درمان تنگی نای چیست؟

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

---

نفخ پانیک بوی مدفوع سرفه مزمن خستگی زیاد شوره سر خارش واژن علائم بیماری

تنگی نای زمانی که التهاب یا بافت اسکار در نای باعت باریک تر شدن آن شود و تنفس را برای شما دشوار کند، رخ می دهد. به طور کلی، دو نوع تنگی نای اکتسابی یا مادرزادی وجود دارد. تنگی نای با جراحی برای کشش نای یا برداشتن ناحیه باریک نای درمان می شود. نای هوایی را که تنفس می کنید از طریق بینی و دهان به ریه های شما منتقل می کند. در هنگام بروز تنگی نای، التهاب یا بافت اسکار در نای عبور هوا و تنفس را دشوارتر می کند.

دو نوع تنگی نای وجود دارد که عبارتند از:

• تنگی اکتسابی نای شایع تر است و کودکان و بزرگسالان را درگیر می کند. اختلال تنگی اکتسابی نای ناشی از بیماری ها و درمان های پزشکی است که بر نای تأثیر می گذارد.
• تنگی مادرزادی نای (CTS) یک بیماری جدی است که در بدو تولد وجود دارد و به ندرت رخ می دهد. از هر 100000 نوزاد، 2 نوزاد مبتلا به CST هستند.

ممکن است تنگی نای در نوزادان جدی و خطرناک باشد اما در کودکان و بزرگسالان جدی نیست. اما به هر حال، تنگی نای تنفس را سخت می کند و این می تواند کیفیت زندگی شما یا کیفیت زندگی فرزندتان را تحت تاثیر قرار دهد.

اما باید به این موضوع توجه داشت که تنگی نای و تنگی ساب گلوت، دو شرایط متفاوت از همدیگر هستند. تنگی ساب گلوت باریک شدن راه هوایی در بالای نای و زیر تارهای صوتی است.

علائم تنگی نای چیست؟

بسیاری از علائم تنگی نای در کودکان و بزرگسالان شبیه به همدیگر هستند. برخی از علائم مشترک تنگی نای در کودکان و بزرگسالان عبارتند از:

• احتقان سینه
• سرفه های مداوم
• خس خس سینه
• مشکل در سرفه کردن خلط
• مکث در تنفس (آپنه) و آپنه خواب
• آسم مداوم که پس از درمان بهتر نمی شود.
• سرماخوردگی مکرر ، حملات ذات الریه یا سایر عفونت های تنفسی.
• مشکل در تنفس بعد از فعالیت های روزمره مانند بالا رفتن از پله ها یا راه رفتن

کودکان در صورت ابتلا به تنگی نای احتمال دارد علائم زیر را تجربه کنند:

• شیرخواران ممکن است در شیرخوردن مشکل داشته باشند و پس از تغذیه به طور غیرعادی خسته به نظر برسند.
• کودکان بزرگتر احتمال دارد در حین غذا خوردن دچار خفگی شوند یا در تنفس مشکل داشته باشند.
• پوست اطراف بینی و لثه کودکان بزرگتر ممکن است آبی یا کبود به نظر برسد.
• نوزادان و کودکان بزرگتر احتمالا در صورت ابتلا به تنگی نای تنفس پر سر و صدا دارند.

در تنگی مادرزادی نای، تنگی خفیف اغلب می تواند به اشتباه به عنوان آسم یا برونشیت عود کننده تشخیص داده شود. در تنگی خفیف نای، ممکن است علائم تا اواخر دوران کودکی یا اوایل نوجوانی تشخیص داده نشود. تا اینکه در این سنین علائم به صورت دشواری در تنفس با ورزش ظاهر شوند. در موارد شدیدتر تنگی مادرزادی نای، ممکن است متوجه علائم زیر شوید:

• خس خس سینه با استنشاق
• تنگی نفس ناشی از فعالیت
• استریدور (صدای تنفس بلند)
• سیانوتیک، با لب های کبود

در سایر موارد تنگی اکتسابی نای، علائم ممکن است تا چند هفته پس از وقوع آسیب ظاهر نشوند. مشکل در تنفس اولین علامت رایج است. مانند تنگی مادرزادی نای، ممکن است متوجه استریدور، خس خس سینه یا تنگی نفس شدید شوید.

