چگونه دکتر شویم؟

دکتر شدن که به عنوان پزشک هم شناخته می شود، حرفه ای است که برای انجام فعالیت های مختلف پزشکی آموزش های لازم را دیده و دارای مجوز لازم برای این فعالیت ها است. پزشکی انواع رشته های مختلفی دارند که برخی از آنها تخصص های پزشکی را در زمینه های مختلف مانند اطفال، زنان یا جراحی انتخاب می کنند. تخصص هر چه باشد، جواب این سوال که چگونه دکتر شویم مشابه است. این به طور معمول شامل یک مدرک دکتری از یک دانشکده معتبر است.

یک دکتر برای تشخیص، درمان، مدیریت و پیشگیری از بیماری ها و آسیب های جسمی یا روانی آموزش دیده است. پزشکان باید نه تنها در دانشگاهیان دکتری (از جمله آناتومی، زیست شناسی، فیزیولوژی و فارماکولوژی) به بالاترین سطح شایستگی دست یابند، بلکه ایده آل های پزشکی را که قسمتی از سوگند نامه از پزشکی است را تقبل کند.

وظیفه یک دکتر چیست؟

پزشکان آسیب ها یا بیماری ها را تشخیص داده و آنها را درمان می کنند. آنها معاینات فیزیکی را انجام می دهند، سابقه پزشکی بیمار را بررسی کرده و داروها را تجویز  و آزمایشات تشخیصی را سفارش، انجام و تفسیر می کنند. آنها همچنین به بیماران خود در مورد سلامت عمومی و سلامتی (از جمله رژیم غذایی، ورزش و ترک سیگار) مشاوره می دهند و اقدامات پیشگیرانه ای را برای اطمینان از سلامت مستمر انجام می دهند.

پزشکان بیماری را چگونه تشخیص می دهد؟

دکتر شما می تواند در طی مراحل مختلف یک بیماری را تشخیص داده و بهترین گزینه های درمانی را ارائه دهند، از جمله:

معاینه جسمی

معاینه فیزیکی یا جسمی با بررسی سابقه دکتری بیمار، اولین قدم در فرایند تشخیص بیماری است. معاینه ممکن است معمول مانند معاینه جسمی  باشد و برای غربالگری مورد استفاده قرار گیرد یا برای تشخیص و نظارت بر بیماری استفاده شود. یک معاینه فیزیکی معمولاً شامل چهار تکنیک است:

• معاینه: استفاده از چشم غیر مسلح
• سمع: استفاده از گوشی دکتری
• لمس: اعمال فشار دست یا انگشت برای تعیین وضعیت اندام زیرین
• ضربه ای: ضربه زدن به قسمتی از بدن برای تعیین اندازه، وضعیت و مرزهای یک اندام

آزمایش های دیگر مانند بررسی فشار خون، آزمایش رفلکس، معاینه اتوسکوپی (برای مشاهده داخل گوش) و معاینه چشم (برای مشاهده داخل چشم) نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس یافته ها، دکتر شما ممکن است آزمایش ها و روش هایی را برای بررسی علل احتمالی علائم شما تجویز کند.

آزمایشات آزمایشگاهی

پزشکان به طور معمول آزمایش هایی را برای ارزیابی مایعات بدن، نمونه های بافت یا حتی تست تنفس را سفارش می دهند. انواع آزمونها را می توان به طور گسترده بر اساس هدف آنها طبقه بندی کرد:

• آزمایشات تشخیصی که شامل شمارش کامل خون (CBC) برای بررسی عفونت، گلوکز پلاسما ناشتا (FPG) برای تشخیص دیابت و تجزیه و تحلیل ادرار برای تشخیص بیماری کلیوی است.
• آزمایش های غربالگری که شامل آزمایش پاپ اسمیر، STD و غربالگری چهار مرحله قبل از تولد است.
• آزمایشات پایش به مدیریت بهبودی یا بیماری مزمن مانند دیابت، کلسترول بالا، HIV، هپاتیت یا بیماری کلیوی کمک می کند.

