پرولاپس دریچه میترال چیست؟

پرولاپس دریچه میترال در اثر عملکرد نادرست دریچه میترال رخ می دهد که گاهی منجر به نشت خون به سمت عقب در دهلیز چپ و اجساس طپش قلب می شود. در بیشتر افراد، پرولاپس دریچه میترال خطرناک نیست و به درمان یا تغییر در سبک زندگی نیاز ندارد. با این حال، برخی از افراد با پرولاپس دریچه میترال نیاز به درمان دارند.

علائم پرولاپس دریچه میترال کدام است؟

اگرچه این اختلال معمولاً یک اختلال مادام العمر است، اما بسیاری از مبتلایان به این بیماری هیچگاه علائمی ندارند و در هنگام تشخیص بیماری های دیگر شناسایی می شود. علائم پرولاپس دریچه میترال می تواند تا حد زیادی در افراد مختلف، متفاوت باشند.  آنها در مراحل اولیه خفیف هستند و به تدریج شدت می یابند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سرگیجه
• خستگی
• ضربان قلب نامنظم (آریتمی)
• مشکل در تنفس یا تنگی نفس، غالباً در حین انجام فعالیت بدنی یا هنگام خوابیدن

در پرولاپس دریچه میترال چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

در شرایطی که فکر می کنید هر یک از علائم این بیماری را دارید به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از شرایط دیگر باعث بروز علائمی شبیه به این اختلال می شوند، بنابراین تنها مراجعه به پزشک می تواند علت علائم را تعیین کند. اگر قبلاً به این اختلال مبتلا شده اید، در صورت بدتر شدن علائم به پزشک مراجعه کنید.

چه عاملی باعث پرولاپس دریچه میترال می شود؟

دریچه میترال جریان خون را بین حفره های فوقانی و تحتانی سمت چپ قلب کنترل می کند. هنگامی که قلب به درستی کار کند، دریچه میترال کاملاً بسته می شود که قلب بتواند خون را پمپاژ کند و مانع از بازگشت خون در محفظه فوقانی سمت چپ (دهلیز چپ) می شود. اما در بعضی از افراد که پرولاپس دریچه میترال دارند، یک یا هر دو دریچه میترال دارای بافت اضافی یا کششی بیش از حد هستند که باعث می شود هر بار که قلب منقبض شود، دریچه به سمت دهلیز برآمده می شود. این وضعیت بر عملکرد دریچه تاثیر می گذارد و آن را مختل می کند.

در برخی موارد، خون ممکن است از طریق دریچه به عقب نشت کند (برگشت مجدد دریچه میترال). اگر تنها مقدار کمی خون به دهلیز چپ برگردد، ممکن است مشکل خاصی را ایجاد نکند اما در موارد شدیدتر می تواند باعث بروز علائمی از جمله تنگی نفس، خستگی یا سرگیچه شود.

نام های دیگر برای توصیف پرولاپس دریچه میترال، عبارتند از:

• سندرم بارلو
• سندرم دریچه فلاپی
• سندرم دریچه میترال
• بیماری دریچه میترال میکسوماتوز

چه عواملی خطر بروز پرولاپس دریچه میترال را زیاد می کند؟

پرولاپس دریچه میترال می تواند در هر فرد و در هر سنی بروز کند. علائم جدی پرولاپس دریچه میترال بیشتر در مردان بالای 50 سال مشاهده می شود. پرولاپس دریچه میترال می تواند تا حدودی جنبه ارثی داشته باشد.

عوارض پرولاپس دریچه میترال چیست؟

اگرچه اکثر مبتلایان به پرولاپس دریچه میترال هرگز مشکلی ندارند، اما این بیماری در برخی موارد ممکن است منجر به بروز عوارض شود، از جمله:

• عفونت دریچه قلب (اندوکاردیت). قسمت داخلی قلب توسط یک غشای نازک به نام آندوکاردیوم پوشانده شده است. اندوکاردیت یک عفونت از این پوشش داخلی است. دریچه میترال غیر طبیعی شانس ابتلا به اندوکاردیت از باکتری ها را افزایش می دهد که می تواند باعث آسیب بیشتر در دریچه میترال شود.
• برگشت مجدد دریچه میترال. شایعترین عارضه وضعیتی است که در آن خون به دهلیز چپ بازگشت می خورد. مرد بودن یا فشار خون بالا خطر ابتلا به مجدد دریچه میترال را افزایش می دهد. اگر نارسایی شدید باشد، برای جلوگیری از نارسایی قلبی ممکن است بیمار نیاز به عمل جراحی برای ترمیم یا تعویض دریچه داشته باشد.

