لنفوم هوچکین که قبلاً به عنوان بیماری هوچکین شناخته می شد، سرطان سیستم لنفاوی است. سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن شما است. این بیماری ممکن است افراد را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد، اما بیشتر در افراد بین 20 تا 40 سال و افراد بالای 55 سال دیده می شود.
در لنفوم هوچکین، سلولهای سیستم لنفاوی به طور غیر طبیعی رشد می کنند و ممکن است فراتر از آن گسترش یابند.
لنفوم هوچکین یکی از دو نوع شایع سرطان سیستم لنفاوی است. نوع دیگر، لنفوم غیر هوچکین، بسیار شایع تر است.
پیشرفت در تشخیص و درمان لنفوم هوچکین، به افراد مبتلا به این بیماری فرصتی برای بهبود کامل کمک کرده است. پیش آگهی برای افراد مبتلا به لنفوم هوچکین همچنان رو به بهبود است.
علائم لفنوم هوچکین
علائم و نشانه های لنفوم هوچکین ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تب
- عرق شبانه
- خارش شدید
- خستگی مداوم
- کاهش وزن بدون دلیل
- تورم بدون درد غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل یا کشاله ران
- افزایش حساسیت به اثرات الکل یا درد در غدد لنفاوی بعد از نوشیدن الکل
در صورت مشاهده علائم یا نشانه های مداوم که باعث نگرانی شما می شوند، بهتر است با پزشک مشورت کنید.
علل لنفوم هوچکین
پزشکان هنوز علت لنفوم هوچکین را شناسایی نکرده اند. اما این سرطان زمانی شروع می شود که در لنفوسیت جهش ژنتیکی ایجاد می کند. این جهش به سلول می گوید که به سرعت تکثیر شود. این جهش باعث تجمع تعداد زیادی لنفوسیت های غیر عادی در سیستم لنفاوی می شود، جایی که سلول های سالم را جمع کرده و علائم و نشانه های لنفوم هوچکین را ایجاد می کند.
انواع مختلفی از لنفوم هوچکین وجود دارد. نوع لنفوم تشخیص داده شده، گزینه های درمانی شما را تعیین می کند.
لنفوم کلاسیک هوچکین
لنفوم کلاسیک هوچکین شایع ترین نوع این بیماری است. افرادی که با این بیماری تشخیص داده می شوند، در غدد لنفاوی خود سلولهای بزرگ و غیرطبیعی به نام سلولهای Reed-Sternberg دارند.
انواع فرعی لنفوم هوچکین شامل موارد زیر است:
- اسکلروز ندولار لنفوم هوچکین
- سلولیت ترکیبی لنفوم هوچکین
- لنفوم هوچکین تخلیه شده از لنفوسیت
- لنفوم هوچکین غنی از لنفوسیت
لنفوم هوچکین غالب لنفوسیت ندولی
این نوع بسیار نادر از لنفوم هوچکین شامل سلولهای بزرگ و غیرطبیعی است که بعضاً به دلیل ظاهر آنها سلولهای ذرت بو داده نامیده می شوند. درمان این بیماری ممکن است با نوع کلاسیک متفاوت باشد. افراد مبتلا به این نوع لنفوم هوچکین احتمال دارد در صورت تشخیص بیماری در مراحل اولیه شانس بیشتری برای درمان داشته باشند.
عوامل خطر لنفوم هوچکین
عواملی که می توانند خطر ابتلا به لنفوم هوچکین را افزایش دهند، عبارتند از:
- جنسیت. احتمال ابتلا به لنفوم هوچکین در مردان بیشتر از زنان است.
- سن. لنفوم هوچکین بیشتر در افراد بین 20 تا 40 سال و افراد بالای 55 سال تشخیص داده می شود.
- سابقه خانوادگی لنفوم. داشتن خویشاوند خونی مبتلا به لنفوم هوچکین یا لنفوم غیر هوچکین خطر ابتلا به لنفوم هوچکین را افزایش می دهد.
