شایع ترین بیماری های خرگوش

قبل از شناخت شایع ترین بیماری های خرگوش باید بدانید که، خرگوش ها، حیوانات خانگی مورد علاقه بسیاری از خانواده ها هستند و مراقبت از آنها لذت بخش است. اما متأسفانه مانند سایر حیوانات خانگی، خرگوش ها مستعد ابتلا به انواع مشکلات و بیماری ها هستند.

برخی از بیماری ها در خرگوش ها بیشتر از سایر حیوانات شایع است و با آموزش می توانید از آنها پیش گیری کنید و یا حداقل می توانید علائم و نشانه ها را سریعتر تشخیص دهید تا از دامپزشک آنلاین کمک بگیرید.

مطالعه بیشتر: ریزش مو در خرگوش 

بیماری های شایع در خرگوش

برخی از بیماری هایی که در خرگوش ها، شیوع بیشتری دارند، عبارتند از:

مشکلات دندانی خرگوش ها

خرگوش ها 28 دندان دارند که به آنها کمک می کند غذای خود را خرد کنند. این دندان ها، برخلاف دندان های سگ یا گربه، در طول زندگی خرگوش به طور مداوم رشد می کنند. بدون داشتن وسایل مناسب برای تراشیدن این دندان ها (مانند یونجه و چوب سالم) دندان ها می توانند بیش از حد رشد کرده و مانع از غذاخوردن خرگوش شما شوند.

دندان های مولر (دندان های پشت دهان) می توانند رشد کرده و مانع جویدن و بلعیدن شود. دندان هایی که رشد بیش از حد دارد باعث بی اشتهایی حیوان می شود.

دندان های برش (دندانهای جلویی) بلند شروع به حلقوی شدن در گونه ها یا سایر قسمت های دهان خرگوش می کنند. این وضعیت بسیار دردناک است و می تواند باعث بی اشتهایی شود.

دندان های فرورفته در داخل مخاط لثه می توانند به دلیل ضربه یا بیماری پریودنتال ایجاد شوند و برای خرگوش شما نیز دردناک است. این دندان ها باید کشیده شوند تا از سرایت عفونت از دندان به داخل خون خرگوش شما پیشگیری شود.

برش دندان های آسیاب خرگوش از اصلاح دندان های سخت تر است. دندان های بزرگ شده به راحتی توسط مالکین خرگوش مشاهده نمی شوند، بنابراین ممکن است دندان های مولر بزرگ تا زمانی که خرگوش در غذا خوردن مشکل نداشته باشد یا دچار ریزش نشود، دیده نشود. دامپزشک برای تجسم دندان های آسیاب و تأیید طولانی بودن دندانهای آزمایشی از اسپکولوم استفاده خواهد کرد.

تومورهای دستگاه تولید مثل خرگوش

تومورهای پستانی، رحمی و تخمدان در خرگوش های ماده خانگی بسیار شایع هستند. سرطان بیضه در خرگوش های نر اتفاق میفتد. عقیم سازی خرگوش های خانگی به دلایل مختلف توصیه می شود. حتس یکی از این دلایل جلوگیری از سرطان های دستگاه تولید مثل است. اگر خرگوش شما عقیم شود، احتمال ابتلا به سرطان پستان بسیار کاهش می یابد. حتی در صورت برداشته شدن این قسمت ها، امکان ابتلا به سرطان رحم، تخمدان و بیضه برای آنها غیرممکن است.

مطالعه بیشتر: عجایب دنیای خرگوش ها 

گلوله مو خرگوش

نام علمی این بیماری یک گلوله مو یا trichobezoar است. گلوله های مو باعث انسداد مسیر گوارشی خرگوش شما می شوند، به این معنی که غذا نمی تواند از دستگاه گوارش آنها عبور کند. از آنجا که خرگوش ها قادر به استفراغ نیستند، گلوله های مو در داخل معده خرگوش شما می ماند و بزرگتر می شود. خود خرگوش نیز با هر بار تمیز کردنش موها را می بلعد و این وضعیت به طور بالقوه مستعد انسداد دستگاه گوارش است.

