انواع پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی و یک بیماری خود ایمنی محسوب می شوند. این بدان معناست که سیستم ایمنی به جای محافظت از بدن، به آن آسیب می رساند. حدود 7.4 میلیون نفر در ایالات متحده به این بیماری مبتلا هستند.
پسوریازیس باعث ایجاد پوست های پوسته پوسته ای می شود که نقره ای یا قرمز هستند و می توانند خارش دار و دردناک باشند. طی چند روز تا بیش از یک ماه ضایعات می توانند ظاهر شوند و از بین بروند.
علائم پسوریازیس
شایع ترین علائم پسوریازیس شامل موارد زیر است:
- خارش پوست
- لکه های قرمز رنگ پوست
- پوسته پوسته های قرمز و گاهی نقره ای روی پوست
- التهاب، سفتی یا درد مفصل، که با بیماری به نام آرتریت پسوریازیس همراه است.
علائم پسوریازیس نیز بر اساس نوع آن متفاوت است. پنج نوع کلی پسوریازیس وجود دارد:
- گوتات
- پلاک
- پوسولار
- معکوس
- اریتودرمیک
پسوریازیس همچنین می تواند علائم استرس ذهنی، اضطراب و اعتماد به نفس پایین را ایجاد کند. افسردگی در افرادی که پسوریازیس دارند نیز شایع است.
زیر گروه هایی از انواع پسوریازیس نیز وجود دارند که بسته به موقعیت بدن، متفاوت ظاهر می شوند. پسوریازیس بدون توجه به نوع آن مسری نیست.
انواع مختلفی از پسوریازیس، عبارتند از:
پسوریازیس پلاکی
پسوریازیس پلاک یا ولگاریس رایج ترین نوع آن است. حدود 80 تا 90 درصد افراد مبتلا به پسوریازیس به پسوریازیس پلاک مبتلا هستند. مشخصه آن لکه های قرمز و ضخیم پوست، که اغلب دارای لایه پوسته ای نقره ای یا سفید است.
این وصله ها اغلب در قسمت های زیر ظاهر می شوند:
- زانو
- کمر
- آرنج
- پوست سر
عرض وصله ها معمولاً 1 تا 10 سانتی متر است، اما می تواند بزرگتر باشد و قسمت بیشتری از بدن را بپوشاند. اگر روی آنها خراشیده شود، علائم اغلب بدتر می شوند.
درمان پسوریازیس پلاکی
به عنوان راهی برای تسکین ناراحتی، پزشک احتمال دارد استفاده از مرطوب کننده ها را برای پیشگیری از خشکی و تحریک پوست توصیه کند. این مرطوب کننده ها شامل یک پماد کورتیزون بدون نسخه (OTC) یا یک مرطوب کننده بر پایه پماد هستند.
پزشک همچنین احتمال دارد برای شناسایی عوامل محرک منحصر به فرد پسوریازیس، از جمله استرس یا کمبود خواب تلاش کند.
سایر درمان ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
- داروهایی مانند تازاروتن Tazorac، Avage
- biologics، دسته ای از داروهای ضد التهاب
- رتینوئیدهای موضعی، برای کمک به کاهش التهاب
- کاربردهای ذغال سنگ، به وسیله پماد، روغن یا شامپو
- پمادهای ویتامین D مانند کلسیپوترین (Dovonex) و کلسی ترول (Rocaltrol) برای کاهش سرعت رشد سلول های پوستی
در بعضی موارد، شاید به نور درمانی نیاز داشته باشید. این شامل قرار گرفتن پوست در معرض اشعه UVA و UVB است. گاهی اوقات در درمان ها، داروهای تجویز شده خوراکی، روش های درمانی سبک و پمادهای تجویزی برای کاهش التهاب ترکیب می شوند.
در موارد متوسط تا شدیدتر، احتمال دارد داروی سیستمیک به عنوان داروی خوراکی، تزریقی یا وریدی تجویز شود.
پسوریازیس گوتات
پسوریازیس گوتات به صورت لکه های کوچک قرمز روی پوست ظاهر می شود. این دومین نوع شایع این بیماری است که حدود 8 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس را درگیر می کند. بیشتر اوقات در دوران کودکی یا بزرگسالی شروع می شود.