- سابقه عفونت اپستین بار. افرادی که بیماری های ناشی از ویروس اپستین بار، مانند مونونوکلئوز عفونی داشته اند، بیشتر از افرادی که عفونت اپشتین بار نداشته اند، به لنفوم هوچکین مبتلا می شوند.
تشخیص لفنوم هوچکین
برای تشخیص درست این بیماری پزشک از شما در مورد سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی تان سوالاتی را می پرسد. سپس ممکن است وی آزمایش ها و روش هایی را برای تشخیص لنفوم هوچکین انجام دهد، از جمله:
- معاینه فیزیکی. پزشک تورم غدد لنفاوی، از جمله در گردن، زیر بغل و کشاله ران، و همچنین تورم طحال یا کبد را بررسی می کند.
- آزمایش خون. نمونه ای از خون شما در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود آیا مواردی که نشان دهنده سرطان است در خون شما وجود دارد یا خیر.
- آزمایشات تصویربرداری. پزشک شما ممکن است آزمایشات تصویربرداری را برای یافتن علائم لنفوم هوچکین در سایر نواحی بدن توصیه کند. آزمایشات ممکن است شامل اشعه ایکس، سی تی و توموگرافی گسیل پوزیترون باشد.
- برداشتن غدد لنفاوی برای آزمایش. پزشک ممکن است روش بیوپسی غدد لنفاوی را برای برداشتن غدد لنفاوی برای آزمایش آزمایشگاهی توصیه کند. اگر سلولهای غیر طبیعی به نام سلولهای Reed-Sternberg در غدد لنفاوی یافت شوند، وی لنفوم کلاسیک هوچکین را تشخیص می دهد.
- برداشتن نمونه ای از مغز استخوان برای آزمایش. بیوپسی و روش آسپیراسیون مغز استخوان شامل قرار دادن یک سوزن در استخوان لگن برای برداشتن نمونه ای از مغز استخوان است. نمونه گرفته شده برای تشخیص سلول های لنفوم هوچکین ارزیابی می شود.
بسته به شرایط شما ممکن است از آزمایش ها و روش های دیگر استفاده شود.
مرحله بندی لنفوم هوچکین
پس از تشخیص نهایی لنفوم هوچکین توسط پزشک، مرحله ای برای سرطان تعیین می شود. دانستن مرحله سرطان برای تعیین میزان پیش آگهی و گزینه های درمانی شما موثر است.
مراحل لنفوم هوچکین شامل موارد زیر است:
- مرحله اول. سرطان به یک ناحیه غدد لنفاوی یا یک اندام محدود می شود.
- مرحله دوم. در این مرحله، سرطان در دو ناحیه غدد لنفاوی است یا سرطان به یک اندام و غدد لنفاوی مجاور حمله کرده است. اما سرطان هنوز محدود به قسمتی از بدن در بالا یا زیر دیافراگم است.
- مرحله سوم. هنگامی که سرطان به غدد لنفاوی در بالا و زیر دیافراگم حرکت می کند، مرحله III در نظر گرفته می شود. سرطان همچنین ممکن است در یک قسمت از بافت یا اندامی در نزدیکی گروه های غدد لنفاوی یا در طحال باشد.
- مرحله چهارم. این مرحله پیشرفته ترین مرحله لنفوم هوچکین است. سلولهای سرطانی در چندین قسمت از یک یا چند اندام و بافت قرار دارند. مرحله چهارم لنفوم هوچکین نه تنها غدد لنفاوی بلکه سایر قسمت های بدن مانند کبد، ریه یا استخوان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
علاوه بر این، پزشک از حروف A و B برای نشان دادن علائم لنفوم هوچکین استفاده می کند:
- A این بدان معناست که هیچ علامت قابل توجهی در نتیجه سرطان ندارید.
- B نشان می دهد که ممکن است علائم و نشانه های قابل توجهی مانند تب مداوم، کاهش وزن ناخواسته یا تعریق شدید در شب داشته باشید.
