سه ماهه دوم در دوران بارداری اغلب زمانی است که افراد بهترین احساس را دارند. حالت تهوع و استفراغ معمولاً برطرف می شود، خطر سقط جنین کاهش یافته و درد ماه نهم بسیار دور است. در این مقاله، عوارض سه ماهه دوم بارداری که می تواند مشکلاتی را ایجاد کند، مورد بررسی قرار می گیرد. شما باید در مورد این عوارض بیشتر بدانید تا مراقب باشید و از بروز عوارض پیشگیری کنید.
خون ریزی، از عوارض سه ماهه دوم بارداری
اگرچه خطر سقط جنین در سه ماهه دوم بسیار کمتر است، اما همچنان احتمال دارد رخ دهد. خونریزی واژینال معمولا اولین علامت هشدار دهنده است. سقط جنین در سه ماهه دوم (قبل از 20 هفته) احتمال دارد توسط عوامل مختلفی ایجاد شود که می تواند شامل موارد زیر باشد:
سپتوم رحم. دیواره یا سپتوم داخل رحم آن را به دو قسمت مجزا تقسیم می کند. دهانه رحم خیلی زود باز و باعث زایمان زودرس می شود.
بیماری های خود ایمنی. به عنوان مثال می توان به لوپوس یا اسکلرودرمی اشاره کرد. این بیماری ها زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم حمله می کند.
ناهنجاری های کروموزومی جنین. این زمانی است که مشکلی در کروموزوم‌های نوزاد، که سلول‌هایی از DNA هستند، رخ داده است.
مطالعه بیشتر:عوارض بارداری
سایر علل خونریزی در سه ماهه دوم
- زایمان زودرس
- جدا شدن جفت از رحم
- مشکلات جفت، مانند جفت سرراهی (جفت پوشاننده دهانه رحم)
این مشکلات در سه ماهه سوم شایع تر است، اما احتمال دارد در اواخر سه ماهه دوم نیز رخ دهد.
اگر خون Rh منفی دارید، و در دوران بارداری دچار خونریزی شدید، ایمونوگلوبولین (RhoGAM) تزریق کنید.
ایمونوگلوبولین یک آنتی بادی پروتئینی است که سیستم ایمنی بدن تولید می کند و مواد مضر مانند باکتری ها و ویروس ها را تشخیص می دهد و با آن مبارزه می کند.
تزریق ایمونوگلوبولین به پیشگیری از ایجاد آنتی بادی های Rh کمک که در صورت داشتن گروه خونی Rh مثبت به جنین حمله می کند.
اگر خونریزی واژینال را تجربه کردید احتمال دارد احساس ترس کنید، اما مهم است به یاد داشته باشید که همه خونریزی ها به معنای از دست دادن بارداری نیست.
اگر در بارداری خونریزی دارید، فوراً به دنبال مراقبت باشید، اما سعی کنید آرام باشید تا زمانی که پزشک دلیل خونریزی را بفهمد. احتمال دارد تا زمانی که خونریزی متوقف شود، در بستر استراحت کنید.
در هر زمان و مکانی که هستی سوالتو از متخصص زنان و زایمان آنلاین بپرس.
زایمان زودرس، از عوارض سه ماهه دوم بارداری
هنگامی که زایمان قبل از هفته 38 بارداری رخ دهد، زودرس در نظر گرفته می شود. شرایط مختلفی می تواند باعث زایمان زودرس شود، مانند:
- عفونت مثانه
- سیگار کشیدن
- بیماری مزمن مانند دیابت یا بیماری کلیوی
عوامل خطرزای زایمان زودرس عبارتند از:
- بارداری دوقلو
- زایمان زودرس قبلی
- عفونت مایع یا غشاهای آمنیوتیک
- مایع آمنیوتیک اضافی (مایع اطراف جنین)
علائم زایمان زودرس
علائم و نشانه های زایمان زودرس احتمال دارد نامحسوس و شامل موارد زیر باشند:
- اسهال
- درد کمر
- فشار واژن
- تکرر ادرار
- افزایش ترشحات واژن
- سفتی در قسمت پایین شکم
در موارد دیگر، علائم زایمان زودرس آشکارتر است، مانند:
- خونریزی واژینال
- انقباضات دردناک
- نشت مایع از واژن
اگر این علائم را دارید و نگران زایمان هستید با پزشک خود تماس بگیرید. بسته به علائم، پزشک ممکن است به شما بگوید که فوراً به بیمارستان بروید.
