تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
معاینه پای دیابتی در مبتلایان به این بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد. اگر دیابت دارید باید در بسیاری از زمینه های سلامتی خود هوشیار باشید. این شامل عادت کردن به معاینات روزانه پا علاوه بر نظارت بر سطح گلوکز خون، رعایت یک رژیم غذایی مناسب و متعادل، مصرف داروهای تجویز شده و فعال ماندن است. نظارت صحیح پا می تواند احتمال ابتلا به بیماری های پا را که ممکن است منجر به عوارض جدی شود، کاهش دهد. این شامل خودآزمایی های روزانه و ارزیابی های حرفه ای سالانه است.
چرا معاینه پا در مبتلایان به دیابت مهم است؟
مراقبت مناسب از پا در افراد مبتلا به دیابت برای سلامت کلی حیاتی است. بر اساس گزارش مرکز دیابت Joslin، از هر 4 نفر مبتلا به دیابت ، 1 نفر دچار بیماری پا می شود که نیاز به مداخله دارد. یکی از شرایطی که احتمال دارد منجر به عوارض بیشتر در پا شود، نوروپاتی است. این نتیجه آسیب عصبی که باعث مشکل یا ناتوانی در احساس پاها یا سایر اندام‌ها می‌شود. نوروپاتی در افراد مبتلا به دیابت رایج است زیرا قند خون بالا به رشته های عصبی بدن آسیب می رساند.
مشکلات مربوط به نوروپاتی می تواند منجر به آسیب دیدگی پا شود که شما متوجه نخواهید شد. بررسی در مجله Family Practice نشان می‌دهد که 50% از افرادی که در اثر نوروپاتی پای خود را از دست داده‌اند ممکن است اصلاً علائمی نداشته باشند. این می تواند باعث آسیب بیشتر پا شود.
سایر شرایط جدی پا که احتمال دارد در افراد مبتلا به دیابت ایجاد شود عبارتند از:
- پینه ها
- زخم ها
- عفونت ها
- بدشکلی ها
- تجزیه پوست
- بیماری عروقی
- تغییرات دمای پوست
- درد استخوان و مفاصل
غفلت از مراقبت پاها، یا مداخله برای یک بیماری در حال رشد، می تواند منجر به بدتر شدن علائم و درمان های جدی تر شود.
چگونه پای خود را معاینه کنید؟
افراد مبتلا به دیابت باید روزانه پاهای خود را برای حفظ سلامت آن تحت نظر داشته باشند. جنبه های اساسی خودآزمایی پا شامل جستجوی تغییرات در پاها است، مانند:
- پینه ها
- عفونت
- تغییر رنگ پا
- تغییرات دمای پا
- ناخن های فرو رفته
- انگشت چکشی یا بونیون
- تغییر در اندازه یا شکل پا
- قرمزی، حساسیت یا التهاب
- بریدگی، ترک، تاول ، یا زخم
اگر در دیدن پاهای خود مشکل دارید، سعی کنید از یک آینه برای بررسی آنها استفاده کنید یا از یک دوست یا یکی از عزیزان خود بخواهید که به شما کمک کنند. پایش روزانه پا می تواند به کاهش شرایط پیچیده تری که احتمال دارد به دلیل دیابت ایجاد شود، کمک کند.
چه زمانی باید با پزشک مشورت کرد؟
در صورت مشاهده هرگونه تغییر در پای خود با پزشک یا متخصص تماس بگیرید. نباید ناهنجاری های پای خود را در خانه درمان کنید. پزشک وضعیت را ارزیابی و آزمایشات لازم را برای تشخیص انجام می دهد. تشخیص زودهنگام ،خطر عوارض بعدی را کاهش می دهد.
افراد مبتلا به دیابت باید سالانه برای معاینه پیشگیرانه پا به پزشک مراجعه کنند. در طول معاینه سالانه، پزشک موارد زیر را انجام می دهد:
سابقه بیماری را می پرسد.
این شامل اطلاعاتی در مورد سلامت کلی بدن خواهد بود. پزشک همچنین در مورد دیابت، از جمله اینکه چگونه آن را مدیریت می‌کنید و اینکه آیا عوارضی از آن داشته‌اید، می‌پرسد. پزشک در مورد عادات سیگار کشیدن سوال می کند زیرا سیگار می تواند منجر به عوارض بیشتر پا، مانند مشکلات گردش خون و آسیب عصبی شود.
یک معاینه فیزیکی انجام می دهد.