با مسواک زدن و برس کشیدن مرتب موی خرگوش، دادن آب تمیز فراوان در یک کاسه و رژیم غذایی مناسب و ورزش می توانید از ایجاد گلوله های مو جلوگیری کنید. حتی برخی از افراد قرص های آنزیمی پاپایای تازه را برای کمک به هضم و تجزیه موهای بلعیده شده به آنها می دهند. جراحی آخرین، چاره برای خرگوشی که با یک گوی مو دچار انسداد دستگاه گوارشی شده است.

مطالعه بیشتر: فواید حیوانات خانگی برای سالمندان

کنه های گوش خرگوش

خرگوش ها به خاطر گوش های بزرگشان معروف هستند. اما این گوش ها همیشه تمیز نیستند. مایت های گوش از موم و روغن گوش های خرگوش تولید، تغذیه می کند. وجود مایت تحریک کننده است و باعث گزش و خارش در گوش خرگوش شما می شود. در این حالت حیوان شروع به خاراندن گوش ها و تکان دادن مرتب سر خود می کند. عفونت های ثانویه ناشی از زخم محل گزش و خارش نیز در صورت عدم درمان کنه های گوش رخ می دهد و شامل عفونت های باکتریایی و قارچی است. مقدار زیادی بقایای تیره و پوسته شده معمولاً در پوست گوش های خرگوشی که دارای کنه گوش است دیده می شود.

کنه ها می توانند از طریق تماس مستقیم خرگوش آلوده با خرگوش های دیگر و حتی از از دست های آلوده ما منتقل شوند. پیشگیری و درمان آسان است. دامپزشک می تواند تشخیص را با رویت آنها در زیر میکروسکوپ انجام دهد، اما گاهی اوقات حتی می توانید گروه های بزرگی از آنها را با چشم غیر مسلح و در حال حرکت ببینید.

سوالی داری؟ کلیک کن.

ویزیت آنلاین با بهترین متخصصان دامپزشکی

آبسه یکی از شایع ترین بیماری های خرگوش

در حالی که بیماری های دندانی اغلب باعث ایجاد آبسه در خرگوش ها می شود، این توده های چرک ممکن است در سراسر بدن خرگوش دیده شود و آنها را می توان روی اندام ها و همچنین در لایه پوست خرگوش ها یافت که درمان آنها را دشوار می کند. نوع باکتری هایی که معمولاً درون این آبسه ها هستند نیز عاملی است که درمان را دشوار می کند. زیرا برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز ندارند و بی هوازی بوده و مقاومت زیادی دارند.

آنتی بیوتیک ها، تخلیه آبسه (در صورت یافتن آن) و داروهای ضد درد همه ممکن است توسط دامپزشک برای خرگوش تجویز شود. آبسه ها جدی هستند و ما علت دقیق را نمی دانیم اما همیشه به درمان احتیاج دارند زیرا به خودی خود از بین نمی روند.

مطالعه بیشتر: استرس در حیوانات خانگی 

E. Cuniculi در خرگوش

تشنج از عوارض جانبی مزمن این تک یاخته است که می تواند اکثراً خرگوش های خانگی را مخفیانه آلوده کند. انسفالیتوزون کونیکولی، که غالباً به آن E. cuniculi گفته می شود، بیماری سختی است. این تک یاخته می تواند از طریق ادرار (و انسانهایی که نقص ایمنی دارند) به خرگوش شما منتقل شود. حتی بی سر و صدا در داخل خرگوش زندگی کند بدون اینکه هرگز صدمه ای به آنها وارد کند.

حتی ممکن است خرگوش شما به دلیل بیماری، دچار ضعف سیستم ایمنی شود در این حالت این تک یاخته می تواند “فعال” شده و به اندام های داخلی و بافت عصبی آسیب برساند و باعث تشنج و کج شدن سر حیوان شود. گاهی اوقات، با درمان، این مشکلات از بین می رود و سلامتی خرگوش شما به حالت طبیعی برمی گردد.

داروهایی مانند فنبندازول معمولاً برای درمان این عفونت وحشتناک تجویز می شود. اما عوارض جانبی آن به صورت علائم عصبی چیزی است که می تواند حیات واقعی خرگوش شما را تهدید کند.

جهت ویزیت غیرحضوری و فوری با متخصص دامپزشکی آنلاین همین الان کلیک کنید.