• مشکلات ریتم قلبی (آریتمی). ضربان قلب نامنظم یا آریتمی بیشتر در حفره های فوقانی قلب رخ می دهد و ممکن است آزار دهنده باشند، اما معمولاً خطرناک نیست. افرادی که تغییر شکل شدید دریچه میترال هستند، بیشتر در معرض مشکلات ریتم بوده که این امر می تواند بر جریان خون در قلب تأثیر بگذارد.

پرولاپس دریچه میترال چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان ممکن است در هر سنی پرولاپس دریچه میترال را تشخیص دهند. پزشک به احتمال زیاد در حین معاینه جسمی، پرولاپس دریچه میترال را تشخیص می دهد. اگر پرولاپس دریچه میترال دارید، پزشک ممکن است صدای کلیک را در بین صدای قلب شما بشنود که این بیماری شایع است.  اما در برخی مواقع ممکن است یک سوفل قلبی تشخیص داده شود که این امر به دلیل نشت خون در دهلیز چپ است.

آزمایش های دیگری که ممکن است برای ارزیابی قلب به کار رود ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تست اضطراب.  پزشک ممکن است تست استرس را انجام دهد تا ببیند که تغییر مجدد دریچه میترال در ورزش و فعالیت های شدید او تاثیری دارد یا ندارد.
• الکتروکاردیوگرام (ECG). در این آزمایش غیر تهاجمی است که تکانه های الکتریکی ضربان قلب را ضبط می کند؛ و در شناسایی ریتم غیرطبیعی قلب موثر است.
• اشعه ایکس قفسه سینه. اشعه ایکس قفسه سینه تصویری از قلب، ریه ها و رگ های خونی را نشان می دهد و می تواند به پزشک در تشخیص بزرگ شدن قلب کمک کند.
• اکوکاردیوگرام. اکوکاردیوگرام یک ارزیابی سونوگرافی غیر تهاجمی از قلب است. معمولاً برای تأیید تشخیص و تعیین شدت وضعیت عملکرد قلب انجام می شود. تا پزشکان جریان خون را از طریق دریچه میترال ارزیابی و میزان نشت خون (مجدد) را اندازه گیری کنند.
• آنژیوگرام کرونر. در این آزمایش از تصویربرداری با اشعه ایکس برای دیدن رگ های خونی قلب استفاده می شود. عموماً برای تشخیص پرولاپس دریچه میترال مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما ممکن است هنگام آزمایش برای تشخیص سایر بیماری ها این بیماری را نشان دهد. در بعضی موارد، پزشک ممکن است یک آنژیوگرام کرونر را برای جمع آوری اطلاعات بیشتر در مورد شدت وضعیت بیمار توصیه کند.

پرولاپس دریچه میترال چگونه درمان می شود؟

بیشتر افراد مبتلا به پرولاپس دریچه میترال، به ویژه افراد بدون علائم، نیازی به درمان ندارند؛ اما در صورت بروز علائم و نشت مقدار قابل توجهی خون در دریچه میترال پزشک ممکن است داروها یا جراحی را توصیه کند.

داروها

داروها می توانند ناهنجاری های ریتم قلب مربوط به پرولاپس دریچه میترال یا عوارض دیگر را درمان کنند. برخی از داروهایی که ممکن است تجویز شوند شامل موارد زیر است:

• قرص های آب (مدر).  پزشک ممکن است برای تخلیه مایعات از ریه ها، داروهای مدر را  تجویز کند.
• آسپرین.  اگر پرولاپس دریچه میترال و سابقه سكته مغزی دارید، پزشك آسپرین را برای كاهش خطر لخته شدن خون تجویز می كند.
• داروهای ضربان قلب. در صورت ابتلا به آریتمی، پزشک ممکن است دارویی را برای درمان آن تجویز کند. این داروها با عادی سازی سیگنال های الکتریکی در بافت قلب، به کنترل ریتم قلب کمک می کنند.
• مسدود کننده های بتا. این داروها با ایجاد ضربان قلب به آرامی و با نیروی کمتری، از ضربان قلب نامنظم جلوگیری می کنند و باعث کاهش فشار خون می شود. مسدود کننده های بتا همچنین باعث بهبود رگ ها و باز شدن خون می شوند.
• رقیق کننده های خون. اگر دچار فیبریلاسیون دهلیزی، سابقه نارسایی قلبی یا سابقه سكته مغزی هستید، پزشك برای جلوگیری از لخته شدن خون، رقیق کننده خون را پیشنهاد می كند. با این حال، رقیق کننده خون می تواند عوارض جانبی خطرناکی داشته باشد و دقیقاً مطابق تجویز باید مصرف شود.