این می تواند شامل یک بررسی کلی از پاها و همچنین بررسی های خاص از این جنبه ها باشد:
- پوست
- اعصاب
- سیستم عروقی
- اجزای اسکلتی عضلانی
نتایج این آزمایش‌ها به پزشک کمک می‌کند تا خطر ابتلا به عوارض پا را تعیین و مسیری را برای درمان ایجاد کند. درک خطرات و نتایج احتمالی معاینه پا ممکن است منجر به کاهش عوارض شود. مطالعه ای در مجله Family Practice نشان داد که عامل مهم در حدود 90 درصد موارد زخم های مکرر پا این است که افراد درکی از دیابت خود ندارند.
پای دیابتی چگونه درمان می شود؟
شرایط پا ناشی از دیابت می تواند از نظر شدت متفاوت باشد. پیشگیری بهترین دفاع برای درمان بیماری های پا است، اما این احتمال دارد همیشه امکان پذیر نباشد. تشخیص زودهنگام شرایط پا ممکن است به معنای داشتن گزینه های درمانی تهاجمی کمتر باشد. پزشک می تواند شما را به یک متخصص ارجاع دهد تا بهترین برنامه درمانی را تعیین کند.
در صورت تشخیص زودهنگام، بیماری های جدی پا که شامل بدشکلی استخوان یا زخم است، احتمال دارد با گچ گیری که به محافظت از پا کمک می کند ، بهبود یابد. گچ ها می توانند با توزیع فشار روی پا به بهبود زخم ها کمک کنند. گچ‌ها این امکان را می‌دهند که همچنان که تحت درمان هستید به راه رفتن ادامه دهید.
پزشک می تواند یک بریس یا کفش تخصصی را برای کمک به درمان زخم توصیه کند. زخم های جدی تر شاید نیاز به مداخله جراحی داشته باشند. این زخم ها از طریق برداشتن و تمیز کردن ناحیه آسیب دیده درمان می شوند. بهبودی احتمال دارد چند هفته یا چند ماه طول بکشد.
خطرات زخم های پا در مبتلایان به دیابت چیست؟
عوارض جدی ناشی از بیماری های پای ناشی از دیابت، مانند زخم، می تواند شامل قطع عضو باشد. اگر این عارضه به روش دیگری قابل درمان نباشد، قطع عضو شامل برداشتن انگشت پا، پا یا حتی ساق پا است.
شناسایی ریسک برای مدیریت پیشگیرانه موثر پا در افراد مبتلا به دیابت ضروری است. خطر زخم یا قطع عضو در افرادی که بیش از 10 سال دیابت داشته اند، مرد هستند، کنترل ضعیف گلوکز دارند، یا دارای عوارض قلبی عروقی، شبکیه یا کلیوی هستند، افزایش می یابد. شرایط خطر مرتبط با پا که با افزایش خطر قطع عضو مرتبط است:
- بدشکلی استخوانی
- سابقه زخم یا قطع عضو
- آسیب شناسی شدید ناخن
- شواهد افزایش فشار (اریتم، خونریزی زیر پینه)
- نوروپاتی محیطی با از دست دادن حس محافظتی
- بیومکانیک تغییر یافته (در صورت وجود نوروپاتی)
- بیماری عروق محیطی (کاهش یا فقدان نبض های پدال)
پیش آگهی پای دیابتی
مدیریت دیابت احتمال ابتلا به بیماری های جدی پا را کاهش می دهد. خود مدیریتی شامل:
- انجام ورزش روزانه
- نظارت بر گلوکز خون
- مصرف داروهای لازم
- انجام معاینات روزانه پا
- مدیریت رژیم غذایی متعادل
مبتلایان به دیابت چگونه از پاهای خود مراقبت کنند؟
در صورت ابتلا به دیابت، راه های زیادی وجود دارد که می توانید از بیماری های پا پیشگیری کنید. در اینجا چند نکته برای پیشگیری وجود دارد:
- از راه رفتن با پای برهنه خودداری کنید.
- از محصولات ساینده روی پاها دوری کنید.
- ناخن های پای خود را به طور منظم کوتاه کنید.
- جوراب هایی بپوشید که رطوبت را از پوست دور کند.
- با تمرینات روزانه خون را در پاهایتان در حرکت نگه دارید.
- سالانه برای ارزیابی حرفه ای پای خود به پزشک مراجعه کنید.
- برای نظارت بر هر گونه تغییر در پای خود، روزانه یک خودآزمایی پا انجام دهید.
- دیابت خود را از طریق آزمایش قند خون، داروها، رژیم غذایی و ورزش مدیریت کنید.
- کفش های مناسب بپوشید یا از پزشک خود بخواهید که کفش های سفارشی یا ارتز را تجویز کند.
- پاهای خود را هر روز تمیز کنید و یک مرطوب کننده سبک و بدون عطر روی پاها بمالید.
