تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
بانک اسپرم، نامی است که برای جمع آوری و ذخیره منی افراد اطلاق می شود. منی، مایعی است که حاوی اسپرم است. بانک اسپرم همچنین به عنوان انجماد اسپرم یا ذخیره منی نیز شناخته می شود. به طور کلی، برخی از روش های درمانی سرطان، می توانند بر باروری شما تأثیر بگذارند.
این روش های درمانی، ممکن است بر توانایی شما برای داشتن فرزند در آینده، تأثیر بگذارند. جمع آوری اسپرم قبل از آغاز درمان، به این معنی است که در صورت تمایل می توانید در آینده نیز بچه دار شوید. در این روش، تا زمانی که تصمیم بگیرید بچه دار شوید، اسپرم منجمد و ذخیره می شود.
شما می توانید با تماس با یک پزشک، اطلاعات بیشتری در مورد باروری و شیمی درمانی دریافت کنید. به طور کلی، برخی از روش های درمانی سرطان، ممکن است بر باروری شما تأثیر بگذارند. بانک اسپرم راهی برای ذخیره اسپرم شما برای استفاده در زمان های بعدی است.
چه کسانی نیاز به بانک اسپرم دارند؟
برخی از روش های درمانی سرطان، باعث بروز ناباروری در مردان می شوند. این روش های درمانی، عبارت اند از:
- برخی از داروهای شیمی درمانی
- رادیوتراپی بخش های خاصی از بدن، از جمله شکم
- جراحی قسمت های خاصی از بدن، مانند برداشتن بیضه یا برخی از انواع جراحی پروستات
قبل از شروع درمان سرطان، پزشک به شما می گوید که آیا این احتمال وجود دارد که با انجام روش های درمانی، نابارور شوید یا خیر. البته، با انجام این روش های درمانی، باروری شما ممکن است به طور دائم یا موقت، تحت تأثیر قرار گیرد. اگر تاثیر روش درمانی، به صورت موقتی باشد، پس از اتمام درمان، مجدداً بارور خواهید شد.
البته، باید به این نکته توجه داشته باشید که مدت زمانی که بازیابی باروری، طول می کشد، از فردی به فرد دیگر متفاوت است. همچنین، این مدت زمان، بستگی به نوع درمان شما دارد. معمولاً، بازیابی باروری فرد، حداقل چند ماه پس از پایان درمان، طول می کشد.
اگر فکر می کنید می خواهید در آینده بچه دار شوید و درمان سرطان شما ممکن است از این امر جلوگیری کند، ممکن است به ذخیره اسپرم نیاز داشته باشید. قبل از شروع درمان، باید اسپرم را ذخیره کنید. موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) توصیه می کند که پزشکان باید بانک اسپرم را، در مورد هر مردی که برای درمان سرطان اقدام کرده و این درمان، ممکن است بر باروری آن ها تأثیر بگذارد، پیشنهاد دهند.
پسران بعد از بلوغ
پسران نوجوانی که دوران بلوغ را پشت سر گذاشته اند نیز می توانند اسپرم را جمع آوری و ذخیره کنند. برخی از مردان به اندازه کافی برای ذخیره اسپرم مناسب نیستند. برخی دیگر در صورت ابتلا به نوعی سرطان که به محض تشخیص نیاز به درمان دارد، ممکن است نتوانند اسپرم را ذخیره کنند. این بیماری ها، شامل برخی از انواع لوسمی و لنفوم است.
اگر درمان نیاز به شروع سریع داشته باشد، ممکن است زمان کافی برای تهیه بانک اسپرم وجود نداشته باشد. علاوه براین، گاهی اوقات ممکن است فقط زمان برای جمع آوری یک نمونه وجود داشته باشد. برخی از انواع سرطان ها، می توانند بر کیفیت و تعداد اسپرم تولید شده، تأثیر بگذارند. یک آزمایشگاه، اولین نمونه شما را تجزیه و تحلیل می کند تا کیفیت و تعداد اسپرم ها را بررسی کند.
کاهش اسپرم
اگر تعداد اسپرم شما کم باشد، همچنان می توانید اسپرم را ذخیره کنید. تکنیکی به نام تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی (ICSI) وجود دارد که از یک اسپرم، برای بارور کردن تخمک در لوله آزمایش استفاده می کند. بنابراین ممکن است هنوز بتوانید در آینده، پدر شوید.
گاهی اوقات مردان نمی توانند نمونه تولید کنند. در این شرایط ممکن است بتوانید مقداری مایع یا بافت از بیضه خود بگیرید. اگر در حال تولید اسپرم هستید، آن ها در مایع یا بافت قرار می گیرند و می توانند برای استفاده بعدی منجمد شوند. به طور کلی، این روش زمان بر است، بنابراین اگر به سرعت به انجام درمان سرطان نیاز دارید، ممکن است برای شما مناسب نباشد.