انواع زیادی از لنفوم هوچکین وجود دارد، از جمله اشکال نادری که تشخیص آنها برای آسیب شناسان بی تجربه مشکل است. تشخیص و مرحله بندی دقیق کلید اصلی تعیین و تشخیص برنامه درمانی است. تحقیقات نشان می دهد که بررسی آزمایش های بیوپسی توسط آسیب شناسانی که لنفوم را تجربه نمی کنند منجر به بخش قابل توجهی از تشخیص های اشتباه می شود. در صورت نیاز نظر دوم را از متخصص دریافت کنید.
درمان لنفوم هوچکین
پزشک اسکن های شما را بررسی می کند و گزینه های درمانی را با شما در میان می گذارد. اینکه کدام درمان لنفوم هوچکین برای شما مناسب است بستگی به نوع و مرحله بیماری، سلامت کلی و ترجیحات شما دارد. هدف از درمان این است که تا حد امکان سلول های سرطانی را از بین ببرد و بیماری را به بهبود برساند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های لنفوم استفاده می کند. داروهای شیمی درمانی از طریق جریان خون حرکت می کنند و می توانند تقریباً به تمام نواحی بدن برسند.
شیمی درمانی اغلب در افراد مبتلا به لنفوم هوچکین نوع اولیه کلاسیک با پرتودرمانی ترکیب می شود. پرتودرمانی معمولاً پس از شیمی درمانی انجام می شود. در لنفوم هوچکین پیشرفته، شیمی درمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با پرتودرمانی استفاده شود.
داروهای شیمی درمانی را می توان به شکل قرص یا از طریق وریدی در بازو مصرف کرد، یا گاهی از هر دو روش تجویز استفاده می شود. چندین ترکیب داروهای شیمی درمانی برای درمان لنفوم هوچکین استفاده می شود.
عوارض جانبی شیمی درمانی به داروهای تجویز شده بستگی دارد. عوارض جانبی شایع تهوع و ریزش مو است. عوارض جدی درازمدت می تواند مانند آسیب قلبی، آسیب ریه، مشکلات باروری و سایر سرطان ها، مانند سرطان خون رخ دهد.
پرتو درمانی
پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. برای لنفوم کلاسیک هوچکین، پرتودرمانی اغلب پس از شیمی درمانی استفاده می شود. افرادی که در مراحل اولیه لنفوم هوچکین غالب لنفوسیت ندولار قرار دارند ممکن است به تنهایی تحت پرتودرمانی قرار گیرند.
در طول پرتودرمانی، شما روی میز دراز می کشید و یک ماشین بزرگ در اطراف شما حرکت می کند و پرتوهای انرژی را به نقاط خاصی از بدن شما هدایت می کند. تابش می تواند به غدد لنفاوی آسیب دیده و ناحیه نزدیک گره هایی که ممکن است بیماری در آن پیشرفت کند، انجام شود. طول درمان اشعه بسته به مرحله بیماری متفاوت است. یک برنامه درمانی معمولی ممکن است باعث شود شما پنج روز در هفته به مدت چند هفته به بیمارستان یا کلینیک بروید. در هر ملاقات، شما 30 دقیقه تحت اشعه درمانی قرار می گیرید.
پرتودرمانی می تواند باعث قرمزی پوست و ریزش مو در محل مورد نظر اشعه شود. بسیاری از افراد در طول پرتودرمانی خستگی را تجربه می کنند. خطرات جدی تر شامل بیماری های قلبی، سکته مغزی، مشکلات تیروئید، ناباروری و سایر سرطان ها، مانند سرطان سینه یا ریه است.
پیوند مغز استخوان
پیوند مغز استخوان، همچنین به عنوان پیوند سلول های بنیادی شناخته می شود، درمانی برای جایگزینی مغز استخوان بیمار با سلول های بنیادی سالم است که به شما در رشد مغز استخوان جدید کمک می کند. در صورت بازگشت لنفوم هوچکین با وجود درمان، پیوند مغز استخوان ممکن است یک گزینه مناسبی باشد.
