماعی و سایر افراد درگیر مراقبت بپرسید.
• هر روز به اندازه کافی استراحت کنید و برای خودتان اوقات فراغت در نظر بگیرید.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

مراقبت های پزشکی برای از دست دادن حافظه یا مهارت های فکری معمولاً به همکاری اعضاء خانواده و شریک زندگی بیمار نیاز دارد. اگر نگران از دست دادن حافظه یا علائم مربوط به آن هستید، از یکی از بستگان یا دوستان نزدیک خود بخواهید که در جلسات درمانی شما را همراهی کند.

پزشک مراقبت های اولیه ممکن است شما را برای ارزیابی بیشتر به یک متخصص مغز و اعصاب، روان پزشک، متخصص اعصاب یا سایر متخصصان ارجاع دهد.

برای آمادگی بیشتر در ملاقات با پزشک خود سعی کنید یک تاریخچه پزشکی، از جمله هرگونه تشخیص قبلی و فعلی و سابقه پزشکی خانوادگی خودتان تهیه کرده و لیستی از تمام داروهای مصرفی خود تهیه کنید.

پزشک ممکن است برای تشخیص بهتر سوالات زیادی از شما بپرسد، از جمله:

• آیا اخیراً تست شنوایی و بینایی انجام داده اید؟
• آیا کسی از رانندگی شما ابراز نگرانی کرده است؟
• آیا متوجه لرزیدن یا مشکلی در راه رفتن خود شده اید؟
• آیا احساس افسردگی، غمگینی یا اضطراب بیش از حد می کنید؟
• آیا شما متوجه تغییراتی در نحوه واکنش خود به اطرافیان شده اید؟
• چه داروهایی مصرف می کنید؟ آیا ویتامین یا مکمل مصرف می کنید؟
• آیا هنگام خواب با مشکلاتی مانند خروپف، فریاد زدن روبرو شده اید؟
• آیا کسی دیگر از اعضاء خانواده شما مشکل حافظه یا سابقه ابتلا به بیماری آلزایمر و زوال عقل داشته است؟
• چه نوع مشکلات حافظه ای و روانی دارید؟چه زمانی برای اولین بار متوجه آن ها شدید؟
• آیا علائم شما به طور تدریجی بدتر می شوند، یا بعضی اوقات بهتر و گاهی بدتر هستند؟
• آیا برای انجام برخی فعالیت ها مانند مدیریت امور مالی یا خرید دچار مشکل می شوید؟