اگر درمان را شروع کرده اید، معمولاً نمی توانید اسپرم را ذخیره کنید. این مسئله، به این علت است که برخی از درمان ها، مانند داروهای سرطان یا رادیوتراپی، ممکن است به طور موقت به اسپرم آسیب برسانند. تحقیقات، به دنبال جمع آوری بافت از بیضه در پسرانی هستند که دوره بلوغ را سپری نکرده اند.
این مسئله، ممکن است به این معنی باشد که این افراد، می توانند در آینده صاحب فرزند شوند. هیچ یک از افراد دارای بافت ذخیره شده هنوز به سنی نرسیده اند که بخواهند خانواده تشکیل دهند.
جمع آوری و ذخیره اسپرم
اکثر افراد، به کلینیک تخصصی باروری یا کلینیکی که بخشی از ساختار یک بیمارستان است، مراجعه می کنند. چندین مرحله برای ساخت بانک اسپرم وجود دارد. قبل از اینکه بتوانید اسپرم را ذخیره کنید، باید آزمایش خون بدهید تا احتمال ابتلا به عفونت را بررسی کنید.
این روش ها، همان تست هایی هستند که هنگام خون دادن انجام می دهید. این تست ها شامل انجام آزمایش خون برای تشخیص ابتلا به HIV، هپاتیت و ویروسی به نام سیتومگالوویروس هستند. همچنین، شما باید یک فرم رضایت برای ساخت بانک اسپرم، امضا کنید. این رضایت نامه، شامل اطلاعاتی در مورد موارد زیر است:
- آیا می خواهید در صورت تولد فرزند، از شما به عنوان پدر نام ببرند.
- هر شرایط دیگری که می خواهید در مورد نحوه استفاده از اسپرم بیان کنید.
- چه مدت می خواهید اسپرم را ذخیره کنید. این زمان، معمولاً 10 سال است.
- اگر دیگر نتوانید برای خودتان تصمیم بگیرید یا فوت کنید، چه اتفاقی برای اسپرم می افتد؟
- آیا شریک زندگی شما در صورت مرگ می تواند از اسپرم برای بچه دار شدن استفاده کند یا خیر.
- آیا اسپرم شما می تواند برای تحقیقات یا برای استفاده در درمان باروری شخص دیگری استفاده شود؟
جمع آوری نمونه اسپرم
برای به دست آوردن بهترین نمونه، نباید از 3 یا 4 روز قبل از نمونه گیری، رابطه جنسی یا خودارضائی داشته باشید. این شرایط، به شما کمک می کند تا بیشترین تعداد اسپرم را جمع آوری کنید. اکثر مردان هنگام مراجعه به کلینیک، احساس خجالت می کنند.
همچنین، ممکن است که برخی از مردان، تولید نمونه را دشوار بدانند. این فرآیند، می تواند یک موقعیت نسبتاً دشوار برای مردان باشد. ممکن است همراهی همسرتان، برایتان مفید باشد. به طور کلی، اگر یک نوجوان هستید، تهیه نمونه می تواند دشوار تر باشد.
در کلینیک، یک پرستار شما را به یک اتاق مخصوص هدایت می کند. شما نمونه را با خودارضائی تولید می کنید. از هیچ گونه روان کننده، تف، بزاق یا کاندوم، نباید استفاده کنید. زیرا این کارها می توانند اسپرم را از بین ببرند. شما نمونه را در یک ظرف استریل جمع آوری می کنید. پرستار به شما می گوید که ظرف را به چه کسی بدهید.
کلینیک نمونه را آزمایش می کند تا موارد زیر را تعیین کند:
- نمونه چه تعداد اسپرم دارد (تعداد اسپرم).
- چند اسپرم شکل طبیعی دارند (مورفولوژی).
- چه تعداد از اسپرم ها می توانند حرکت کنند (حرکت).
کارکنان کلینیک اطمینان حاصل می کنند که نمونه به درستی برچسب گذاری شده و سپس در نیتروژن مایع، منجمد می شود. اکثر کلینیک ها، جمع آوری حداقل 2 نمونه، و در صورت امکان 3 نمونه را توصیه می کنند. این تعداد، بستگی به سرعت شروع درمان سرطان دارد. بین هر اقدام به تهیه نمونه، باید حداقل 2 روز فاصله داشته باشید.