در طی پیوند مغز استخوان، سلول های بنیادی خون شما برداشته شده و منجمد می شوند و برای استفاده بعدی ذخیره خواهند شد. در مرحله بعد شما شیمی درمانی و پرتودرمانی با دوز بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی در بدن خود دریافت می کنید. سرانجام سلولهای بنیادی ذوب شده و از طریق رگهای شما به بدن تزریق می شود. سلول های بنیادی به ساخت مغز استخوان سالم کمک می کنند. افرادی که تحت پیوند مغز استخوان قرار می گیرند ممکن است بیشتر در معرض عفونت باشند.
درمان دارویی دیگر
داروهای دیگر که برای درمان لنفوم هوچکین استفاده می شوند شامل داروهای هدفمند هستند که بر آسیب پذیری های خاص در سلول های سرطانی شما تمرکز می کنند و ایمونوتراپی که سیستم ایمنی بدن شما را برای کشتن سلول های لنفوم فعال می کند.
اگر درمانهای دیگر کمکی نکرده اند یا اگر لنفوم هوچکین شما بازگردد، سلولهای لنفوم شما ممکن است در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل شوند تا جهش های ژنتیکی را جستجو کنند. پزشک شما ممکن است درمان با دارویی را که جهش های خاص موجود در سلول های لنفوم شما را هدف قرار می دهد، توصیه کند.
درمان هدفمند یکی از مناطق فعال تحقیقات سرطان است. داروهای جدید درمانی هدفمند در آزمایشات بالینی در حال بررسی هستند.
درمان های جایگزین
هیچ داروی جایگزینی برای درمان لنفوم هوچکین یافت نشده است. اما طب جایگزین ممکن است به شما کمک کند با استرس تشخیص سرطان و عوارض جانبی درمان سرطان کنار بیایید. با پزشک خود در مورد گزینه های خود صحبت کنید، مانند:
- ورزش
- مراقبه
- هنر درمانی
- موزیک درمانی
- تمرینات آرامش بخش
توصیه به مبتلایان به لنفوم هوچکین
تشخیص لنفوم هوچکین می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. استراتژی ها و منابع زیر ممکن است به شما در مقابله با سرطان کمک کند:
- با لنفوم هوچکین آشنا شوید. به اندازه کافی درباره سرطان خود اطلاعات کسب کرده تا در تصمیم گیری درباره درمان و مراقبت خود احساس راحتی کنید.
- سیستم پشتیبانی قوی داشته باشید. داشتن یک سیستم حمایتی و نگرش مثبت می تواند به شما در مقابله با هرگونه مشکل، درد و اضطراب احتمالی کمک کند. اگرچه دوستان و خانواده می توانند بهترین پشتیبان شما باشند، اما گاهی اوقات ممکن است در برخورد با بیماری شما دچار مشکل شوند.
- اهداف معقولی را برای خود مشخص کنید. داشتن اهداف به شما کمک می کند احساس کنترل داشته باشید و می تواند به شما احساس هدف دهد. اما از تعیین اهدافی که احتمالاً نمی توانید به آنها برسید خودداری کنید. به عنوان مثال ممکن است شما نتوانید هفته ای 40 ساعت کار کنید، اما ممکن است بتوانید حداقل به صورت پاره وقت کار کنید. در واقع، بسیاری از مردم معتقدند که ادامه کار می تواند مفید باشد.
- برای خودتان وقت بگذارید. تغذیه خوب، آرامش و استراحت کافی می تواند به مبارزه با استرس و خستگی ناشی از سرطان کمک کند. همچنین برای زمان های درمانی برنامه ریزی کنید که ممکن است نیاز به استراحت بیشتر داشته باشید یا کارهایی را که انجام می دهید را محدود کنید.
- فعال بمانید. دریافت تشخیص سرطان به این معنا نیست که شما باید کارهایی را که از انجام آنها لذت می برید یا به طور معمول انجام می دهید متوقف کنید. در بیشتر موارد، اگر برای انجام کاری احساس خوبی دارید، پیش بروید و آن را انجام دهید. مهم است که تا جایی که می توانید فعال و درگیر باشید.
آخرین دیدگاه‌ها