15 روش درمانی کودکان با اختلالات روانی

15 روش درمانی کودکان با اختلالات روانی، به خصوص آنهایی که از مشکلات سلامت روان رنج می برند، وجود دارد. به عنوان والدین بهتر از 15 راهکار درمانی برای کودکان خود را بشناسید. به طور کلی، کشف اینکه فرزند شما ممکن است به درمان نیاز داشته باشد، ممکن است ترسناک و طاقت فرسا باشد. حتی احتمال دارد وقتی متوجه شوید که فرزندتان مشکل سلامت روانی و یا رفتاری دارد، غافلگیر شده اید. و در حالی که شاید وسوسه انگیز باشد که خود را سرزنش کنید یا تعجب کنید که چه کاری می توانستید متفاوت انجام دهید، حقیقت این است که هیچ کس مقصر نیست.

درست مانند هر تشخیص پزشکی، نکته کلیدی، انتخاب گزینه درمانی مناسب است که کیفیت زندگی فرزندتان را تغییر دهد. در ادامه بخوانید تا بفهمید چرا درمان مهم است، چه نوع درمانی برای کودکان و نوجوانان در دسترس است و چگونه می توانید درمانگر مناسب برای کودک خود پیدا کنید.

چرا درمان در اختلالات روانی برای کودکان مهم است؟

هنگامی که اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری در دوران کودکی درمان نشود، می تواند مشکلات طولانی  مدتی ایجاد کند که بر سلامت و رفاه کودک شما تأثیر می گذارد. بنابراین سعی کنید در انتخاب درمانگر معطل نکنید. یافتن درمان برای مشکلات سلامت روان آنها نه تنها به بهبود کیفیت زندگی آنها کمک می کند، بلکه کارها را در خانه، مدرسه و با دوستان آسان تر می کند.

درمان همچنین به ایجاد پایه ای سالم از مهارت هایی که کودک شما می تواند در طول زندگی خود استفاده کند کمک می کند. اولین قدم، یافتن درمانگری است که نه تنها نوع درمانی مورد نظر شما را ارائه دهد، بلکه در کار با کودکان هم سن و سال فرزندتان نیز آموزش و تجربه داشته باشد.

به طور معمول، درمانگر، نوع درمان یا روش های درمانی را انتخاب می کند که برای موضوع و اهداف خاص کودک شما مناسب تر باشد. اما شما نیز می توانید در این تصمیم نظر داشته باشید. ابتدا، مهم است که انواع درمانی که بیشتر برای کودکان استفاده می شود و همچنین فواید هر کدام آشنا کنید. رایج ترین انواع درمان مورد استفاده در کودکان و نوجوانان، عبارتند از:

تحلیل رفتار کاربردی، یکی از 15 روش درمانی کودکان با اختلالات روانی

تحلیل رفتار کاربردی، شامل ارزیابی کامل تأثیر رفتار کودک است. اگرچه این رویکرد برای بسیاری از گروه های سنی و مسائل اعمال می شود، اما می تواند به ویژه در مداخلات اولیه کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مفید باشد.

جاستین شریبر، DO، MPH، FAAP، متخصص اطفال و روانپزشک کودک در پیتسبورگ، پنسیلوانیا، توضیح می دهد: «به طور کلی، این نوع درمان به طور خاص برای اختلالات طیف اوتیسم استفاده می شود. “تحلیل رفتار کاربردی بر روی یک مقدمه کار می کند – این چیزی است که منجر به یک رفتار و سپس منجر به پاسخ می شود.”

به عبارت دیگر، دکتر شریبر می گوید که اگر کودکی در اتاق با صدای بلند راه می رود و شروع به فریاد و جیغ زدن می کند زیرا سطح سر و صدا کودک را آزار می دهد، درمانگر راه بهتری برای اصلاح رفتار پیدا می کند. در این مورد مقدمه صدای بلند است. یکی از راه های کمک این است که کودک را برای موفقیت با همراه داشتن هدفون های محافظ گوش مانند حذف صدا آماده کنید. راه دیگر این است که به کودک خود آموزش دهید استراحت کند، سپس وقتی این کار را انجام دادند کودک را به طور شفاهی تشویق کنید.

