آلرژی سگ در نوزادان، می توانند منجر به بروز نگرانی در برخی از والدین شود. به طور کلی، آلرژی به حیوانات مانند سگ ها و گربه ها 10 تا 20 درصد از مردم جهان را تحت تأثیر قرار می دهد و این امر به یک نگرانی بهداشت عمومی تبدیل شده است. برخی والدین از داشتن حیوانات خانگی در چند سال اول فرزند خود اجتناب می کنند. با این حال، اگر حیوان خانگی تا زمان تولد کودک، از قبل آنجا بوده یا شما به دلایل مختلف سگ را به فرزندی قبول کرده اید، خوب است بدانید که آیا کودک شما به سگ حساسیت دارد یا خیر.
آیا ممکن است که نوزادان نسبت به سگ ها حساسیت نشان دهند؟
درست مانند بزرگسالان، حتی نوزادان نیز می توانند به سگ و سایر حیوانات حساسیت داشته باشند. با این حال، حساسیت برای همه نوزادان رخ نمی دهد.
گاهی ممکن است کودک علائم آلرژیک را برای برخی از مواد حساسیت زای دیگر نشان دهد، اما شما آن را به عنوان آلرژی به سگ ها اشتباه بگیرید. بنابراین بهتر است که برای تأیید علت دقیق آلرژی به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید.
علت حساسیت به سگ در نوزادان چیست؟
سیستم ایمنی بدن انسان برای مبارزه با باکتری ها، ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا طراحی شده است. با این حال، در برخی افراد، سیستم ایمنی ممکن است عوامل بیماریزا را از عواملی مانند پوست سگ (پوست مرده)، خز، بزاق و ادرار تشخیص ندهد. در این وضعیت سیستم بدنی بدن آنها را به عنوان اجسام بیگانه مضر شناسایی و به آنها حمله می کند و باعث واکنش آلرژیک می شود. عمدتا، این یک نوع واکنش حاد است که علائم و نشانه ها را فورا نشان می دهد.
هیچ سگی وجود ندارد، که بتواند ضد آلرژی یا غیر آلرژی باشد. هر نژاد سگی می تواند منجر به حساسیت و آلرژی شود.
عوامل خطر حساسیت به سگ در نوزادان چیست؟
برخی از عوامل خطر حساسیت به سگ در انسان و بویژه توزادان، عبارتند از:
- به نظر می رسد که خز سگ باعث حساسیت سگ در نوزادان می شود. اما خز به تنهایی منجر به بروز حساسیت نمی شود. این خز می تواند حاوی پروتئین هایی از شوره حیوان خانگی، بزاق و ادرار باشد که ممکن است منجر به آلرژی شود.
- خز همچنین می تواند مواد حساسیت زای رایج دیگر مانند گرد و غبار و گرده را حمل کند. هر نژاد سگ دارای سطح متفاوتی از توانایی ایجاد آلرژی است، اما حتی سگ های بدون مو نیز ممکن است در نوزادان ایجاد حساسیت کنند.
- مواد حساسیت زای سگ بر روی مبلمان، کف، دیوارها و سایر سطوح خانه وجود دارد. آنها به راحتی به سطوحی مانند پرده، تودوزی و … متصل می شوند و مدت زمان طولانی توانایی ایجاد آلرژی را از دست نمی دهند.
- مواد حساسیت زای سگ می تواند در خانه هایی که حیوانات خانگی وجود ندارد هم وجود داشته باشد زیرا افراد می توانند ماده حساسیت زای سگ را روی لباس خود حمل کنند. این مواد حساسیت زا هنگام نظافت، نوازش سگ و … در هوا پخش می شوند.
- مواد آلرژی زا که روی سطوح قرار گرفته اند ممکن است هنگام گردگیری و جاروبرقی مجدداً در هوا پخش شوند. به محض اینکه مواد حساسیت زا در هوا معلق شوند، تمایل دارند در محل باقی بمانند، بنابراین باعث ایجاد علائم برای مدت طولانی می شوند.