چندین دارو می توانند در توقف زایمان زودرس مفید باشند. این شامل:
- توکولیتیک ها
- سولفات منیزیم
- کورتیکواستروئیدها
اگر نتوان زایمان زودرس را متوقف کرد، پزشک یک داروی استروئیدی می دهد. انجام این کار به رشد ریه های نوزاد کمک می کند و از شدت بیماری ریوی می کاهد. این دارو دو روز پس از اولین دوز مؤثرتر است، بنابراین پزشک سعی می کند حداقل به مدت دو روز از زایمان پیشگیری کند.
مطالعه بیشتر: بارداری پرخطر
پارگی زودرس غشاها، از عوارض سه ماهه دوم بارداری
پاره شدن (شکستن) پرده ها در حین زایمان طبیعی است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که کیسه آمنیوتیک اطراف کودک پاره می شود و به مایع اجازه می دهد تا خارج شود. کیسه از کودک در برابر باکتری ها محافظت می کند. پس از شکسته شدن، این نگرانی وجود دارد که کودک دچار عفونت شود.
در حالی که قرار است کیسه آب هنگام زایمان بشکند، اما زمانی که خیلی زود رخ دهد می تواند مشکلات جدی برای کودک ایجاد کند. به این پارگی زودرس غشاها (PPROM) می گویند.
علت دقیق PPROM همیشه مشخص نیست. با این حال، در بسیاری از موارد، منبع مشکل، عفونت غشاها است.
PPROM در سه ماهه دوم یک نگرانی بزرگ است، زیرا می تواند منجر به زایمان زودرس شود. نوزادانی که بین هفته های 24 و 28 بارداری متولد می شوند، در معرض خطر ابتلا به مشکلات جدی پزشکی طولانی مدت، به ویژه بیماری های ریوی هستند.
درمان PPROM
درمان PPROM متفاوت است. اغلب می تواند شامل موارد زیر باشد:
- آنتی بیوتیک ها
- بستری شدن در بیمارستان
- استروئیدها مانند بتامتازون
- داروهایی که می توانند زایمان را متوقف کنند، مانند تربوتالین
اگر علائم عفونت وجود داشته باشد، احتمال دارد برای پیشگیری از عوارض جدی، زایمان صورت گیرد. آنتی بیوتیک ها برای پیشگیری از عفونت شروع خواهند شد.
بسیاری از نوزادان در عرض دو روز پس از پارگی و بیشتر آنها در عرض یک هفته به دنیا می آیند. در موارد نادر، به خصوص با نشت آهسته، کیسه آمنیوتیک می تواند دوباره خود را ببندد. می توان از زایمان زودرس پیشگیری کرد و نوزاد نزدیک به موعد مقرر متولد می شود.
مطالعه بیشتر: اختلالات مایع آمنیوتیک
نارسایی دهانه رحم، از عوارض سه ماهه دوم بارداری
دهانه رحم بافتی است که واژن و رحم را به هم متصل می کند. گاهی اوقات، دهانه رحم در دوران بارداری قادر به تحمل فشار رحم در حال رشد نیست. افزایش فشار می تواند دهانه را ضعیف کرده و باعث باز شدن آن قبل از ماه نهم شود.
این وضعیت به عنوان ناتوانی دهانه رحم شناخته می شود. در حالی که این یک بیماری غیر معمول است، می تواند عوارض جدی ایجاد کند.
باز و نازک شدن دهانه رحم در نهایت منجر به پاره شدن پرده ها و زایمان جنین بسیار نارس می شود. این معمولا در هفته بیستم بارداری رخ می دهد. از آنجایی که جنین در آن نقطه برای زنده ماندن در خارج از رحم بسیار نارس است، اغلب نمی توان بارداری را نجات داد.
