آلوپورینول در کاهش نارسایی کلیه تاثیری ندارد.

محققان در یک کارآزمایی بالینی در استرالیا، نقش آلوپورینول در کاهش نارسایی  کلیه را بررسی نموده و نشان دادند که داروی معمول تجویز شده آلوپورینول در کاهش بیماری کلیه تاثیری ندارد. بررسی ها نشان می دهد داروی آلوپورینول که معمولاً برای مبتلایان به بیماری کلیوی تجویز می شود، از کاهش عملکرد کلیه جلوگیری نمی کند و مانع از بدتر شدن بیماری کلیوی نمی شود. کارشناسان معتقدند که براساس نتایج به دست از این کارازمایی ها شاید آن ها مجبور شوند تا راهکارهای مناسب تری برای کاهش سطح اسید اوریک در مبتلایان به بیماری های کلیوی تجویز کنند.

دیوید جانسون، محقق مطالعه و مدیر پزشکی در کلینیک پیوند کلیه کوئینزلند، در یک نشست مطبوعاتی اعلام کرده است: ما استفاده از آلوپورینول را با دارونما مقایسه کردیم و در کمال تعجب متوجه شدیم که مصرف این دو دارو هیچ تفاوتی در میزان افت عملکرد کلیه ها ندارد. بر اساس این بررسی ها ما معتقدیم که تجویز آلوپورینول دارو هیچ اثر مثبتی بر روی بیماران کلیوی ندارد، مگر اینکه بیمار به یک بیماری خاص پزشکی مانند نقرس مبتلا باشد.

نتایج کار آزمایی  CKD-FIX

کار آزمایی صورت گرفته که به CKD-FIX معروف است، با بررسی بر روی 363 نفر مبتلا به بیماری مزمن کلیه در مرحله 3 یا 4 که در معرض خطر بیشتر برای بدتر شدن بیماری قرار داشتند، به مدت 2 سال در 31 بیمارستان در استرالیا و نیوزلند صورت گرفته است.

در طی این کارآزمایی برای یک گروه از بیماران داروی آلوپورینول و به یک گروه دیگر دارونما تجویز شد. محققان به این نتیجه رسیدند كه آلوپورینول تا 35 درصد در کاهش میزان اسید اوریک در خون تاثیر داشته است، اما تاثیر گروهی از بیمارانی که از آلوپورینول استفاده کرده اند با افرادی که دارونماها را مصرف کرده اند تقریبا یکسان بوده است.

اگر چه به نظر می رسد بررسی صورت گرفته، محدودیت های هم داشته است از جمله بیمارانی که در این بررسی مورد مطالعه قرار گرفته اند سن بالایی داشته و یا آن ها به نارسایی کلیوی متوسط تا پیشرفته و افزایش سطح پروتئین در ادرار مبتلا بوده اند، اما این مطالعه باعث می شود که پزشکان رویکرد خود را در تمرکز بر میزان اسید اوریک دوباره بررسی کنند.

مطالعه بیشتر: علت کوچک شدن کلیه

کاربرد آلوپورینول

آلوپورینول دارویی است که به کاهش اسید اوریک در خون کمک می کند. سطح بالای اسید اوریک در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه شایع است، زیرا کلیه ها قادر به حذف کافی اسید اوریک از خون نیستند. سطح بالای اسید اوریک با خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری مزمن کلیه و حتی پیشرفت بیماری همراه است. آلوپورینول، برای کاهش سرعت پیشرفت برای بیماران مبتلا به بیماری کلیوی تجویز می شود. علاوه بر این در درمان نقرس هم کاربرد دارد؛ اما نتایج این بررسی ها شاید پزشکان در زمینه بیماری های کلیوی را مجبور کند که برای کاهش سطح اسید اوریک و پیشگیری از سرعت پیشرفت بیماری کلیه در تجویز این دارو برای بیماران خود تجدید نظر کنند.

مطالعه بیشتر: چگونه اسید اوریک بدن را کاهش دهیم؟

نارسایی مزمن کلیه

بیماری مزمن کلیه که به آن نارسایی مزمن کلیه نیز گفته می شود، از بین رفتن تدریجی عملکرد کلیه می باشد. کلیه ها ضایعات و مایعات اضافی موجود در خون را فیلتر می کند که در ادرار دفع می شوند. هنگامی که بیماری مزمن کلیه به مرحله پیشرفته می رسد، سطح خطرناک مایعات، الکترولیت ها و ضایعات می توانند در بدن ایجاد شود.

در مراحل اولیه بیماری مزمن کلیه، ممکن است بیمار علائم کمی داشته باشد. بیماری مزمن کلیه تا زمانی که عملکرد کلیه به میزان قابل توجهی مختل نشود بیمار تشخیص داده نخواهد شد. درمان بیماری مزمن کلیه بر کاهش سرعت پیشرفت کلیه، معمولاً با کنترل علت اصلی انجام می شود. بیماری مزمن کلیه می تواند تا نارسایی کلیه در مرحله انتهایی پیش رود که بدون فیلتر مصنوعی (دیالیز) یا پیوند کلیه کشنده است.

علائم نارسایی مزمن کلیه

در صورت پیشرفت تدریجی آسیب به کلیه، علائم و نشانه های بیماری مزمن کلیه ممکن است به مرور زمان ایجاد شوند. علائم و نشانه های بیماری کلیوی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استفراغ
• حالت تهوع
• تنگی نفس
• خارش مداوم
• گرفتگی عضلات
• تورم پاها و مچ پا
• درد قفسه سینه
• خستگی و ضعف
• اختلالات خواب
• از دست دادن اشتها
• تغییر در میزان ادرار
• کاهش وضوح ذهنی
• فشار خون بالا که کنترل آن دشوار است.