چه چیزی باعث تنگی نای در بزرگسالان می شود؟

بررسی ها نشان می دهد که لوله گذاری برای درمان بیماری های تنفسی بیش از 60 درصد از تنگی نای در بزرگسالان را منجر می شود. لوله گذاری شامل قرار دادن یک لوله تنفسی در نای است تا فرد بتواند بهتر نفس بگشد. همچنین برخی از شرایط زیر ممکن است منجر به تنگی نای شوند:

• تراکئوستومی
• استنشاق ماده سوز آور
• تنگی ایدیوپاتیک یا بدون علت مشخص
• یک تومور خوش خیم یا بدخیم که روی نای فشار می آورد.
• ابتلا به یک اختلال خود ایمنی مانند گرانولوماتوز همراه با پلی آنژیت (GPA)
• ابتلا به سارکوئیدوز ریوی که یک بیماری التهابی است در آن ندول ها یا توده هایی در ریه های شما ایجاد می شود.
• یک بیماری التهابی یا عفونی مانند سل یا سایر عفونت های باکتریایی و ویروسی که بر سیستم تنفسی شما تأثیر می گذارد .

هنگامی که نوزادان نارس به دنیا می آیند، ریه های آنها به طور کامل رشد نمی کند. در این شرایط ممکن است پزشک از لوله های تنفسی برای کمک به تنفس نوزادان نارس در حین رشد ریه هایشان استفاده کنند. نوزادان نارس که برای مدت طولانی به لوله های تنفسی نیاز دارند ممکن است دچار تنگی نای شوند.

تشخیص تنگی نای چگونه است؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از چندین آزمایش برای تشخیص تنگی نای و تصمیم گیری در مورد نحوه درمان آن استفاده می کنند. این آزمایش ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برونکوسکوپی. در این روش پزشک یک لوله نازک و قابل خم شدن را در دهان شما وارد می کنند و عملکرد نای شما را هنگام دم و بازدم را بررسی خواهد کرد.
• لارنگوسکوپی. در این روش پزشک لوله نازک و قابل خم شدن را به داخل بینی و نای شما وارد می کنند تا بتوانند نحوه ظاهر آناتومی نای شما را بررسی کند.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. سی تی اسکن می تواند یک تکنیک عالی برای پزشک در تعیین و تشخیص تنگی نای باشد. 18 با این حال، سی تی اسکن روش مناسبی برای تشخیص تنگی خفیف نیست.
• اسکن های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). اسکن MRI نیز یک روش جایگزین عالی برای کمک به تشخیص تنگی نای است و در کودکان به عنوان یک روش استاندارد در نظر گرفته می شود.
• تست عملکرد ریوی. ارائه دهندگان از شما می خواهند چندین کار را انجام دهید، مانند پیاده روی به مدت 6 دقیقه، تا بتوانند نحوه واکنش نای شما را در هنگام فعال بودن بررسی کند.

تنگی نای چگونه درمان می شود؟

چندین گزینه برای درمان تنگی نای وجود دارد و انواع مختلفی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای انجام این روش ها آموزش دیدند. درمان ممکن است توسط جراح قفسه سینه، متخصص گوش و حلق و بینی (جراح سر و گردن) یا حتی برخی از متخصصان ریه انجام شود.