لکه ها کوچک، جداگانه و قطره ای شکل هستند. آنها اغلب در تنه و اندام ظاهر می شوند، اما همچنین می توانند در صورت و پوست سر نیز وجود داشته باشند. لکه ها معمولاً به ضخامت پسوریازیس پلاک نیستند، اما با گذشت زمان می توانند به پسوریازیس پلاک تبدیل شوند.
پسوریازیس گوتات پس از عوامل خاص ایجاد می شود. این عوامل محرک عبارتند از:
- دارو
- استرس
- گلودرد
- عفونت
- آسیب دیدگی پوست
درمان پسوریازیس گوتات
برای درمان پسوریازیس گوتات، پزشک احتمال دارد پماد های استروئیدی، نور درمانی و داروهای خوراکی تجویز کند. تعیین علت اصلی عفونت نیز می تواند به از بین بردن پسوریازیس کمک کند. اگر عفونت باکتریایی باعث بروز این بیماری شده باشد، آنتی بیوتیک ها می توانند موثر باشند.
پسوریازیس خمشی یا معکوس
پسوریازیس خمشی یا معکوس اغلب در چین های پوستی مانند زیر پستانها یا زیر بغل یا ناحیه کشاله ران ظاهر می شود. این نوع پسوریازیس قرمز و اغلب براق و صاف است.
عرق و رطوبت موجود در پوسته های پوستی باعث می شود که این شکل از پسوریازیس پوسته ها را از بین نبرد. گاهی اوقات به عنوان عفونت قارچی یا باکتریایی اشتباه تشخیص داده می شود. تماس پوست با پوست می تواند پسوریازیس معکوس را بسیار ناخوشایند کند.
اکثر افراد مبتلا به پسوریازیس معکوس در سایر نقاط بدن نیز شکل دیگری از پسوریازیس را دارند.
درمان پسوریازیس معکوس
درمان های پسوریازیس معکوس مانند پسوریازیس پلاک هستند. آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:
- نور درمانی
- داروهای خوراکی
- پماد های استروئیدی موضعی
- بیولوژیک، که از طریق تزریق داخل وریدی در دسترس است.
پزشک احتمال دارد برای پیشگیری از نازک شدن بیش از حد پوست، پماد استروئیدی با قدرت کمتری تجویز کند. همچنین می توانید از داروهایی که رشد مخمر یا باکتری را کاهش می دهند استفاده کنید.
پسوریازیس پوسچولار
پسوریازیس پوسچولر نوع شدید پسوریازیس است. به سرعت به صورت پوسته های سفید که با پوست قرمز احاطه شده اند ایجاد می شود.
پسوریازیس پوسچولار احتمال دارد مناطق جدا شده از بدن مانند دست و پا را تحت تأثیر قرار دهد یا بیشتر سطح پوست را بپوشاند. این جوش ها همچنین می توانند به هم متصل و پوسته پوسته شوند.
برخی از افراد دوره های چرخشی جوش و بهبودی را تجربه می کنند. در حالی که چرک غیر عفونی است، این وضعیت می تواند علائم شبیه آنفولانزا مانند:
سه نوع پسوریازیس پوسچولر وجود دارد:
- فون زومبوش
- آکروپوستولوز
- پوسچگی کف دست (PPM)
هر یک از سه شکل پسوریازیس پوسچولر می تواند علائم و شدت متفاوتی داشته باشد.
درمان پسوریازیس پوسچولر
درمان می تواند شامل پمادهای کورتیکواستروئید OTC یا تجویز شده، داروهای خوراکی یا نور درمانی باشد.
شناسایی و درمان علت زمینه ای نیز می تواند به کاهش مجدد پسوریازیس پوسچول کمک کند.
پسوریازیس اریتودرمیک
پسوریازیس اریتودرمیک یا همان لایه بردار، نوع نادر پسوریازیس است که به نظر می رسد سوختگی های شدیدی دارد. این یک وضعیت جدی است و می تواند یک فوریت پزشکی باشد. احتمال دارد به بستری شدن در بیمارستان نیاز داشته باشید زیرا بدن قادر به کنترل دمای بدن نیست.