مهم است که هر روز پاهای خود را تحت نظر داشته باشید. هر گونه تغییر در پا را فوراً به پزشک گزارش دهید تا از شدت بالقوه این بیماری کاسته شود.
زخم پا و قطع عضو یکی از دلایل اصلی عوارض، ناتوانی و همچنین هزینه های روحی و جسمی برای افراد مبتلا به دیابت است. شناخت زودهنگام و مدیریت عوامل خطر مستقل برای زخم و قطع عضو می تواند از بروز پیامدهای نامطلوب پیشگیری کرده یا آن را به تاخیر بیندازد.
بررسی های انجام شده توصیه هایی را برای افرادی که در حال حاضر هیچ زخم پا ندارند ارائه می دهد و بهترین ابزار برای شناسایی و مدیریت عوامل خطر را قبل از وقوع زخم پا یا قطع عضو مشخص می کند. این توصیه ها بر اساس بررسی فنی مراقبت از پای بدون زخم در دیابت است.
مدیریت شرایط پرخطر در مبتلایان به دیابت
پلی نوروپاتی متقارن دیستال یکی از مهم ترین عوامل پیش بینی کننده زخم و قطع عضو است. ایجاد نوروپاتی را می توان با حفظ سطح گلیسمی تا حد ممکن نزدیک به نرمال به تاخیر انداخت. برای کاهش خطر عوارض بیماری عروقی باید ترک سیگار را تشویق کرد. ارجاع به موقع به متخصص مراقبت از پا بسیار مهم است.
افراد مبتلا به نوروپاتی یا افزایش فشار کف پا شاید با کفش های پیاده روی مناسب یا کفش های ورزشی مدیریت شوند. بیماران باید در مورد پیامدهای از دست دادن حس و راه های جایگزینی ان با سایر روش های حسی (لمس دست، بازرسی بصری) برای نظارت بر مشکلات اولیه آموزش داده شوند.
افرادی که شواهدی از افزایش فشار کف پا دارند (به عنوان مثال، اریتم، گرما، پینه یا فشار اندازه‌گیری شده) باید از کفش‌هایی استفاده کنند که فشار را بالشتک کرده و مجدداً توزیع می‌کند. پینه را می توان با چاقوی جراحی توسط یک متخصص مراقبت از پا یا سایر متخصصان بهداشتی با تجربه جدا کرد. افرادی که ناهنجاری های استخوانی دارند (مانند انگشت چکشی، سرهای متاتارس برجسته، بونیون ها) شاید به کفش های پهن یا عمقی نیاز داشته باشند. افراد مبتلا به ناهنجاری های استخوانی شدید که نمی توانند با کفش های درمانی تجاری تطبیق داده شوند، شاید به کفش های قالب گیری سفارشی نیاز داشته باشند.
غربالگری اولیه برای بیماری شریانی محیطی باید شامل تاریخچه لنگش و ارزیابی نبض می باشد. به دست آوردن شاخص مچ پا-بازویی را در نظر بگیرید، زیرا بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری شریانی محیطی بدون علامت هستند. برای ارزیابی عروقی بیشتر بیماران با شاخص مچ پا-بازویی قابل توجه یا مثبت را ارجاع دهید و ورزش، داروها و گزینه های جراحی را در نظر بگیرید.
سخن آخر
- بیماران مبتلا به دیابت و شرایط پرخطر پا باید در مورد عوامل خطر و مدیریت مناسب آموزش ببینند.
- افراد مبتلا به یک یا چند بیماری پرخطر پا باید به دفعات بیشتر برای ایجاد عوامل خطر مورد ارزیابی قرار گیرند.
- افراد مبتلا به نوروپاتی باید در هر ویزیت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی از پاهای خود بازرسی بصری داشته باشند.
- همه افراد مبتلا به دیابت باید سالانه معاینه پا را برای شناسایی شرایط پرخطر پا انجام دهند. این معاینه باید شامل ارزیابی حس محافظتی، ساختار پا و بیومکانیک، وضعیت عروقی و یکپارچگی پوست باشد.
- غربالگری اولیه برای بیماری عروق محیطی باید شامل تاریخچه لنگش و ارزیابی نبض های پدال باشد. دریافت ABI را در نظر بگیرید، زیرا بسیاری از بیماران مبتلا به PAD بدون علامت هستند.
افراد با سابقه زخم باید از نظر آسیب شناسی زمینه ای که منجر به زخم شده مورد ارزیابی قرار گیرند و بر این اساس مدیریت شوند. بیماری های پوستی جزئی مانند خشکی و کچلی پدیس باید برای پیشگیری از ایجاد شرایط جدی تر و معاینه پای دیابتی درمان شوند.
آخرین دیدگاه‌ها