اگر ناحیه تنگی کوچک باشد، قرار دادن استنت، گشاد کردن نای با بالون یا برداشتن مقداری از بافت اسکار با لیزر به حداقل رساندن تنگی کمک می‌کند. اما تنگی نای معمولا با جراحی درمان می شود. پزشک قبل از تصمیم گیری در مورد گزینه های درمانی شما چندین فاکتور را در نظر می گیرند. آن عوامل عبارتند از:

• میزان فضای باز در کانال نای
• محل ناحیه باریک شده
• علل احتمالی تنگ شدن نای

درمان های رایج جراحی برای تنگی نای عبارتند از:

• اتساع نای برونکوسکوپی. در این روش پزشک از برونکوسکوپ برای قرار دادن بالون یا گشادکننده نای در نای استفاده می کنند. بالون یا گشاد کننده نای شما را می کشد تا بتوانید نفس بکشید. این جراحی همچنین به پزشک کمک می کند تا اطلاعات دقیق تری در مورد باریک شدن نای شما به دست آورند.
• برونکوسکوپی لیزری. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از برونکوسکوپ برای متمرکز کردن پرتو لیزر بر روی بافت اسکار در نای شما استفاده می کنند.
• استنت راه هوایی نای. استنت یک لوله پلاستیکی یا فلزی کوچک است که نای شما را باز نگه می دارد.
• برداشتن و بازسازی تراشه. ناحیه اسکار و انقباض نای بریده و دو انتهای باقیمانده نای شما دوباره به هم دوخته می شوند و در نتیجه راه هوایی بدون انسداد ایجاد خواهند شد.

رزکسیون نای و جراحی های بازسازی احتمال بیشتری دارد که تنگی نای را از بین ببرد. درمان های دیگر مانند اتساع نای برونکوسکوپی و استنت های راه هوایی نای اغلب راه حل های موقتی هستند که گاهی دائمی می شوند.

سوالات متداول

چگونه می توانم خطر ابتلا به تنگی نای را کاهش دهم؟

متأسفانه، شایع ترین علت تنگی نای لوله گذاری است، که یک درمان پزشکی نجات بخش محسوب می شود. پس تا حدودی نمی توان از تنگی نای پیشگیری یا از آن اجتناب کرد. اما با این حال، تنگی نای معمولا با جراحی درمان می شود. هر جراحی دارای زمان های بهبودی و فعالیت های توصیه شده متفاوتی است.

آیا تنگی نای ممکن است عود کند؟

بله، به خصوص اگر شما درمان با عوارضی مانند رشد بیش از حد بافت جدید و عروق خونی را داشته باشید.

آیا تنگی نای یک بیماری کشنده است؟

تنگی اکتسابی تراشه، بر خلاف تنگی مادرزادی نای، معمولاً جدی و خطرناک نیست. چندین درمان جراحی وجود دارد که علائم آن را از بین می برد یا آن را کاهش می دهد. اما اگر نمی توانید نفس بکشید یا سایر علائم تنگی نای را دارید، باید به اورژانس مراجعه کنید. علائم ممکن است نشانه بازگشت تنگی نای شما باشد.

سخن آخر

لوله گذاری یا ایجاد لوله در گلو برای کمک به تنفس یک درمان نجات بخش است. متأسفانه، لوله گذاری علت اصلی تنگی نای یا باریک شدن نای است که تنفس را برای شما دشوار می کند. اما شما مجبور نیستید با علائم تنگی نای زندگی کنید. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی چندین گزینه درمانی دارند. با پزشک خود در مورد گزینه های خود برای کاهش علائم تنگی نای خود مشورت کنید تا بتوانید  راهکارهایی برای تسکین علائم خود پیدا کنید.

تنگی نای به باریک شدن نای به دلیل تشکیل بافت اسکار یا ناهنجاری غضروف در نای گفته می شود. در حالی که باریک شدن خفیف در نای شما ممکن است هرگز تشخیص داده نشود، اما در موارد شدیدی که بیش از 50 درصد راه هوایی را مسدود کند می تواند منجر به بروز عوارض جدی شود.

میزان شیوع تنگی نای به علت اصلی آن بستگی دارد. آسیب پس از لوله گذاری به راه هوایی تا حدودی ممکن است شایع باشد. با این حال، خطر تنگی که با علائم خاصی همراه باشد می تواند کم است.