این شکل از پسوریازیس گسترده، قرمز و پوسته پوسته است که می تواند قسمتهای زیادی از بدن را بپوشاند. لایه برداری اغلب در قطعات بزرگتر از مقیاس های کوچک معمول رخ می دهد.
پسوریازیس اریتودرمیک می تواند از موارد زیر ایجاد شود:
- عفونت
- اعتیاد به الکل
- آفتاب سوختگی
- استرس قابل توجه
- پسوریازیس پوسچولار
- پسوریازیس پلاک گسترده، کنترل نشده
- قطع ناگهانی داروی سیستمیک پسوریازیس
درمان پسوریازیس اریتودرمیک
فرد مبتلا به این بیماری اغلب نیاز به بستری در بیمارستان دارد. در بیمارستان، ترکیبی از درمان ها را دریافت خواهد کرد. این می تواند شامل استفاده از پانسمان مرطوب دارویی، کاربردهای موضعی استروئید، داروهای بیولوژیکی یا داروهای خوراکی تجویز شده تا بهبود علائم باشد.
اگر فکر می کنید به پسوریازیس اریتودرمیک مبتلا هستید با پزشک خود مشورت کنید.
آرتروز پسوریازیس
آرتریت پسوریازیس (PsA) یک بیماری دردناک و از نظر جسمی محدودکننده است که بین 30 تا 33 درصد افراد مبتلا به پسوریازیس را درگیر می کند. پنج نوع PsA با علائم مختلف وجود دارد. همچنین هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد.
از آنجا که پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است، می تواند بدن را در حمله به مفاصل و پوست تحریک کند و اغلب در دست ها بسیار شدید می شود. علائم پوستی معمولاً قبل از علائم مفصلی ظاهر می شوند.
درمان آرتریت پسوریازیس
درمان های آرتریت پسوریازیس می تواند شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن (Advil) و ناپروکسن سدیم (Aleve) باشد. NSAID ها می توانند به کاهش التهاب و درد مربوط با آرتروز پسوریازیس کمک کنند.
داروهای تجویزی مانند پردنیزون، کورتیکواستروئید خوراکی نیز احتمال دارد به کاهش التهاب آرتریت پسوریازیس کمک کنند. داروهای تجویزی موضعی که برای درمان آرتریت پسوریازیس استفاده می شود شامل اسید سالیسیلیک، کلسیوپوترین و تازاروتن است. نور درمانی همچنین می تواند به کاهش علائم کمک کند.
یک دسته منحصر به فرد از داروها که به عنوان داروهای ضد رطوبت اصلاح کننده بیماری DMARDs ) )شناخته می شوند می توانند به کاهش التهاب و آسیب مفصلی کمک کنند. Biologics، که زیر مجموعه DMARDs است، احتمال دارد برای کاهش التهاب در سطح سلولی تجویز شود.
پسوریازیس ناخن
پسوریازیس ناخن اگرچه نوع رسمی پسوریازیس نیست، اما شاید مظهر پسوریازیس است. این وضعیت اغلب می تواند با عفونت های قارچی و سایر عفونت های ناخن اشتباه گرفته شود.
پسوریازیس ناخن می تواند باعث موارد زیر شود:
- شیارها
- حفره ناخن
- تغییر رنگ
- شل شدن یا خرد شدن ناخن
- پوست ضخیم شده زیر ناخن
- لکه های رنگی یا لکه های زیر ناخن
گاهی اوقات ناخن حتی می تواند خرد شود و بریزد. هیچ درمانی برای ناخن های پسوریازیس وجود ندارد، اما برخی از روش های درمانی می تواند سلامت و ظاهر ناخن ها را بهبود ببخشند.
درمان پسوریازیس ناخن
روش های درمانی پسوریازیس ناخن مانند مواردی است که برای پسوریازیس پلاک استفاده می شود. دیدن اثرات این روش های درمانی شاید زمان ببرد زیرا ناخن ها بسیار کند رشد می کنند. گزینه های درمان عبارتند از:
- نور درمانی
- زیست شناسی
- داروهای خوراکی مانند متوترکسات
پسوریازیس پوست سر
پسوریازیس پوست سر در مبتلایان به پسوریازیس پلاک شایع است. برای برخی افراد می تواند باعث ایجاد شوره سر شدید شود. برای سایرین موارد احتمال دارد دردناک، خارش دار و در خط مو بسیار قابل توجه باشد. پسوریازیس پوست سر می تواند در گردن، صورت و گوش ها در یک لکه بزرگ یا بسیاری از لکه های کوچکتر انتشار یابد.