کودکانی که این نوع درمان را دریافت می کنند، یاد می گیرند که چگونه در موقعیت های اجتماعی واقعی واکنش نشان دهند. درمانگر اغلب راهبردهایی برای ارتباط سازی بهتر، خود مدیریتی و شناخت بهتر را به کودک شما ارائه می دهد. هنگامی که از این روش در کودکان کوچکتر استفاده می شود، آنها یاد می گیرند که چگونه نیازهای خود را بیان کنند.

هنر درمانی، یکی دیگر از 15 روش درمانی کودکان با اختلالات روانی

هدف استفاده از هنردرمانی، بیان خلاق برای حل مسائل یا چالش ها در حین درگیر شدن در بیان خود است. در طول این نوع درمان، درمانگران کودکان را در استفاده از هنرشان برای به دست آوردن بینش شخصی و توسعه مهارت های مقابله ای جدید راهنمایی می کنند.

بت تایسون، MA، روان درمانگر و مربی والدین می گوید: «کودکان در بیان کلامی احساسات و افکار خود مشکل دارند. هنر درمانی به آنها دریچه ای برای بروز احساساتشان می دهد. به کودک کمک می کند افکار خودش را سازماندهی کنند و احساسات خود را بروز دهد.

تایسون می گوید با هنردرمانی، تجربه ملموس تر می شود. آنها همچنین یاد می گیرند که چگونه چیزی را در زندگی خود تجسم کنند و سپس رفتار خود را در پاسخ اصلاح کنند.

وی می گوید: «به عنوان مثال، یک کودک قلدری ممکن است خود را به عنوان یک قهرمان فوق العاده ترسیم کند. “او خود را به عنوان یک قهرمان فوق العاده تجسم می کند. سپس آن را در ذهن خود تکرار می کند. حتی در زندگی واقعی با ایستادن در برابر قلدر عمل می کند.

بچه ها اغلب مهارت های ارتباطی برای ابراز وجود ندارند. برهمین اساس درمانگران گاهی اوقات به هنر درمانی روی می آورند تا به آنها راهکارهایی بدهند. هنردرمانی علاوه بر ایجاد یک خروجی عاطفی برای کودکان، می تواند به کودکان کمک کند تا احساسات خود را شناسایی کرده و آنها را بروز دهند.

رفتار درمانی شناختی (CBT)، یکی دیگر از 15 روش درمانی کودکان با اختلالات روانی

این نوع درمانی یکی از رایج ترین انواع درمان برای کودکان است، به ویژه برای کسانی که از اضطراب یا افسردگی رنج می برند. در طول درمان، بچه ها یاد می گیرند که چگونه الگوهای فکری خود را بشناسند. مهمتر از آن، آنها یاد می گیرند که چگونه این الگوها را تغییر دهند تا تفکر و رفتار سالم تری ایجاد کنند.

تایسون می گوید: رفتار درمانی شناختی تقریباً در همه موقعیت ها مؤثر است. این یک درمان مبتنی بر شواهد است که ساختارمندتر از گفتار درمانی است. به کودکان فعالیت ها و تکالیفی داده می شود که برمی گردند و درباره آنها صحبت می کنند. این به آنها اجازه می دهد تا روی مسائل خاص کار کنند و تصمیم بگیرند که چه اقداماتی باید انجام دهند.

به گفته دکتر شریبر، CBT استاندارد طلایی در درمان مشکلات سلامت روان است. بعلاوه، این پرکاربردترین شکل درمانی برای کودکان است و حتی نشان داده شده است که به طور بالقوه در کودکان دبستانی اولیه موثر است.

