شایع ترین آسیب های بافت نرم

شایع ترین آسیب های بافت نرم در ماهیچه ها، تاندون ها و رباط ها رخ می دهند. این آسیب‌ها اغلب در حین ورزش و فعالیت‌های ورزشی رخ می‌دهند، اما گاهی اوقات فعالیت‌های ساده روزمره می‌توانند باعث بروز آسیب های بافت نرم شوند. رگ به رگ شدن، کشیدگی و کوفتگی، و همچنین تاندونیت و بورسیت، آسیب های شایع بافت نرم هستند. حتی با درمان مناسب، این آسیب ها ممکن است به زمان طولانی برای بهبود نیاز داشته باشند.

علت و انواع آسیب های بافت نرم

آسیب های بافت نرم به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: آسیب های حاد و آسیب های ناشی از استفاده بیش از حد.

صدمات حاد در اثر یک ضربه ناگهانی مانند افتادن، پیچش یا ضربه به بدن ایجاد می شود. به عنوان مثال می توان به رگ به رگ شدن، کشیدگی و کوفتگی اشاره کرد.

صدمات ناشی از استفاده بیش از حد به تدریج در طول زمان رخ می دهد، زمانی که یک فعالیت ورزشی یا فعالیت های دیگر به قدری تکرار می شود که نواحی از بدن زمان کافی برای بهبودی بین هر رویداد را ندارند. تاندونیت و بورسیت آسیب های شایع در استفاده بیش از حد بافت نرم هستند.

آسیب های رایج حاد بافت نرم

آسیب های حاد بافت نرم از نظر نوع و شدت متفاوت است. هنگامی که یک آسیب حاد رخ می دهد، درمان اولیه با پروتکل RICE معمولا بسیار موثر است. RICE مخفف Rest، Ice، Compression و Elevation است.

• استراحت. بعد از فعالیتی که باعث آسیب شده است استراحت کنید. اگر آسیب به پای شما وارد شده باشد، ممکن است پزشک استفاده از عصا را نیز برای جلوگیری از تحمل وزن توصیه کند.
• یخ. از بسته های سرد به مدت 20 دقیقه هر بار و چند بار در روز استفاده کنید. یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید.
• فشرده سازی. برای جلوگیری از تورم بیشتر و از دست دادن خون، یک باند فشاری الاستیک بپوشید.
• ارتفاع. برای کاهش تورم، هنگام استراحت، آسیب را بالاتر از قلب خود قرار دهید.

رگ به رگ شدن

رگ به رگ شدن، کشش و یا پارگی رباط است، نوار محکمی از بافت همبند که انتهای یک استخوان را به استخوان دیگر متصل می کند. رباط ها مفاصل بدن را تثبیت و حمایت می کنند. به عنوان مثال، رباط‌های زانو، استخوان ران (فمور) را به استخوان ساق پا (درشت نی) متصل می‌کند و به شما امکان راه رفتن را می‌دهد.

مناطقی از بدن که در برابر پیچ خوردگی آسیب پذیرتر هستند، مچ پا، زانو و مچ دست هستند. رگ به رگ شدن مچ پا ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که پای شما به سمت داخل بچرخد و کشش شدیدی را بر روی رباط‌های قوزک خارجی وارد کند. رگ به رگ شدن زانو می تواند در اثر پیچش ناگهانی ایجاد شود و اگر روی دستی دراز شده بیفتید، رگ به رگ شدن مچ نیز ممکن است رخ دهد.

پیچ خوردگی مچ پا

نیروی پیچشی به ساق پا یا پا یکی از دلایل شایع پیچ خوردگی مچ پا است.

پیچ خوردگی ها بر اساس شدت طبقه بندی می شوند:

• درجه 1 (خفیف): کشش خفیف و مقداری آسیب به الیاف رباط.
• درجه 2 (متوسط): پارگی جزئی رباط. هنگامی که مفصل به روش‌های خاصی حرکت می‌کند، شلی غیرطبیعی (لقی) در مفصل وجود دارد.
• درجه 3 (شدید): پارگی کامل رباط. این ممکن است باعث بی ثباتی قابل توجهی شود.

در حالی که شدت آن متفاوت است، درد، کبودی، تورم و التهاب در هر سه دسته رگ به رگ شدن مشترک است. درمان رگ به رگ شدن با پروتکل RICE و فیزیوتراپی آغاز می شود. پیچ‌خوردگی‌های متوسط ​​اغلب نیاز به یک دوره پرانتزی دارند (برای مثال، می‌توان کفش پیاده‌روی CAM را برای کمک به حمایت و بی‌حرکت کردن مچ پای پرانتزی پوشید). شدیدترین رگ به رگ شدن ها ممکن است به جراحی برای ترمیم رباط های پاره شده نیاز داشته باشد.

