شایع ترین علل سندرم مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)

از شایع ترین علل سندم مفصل گیجگاهی فکی می توان به آسیب و دندان قروچه اشاره کرد. سندرم مفصل گیجگاهی فکی، دردی در مفصل فک است که می تواند ناشی از انواع مشکلات پزشکی باشد.  TMJ فک پایین را به جمجمه جلوی گوش (استخوان گیجگاهی) متصل می کند. به طور کلی، زنان بیشتر از مردان مبتلا به سندرم TMJ هستند. سندرم مفصل گیجگاهی فکی می تواند منجر به موارد زیر شود:

• گوش درد
• درد صورت
• درد سر و گردن
• مشکل در گاز گرفتن
• صدا در هنگام گاز گرفتن
• فکی که در جای خود قفل شده یا باز شدن آن دشوار است.

TMJ از ماهیچه ها، عروق خونی، اعصاب و استخوان ها تشکیل شده است. فک، که توسط TMJ کنترل می شود، دارای دو حرکت است: چرخش یا عمل لولا، که باز و بسته شدن دهان است و عمل لغزش، حرکتی که به دهان اجازه می دهد بیشتر باز شود. هماهنگی این عمل همچنین به شما امکان می دهد صحبت کنید، بجوید و خمیازه بکشید.

چه چیزی باعث سندرم TMJ می شود؟

اگر انگشتان خود را درست جلوی گوش خود قرار دهید و دهان خود را باز کنید، می توانید مفصل و حرکت آن را احساس کنید. وقتی دهان خود را باز می کنید، انتهای گرد فک پایین (کندیل) در امتداد حفره مفصلی استخوان گیجگاهی می لغزد. وقتی دهان خود را می بندید، کندیل ها به حالت اولیه خود باز می گردند.

برای صاف نگه داشتن این حرکت، یک دیسک نرم از غضروف بین کندیل و استخوان گیجگاهی قرار دارد. این دیسک شوک ناشی از جویدن و سایر حرکات را به مفصل گیجگاهی فکی از بین می برد. جویدن یک نیروی قوی ایجاد می کند. این دیسک نیروهای جویدن را در سراسر فضای مفصل توزیع می کند.

تروما

تروما به ماکروتروما و میکروتروما تقسیم می شود. میکروتروما مانند دندان قروچه و فشار دادن (سفت شدن فک) داخلی است. ضربه زدن مداوم بر روی مفصل گیجگاهی فکی می تواند هم ترازی دندان ها را تغییر دهد. درگیری عضلات باعث التهاب غشاهای اطراف مفصل می شود.

دندان قروچه و فشردن دندانها عاداتی هستند که ممکن است در افرادی که از درد در مفصل گیجگاهی فکی شکایت دارند یا دارای درد صورت هستند که شامل ماهیچه های درگیر در جویدن است (درد میوفاشیال) تشخیص داده شوند. ماکروتروما، مانند ضربه به فک یا ضربه در تصادف، می تواند استخوان فک را بشکند، باعث دررفتگی TMJ شود یا به دیسک غضروف مفصل آسیب برساند.

دندان قروچه

دندان قروچه عادتی است که می تواند منجر به اسپاسم عضلانی و واکنش التهابی و باعث درد اولیه شود. تغییر در محرک یا ارتفاع طبیعی دندان ها، نامرتبی دندان ها و استفاده مکرر از ماهیچه ها برای جویدن ممکن است باعث ایجاد تغییرات مفصل گیجگاهی فکی شود. به طور کلی، کسی که عادت به دندان قروچه دارد بیشتر در هنگام خواب این کار را انجام می دهد.

فشار دادن

ضربات مداوم مفصل باعث ایجاد درد می شود. فشار اغلب به عنوان تنش در فک شناخته می شود که منجر به فشردن فک می شود.

آرتروز

مفصل فک مانند دیگر مفاصل بدن، مستعد تغییرات آرتروز است. این تغییرات گاهی در اثر خرابی مفصل (دژنراسیون) یا ساییدگی معمول پیری طبیعی ایجاد می شود. بیماری دژنراتیو مفصل باعث از بین رفتن تدریجی غضروف و تشکیل استخوان جدید در سطح مفصل می شود. تخریب غضروف در نتیجه چندین عامل مکانیکی و بیولوژیکی ایجاد می شود. شیوع آن با میکروتروما یا میکروترومای مکرر و همچنین با افزایش سن، بیشتر می شود. بیماری های خود ایمنی و التهابی ممکن است منجر به پیشرفت بیماری شوند.

آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید باعث التهاب مفاصل می شود و می تواند TMJ را تحت تاثیر قرار دهد. با پیشرفت بیماری، آرتریت روماتوئید می تواند باعث تخریب غضروف، فرسایش استخوان و در نهایت باعث تغییر شکل مفصل شود. آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی است. این بیماری باعث ایجاد بیماری در اندام های مختلف با ویژگی های التهاب مداوم مفصل می شود. گاهی اوقات TMJ را به ویژه در کودکان خردسال تحت تأثیر قرار می دهد.