زنانی که موارد زیر را دارند در معرض خطر بالاتری برای ناتوانی دهانه رحم هستند:
- بیوپسی مخروط دهانه رحم
- عمل دیگر روی دهانه رحم
- یک ضربه قبلی گردن رحم، مانند پارگی در حین زایمان
برخلاف زایمان زودرس، ناتوانی دهانه رحم معمولاً باعث درد یا انقباض نمی شود. ممکن است خونریزی واژینال یا ترشح وجود داشته باشد.
درمان ناتوانی دهانه رحم
درمان ناتوانی دهانه رحم محدود است. اگر پرده ها هنوز پاره نشده باشند، امکان سرکلاژ اورژانسی (بخیه دور دهانه رحم) وجود دارد. اگر دهانه رحم بسیار متسع (عریض) باشد، خطر پارگی غشاها بیشتر است. استراحت طولانی در بستر پس از قرار دادن سرکلاژ ضروری است.
در موارد دیگر، زمانی که پرده ها از قبل پاره شده اند و جنین به اندازه کافی برای زنده ماندن پیر شده است، پزشک احتمالاً زایمان را القا می کند.
می توانید از ناتوانی دهانه رحم پیشگیری کنید. اگر سابقه آن را دارید، در بارداری های بعدی و در حدود هفته 14 سرکلاژ دریافت کنید. این امر خطر زایمان زودرس و از دست دادن نوزاد را کاهش می دهد، اما از بین نمی برد.
پره اکلامپسی، از عوارض سه ماهه دوم بارداری
پره اکلامپسی زمانی رخ می دهد که:
- فشار خون بالا
- ادم (التهاب) بیش از حد
- پروتئینوری (مقدار زیادی پروتئین در ادرار)
پره اکلامپسی بر تمامی سیستم های بدن از جمله جفت تاثیر می گذارد.
جفت مسئول تامین مواد مغذی برای نوزاد است. اگرچه پره اکلامپسی معمولاً در سه ماهه سوم بارداری برای اولین بار رخ می دهد، اما برخی از افراد در طول سه ماهه دوم دچار پره اکلامپسی می شوند.
قبل از تشخیص، پزشک فرد را از نظر سایر شرایطی که احتمال دارد با پره اکلامپسی اشتباه گرفته شود مانند لوپوس (که باعث التهاب در سراسر بدن می شود) و صرع (اختلال تشنج)ارزیابی می کند.
پزشک همچنین فرد را از نظر شرایطی که می تواند احتمال ابتلا به پره اکلامپسی اولیه را افزایش دهد، مانند اختلالات لخته شدن خون و بارداری مولار ارزیابی می کند. این یک تومور غیرسرطانی است که در رحم تشکیل می شود.
علائم پره اکلامپسی
علائم پره اکلامپسی شامل التهاب سریع پاها، دست ها یا صورت است. اگر این نوع التهاب یا هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:
- کبودی آسان
- از دست دادن بینایی
- لکه هایی در چشم شناور می شود.
- درد شدید در سمت راست یا در ناحیه شکم
- سردردی که پس از مصرف استامینوفن (تیلنول) از بین نمی رود.
جراحت، از عوارض سه ماهه دوم بارداری
در دوران بارداری بیشتر مستعد آسیب دیدگی هستید. مرکز ثقل زمانی که باردار هستید تغییر می کند، به این معنی که راحت تر تعادل خود را از دست می دهید.
در حمام، هنگام ورود به دوش یا وان مراقب باشید. شاید لازم باشد سطوح غیر لغزنده را به دوش خود اضافه کنید تا لیز نخورید. اضافه کردن میله های دستگیره یا ریل در حمام را نیز در نظر بگیرید. همچنین خانه را برای خطرات دیگری که می تواند باعث سقوط شود بررسی کنید.
اگر هر یک از علائم توصیف شده در این مقاله را تجربه می کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. آنها می‌توانند علت را تعیین و درمان مناسب را شروع کنند، که به معنای بارداری شاد و سالم است.
آخرین دیدگاه‌ها