در برخی موارد، پسوریازیس پوست سر می تواند بهداشت منظم مو را سخت تر کند. خراش بیش از حد باعث ریزش مو و عفونت های پوست سر می شود. این شرایط احتمال دارد باعث ایجاد استرس شود.
درمان پسوریازیس پوست سر
از درمان های موضعی معمولاً برای پسوریازیس پوست سر استفاده می شود. آنها شاید به دو ماه برنامه اولیه فشرده، به علاوه نگهداری منظم نیاز داشته باشند. گزینه های درمان عبارتند از:
- آماده سازی تار
- شامپوهای دارویی
- لوسیون های حاوی استروئید
- کاربرد موضعی ویتامین D، معروف به کلسیپوترین (دوونکس)
نور درمانی، داروهای خوراکی و بیولوژیکی نیز می تواند بسته به میزان پاسخگویی برای درمان توصیه شود.
خود مراقبتی برای پسوریازیس
اگرچه هیچ درمانی برای هر نوع پسوریازیس وجود ندارد، ولی بهبودی قابل توجهی امکان پذیر است. پزشک همکاری خواهد کرد تا یک برنامه درمانی ایجاد و به مدیریت وضعیت کمک می کند. همچنین می توانید در خانه برای کنترل پسوریازیس گام بردارید.
این برنامه ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ترک سیگار
- مرطوب کننده پوست
- داشتن یک رژیم غذایی سالم
- اجتناب از محصولات تحریک کننده پوست
- تمرین تکنیک های آرام سازی برای کاهش استرس
- پوشیدن لباس راحتی که پسوریازیس را خراش ندهد.
پزشکان احتمال دارد به آرامی موثرترین برنامه درمانی را برای علائم پسوریازیس ایجاد کنند. بیشتر آنها با درمان موضعی یا نور درمانی شروع می کنند و تنها در صورت عدم موفقیت در خط اول درمان، به سمت داروهای سیستمیک پیش می روند.
استرس، اضطراب، افسردگی و سایر اختلالات بهداشت روان می توانند از عوارض جانبی پسوریازیس باشند. شما می توانید با گروه های درمانی یا حمایتی و افراد دیگری که مسائل یا نگرانی های مشابهی را تجربه می کنند، ملاقات کنید.
همچنین می توانید با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود در مورد مراجعه به یک درمانگر که تجربه درمان پسوریازیس را دارد مشورت کنید. آنها قادر خواهند بود، کمک کنند راه های مقابله را شناسایی کنید.
سخن آخر
انواع زیادی از پسوریازیس وجود دارد که علائم مختلفی را نشان می دهد. گرچه هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما درمان می تواند به تسکین و مدیریت علائم کمک کند. اگر نگران پوست خود هستید با پزشک مشورت کنید.
نوع پسوریازیس و شدت آن تعیین کننده میزان درمان خواهد بود. به طور کلی، موارد خفیف با وصله های کوچکتر از پسوریازیس اغلب می توانند به صورت موضعی درمان شوند. موارد جدی تر، با وصله های بزرگتر، احتمال دارد به درمان سیستمیک نیاز داشته باشد.
بسیاری از مردم بر این باورند که پسوریازیس مسری است، اما از فردی به فرد دیگر سرایت نمی کند. محققان معتقدند ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی و سیستم ایمنی باعث پسوریازیس می شوند.
به لطف فعالیت های حمایتی ده ها نفر از فعالان و سازمان ها، پسوریازیس نیز مورد حمایت و آگاهی بیشتری قرار گرفته است. اگر فکر می کنید پسوریازیس دارید با پزشک خود مشورت کنید. آنها قادر به ارائه گزینه های درمانی و روش های مقابله ای خواهند بود.
آخرین دیدگاه‌ها