آلرژی به لاتکس یا حساسیت به لاتکس، واکنش به پروتئین های خاصی است که در لاتکس و یا لاستیک طبیعی وجود دارد. لاتکس در دستکش طبی وجود دارد. اگر به آلرژی به لاتکس مبتلا هستید، بدن شما لاتکس را با ماده مضر اشتباه می گیرد و نسبت به آن واکنش نشان می دهد.
آلرژی به لاتکس ممکن است باعث خارش پوست و کهیر یا حتی آنافیلاکسی شود. آنافیلاکسی یک وضعیت خطرناک است که می تواند باعث التهاب گلو و تنفس شدید شود. پزشک می تواند تشخیص دهد که آیا شما به آلرژی به لاتکس مبتلا هستید یا در معرض خطر ابتلا به آلرژی به لاتکس قرار دارید. درک حساسیت به لاتکس و دانستن منابع رایج لاتکس می تواند در جلوگیری از واکنش های آلرژیک به شما کمک کند.
اصطلاح لاتکس به لاتکس لاستیکی طبیعی گفته می شود، محصولی که از مایع شیری مشتق از درخت لاستیک، Hevea brasiliensis تولید می شود. انواع مختلفی از لاستیک مصنوعی به عنوان لاتکس نیز شناخته شود. در این شرایط پروتئین های لاتکس به پودر روان کننده ای که در برخی از دستکش ها استفاده می شود، ارتباط برقرار می سازند. وقتی کارگران دستکش تعویض می کنند، ذرات پروتئین یا پودر از طریق هوا منتقل می شوند و می توانند استنشاق شوند.
علائم آلرژی به لاتکس چیست؟
اگر به لاتکس حساسیت دارید، پس از لمس محصولات لاستیکی لاتکس، مانند دستکش یا بادکنک، علائم حساسیت در شما بروز خواهد کرد. در صورت تنفس در ذرات لاتکس که با برداشتن دستکش لاتکس در هوا آزاد می شوند، می توانید علائمی نیز داشته باشید.
علائم آلرژی به لاتکس از خفیف تا شدید متغیر است. واکنش به میزان حساسیت شما به لاتکس و میزان لمس یا استنشاق لاتکس بستگی دارد. واکنش شما با قرار گرفتن در معرض لاتکس بیشتر می تواند بدتر شود.
علائم خفیف آلرژی به لاتکس شامل موارد زیر است:
- خارش
- قرمزی پوست
- کهیر یا بثورات پوستی
علائم شدیدتر می تواند شامل موارد زیر شود:
- سرفه
- خس خس
- عطسه کردن
- آبریزش بینی
- مشکل تنفس
- خارش چشم و آبریزش
جدی ترین واکنش آلرژیک به لاتکس آنافیلاکسی است که می تواند کشنده باشد. واکنش آنافیلاکتیک بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض لاتکس در افراد بسیار حساس ایجاد می شود، اما به ندرت در اولین بار در معرض قرار گرفتن رخ می دهد.
علائم و نشانه های آنافیلاکسی شامل موارد زیر است:
- گیجی
- سرگیجه
- خس خس
- مشکل تنفس
- کهیر یا تورم
- تهوع و استفراغ
- افت فشار خون
- نبض سریع یا ضعیف
- از دست دادن هوشیاری
علل آلرژی به لاتکس چیست؟
در آلرژی لاتکس، سیستم ایمنی بدن لاتکس را به عنوان یک ماده مضر شناسایی می کند و برخی از آنتی بادی ها را برای مقابله با آن آزاد می کند. دفعه بعد که در معرض لاتکس قرار گرفتید، این آنتی بادی ها به سیستم ایمنی بدن شما می گویند که هیستامین و سایر مواد شیمیایی را در جریان خون آزاد و طیف وسیعی از علائم و نشانه های آلرژی را ایجاد کند. هرچه بیشتر در معرض لاتکس قرار بگیرید، سیستم ایمنی بدن شما با شدت بیشتری پاسخ می دهد. به این حساس سازی می گویند.
آلرژی به لاتکس می تواند از این طریق رخ دهد:
تماس مستقیم. شایعترین علت حساسیت به لاتکس، لمس محصولات حاوی لاتکس، از جمله دستکش لاتکس، کاندوم و بادکنک است.
استنشاق محصولات لاتکس به ویژه دستکش. میزان لاتکس موجود در هوا از دستکش ها بسته به مارک استفاده شده از دستکش بسیار متفاوت است.