سایر علل این سندرم شامل عفونت مفصل، سرطان و تغییر شکل استخوان است که در هنگام تولد رخ می دهد. سندرم TMJ می تواند در اثر ضربه، بیماری، فرسودگی ناشی از افزایش سن ایجاد شود.

علائم و نشانه های سندرم TMJ چیست؟

درد در عضلات صورت و مفاصل فک ممکن است به گردن یا شانه ها برسد. مفاصل ممکن است بیش از حد کشیده شوند و اسپاسم عضلانی ایجاد شود. درد ممکن است با صحبت کردن، جویدن یا خمیازه کشیدن ایجاد شود. این درد معمولاً در خود مفصل، جلوی گوش ظاهر می شود، یا ممکن است در نقاط دیگر صورت، پوست سر یا فک حرکت کند و منجر به سردرد، سرگیجه و حتی علائم میگرن شود.

سندرم TMJ ممکن است باعث درد گوش، زنگ در گوش (وزوز گوش) و کاهش شنوایی شود. گاهی اوقات مردم درد TMJ را با مشکل گوش، مانند عفونت گوش اشتباه می گیرند. هنگامی که مفاصل حرکت می کنند، ممکن است صداهایی مانند کلیک ایجاد کنند. دیگران ممکن است بتوانند صداهای کلیک را بشنوند. این بدان معناست که دیسک ممکن است در موقعیت غیر طبیعی قرار گیرد. گاهی اوقات اگر صداها درد ایجاد نکنند نیازی به درمان نیست.

ممکن است فک در هنگام باز بودن زیاد قفل شود (نشان دهنده دررفتگی آن است)، یا ممکن است به طور کامل باز نشود. همچنین، هنگام باز شدن، فک پایین ممکن است به یک طرف منحرف شود. ممکن است دندان ها به درستی با هم قرار نگیرند.

• اسپاسم عضلانی مرتبط با سندرم TMJ ممکن است باعث مشکل در بلع شود.
• سندرم TMJ همچنین می تواند باعث سردرد و سرگیجه شود که به طور بالقوه منجر به تهوع و یا استفراغ می شود.
• برخی از افراد مبتلا به سندرم TMJ ممکن است سابقه دندان های ضعیف یا افسردگی داشته باشند.

عوامل خطر برای سندرم TMJ چیست؟

جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به سندرم TMJ هستند. علاوه بر این، ممکن است تفاوت هایی در نحوه واکنش زنان و مردان به درد و داروهای ضد درد وجود داشته باشد .

سن: مطالعات نشان می دهد که خطر ابتلا به بیماری TMJ برای زنان بین 18 تا 44 سال افزایش می یابد. این امر به ویژه برای زنان در دوران باروری مورد توجه قرار گرفته است.

تحمل درد: مطالعات نشان می دهد افرادی که حساسیت بیشتری به محرک های ملایم دارند، بیشتر در معرض ابتلا به سندرم TMJ هستند.

ژنتیک: برخی نشانه ها وجود دارد که ژن های مرتبط با پاسخ به استرس، سلامت روانی و التهاب ممکن است خطر سندرم TMJ را افزایش دهد.

درد مزمن: کسانی که از درد مزمن مانند کمردرد و سردرد رنج می برند، ممکن است در معرض خطر سندرم TMJ باشند.

علائم و نشانه های TMJ چقدر طول می کشد؟

علائم و نشانه های حاد TMJ ممکن است از چند روز تا چند هفته طول بکشد و پس از برطرف شدن آسیب یا علت ناراحتی ناپدید شوند. برای یک بیماری مزمن TMJ، علائم می تواند با قسمت هایی از درد شدید و یا کسل کننده که در یک دوره زمانی طولانی (ماه ها تا سال ها) رخ می دهد، ادامه داشته باشد.

درد گاه به گاه در مفصل فک یا ماهیچه های جویدن شایع است و ممکن است نگران کننده نباشد. اگر درد شما شدید است یا برطرف نشد به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر باز و بسته شدن فک به درد شما خورد یا در بلع غذا مشکل دارید، باید به پزشک متخصص  مراجعه کنید. درمان سندرم TMJ در حالت ایده آل باید در مراحل اولیه انجام شود. اگر بیماری زود تشخیص داده شود، پزشک می تواند عملکرد مفاصل و نحوه اجتناب از هرگونه عمل یا عادت (مانند جویدن آدامس) که ممکن است درد مفاصل یا صورت را تشدید کند، بررسی کند.