نمونه ها ممکن است از طریق خونگیری، سواب بزاق، سوراخ کمر، بیوپسی و آمنیوسنتز بدست آید. سپس نمونه ها به آزمایشگاه آسیب شناسی ارسال می شوند و در آنجا از نظر بصری، شیمیایی، میکروسکوپی و گاهی مولکولی مورد ارزیابی قرار می گیرند.

مطالعات تصویربرداری

تصویربرداری پزشکی شامل فناوری های مختلفی است که به پزشک یک نگاه غیر مستقیم در داخل بدن می دهد. متداول ترین آنها را می توان به طور کلی به شرح زیر توصیف کرد:

• رادیوگرافی: شامل اشعه ایکس، فلوروسکوپی و اسکن DEXA
• سونوگرافی: شامل سونوگرافی داپلر و اکوکاردیوگرام
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): شامل MRI قلب
• توموگرافی: شامل توموگرافی کامپیوتری (CT) و توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)
• پزشکی هسته ای: شامل آزمایش استرس هسته ای، اسکن SPECT و اسکن استخوان

آندوسکوپی

آندوسکوپی یک تکنیک شامل استفاده از یک محدوده برای مشاهده مستقیم ساختارهای داخلی است. انواع آندوسکوپی عبارتند از:

• آرتروسکوپی: برای بررسی داخل یک مفصل
• برونکوسکوپی: برای مشاهده دستگاه تنفسی تحتانی
• کولونوسکوپی: برای بررسی داخل روده بزرگ
• کولپوسکوپی: برای مشاهده دهانه رحم
• سیستوسکوپی: برای بررسی داخل مجاری ادراری
• گاستروسکوپی: برای مشاهده دستگاه گوارش فوقانی
• لاپاراسکوپی: برای مشاهده اندام های شکمی یا لگن

آندوسکوپی علاوه بر تشخیص، ممکن است در از بین بردن ضایعات، پولیپ ها یا تومورها یا برداشتن (برش) یا برداشتن (برداشتن) بافت بیمار موثر باشند.

داروها

پزشکان معمولاً در طول فعالیت خود داروهایی را تجویز می کنند. اینها نه تنها داروهای دارویی را که نیاز به تجویز دکتر دارند بلکه داروهای بدون نسخه (OTC) را نیز شامل می شوند که می توانید از داروخانه خریداری کنید.

داروهایی که دکتر شما ممکن است تجویز یا توصیه کند، عبارتند از:

• داروهای دارویی بر اساس کلاسها گروه بندی می شوند و معمولاً قبل از تأیید نیاز به سالها تحقیقات ایمنی و اثربخشی دارند.
• داروهای OTC مانند آسپرین و آنتی هیستامین ها به شدت تحت کنترل نیستند و داروخانه ها مجاز به فروش آنها هستند.
• مکمل های غذایی، از جمله ویتامین ها، داروهای گیاهی و مکمل های بدنسازی، موادی هستند که بی خطر و بالقوه مفید هستند، اما یک بیماری را “درمان” نمی کنند.

پزشک یک بیماری را چگونه درمان می کند؟

انتخاب یک درمان مناسب بر اساس تجربه بالینی پزشک، دستورالعمل های تجویز شده، و نیازها، محدودیت ها یا خواسته های هر بیمار است. اگر درمان خاصی خارج از محدوده عمل دکتر باشد، بیمار معمولاً به متخصص دیگری ارجاع داده می شود.

پس از اتمام دوره دکتری، پزشکان معمولاً با انتخاب تخصص دکتری، تحصیلات خود را ادامه می دهند. بسته به تخصص، ممکن است لازم باشد چندین سال در برنامه اقامت دکتری با یک یا چند سال اضافی در آموزش بورسیه شرکت کنید. از ابتدا تا انتها، برخی از تخصصها ممکن است تا 18 سال تحصیل و آموزش را به خود اختصاص دهند.