- مواد حساسیت زا حتی در صورت عدم حضور حیوان خانگی در خانه نیز در خانه وجود دارند.
- یک سیستم تهویه منزل یا یک تهویه هوا همچنین می تواند ماده آلرژی زا را در سراسر خانه پخش کند. حتی اگر نگهداری سگ فقط به یک اتاق محدود شود باز هم ممکن است اتفاق بیفتد.
حساسیت به سگ در نوزادان چگونه تشخیص داده می شود؟
به محض مشاهده علائمی که به طور بالقوه ممکن است نشان دهنده آلرژی به سگ شما (یا هر چیز دیگری) در کودک شما باشد، باید پزشک عمومی خود را از این امر آگاه کرده و با آنها همکار کنید تا قبل از هر چیز منبع آلرژی را محدود کنید. پزشک ممکن است شما را به یک متخصص آلرژی ارجاع دهد تا بیشتر این مورد را بررسی کند.
متخصصان آلرژی پزشکان و دانشمندان متخصصی هستند که با شما همکاری می کنند تا منبع واکنش های کودک شما را محدود کنند، که ممکن است به معنای انجام آزمایشات مختلف و آزمایشات روی کودک شما باشد تا متوجه شوید مشکل چیست.
اگر کودک شما یک یا چند مورد از علائم زیر را بعد از قرار گرفتن در معرض ماده حساسیت زای سگ نشان دهد، ممکن است به سگ آلرژی داشته باشد.
- آسم
- آبریزش بینی
- عطسه کردن
- خارش پوست
- قرمزی پوست
- خس خس سینه
- اختلال در تنفس
- خارش، آبریزش یا قرمزی چشم
- کهیر یا برجستگی های روی پوست
حساسیت به سگ در نوزادان چگونه درمان می شود؟
در هر حالت، بهترین درمان پیشگیری آلرژی به سگ در نوزادان، دوری از ماشه (ماده آلرژی زا) است. در این حساسیت، عامل محرک سگ است. با این حال، اگر نمی خواهید از حیوانات خانگی خود جدا شوید، با پزشک و یا متخصص آلرژی برای کنترل آلرژی در کودک خود مشورت کنید. پزشک ممکن است یک یا چند مورد زیر را پیشنهاد کند:
- ممکن است دارو های آنتی هیستامین برای درمان واکنش های آلرژیک در نوزادان تجویز شود. با این وجود از دادن خودسرانه داروهای بدون نسخه (OTC) به کودک خود، خودداری کنید. پزشک بعد از در نظر گرفتن سن کودک، وزن بدن و شدت علائم، در مورد دوز دارو تصمیم خواهد گرفت.
- از اسپری های استروئیدی بینی، آنتی هیستامین ها یا سایر داروهای خوراکی معمولاً برای علائم بینی مانند آبریزش یا انسداد بینی استفاده می شود. آنتی هیستامین برای علائم چشمی مانند آبریزش، خارش یا قرمزی چشم نیز استفاده می شود.
- از ایمنی درمانی معمولاً برای بزرگسالان استفاده می شود. در این روش، به مدت طولانی مدت تزریق های از مقدار کم آلرژن به فرد داده می شود. در نهایت می تواند علائم آلرژی سگ را کاهش دهد. از ایمونوتراپی معمولاً برای نوزادان استفاده نمی شود.
راه های پیشگیری از حساسیت به سگ در نوزادان چیست؟
اگر تشخیص داده شود که کودک یا کودک نوپا شما به طور کلی نسبت به سگ یا حساس است، این مساله شما را به عنوان پدر و مادر با یک معضل بزرگ روبرو می کند.
هنگامی که جلوگیری از قرار گرفتن در معرض سگ امکان پذیر نیست، مراحل زیر ممکن است در جلوگیری از تشدید علائم موثر باشد:
- از جاروبرقی، کیسه ای دوتایی یا میکروفیلتر استفاده کنید.