کشیدگی

کشیدگی آسیبی است به عضله و/یا تاندون. تاندون ها تارهای فیبری بافتی هستند که ماهیچه ها را به استخوان متصل می کنند. کشیدگی اغلب در پشت یا ساق پا (معمولاً همسترینگ) رخ می دهد.

مانند رگ به رگ شدن، کشیدگی ممکن است کشش ساده عضله یا تاندون شما باشد، یا ممکن است شامل پارگی جزئی یا کامل عضله و تاندون باشد. علائم فشار ممکن است شامل درد، اسپاسم عضلانی، ضعف عضلانی، تورم، التهاب و گرفتگی باشد.

فوتبال، هاکی، بوکس، کشتی و سایر ورزش‌های تماسی، ورزشکاران را در معرض خطر کشیدگی عضلات همسترینگ قرار می‌دهند، مانند ورزش‌هایی که شروع سریع دارند، مانند مسابقه با مانع، پرش طول، و مسابقات دویدن. ژیمناستیک، تنیس، قایقرانی، گلف و سایر ورزش‌هایی که نیاز به چنگ زدن زیاد دارند، شیوع بالایی از رگ به رگ شدن دست دارند. کشیدگی آرنج اغلب در ورزش های راکت، پرتاب و تماس اتفاق می افتد.

درمان توصیه شده برای یک فشار مانند رگ به رگ شدن است: استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع. این باید با تمرینات ساده برای تسکین درد و بازگرداندن تحرک دنبال شود. برای پارگی شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی باشد.

کوفتگی (کبودی)

کوفتگی زمانی اتفاق می‌افتد که ضربه مستقیم (یا ضربات مکرر) توسط یک جسم صلب به قسمتی از بدن اصابت کند و رشته‌های عضلانی زیرین و بافت همبند را بدون شکستن پوست خرد کند. اما کوفتگی می تواند در اثر افتادن یا گیر کردن بدن در برابر یک سطح سخت ایجاد شود. تغییر رنگ پوست در اثر تجمع خون در اطراف آسیب ایجاد می شود.

اکثر کوفتگی ها خفیف هستند و به پروتکل RICE پاسخ خوبی می دهند. در صورت تداوم علائم، باید به دنبال مراقبت های پزشکی برای جلوگیری از آسیب دائمی به بافت های نرم بود.

تاندونیت

تاندونیت التهاب یا تحریک تاندون یا پوشش تاندون (به نام غلاف) است. این ناشی از یک سری فشارهای کوچک است که به طور مکرر تاندون را تشدید می کند. علائم معمولاً شامل تورم و درد است که با فعالیت بدتر می شود.

تاندونیت آشیل

پارگی های جزئی در تاندون آشیل باعث تورم و ضخیم شدن آن می شود.

بازیکنان حرفه ای بیسبال، شناگران، تنیس بازان و گلف بازان مستعد ابتلا به تاندونیت در ناحیه شانه و آرنج خود هستند. بازیکنان فوتبال و بسکتبال، دوندگان و رقصندگان هوازی مستعد التهاب تاندون در زانوها و مچ پا هستند.

تاندونیت ممکن است با استراحت برای از بین بردن استرس، داروهای ضد التهابی، تزریق استروئید، آتل بندی و تمرینات برای اصلاح عدم تعادل عضلانی و بهبود انعطاف پذیری درمان شود. التهاب مداوم ممکن است باعث آسیب قابل توجهی به تاندون شود که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

بورسیت

بورس ها کیسه های کوچک و ژله مانندی هستند که در سرتاسر بدن از جمله در اطراف شانه، آرنج، لگن، زانو و پاشنه قرار دارند. آنها حاوی مقدار کمی مایع هستند و بین استخوان ها و بافت های نرم قرار می گیرند و به عنوان بالشتک برای کمک به کاهش اصطکاک عمل می کنند.

بورسیت التهاب بورس است. فشارهای کوچک مکرر و استفاده بیش از حد می تواند باعث تورم بورس شود. بسیاری از مردم بورسیت را همراه با تاندونیت تجربه می کنند.