دکتر شریبر می گوید: «ما شواهد بسیار خوبی از کمک CBT به افسردگی، اضطراب و تروما می بینیم. “CBT به افراد کمک می کند تا مجموعه مهارت های بسیار خوبی را توسعه دهند. آنها واقعاً روی افکار خود کار می کنند. به طور کلی به بچه ها کمک می کند تا مهارت های عالی را توسعه دهند.”

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)، یکی دیگر از 15 روش درمانی کودکان با اختلالات روانی

DBT که در اصل برای درمان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ساخته شده است، همچنین می تواند برای درمان نوجوانانی که افکار یا احساسات مزمن خودکشی دارند یا رفتارهای خودآزاری انجام می دهند، استفاده شود. حتی ممکن است برای کودکان و نوجوانانی که با اختلالات خوردن دست و پنجه نرم می کنند استفاده شود.

دکتر شریبر می گوید: «DBT در ابتدا به عنوان تمرکزی برای اختلال شخصیت مرزی ایجاد شد. اما ما دریافتیم که روشی مفید برای کمک به افرادی است که با بی ثباتی خلقی مشکل دارند». DBT را می توان در کودکان مبتلا به افسردگی، اضطراب، PTSD و اختلالات خوردن و همچنین با افکار خودکشی و رفتارهای خودآزاری استفاده کرد.

تمرکز پشت DBT این است که کودک یا نوجوان یاد می گیرد که مسئولیت مشکلات خود را بپذیرد. در عین حال یاد بگیرد که چگونه با موقعیت های استرس زا و احساسات منفی برخورد می کند. برای دستیابی به این اهداف، درمانگرانی که از DBT استفاده می کنند ممکن است ذهن آگاهی را با مهارت های اضافی ترکیب کنند تا بچه ها یاد بگیرند که چگونه احساسات و عواطف خود را تنظیم کنند.

DBT واقعا به بچه ها کمک می کند تا یاد بگیرند که پریشانی را مدیریت کنند. درمانگر همچنین به کودکان و نوجوانان کمک می کند تا یاد بگیرند که چگونه از خودشان حمایت کنند. زیرا وقتی احساس عدم احترام به خود می کنند، در ایجاد روابط سالم با مشکل مواجه می شوند.

واکنش و پیشگیری از مواجهه (ERP)، یکی دیگر از 15 روش درمانی کودکان با اختلالات روانی

این نوع درمان نوعی از CBT است که در آن کودک به تدریج در معرض افکار، تجربیات، اشیاء و موقعیت هایی قرار می گیرد که باعث ایجاد اضطراب و ترس می شود. در حالی که این نوع درمان را می توان در سناریوهای مختلف مورد استفاده قرار داد، اغلب برای کودکان مبتلا به اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) استفاده می شود.

دکتر شریبر می گوید: «این نوع درمان اغلب به طور خاص برای OCD استفاده می شود. “آنها یاد می گیرند که چگونه ترس یا نگرانی را تحمل کنند. آنها می آموزند که نیازی به واکنش به اجبار ندارند.”

همچنین می تواند برای درمان انواع مختلف اضطراب از جمله اضطراب اجتماعی و فوبیا استفاده شود. به عنوان مثال، کودک مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است به تدریج در معرض موقعیت های اجتماعی قرار گیرد. درمانگر کودک شما را از طریق این تجربه راهنمایی می کند تا درمانی باشد و آسیب زا نباشد.

خانواده درمانی

همانطور که از نام آن پیداست، خانواده درمانی شامل تمام لعضاء خانواده می شود. به طور معمول، این نوع درمان نه تنها برای کمک به درمانگر استفاده می شود که از اعضای خانواده بیشتر درباره کودک بیاموزد، بلکه برای اینکه اعضای خانواده بتوانند راه های حمایت از بهبودی کودک را بیاموزند.

