رابطه کاهش شنوایی و آرتریت روماتوئید(RA) در اغلب موارد این دو با هم اتفاق میفتند. افراد مبتلا به RA در معرض خطر کاهش شنوایی، به ویژه کاهش شنوایی حسی-عصبی هستند.
کاهش شنوایی حسی، کاهش شنوایی در اثر آسیب در گوش داخلی است. این نوع کاهش شنوایی بر توانایی مغز در تفسیر سیگنال های صوتی از گوش تأثیر می گذارد. چندین عامل مختلف ممکن است در کاهش شنوایی در RA موثر باشد.
به عنوان مثال، آسیب به گوش از داروهای آرتروز زمانی رخ می دهد که فرد برای مدت طولانی از این داروها با دوزهای بالا استفاده کند. زیرا این دارو ها خون رسانی به گوش داخلی را کاهش می دهند. همان التهاب و پاسخ ایمنی که به مفاصل حمله می کند، ممکن است به گوش داخلی در برخی از افراد مبتلا به آرتروز آسیب برساند. در این مقاله، ما اطلاعات بیشتری در مورد RA و کاهش شنوایی، از جمله علل و گزینه های درمان، ارائه می دهیم. ما همچنین در مورد سایر بیماریهای خود ایمنی که ممکن است بر شنوایی فرد تأثیر بگذارد بحث می کنیم.
آیا RA می تواند باعث مشکلات شنوایی شود؟
RA ممکن است خطر کاهش شنوایی ر سانایی و حسی-عصبی را افزایش دهد. کاهش شنوایی رسانایی هنگامی اتفاق میفتد که به قسمت های بیرونی و میانی گوش آسیب برسد. در نتیجه انتقال صدا برای گوش دشوار می شود.
کاهش شنوایی حسی عصبی، به آسیب های عمیق گوش گفته می شود و بر گوش داخلی و اعصاب تأثیر بگذارد. این نوع کاهش شنوایی توانایی مغز در تفسیر صدا را مختل می کند. فرد همچنین ممکن است کاهش شنوایی مختلط را تجربه کند. به این معنی که هر دو نوع کم شنوایی حسی عصبی و رسانایی را تجربه کند.
بررسی های صورت گرفته نرخ های مختلف 25 الی 72 درصد کاهش شنوایی حسی عصبی را در افراد مبتلا به RA گزارش کرده اند.
یک بررسی صورت گرفته میزان این نوع کاهش شنوایی را در افراد مبتلا به RA و افراد فاقد این شرایط مقایسه کرد. محققان دریافتند که کاهش شنوایی حسی عصبی در 60٪ از شرکت کنندگان مبتلا به RA در هر دو گوش تأثیر می گذارد. محققان هنوز به طور کامل تشخیص نداده اند که چگونه RA می تواند باعث کاهش شنوایی شود.
با این حال، برخی از توضیحات بالقوه در مورد علل کاهش شنوایی در مبتلایان به روماتیسم مفصلی، عبارت است از:
عوامل خطر محیطی
سیگار کشیدن، قرار گرفتن در معرض صداهای بلند و سوء مصرف الکل ممکن است خطر کاهش شنوایی را در همه افراد از جمله مبتلایان به روماتیسم مفصلی افزایش دهد. سیگار کشیدن برای خود RA نیز یک عامل خطر است.
نتایج حاصل از بررسی های صورت گرفته در مورد اثرات الکل یا قرار گرفتن در معرض سر و صدای زیاد در افراد مبتلا به RA متفاوت بوده است. بنابراین مشخص نیست که چگونه این عوامل محیطی ممکن است با این بیماری ارتباط برقرار کنند.
داروهای روماتیسم مفصلی
بررسی های مختلفی نشان داده است که مصرف داروهای بدون نسخه، مانند ایبوپروفن می تواند با کم شنوایی ارتباط داشته باشد. به عنوان مثال، بررسی صورت گرفته در سال 2012 که بر روی 62261 زن صورت گرفت نشان داده است که مصرف منظم از ایبوپروفن یا استامینوفن – استفاده از آن در 2 روز یا بیشتر در هر هفته – و کاهش شنوایی ارتباطی وجود دارد. اما در این بررسی هیچ ارتباطی بین آسپرین و کاهش شنوایی وجود نداشت.
متخصصان گمان می کنند دلیل این ارتباط این است که این مسکن ها باعث کاهش جریان خون در گوش می شوند. در این صورت، استفاده طولانی مدت از برخی مسکن ها ممکن است به شنوایی در برخی افراد آسیب برساند.
افراد مبتلا به RA ممکن است برای درمان عفونت ها آنتی بیوتیک نیز مصرف کنند. به ویژه هنگامی که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند. این وضعیت خطر ابتلا آنها را به کاهش شنوایی را در افراد افزایش می دهد. برخی از آنتی بیوتیک ها از جمله استرپتومایسین و نئومایسین نیز ممکن است خطر کاهش شنوایی را افزایش دهند.
آسیب گوش مربوط به روماتیسم مفصلی
همانند سایر بیماری های خود ایمنی، RA باعث حمله بدن به بافت سالم می شود. در این شرایط ممکن است به بافت گوش یا اعصاب آسیب برساند و شنوایی فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
گره های روماتوئید، که توده های محکمی هستند که در زیر پوست ایجاد می شوند. آنها ممکن است به قسمت های میانی و خارجی گوش آسیب برسانند. حتی باعث کاهش شنوایی رسانایی شوند و انتقال صدا را برای گوش دشوار کند. التهاب مزمن همچنین ممکن است به سلول های عصبی گوش داخلی آسیب برساند و ارسال سیگنال به مغز برای گوش یا تفسیر این سیگنال ها برای مغز را سخت می کند.