ایلئوس 

 خرگوش ها اغلب به عنوان “روده با خز” نامیده می شوند. زیرا بسیار مستعد ابتلا به ایلئوس هستند که به آن سکون دستگاه گوارش نیز گفته می شود. اگر مشکلی در بدن خرگوش رخ دهد، روده ها به طور معمول اولین مواردی هستند که تحت تأثیر قرار می گیرند.

وقتی روده خرگوش، غذا را از طریق روده بزرگ و در نهایت از راست روده به خارج منتقل می کند، به آن ایلئوس یا استاز دستگاه گوارش می گویند. خرگوش همیشه باید غذا بخورد و مدفوع کند. اما هنگامی که آنها انجام یکی از این کارها یا هر دو کار را متوقف می کنند، باکتری های داخل روده آنها شروع به تولید گاز بیش از حد می کنند. این گاز دردناک است و از تمایل خرگوش بیشتر برای خوردن جلوگیری می کند. از آنجا که خرگوش ها قادر به استفراغ نیستند، صاحبان آنها باید به آنها کمک کنند تا با استفاده از داروها و تحریکات، مواد غذایی و گاز را از بدن خارج کنند.

ایلئوس به عنوان Gas stasis نیز شناخته می شود زیرا هنگامی که پریستالیست یا حرکات طبیعی روده متوقف می شود، رخ می دهد. در ایلئوس غذا در داخل دستگاه گوارش حرکت نمی کند بنابراین گاز ایجاد و مدفوع متوقف می شود. این وضعیت یک مشکل خطرناک و جدی است و نیاز به توجه فوری دارد. زیرا خرگوش ها نمی توانند بیش از 48-72 ساعت با بیماری ایلئوس بدون درمان زنده بمانند. سرم درمانی جهت تامین الکترولیت ها و مواد غذایی ضروری باید بلافاصله انجام شود. برای داروها و تجویز مایعات بالقوه باید با دامپزشک مشورت کنید.

ایلئوس هنگامی اتفاق میفتد که خرگوش خوردن غذا را متوقف می کند و دچار بی اشتهایی می شود. سایر داروها برای مقابله با ایلئوس همراه با تغذیه با سرم و تجویز مایعات نیز ممکن است لازم باشد.

پیشگیری از ایلئوس در خرگوش ها

خرگوش ها باید روزانه یک تکه یونجه علفی (تیموتی، باغ، برمودا و …) به اندازه بدن خود بخورند. یونجه دارای مقدار زیادی کلسیم برای یک خرگوش بزرگسال است. سبزیجات تازه، تیره و برگ دار (سبزیجات قاصدک، کلم پیچ، گل مینای کوهی، پیازچه، جعفری و غیره) نیز باید با حدود 1 فنجان در هر 5 پوند از وزن بدن در روز به خرگوش داده شود.

بامبلوت خرگوش

بامبل پا یک مشکل رایج در خرگوش های چاق است. خرگوش هایی که ورزش نمی کنند یا سطح ناصافی برای نشستن و راه رفتن دارند و خرگوش هایی که دوست دارند در جعبه های کثیف بستر یا ملافه های خود بنشینند دچار این مشکل هستند. این وضعیت از نظر علمی تحت عنوان pododermatitis شناخته می شود. برای اصلاح نیاز به آنتی بیوتیک، داروهای ضد درد، تمیز کردن مرتب قفس و برنامه های غذایی مناسب و بانداژ دارد. این بیماری بسیار دردناک است و ممکن است خرگوش شما لنگ بزند.

جلوگیری از بیماری های خرگوش کاملاً امکان پذیر نیست. به آنها یک رژیم غذایی سالم بدهید، یک محیط تمیز و دوست داشتنی را فراهم کنید. لمس بدن آنها به همان اندازه نظارت بر رفتار آنها برای هر بیماری مهم است. لمس کردن خرگوش، شما را از هرگونه تغییر در وضعیت بدن حیوان مطلع می کند. آنقدر که فکر می کنید وقت گیر نیست. خرگوش ها به سرعت با تغییرات جسمی سازگار می شوند و شما به گرایش به نگهداری از آنها عادت خواهید کرد.