خانواده درمانی زمانی می تواند مفید باشد که اعضای خانواده با هم کنار بیایند، اختلاف نظر داشته باشند یا زیاد بحث کنند. همچنین زمانی که کودکان یا نوجوانان مشکلات رفتاری دارند مفید است. خانواده درمانی به اعضای خانواده کمک می کند تا مهارت های ارتباطی را بهبود بخشند و تکنیک های حل مسئله را بیاموزند.

درمان تعاملی والدین با کودک (PCIT)

با این نوع درمان، والدین در زمان واقعی توسط درمانگران آموزش می بینند. در طول جلسه، والدین با کودک خود تعامل دارند در حالی که درمانگر او را به سمت تعاملات مثبت راهنمایی می کند. این نوع درمان اغلب زمانی استفاده می شود که کودکان با مشکلات رفتاری دست و پنجه نرم می کنند یا مشکلاتی در ارتباط با والدین یا مراقبان خود دارند.

این درمان را می توان زمانی به کار برد که کودک در مقطعی از زندگی خود دچار یک ضربه روحی یا پرخاشگری شدید رفتاری یا اختلال دلبستگی شده باشد. تایسون می گوید: «PCIT به تقویت پیوند و دلبستگی بین کودک و بزرگسال در زندگی شان کمک می کند تا آنها احساس امنیت کنند و وابستگی مطمئنی برای بازگشت به آن داشته باشند».

تایسون می گوید این نوع درمان اغلب در مراقبت های خویشاوندی، فرزندخواندگی، سرپرستی یا زمانی که والدین برای مدت طولانی از کودک دور بوده اند استفاده می شود. اغلب اوقات، کودک و والدین یا مراقب در طول درمان به تنهایی در یک اتاق هستند و درمانگر پشت یک آینه دو طرفه است. درمانگر فعل و انفعالات را مشاهده می کند و از طریق یک گوشی به والدین آموزش می دهد.

بازی درمانی

در طول بازی درمانی، یک درمانگر از زمان بازی برای مشاهده کودک و کسب بینش در مورد مسائل یا تجربیاتی که ممکن است با آنها دست و پنجه نرم می کند، استفاده کند. درمانگر همچنین می تواند به کودک کمک کند تا مسائل یا آسیب های حل نشده را کشف کند. این شکل از درمان اغلب به این دلیل استفاده می شود که کودکان ممکن است نتوانند احساسات خود را پردازش کنند یا نگرانی های خود را با والدین یا درمانگر بیان کنند.

تایسون می گوید: بازی زبان کودکان است. “در طول بازی درمانی، درمانگر با آنها وارد دنیای بازی می شود. وقتی کودکان بازی می کنند بیانی از تمام درام های کوچک زندگی آنها است و درمانگر می داند که چگونه کارهایی را که انجام می دهند رمزگشایی و تفسیر کند.”

از طریق این نوع درمان، کودکان مکانیسم های مقابله ای جدید را یاد می گیرند. آنها همچنین ممکن است یاد بگیرند که چگونه رفتارهای نامناسب را تغییر مسیر دهند و چیزهایی را که با آنها سروکار دارند معنا کنند. تا 71 درصد از کودکانی که به بازی درمانی مراجعه می کنند، تغییرات مثبتی را تجربه می کنند.

تایسون می گوید: «هنگامی که اعتماد ایجاد شد، کودک شروع به گفتار بیشتر می کند. آنها مبارزات عاطفی خود را به نمایش می گذارند و درمانگر می تواند در این فرآیند مداخله کند و به آنها کمک کند تا رفتارهای جدیدی را انجام دهند.

درمان روان پویایی

هدف درمان روان پویشی درک مسائلی است که بر رفتار، افکار و احساسات کودک انگیزه و تأثیر می گذارد. با صحبت کردن با کودک، درمانگر قادر است الگوهای رفتاری و دفاعی کودک را شناسایی کند. این نوع درمان همچنین می تواند برای کمک به کودک در شناخت تعارضات و کشمکش های درونی خود استفاده شود.