چگونه می توان مشکلات گوش مرتبط با RA را درمان کرد؟
اگرچه کاهش شنوایی قابل درمان است، اما همیشه قابل درمان نیست. هنگامی که کاهش شنوایی یا زنگ زدن در گوش در نتیجه مصرف دارو ها رخ دهد، این وضعیت ممکن است با قطع دارو برطرف شود.
با این حال، بررسی وضعیت بیمار بعد از قطع درمان و تشخیص صحیح بسیار مهم است. قطع درمان تنها در صورت موجود بودن داروی جایگزین ممکن است بی خطر باشد. به همین دلیل، فرد نباید بدون مشورت با پزشک، مصرف داروی RA را متوقف کند.
سایر گزینه های درمانی برای علت کاهش شنوایی و همچنین شدت آن بستگی دارد. برخی گزینه ها عبارتند از:
- استروئیدها: کورتیکواستروئیدها ممکن است به کاهش شنوایی ناشی از بیماری های خود ایمنی کمک کنند.
- گشاد کننده عروق: این داروها رگ های خونی را گشاد می کنند و جریان خون در گوش را بهبود می بخشند. آنها ممکن است در رفع و درمان آسیب های ناشی از داروهای RA موثر باشند.
- داروهای ضد التهاب: داروهای ضد التهاب ممکن است از کاهش شنوایی بیشتر جلوگیری کنند. در برخی موارد حتی ممکن است آن را معکوس کنند.
- تغییر سبک زندگی: ترک مصرف الکل و ترک سیگار نیز می تواند اثرات منفی این مواد بر شنوایی را کاهش دهد.
- سمعک: سمعک کاهش شنوایی را معکوس نمی کند. اما می تواند به فرد کمک کند تا بهتر بشنود و خطر مشکلات ارتباطی، افسردگی و سایر عواقب کم شنوایی را کاهش دهد.
بررسی های صورت گرفته در سال 2014 نشان می دهد که کاهش شنوایی با خطر بالاتر افسردگی ارتباط دارد. در حالی که عوامل موثر در این افسردگی پیچیده هستند و محققان آنها را به طور کامل درک نمی کنند. به احتمال زیاد انزوای اجتماعی و مشکلات ارتباطی در این امر نقش دارند. بنابراین، درمان کاهش شنوایی ممکن است باعث بهبود شنوایی و رفاه عمومی بیمار شود.
التهاب و کاهش شنوایی
التهاب مزمن در بیماری های خود ایمنی شایع است. چندین مطالعه نشان می دهد که این التهاب با آسیب رساندن به گوش یا اعصابی که سیگنال هایی را از مغز به مغز می فرستند، می تواند شنوایی را مختل کند. التهاب همچنین می تواند به عروق خونی آسیب برساند، جریان خون در گوش را تغییر دهد و ساختار شنوایی را مختل کند. درمان التهاب ممکن است خطر کاهش شنوایی را کاهش دهد. در برخی موارد، درمان های ضد التهابی حتی ممکن است کاهش شنوایی را معکوس کنند.
سایر بیماری های خود ایمنی و کاهش شنوایی
روماتیسم مفصلی فقط یکی از بسیاری از بیماری های خود ایمنی است. بیماری های خودایمنی باعث حمله سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم می شود که می تواند منجر به التهاب گسترده و همچنین آسیب به بدن شود. تحقیقات در مورد سایر بیماری های خودایمنی در مقایسه با افراد فاقد این شرایط، خطر بیشتری برای کاهش شنوایی در بین افراد مبتلا به اختلالات خود ایمنی را نشان داده است.
به عنوان مثال، تحقیقات 2021 نشان داد که افراد مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک در معرض خطر کاهش شنوایی به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل همسان هستند. در کل مطالعات بررسی شده، میانگین شیوع کاهش شنوایی در بین افراد مبتلا به لوپوس 27٪ بود.
یک بیماری خودایمنی نادر به نام بیماری خود ایمنی گوش داخلی در درجه اول گوش داخلی را هدف قرار می دهد. حتی باعث کاهش شنوایی می شود. برخی از افراد مبتلا به این بیماری همچنین در سیستم دهلیزی خود دچار مشکل می شوند که تعادل را کنترل می کند و منجر به سرگیجه و هماهنگی ضعیف می شود.
افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی در برابر مسائل خود ایمنی اضافی آسیب پذیرتر هستند. به همین دلیل، افراد مبتلا به RA نباید تصور کنند که این بیماری ممکن است تنها علت کاهش شنوایی در آنها است. بیماری خود ایمنی دوم، مانند بیماری خود ایمنی گوش داخلی، ممکن است باعث مشکلات شنوایی در آنها شود.
سخن آخر
آرتریت روماتوئید می تواند باعث کاهش شنوایی شود. این وضعیت در شرایطی رخ می دهد که در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی التهاب به گوش و اعصاب آسیب برساند، یا به صورتغیرمستقیم، دارو درمان کننده برای RA شنوایی بیمار را مختل می کند.
کاهش شنوایی، قابل درمان است و حتی گاهی ممکن است معکوس شود. یافتن درمان مناسب نیاز به مراجعه به پزشک و معاینه جامع دارد.
یک متخصص آرتریت روماتوئید می تواند بررسی کند که آیا علائم RA به گوش انتشار یافته است یا خیر. آنها می توانند به فرد کمک کنند خطرات و فواید دارو را بسنجد و در صورت لزوم آنها را به یک متخصص کاهش شنوایی ارجاع دهد.
آخرین دیدگاه‌ها