هزینه های جمع آوری و نگه داری اسپرم
در تهیه بانک سلولی، در نظر گرفتن هزینه های زیر مهم است:
- جمع آوری نمونه ها
- ذخیره سازی (معمولاً هزینه سالانه)
کلینیکی که اسپرم شما را ذخیره می کند، سالی یک بار برای شما نامه می نویسد. آنها بررسی می کنند که آیا می خواهید به ذخیره اسپرم خود ادامه دهید یا خیر. مهم است که کلینیک را از هرگونه تغییر جزییات، مانند تغییر آدرس مطلع کنید تا همچنان بتوانند با شما تماس بگیرند. اگر آن ها نتوانند بفهمند که آیا شما همچنان می خواهید نمونه ها را ذخیره کنید یا خیر، آن ها را از بین می برند.
آیین نامه عمل انجمن لقاح و جنین شناسی انسانی (HFEA) می گوید که کلینیک ها باید قبل از شروع درمان باروری یا ذخیره اسپرم، یک برنامه هزینه به شما ارائه دهند. این لیست باید شامل برنامه ای از آزمایشات مورد نیاز و هزینه آن ها و همچنین برنامه درمانی، باشد.
چه مدت می توانم اسپرم را ذخیره کنم؟
مدت زمانی که می توانید اسپرم را ذخیره کنید، به طور معمول 10 سال است. در صورت نابارور ماندن، می توانید این مدت را حداکثر تا 55 سال افزایش دهید. اگر از نمونه ها استفاده نکنید، می توان آن ها را دور انداخته یا برای تحقیق، اهدا کرد.
به طور کلی، همه افراد، پس از انجام درمان سرطان، نابارور نمی شوند. برخی از مردان، به ناباروری موقت مبتلا می شوند، اما پس از مدتی، دوباره بارور می شوند. بنابراین، زمانی که شما و همسرتان تصمیم به تشکیل خانواده گرفتید، ممکن است نیاز باشد که به طور طبیعی، بارداری را امتحان کنید.
شما می توانید از پزشک خود بخواهید که آنالیز اسپرم را انجام دهند. این تست نشان می دهد که آیا شما اسپرم کافی برای تلاش برای بچه دار شدن طبیعی دارید یا خیر. برای این کار، باید یک نمونه تازه از مایع منی تهیه کنید. اگر اسپرم ندارید یا تعداد اسپرم شما کم یا کیفیت پایینی دارد، پزشک می تواند شما را به متخصص باروری ارجاع دهد. متخصص می تواند بهترین راه را برای شما و همسرتان برای باردار شدن، بیابد.
پزشک ممکن است یکی از موارد زیر را برای شما تجویز کند:
- لقاح داخل رحمی
- تلقیح داخل رحمی
- لقاح آزمایشگاهی (IVF)
لقاح آزمایشگاهی (IVF) برای بانک اسپرم
در این روش، شریک زندگی شما نیاز به تزریق هورمون دارد تا تخمدان های او را تشویق به تولید تخمک کند. پزشک تخمک ها را جمع آوری کرده و سپس یک اسپرم را به تخمک تزریق می کند. همچنین، ممکن است که تخمک ها را با اسپرم در یک لوله آزمایش مخلوط کند. سپس پزشک یک تخمک بارور شده (جنین) را در رحم شریک زندگی شما قرار می دهد.
میزان موفقیت در استفاده از اسپرم ذوب، متفاوت بوده و به کیفیت اسپرم پس از ذوب آن، بستگی دارد. انجماد و ذوب شدن اسپرم، به برخی از اسپرم ها آسیب می رساند. تا به امروز، بانک اسپرم هزاران نوزاد تولید کرده است، اما تضمین نمی کند که بتوانید فرزندی داشته باشید. هیچ خطر شناخته شده ای برای هر نوزادی که در اثر استفاده از اسپرم منجمد متولد می شود، وجود ندارد.
آیا تهیه بانک اسپرم درمان پزشکی من را به تاخیر می اندازد؟
خوشبختانه نگهداری نمونه های مایع منی، نیازی به تاخیر در شروع درمان ندارد. احتمالاً به شما توصیه می شود چندین نمونه را ذخیره کنید، اما حفظ حتی یک نمونه ممکن است ارزشمند باشد. بهتر است یک نمونه پس از 48 ساعت پرهیز از فعالیت جنسی جمع آوری شود.
اگرچه اسپرم به طور مداوم در بیضه ها تولید می شود، اما پس از هر بار انزال مدتی طول می کشد تا سطح اسپرم دوباره به سطح مطلوب باز گردد. برای بازیابی حداکثر حجم مایع منی، نمونه دوم باید پس از 48 ساعت دیگر جمع آوری شود. اگر برنامه ریزی یک روش درمانی پزشکی، این زمان را به شما نمی دهد، معمولاً 24 ساعت انتظار بین تهیه نمونه، کافی است.
آخرین دیدگاه‌ها