- اثاثه یا لوازم داخلی خانه را با مواد قابل شستشو جایگزین کنید.
- برای تشک و ملحفه کودک از محافظ های گرد و غبار استفاده کنید.
- دستان کودک را هر بار که سگ را لمس می کنند با آب و صابون بشویید.
- حمام دادن حداقل یک بار در هفته به سگ می تواند باعث کاهش آلرژن سگ در هوا شود.
- سگ را از اتاق خواب کودک یا هر اتاق دیگری که کودک بیشتر وقت خود را در آن می گذراند دور کنید.
- برای پاک کردن مواد آلرژی زا از هوا از پاک کننده های ذرات معلق (HEPA) با بازده بالا استفاده کنید.
- در صورت امکان فرش ها را از خانه خارج کنید. اگر این امکان وجود ندارد، فرش معمولی را با یک فرش با توده کم جایگزین کنید و آن را مرتباً بخار خشک کنید.
- حضور سگ را فقط به یک اتاق در خانه محدود کنید. در صورت امکان، سگ را در یک اتاق اختصاصی برای سگ در بیرون از خانه نگهداری کنید.
آیا حساسیت به سگ ها ژنتیکی است؟
بیشتر آلرژی ها زمینه های ژنتیکی دارند. به همین ترتیب، آلرژی سگ در خانواده ها نیز وجود دارد. با این حال، اگر شما به سگ حساسیت دارید، کودک حتما حساسیت نخواهد داشت. برخی از نوزادان علی رغم داشتن حداقل یکی از والدین دارای حساسیت به سگ، به سگ حساسیت ندارند.
بهترین نژاد سگ برای مبتلایان به آلرژی کدامند؟
در صورت حساسیت نوزاد و کودک شما به سگ، احتمالاً متوجه خواهید شد که کودک شما نسبت به برخی از سگ ها حساسیت بیشتری دارد. این بدان معنی است که اگر تمایل به داشتن یک سگ دارید، می توانید سگی را انتخاب کنید که کودک شما در برابر آن واکنش زیادی را نشان ندهد.
نژادهای کم ریزش مانند Labradoodle، Poodle یا Cockapoo تنها سه مورد از این نژادها هستند. با این حال، به یاد داشته باشید که هر سگی که انتخاب می کنید باید برای میزان آلرژی بررسی شود. زیرا آلرژی پیچیده است شاید سگهای مشابه یا نژاد دیگر نیز منجر به بروز حساسیت شوند.
سخن آخر
مطالعات نشان می دهد که نگهداری سگ در سالهای اولیه کودک احتمال ایجاد آلرژی در اواخر زندگی را کاهش می دهد.
حیوانات خانگی به بخشی ضروری از خانواده ها تبدیل شده اند. اگر مشکوک به آلرژی سگ در کودک خود هستید، سعی کنید میزان تماس او با سگ را کاهش دهید. برای مقابله با یک دوره ناگهانی حساسیت شدید، همیشه داروهای تجویز شده را در دسترس خود نگه دارید. اگر آلرژی کودک قابل کنترل نیست، شاید مجبور باشید که خانه جدیدی برای سگ خود پیدا کنید.
همکاری با پزشک برای شناسایی موارد خاص یا مواردی که کودک شما به آنها حساسیت دارد، کلید اصلی حل و مدیریت این مسئله است. آلرژی به سگ ها قبل از هر چیز به راحتی می تواند جدا از آلرژی های فصلی باشد، زیرا آلرژی های فصلی البته در طول سال بروز پیدا می کنند و سپس از بین می روند، در حالی که آلرژی به سگ ها هر زمان که کودک شما در حضور سگ یا خانه باشد با علائمی بروز می کند.
قرار گرفتن مداوم در معرض مواد حساسیت زای سگ ممکن است منجر به حساسیت آلرژیک و پیشرفت واکنش آلرژیک و رینیت آلرژیک یا آسم شود.
آخرین دیدگاه‌ها