هنگام استفاده از لاتکس، ممکن است واکنش های پوستی دیگری نیز داشته باشید. آنها عبارتند از:
- درماتیت تماسی آلرژیک. این واکنش از مواد افزودنی شیمیایی استفاده شده در طول تولید حاصل می شود. علامت اصلی، بثورات پوستی با تشکیل تاول 24 تا 48 ساعت پس از مواجهه، شبیه پیچک سمی است.
- درماتیت تماسی تحریک کننده. این تحریک پوستی به دلیل پوشیدن دستکش لاستیکی یا قرار گرفتن در معرض پودر داخل آنها ایجاد می شود. علائم و نشانه ها شامل نواحی خشک، خارش دار و تحریک پذیر، معمولاً روی دست است.
همه محصولات لاتکس از منابع طبیعی ساخته نمی شوند. محصولات حاوی لاتکس ساخته شده توسط انسان (مصنوعی) مانند رنگ لاتکس بعید به نظر می رسد که واکنشی ایجاد کنند.
چه عواملی خطر بروز آلرژی به لاتکس را افزایش می دهد؟
برخی از افراد بیشتر در معرض خطر آلرژی به لاتکس هستند:
- کارگران صنعت لاستیک. تماس مکرر با لاتکس ممکن است باعث افزایش حساسیت شود.
- افراد مبتلا به اسپینا بیفیدا. خطر آلرژی به لاتکس در افراد مبتلا به اسپینا بیفیدا بیشتر است. اسپینا بیفیدا نقص مادرزادی که بر رشد ستون فقرات تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به این اختلال اغلب از طریق مراقبت های بهداشتی زودرس و مکرر در معرض محصولات لاتکس قرار می گیرند. افراد مبتلا به اسپینا بیفیدا همیشه باید از مصرف محصولات لاتکس خودداری کنند.
- افرادی که چندین عمل جراحی یا اقدامات پزشکی انجام می دهند. تماس مکرر با دستکش لاتکس و محصولات پزشکی خطر ابتلا به آلرژی به لاتکس را افزایش می دهد.
- کارکنان مراکز بهداشتی. اگر در مراکز مراقبت های بهداشتی کار می کنید، در معرض خطر ابتلا به آلرژی به لاتکس قرار دارید.
- افرادی که سابقه آلرژی شخصی یا خانوادگی دارند. اگر آلرژی دیگری مانند تب یونجه یا آلرژی غذایی داشته باشید یا اینکه در خانواده شما حساسیت و آلرژی شایع است، در معرض خطر آلرژی لاتکس قرار دارید.
ارتباط بین آلرژی غذایی و آلرژی لاتکس چیست؟
برخی از میوه ها حاوی همان مواد حساسیت زای موجود در لاتکس هستند. آنها عبارتند از:
- موز
- فندق
- کیوی
- آووکادو
اگر به لاتکس حساسیت دارید، احتمال حساسیت به این غذاها نیز بیشتر است.
چگونه از ابتلا به آلرژی به لاتکس پیشگیری کنیم؟
بسیاری از محصولات رایج حاوی لاتکس هستند، اما شما معمولاً می توانید گزینه مناسبی را برای جایگزینی آنها پیدا کنید. برای پیشگیری از ابتلا به این حساسیت از قرار گرفتن در معرض ابتلا به موارد زیر پیشگیری کنید:
- بادکنک
- سرنگ
- استتوسکوپ
- دسته های راکت
- ماسک های جراحی
- دستکش ظرفشویی
- بطری های آب گرم
- برخی از انواع فرش ها
- سدهای دندانپزشکی
- اسباب بازی های لاستیکی
- نوک شیشه های بطری کودک
- برخی از پوشک های یکبار مصرف
- دستگیره های موتورسیکلت و دوچرخه
در بسیاری از مراکز بهداشتی درمانی از دستکش نولاتکس استفاده می شود. با این حال، از آنجا که سایر محصولات پزشکی ممکن است حاوی لاتکس یا لاستیک باشند، حتماً قبل از تمام معاینات یا اقدامات مربوط به پزشک، پرستار، دندانپزشک و سایر کارکنان بهداشت و درمان در مورد آلرژی خود بگویید. استفاده از دستبند هشدار پزشکی می تواند دیگران را از حساسیت به لاتکس آگاه کند.