عمل جراحی

اگرچه بیشتر مبتلایان به پرولاپس دریچه میترال نیازی به عمل جراحی ندارند، پزشک در بازگشت شدید دریچه میترال درمان جراحی را پیشنهاد کند. جراحی شامل ترمیم یا تعویض دریچه میترال است. ترمیم و تعویض دریچه ممکن است با استفاده از جراحی قلب باز یا جراحی با حداقل تهاجم انجام شود. جراحی با حداقل تهاجم شامل برش های کوچکتر است و ممکن است خونریزی کمتری داشته و زمان بهبودی سریع تری داشته باشد. برای اکثر افراد، ترمیم دریچه میترال بهترین روش درمانی جراحی است. اگر ترمیم دریچه میترال امکان پذیر نباشد، جراح می تواند آن را با دریچه مصنوعی ساخته شده توسط انسان (مکانیکی) یا از بافت انسان ساخته جایگزین کند. این دریچه ها حدود 10 سال عمر می کنند.

درمان دریچه Transcatheter

اگر نارسایی شدید میترال دارید و نمی توانید جراحی کنید، پزشک ممکن است روش تهاجمی کمتری به نام درمان دریچه ترانستر را پیشنهاد کند. تکنیک جدید به پزشک این امکان می دهد با کاشت وسیله ای با استفاده از لوله (سوند) که در رگ خونی در کشاله ران قرار گرفته است، قلب را ترمیم کند.

پزشکان توصیه می کردند که برخی از افراد مبتلا به پرولاپس دریچه میترال قبل از انجام برخی اقدامات دندانپزشکی یا پزشکی آنتی بیوتیک مصرف کنند. با این حال، انجمن قلب آمریکا گفته است که در بیشتر موارد آنتی بیوتیک برای افرادی که دارای مجدد دریچه میترال یا پرولاپس دریچه میترال هستند، لازم نیست.

پرولاپس دریچه میترال، نیاز به تغییر سبک زندگی دارد؟

بیشتر افراد مبتلا به این بیماری زندگی عادی و بدون بروز هیچ علامتی را تجربه می کنند. پزشکان به طور کلی محدودیت هایی در مورد سبک زندگی یا محدودیت هایی در ورزش شخصی یا برنامه رژیم غذایی پیشنهاد نمی کنند؛ اما در صورت نارسایی شدید دریچه میترال، پزشک ممکن است محدودیت های ورزشی خاصی را توصیه کند. پزشک ممکن است برای ارزیابی وضعیت، ویزیت های پیگیری منظم را توصیه کند.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

قبل از مراجعه به پزشک بهتر است:

• لیستی از تمام داروها. ویتامین ها یا مکمل های مصرفی خود تهیه کنید.
• علائمی را که تجربه می کنید بنویسید. از جمله مواردی که ممکن است با پرولاپس دریچه میترال ارتباطی نداشته باشد.
• از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید.
• اطلاعات كليدي شخصي. از جمله سابقه خانوادگی بيماری های قلبی، نقص های قلبی، اختلالات ژنتيكی، سكته مغزی، فشار خون بالا يا ديابت و هرگونه فشار عمده يا تغييرات زندگی اخير را بنويسيد.

در مورد این بیماری، برخی از سؤالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• آیا به درمان نیاز دارم؟
• آیا باید یک متخصص را ببینم؟
• به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• چه عاملی باعث ایجاد علائم یا وضعیت من می شود؟
• گزینه های اصلی رویکرد اصلی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟
• آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که برای من تجویز می کنید وجود دارد؟
• اگر به عمل جراحی نیاز دارم، کدام جراح را برای ترمیم دریچه میترال توصیه می کنید؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آن استفاده کنم؟ چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟

پزشک ممکن است سوالات زیادی را در مورد بیماری از شما بپرسد، از جمله:

• علائم شما چقدر شدید است؟
• از چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
• آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه رخ می دهد؟
• فکر می کنید چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن علائم شما می شود؟