برای مثال، دکتر شریبر می گوید که این نوع درمان در مورد توانایی استفاده از تجربه ای است که فرد برای تعریف نحوه برخورد ما با تجربیات جدید داشته است. به عنوان مثال، اگر کودکی احساس کند که والدینش به او گوش نمی دهند، ممکن است این تصور را داشته باشند که معلم به آنها گوش نمی دهد.

دکتر شریبر می گوید: «درمان روان پویایی واقعاً محدود به زمان نیست. در همین حال، با CBT، زمان مشخصی وجود دارد و بسیاری از اوقات یک کودک تنها به 8 تا 12 هفته نیاز دارد تا استراتژی ها را دنبال کند و نتایج را ببیند.”

تکنیک های آرامش بخش

این نوع درمان ممکن است همراه با درمان دیگری مورد استفاده قرار گیرد و معمولا شامل مواردی مانند تنفس عمیق، تمرکز حواس، آرامش عضلانی، تصویرسازی هدایت شده و مدیتیشن است. بچه ها همچنین ممکن است مهارت های TIPP را که مخفف دما، ورزش شدید، تنفس سریع و آرامش عضلانی است، یاد بگیرند.

مهارت های TIPP برای کمک به بچه ها استفاده می شود تا یاد بگیرند احساسات قوی را تنظیم کنند و موقعیت های دشوار را مدیریت کنند. به بچه ها آموزش داده می شود که از این مهارت ها در هنگام برخورد با احساسات شدید استفاده کنند. استفاده از این مهارت ها برای آرام شدن به آنها فضای مورد نیاز را می دهد تا سپس از دیگر استراتژی های مقابله ای خود استفاده کنند.

دکتر شریبر می گوید: «تکنیک های تمدد اعصاب می تواند برای هرکسی مفید باشد. “اینها تکنیک هایی هستند که ما پزشکان اطفال خود را تشویق می کنیم تا از آنها استفاده کنند. آنها برای اضطراب، استرس، بی خوابی، تروما، ADHD، کودکان با عصبانیت یا مخالفت و حتی برای استرس بدون تشخیص موثر هستند.”

درمان حمایتی

با درمان حمایتی، درمان برای کمک به بهبود یا تقویت رفاه، عزت نفس، و اتکا به خود از طریق اقدامات حمایتی طراحی شده است. برای موفقیت، باید سطحی از اعتماد بین کودک و درمانگر وجود داشته باشد تا رفتارهای حمایتی درمانگر مانند تشویق، تایید، آرامش و اطمینان بخشی باشد. اغلب اوقات، درمانگر بر گوش دادن با دقت و همدردی تمرکز می کند.

دکتر شریبر می گوید: “این درمان شامل حمایت مثبت از کودک است و همراه با سایر روش های درمانی استفاده می شود.” این به ویژه برای کودکانی که افسرده یا مضطرب هستند مفید است.

یافتن درمانگر مناسب

اغلب اوقات، والدین یا مراقبان توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود به یک درمانگر خاص ارجاع داده می شوند. یا ممکن است فهرستی از متخصصان بالقوه سلامت روان به آنها داده شود. صرف نظر از اینکه چگونه به نام درمانگران بالقوه برخورد می کنید، انجام کمی تحقیق مهم است.

تایسون پیشنهاد می کند که با درمانگران تماس بگیرید و از او بخواهید که یک مکالمه تلفنی یا مشاوره سریع داشته باشید تا بتوانید از درمانگر سوالاتی بپرسید و در مورد رویکرد آنها به درمان احساس کنید. او می گوید که اکثر درمانگران این کار را بدون پرداخت هزینه انجام می دهند. این با ارزیابی جامعی که درمانگر کودک شما در اولین ملاقات انجام می دهد متفاوت است.