برای محافظت از خود در برابر قرار گرفتن در معرض لاتکس و آلرژی در محل کار، اقدامات زیر را انجام دهید:
- پس از برداشتن دستکش لاتکس، دست ها را با صابون ملایم بشویید و کاملا خشک کنید.
- خانه خود را به خوبی تمیز کنید. مناطق و تجهیزات آلوده به گرد و غبار حاوی لاتکس را مرتباً تمیز کنید.
- برای فعالیت هایی که احتمالاً در تماس با مواد عفونی نیستند (تهیه غذا، خانه داری معمول، نگهداری عمومی و غیره) از دستکش های غیرلایتکس استفاده کنید.
- در صورت انتخاب دستکش لاتکس، از دستکش های بدون پودر با کاهش پروتئین استفاده کنید. این دستکش ها باعث کاهش تماس با پروتئین لاتکس می شوند و بنابراین خطر آلرژی به لاتکس را کاهش می دهند.
- به اصطلاح دستکش های لاتکس ضد آلرژی، خطر آلرژی به لاتکس را کاهش نمی دهند. با این حال، آنها ممکن است واکنش به مواد افزودنی شیمیایی در لاتکس (درماتیت تماسی آلرژیک) را کاهش دهند.
- هنگام استفاده از دستکش لاتکس، از کرم دست یا لوسیون های پایه روغن استفاده نکنید. چون می تواند باعث خراب شدن دستکش شود.
از کلیه آموزش ها و آموزش های مربوط به آلرژی به لاتکس که توسط کارفرمای شما ارائه شده است، استفاده کرده و با روش های پیشگیری از آلرژی به لاتکس آشنا شوید.
حساسیت به لاتکس چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص آلرژی به لاتکس بعضی اوقات یک چالش است. پزشک پوست بیمار را معاینه می کند و درباره علائم و سابقه پزشکی شما سوالاتی می پرسد. در مورد واکنش های خود به لاتکس و علائم و نشانه های آلرژی دیگری که دارید، به پزشک خود بگویید. پزشک همچنین سوالاتی را برای رد سایر دلایل علائم شما مطرح می کند.
آزمایش پوست می تواند در تشخیص آلرژی ها موثر باشد. در این آزمایش پزشک از یک سوزن کوچک برای قرار دادن مقدار کمی لاتکس در زیر سطح پوست روی بازو یا پشت استفاده می کند. اگر به لاتکس حساسیت داشته باشید در هنگام قرار گرفتن در برابر لاتکس، برجستگی هایی بر روی پوست شما ایجاد می شود. فقط یک متخصص آلرژی یا پزشک دیگری که در آزمایش پوست تجربه کافی دارد می تواند این آزمایش را انجام دهد. آزمایش خون همچنین ممکن است برای بررسی حساسیت به لاتکس انجام شود.
آلرژی به لاتکس چگونه درمان می شود؟
تشخیص زود هنگام علائم، کاهش قرار گرفتن در معرض لاتکس و کسب مشاوره پزشکی برای جلوگیری از اثرات سلامتی در طولانی مدت مهم است. هنگامی که یک کارگر به لاتکس حساسیت پیدا کرد، اقدامات احتیاطی ویژه ای برای جلوگیری از مواجهه با آن لازم است. برخی از داروها ممکن است علائم آلرژی را کاهش دهند؛ اما اجتناب کامل از لاتکس، اگرچه کاملاً دشوار است، موثرترین روش است.
اگرچه داروهایی برای کاهش علائم آلرژی به لاتکس در دسترس هستند، اما درمان قطعی برای این وضعیت وجود ندارد. تنها راه جلوگیری از واکنش آلرژیک لاتکس پرهیز از قرار گرفتن در معرض محصولات حاوی لاتکس است.
با وجود تمام تلاش خود برای جلوگیری از لاتکس، ممکن است با آن تماس پیدا کنید. اگر واکنش آلرژیک شدید به لاتکس داشته اید، ممکن است لازم باشد که اپی نفرین تزریقی را همیشه همراه خود داشته باشید. اگر واکنش آنافیلاکتیک دارید، باید برای تزریق فوری آدرنالین (اپی نفرین) به اورژانس مراجعه کنید.
برای واکنش های خفیف، پزشک ممکن است آنتی هیستامین ها یا کورتیکواستروئیدها تجویز کند که می توانید پس از قرار گرفتن در معرض لاتکس برای کنترل واکنش خود و کمک به تسکین ناراحتی استفاده کنید.
آخرین دیدگاه‌ها