علائم و نشانه های بیماری کلیه غالباً غیر اختصاصی هستند، به این معنی که می توانند در اثر بیماری های دیگر هم ایجاد شوند. پس بهتر است برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری کشنده در صورت بروز هر یک از علائم سریعا با پزشک مشورت کنید.

مطالعه بیشتر: برای پاکسازی کلیه چی بخوریم؟

علت نارسایی مزمن کلیه

بیماری ها و شرایطی که باعث بیماری مزمن کلیه می شود، عبارتند از:

• فشار خون بالا
• بیماری کلیه پلیکیستیک
• عفونت مکرر کلیه (پیلونفریت)
• دیابت نوع 1 یا دیابت نوع 2
• گلومرولونفریت، التهاب واحدهای تصفیه کلیه (گلومرول)
• نفریت بینابینی، التهاب توبول های کلیه و ساختارهای اطراف آن
• ریفلاکس، شرایطی که باعث برگشت ادرار به کلیه ها می شود.
• انسداد طولانی مدت دستگاه ادراری، از شرایطی مانند پروستات بزرگ شده، سنگ کلیه و برخی سرطان ها

مطالعه بیشتر: فشار خون کلیوی چیست؟

نارسایی مزمن کلیه، یک بیماری کشنده

در ایالات متحده، 37 میلیون نفر به بیماری مزمن کلیه مبتلا هستند. تخمین زده می شود که 90 درصد از مبتلایان به بیماری مزمن کلیه از این بیماری اطلاع ندارند. بیماری مزمن کلیه، به عنوان یکی از علت های شایع مرگ و میر شناخته شده و علت های زیادی دارد و در اکثر بیماران در معرض خطر با گذشت زمان به طور تدریجی بروز می کند.

عوامل خطر نارسایی مزمن کلیه

برخی از عوامل خطر این بیماری، عبارتند از:

• دیابت
• سن بالا
• فشار خون بالا
• ساختار غیر طبیعی کلیه
• سندرم متابولیک و (چاقی)
• سابقه خانوادگی بیماری کلیوی

سایر عوامل خطرناک مانند بیماری های قلبی و سیگار کشیدن می توانند به مرور زمان عملکرد کلیه را کاهش دهند. براساس بنیاد ملی کلیه، تشخیص به موقع و زود هنگام بیماری مزمن کلیه مهم و ضروری است و در صورت درمان به موقع می توان روند پیشرفت بیماری را متوقف یا کند کرد. گزینه های اولیه درمانی شامل مدیریت فاکتورهای خطر مانند دیابت و فشار خون بالا و همچنین تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی، ورزش و تجویز دارو می باشد.

مطالعه بیشتر: تست عملکرد کلیه

عوارض نارسایی مزمن کلیه

بیماری مزمن کلیه در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به بروز عوارض جانبی زیادی شود، از جمله:

• کم خونی
• بیماری قلبی و عروقی
• کاهش میل جنسی، اختلال در نعوظ یا کاهش باروری
• استخوان های ضعیف و افزایش خطر شکستگی استخوان
• کاهش پاسخ ایمنی که فرد را در مقابل عفونت آسیب پذیرتر می کند.
• پریکاردیت، التهاب غشاء کیسه ای است که قلب شما را می پوشاند (پریکارد).
• عوارض بارداری که خطراتی را برای مادر و جنین در حال رشد ایجاد می کند.

آسیب به سیستم عصبی مرکزی که می تواند باعث عدم تمرکز، تغییر شخصیت یا تشنج شود.

• احتباس مایعات که می تواند منجر به تورم در بازوها و پاها، فشار خون بالا یا مایعات در ریه ها شود (ورم ریوی).
• افزایش ناگهانی سطح پتاسیم در خون (هیپرکالمی) که می تواند توانایی عملکرد قلب را مختل کند و ممکن است خطرناک باشد.
• آسیب جبران ناپذیر به کلیه های (مرحله نهایی بیماری کلیه) که بیمار در نهایت برای بقای دیالیز یا پیوند کلیه نیاز دارد.

افزایش سطح اسید اوریک در خون می تواند منجر به رسوب کریستال ها در بافت های بدن شود. این رسوبات می تواند منجر به نقرس، سنگ کلیه و سایر مشکلات شود. بیماران مبتلا به علائم ناشی از سطح اورات خون بالا باید با داروهای کاهش دهنده اورات درمان شوند. بیماری کلیه می تواند از نقرس ایجاد شود، اما این موارد به ندرت رخ می دهد؛ بررسی های اخیر نشان می دهد بیماران مبتلا به بیماری کلیه نیازی به مصرف آلوپورینول و یا دارو های مشابه به آن ندارند.

تغییر در روند درمان نارسایی کلیه

محققان این کارآزمایی معتقدند که افزایش سطح اسید اوریک در خون به احتمال زیاد نشان دهنده و یکی از علائم کاهش عملکرد کلیه است ولی علت کاهش عملکرد کلیه نیست. یافته های این مطالعه می تواند منجر به تغییر این دیدگاه شود که کاهش اسید اوریک به نوبه خود باعث پیشرفت آهسته بیماری کلیه خواهد شد. پیش از این به نظر می رسید که آلوپورینول با مهار سطح اسید اوریک (یک ماده سمی برای کلیه)، پیشرفت بیماری کلیه را کند می کند؛ اما بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که ممکن است آلوپورینول چنین تاثیری نداشته باشد. این در حالی است که بررسی ها نشان داده داروی فبوکسوستات می تواند تاثیری مشابه به آلوپورینول برای کاهش اسید اوریک داشته باشد.