بورسیت آرنج

بورسیت معمولاً با تغییر در فعالیت و داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن قابل تسکین است. اگر تورم و درد به این اقدامات پاسخ نداد، پزشک ممکن است برداشتن مایع از بورس و تزریق یک داروی کورتیکواستروئید را توصیه کند. داروی استروئیدی یک داروی ضد التهابی است که قوی‌تر از دارویی است که می‌توان از طریق خوراکی مصرف کرد. تزریق کورتیکواستروئید معمولا به تسکین درد و تورم کمک می کند.

اگرچه جراحی برای بورسیت به ندرت ضروری است، اما اگر بورس عفونی شود، ممکن است جراحی برای تخلیه مایع از بورس ضروری باشد. علاوه بر این، اگر بورس عفونی باقی بماند یا بورسیت پس از انجام تمام درمان‌های غیرجراحی عود کند، پزشک ممکن است برداشتن بورس را توصیه کند.

بورس را می توان با استفاده از یک برش استاندارد (روش باز)، یا به عنوان یک روش آرتروسکوپی با برش های کوچک و ابزار جراحی مینیاتوری انجام داد. پزشک با شما در مورد اینکه کدام روش برای شرایط شما مناسب است صحبت خواهد کرد.

جلوگیری شایع ترین اسیب های بافت نرم

صدمات اغلب زمانی رخ می دهد که افراد به طور ناگهانی مدت، شدت یا دفعات فعالیت های خود را افزایش دهند. بسیاری از آسیب های بافت نرم را می توان با آماده سازی و تمرین مناسب پیشگیری کرد. سایر نکات پیشگیری عبارتند از:

از تجهیزات مناسب استفاده کنید.کفش های ورزشی خود را با فرسودگی تعویض کنید. لباس های راحت و گشاد بپوشید که به شما اجازه حرکت آزادانه بدهد و به اندازه کافی سبک باشد تا گرمای بدن را آزاد کند.

تناسب اندام متعادل را هدف بگیرید. یک برنامه تناسب اندام متعادل که شامل تمرینات قلبی عروقی، تمرینات قدرتی و انعطاف پذیری باشد، ایجاد کنید. فعالیت ها و تمرین های جدید را با احتیاط اضافه کنید. چه کم تحرک بوده اید و چه از نظر بدنی خوب هستید، سعی نکنید فعالیت های زیادی را در یک زمان انجام دهید. بهتر است در هر تمرین بیش از یک یا دو فعالیت جدید اضافه نکنید.

تمرینات کششی را انجام دهید. حتی قبل از انجام حرکات کششی بدن را گرم کنید تا برای ورزش آماده شوید. چند دقیقه در جای خود بدوید، به آرامی و عمیق نفس بکشید، یا به آرامی حرکات تمرینی را که باید دنبال کنید، تکرار کنید. گرم کردن باعث افزایش ضربان قلب و جریان خون می شود و عضلات، تاندون ها، رباط ها و مفاصل را شل می کند.

آب بنوشید. برای جلوگیری از کم آبی، گرمازدگی و گرمازدگی آب کافی بنوشید. 15 دقیقه قبل از شروع ورزش 1 پیمانه آب و بعد از خنک شدن یک پیمانه دیگر بنوشید. در حین ورزش هر 20 دقیقه یا بیشتر آب بنوشید.

اهمیت ورزش

خنک شدن را به مرحله آخر تمرین ورزشی خود تبدیل کنید. باید دو برابر زمان گرم کردن شما طول بکشد. قبل از اینکه کاملاً متوقف شوید، حرکات خود را آهسته کنید و شدت حرکات خود را حداقل 10 دقیقه کاهش دهید. این مرحله از یک برنامه ورزشی ایمن باید زمانی به پایان برسد که پوست شما خشک شده و شما خنک شده اید.

حرکات کششی را به آرامی و با احتیاط شروع کنید تا به نقطه تنش عضلانی برسید. هر کشش را به مدت 10 تا 20 ثانیه نگه دارید، سپس به آرامی و با احتیاط آن را رها کنید. قبل از هر بار کشش دم کنید و در حین رها کردن بازدم. هر کشش را فقط یک بار انجام دهید. هرگز تا حد درد کشش ندهید، همیشه کنترل خود را حفظ کنید و هرگز روی ماهیچه ای که کاملاً کشیده شده است جهش نکنید.

خستگی و درد دلایل خوبی برای ورزش نکردن هستند. سعی کنید هر روز حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی متوسط ​​داشته باشید. اگر واقعاً برای زمان تحت فشار هستید، می توانید آن را به قطعات 10 دقیقه ای تقسیم کنید.

چه آسیب حاد باشد یا به دلیل استفاده بیش از حد، در صورت تداوم علائم، با پزشک خود تماس بگیرید.