برخی از تخصص ها تحت حوزه های وسیع تری از داروها مانند طب داخلی یا جراحی قرار می گیرند. در حال حاضر، 24 تخصصی مختلف پزشکی وجود دارد و برخی از آنها دارای چندین فوق تخصص هستند:

• جراح
• پاتولوژی
• رادیولوژی
• پزشک خانواده
• متخصص داخلی
• چشم پزشکی
• متخصص اطفال
• پزشک پیشگیرانه
• جراحی پلاستیک
• متخصص اورولوژی
• متخصص بیهوشی
• پزشک هسته ای
• متخصص مغز و اعصاب
• متخصص زنان و زایمان
• متخصص پوست و مو
• متخصص طب اورژانس
• عمل جراحی ارتوپدی
• جراحی قفسه سینه
• روانپزشک و بهداشت روان
• ژنتیک پزشکی و ژنومیک
• جراحی کولون و راست روده
• طب فیزیکی و توانبخشی
• متخصص آلرژی و ایمونولوژی
• متخصص گوش و حلق و بینی/جراحی سر و گردن

آموزش های لازم برای دکتر شدن چیشت؟

آموزش مورد نیاز برای دکتر شدن در مقایسه با اکثر مشاغل بسیار گسترده است. مسیر آموزشی برای پزشک شدن می تواند به میزان قابل توجهی متفاوت باشد. اما به طور کلی فرایند پزشک شدن در زمینه تخصص های مختلف ساختار مشترکی در فرایند آموزشی و تربیتی دارد.

همه پزشکان باید روند تحصیل خودشان را با اخذ مدرک کارشناسی از یک کالج یا دانشگاه چهار ساله شروع کنند. در حالی که برخی از کالج ها برنامه های اختصاصی پیش دکتری (“از قبل”) ارائه می دهند، شما همچنین می توانید به سادگی با تکمیل دوره های پیش نیاز ریاضی پیشرفته، شیمی، زیست شناسی، فیزیک و علوم اجتماعی، شرایط ورود به دانشکده پزشکی را کسب کنید.

هنگام ورود، دو سال اول را عمدتاً در کلاس درس و آزمایشگاه می گذرانید. این دوره شامل آناتومی، زیست شناسی، داروسازی، آسیب شناسی و سایر علوم دکتری می شود. دانش آموزان همچنین روش های پزشکی و مسائل حقوقی و اخلاقی مربوط به مراقبت های بهداشتی را مطالعه می کنند. بیشتر دو سال دوم صرف انجام چرخش های بالینی در مراکز درمانی مختلف زیر نظر یک دکتر مجرب می شود. این چرخش ها شما را در معرض گسترده ای از زمینه های مختلف دکتری، از جمله عصب شناسی، رادیولوژی، اطفال و دکتری خانواده قرار می دهد.

سخن آخر

پزشک شدن نیاز به فداکاری بیش از حد دارد. علاوه بر آموزش های گسترده، پزشکان سالها به طور مداوم ساعات طولانی را صرف می کنند و اغلب در طول مسیر دچار فرسودگی شغلی می شوند.

بسیاری از پزشکان حداقل 40 تا 60 ساعت در هفته و به طور متوسط برخی از آنها بین 61 تا 80 ساعت در هفته کار می کنند. در بسیاری از تخصص ها از شما می خواهند که در حین تماس یا کار در شیفت های شب و آخر هفته حاضر باشید.

به همین دلیل است که باید به دقت بررسی کنید که کدام رشته دکتری برای شما مناسب است. در حالت ایده آل باید بتوانید یک تعادل بین کار و زندگی شخصی خود ایجاد کنید. طبق آمار اداره کار، دکتران در ایالات متحده درآمد متوسط سالانه 203،880 دلار در سال 2018 داشته اند. برخی از متخصصان، از جمله جراحان و انکولوژیست ها، می توانند بیش از 500000 دلار در سال درآمد داشته باشند.