تشخیص مفاصل گیجگاهی فکی

در طول معاینه فیزیکی، پزشک سر، گردن، صورت و مفاصل گیجگاهی فکی را بررسی می کو به هر یک از موارد زیر توجه می کند:

• صداها
• دامنه حرکتی فک پایین
• حساسیت (درد) و محل آن
• ارزیابی درد در مقیاس از 0 (بدون درد) تا 10
• ساییدگی و پارگی روی دندان های فک پایین، به ویژه دندانهای نیش

بسته به علت مشکوک بودن پزشک، ممکن است آزمایش خون شامل شمارش گلبول های سفید و آزمایش های دیگر را برای رد لوپوس، آرتریت روماتوئید یا نقرس به عنوان علت سندرم TMJ تجویز کند.

• تصویربرداری: ممکن است اشعه ایکس از دهان و فک گرفته شود.
• سونوگرافی: همچنین ممکن است برای ارزیابی عملکرد TMJ دستور داده شود. این یک ابزار مفید برای ارزیابی داخل TMJ است. اگر تشخیص سندرم TMJ واضح نباشد یا مشکوک به اختلال دیگری باشد، ممکن است اسکن CT یا MRI نیز انجام شود. اسکن MRI می تواند به ارزیابی بافت نرم و داخل مفصل کمک کند. سی تی اسکن در ارزیابی ساختارهای استخوانی و عضلات مفید است.
• در موارد نادر، اگر تمام آزمایشات فوق نتواند سندرم TMJ را تشخیص دهد و درد همچنان ادامه یابد، جراح ممکن است از یک سوزن برای تمیز کردن و آبیاری مفصل استفاده کند (آرتروسنتز).

درمان خانگی TMJ

در اکثر موارد، علائم در دو هفته پس از استراحت فک ناپدید می شوند. گزینه های مختلفی برای درمان سندرم TMJ در خانه وجود دارد.

• رژیم غذایی حاوی غذاهای نرم بخورید.
• تکنیک های کاهش استرس ممکن است به شما کمک کند استرس را مدیریت کرده و فک خود را در کنار بقیه اندام های بدن آرام کنید.
• داروهای ضدالتهابی و ضد درد مانند آسپرین یا استامینوفن یا ایبوپروفن ممکن است علائم شما را تسکین دهند.
• از جویدن آدامس و خوردن آب نبات سفت یا غذاهای جویدنی خودداری کنید. دهان خود را کاملاً باز نکنید. پزشک شما ممکن است نحوه انجام تمرینات کششی ملایم و آرامش عضلات را به شما نشان دهد.
• کمپرس گرم را روی ناحیه درد قرار دهید. درمان خانگی شامل حرکات فک پایین مانند باز و بسته شدن فک از یک طرف به طرف دیگر است. بعد از استفاده از کمپرس گرم به مدت 20 دقیقه، این کار را امتحان کنید. حرکات فک پایین باید سه تا پنج بار در روز، هر دقیقه پنج دقیقه به طور مداوم، حدود دو تا چهار هفته تکرار شود. ماساژ ملایم ناحیه نیز می تواند مفید باشد.

گزینه های درمانی TMJ چیست؟

• داروهایی که ممکن است برای تسکین درد استفاده شوند شامل داروهای ضدافسردگی، شل کننده های عضلانی و داروهای ضد درد قوی باشند. سم بوتولینوم (بوتاکس) را می توان به تنهایی یا همراه با سایر درمان ها برای تسکین اسپاسم و درد عضلات استفاده کرد.
• انواع مختلفی از وسایل برای درمان دندان قروچه وجود دارد. این آتل ها به صورت سفارشی ساخته شده و به توزیع مجدد نیروی دندان ها در هنگام گاز گرفتن کمک می کند. پزشک ممکن است دندان شما را با آتل یا روکش از دندان قروچه محافظت کند. این یک محافظ پلاستیکی است که روی دندانهای بالا یا پایین شما قرار می گیرد، درست مانند محافظ دهان در ورزش. آتل می تواند باعث کاهش فشار و دندان قروچه شود، به خصوص اگر در شب استفاده شود. این امر باعث کاهش تنش عضلانی می شود. آتل نباید باعث ایجاد یا افزایش درد شما شود. اگر چنین است، از آن استفاده نکنید.
• جراحی هرگز اولین انتخاب درمان سندرم TMJ نیست. در طول عمل، جراح ممکن است بی حسی موضعی یا استروئید را به مفصل تزریق کند. جراحی آرتروسکوپی زمانی انجام می شود که مشکوک به مشکل داخلی TMJ باشید. به بیهوشی نیاز دارد و درصد موفقیت بالایی در رفع درد دارد.
• فیزیوتراپی: هر کسی که مبتلا به سندرم TMJ مکرر یا مزمن باشد به فیزیوتراپی ارجاع داده می شود. درمانگر می تواند به بازگرداندن تحرک مفصل، افزایش قدرت عضلات و تسکین درد کمک کند.
• انواع مختلفی از درمان ها نیز برای سندرم TMJ مزمن در دسترس هستند و شامل ماساژ اصطکاکی، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) و رفتار درمانی شناختی می شوند.

پیگیری TMJ

برای مصرف هرگونه داروی تجویز شده و مراقبت های خانگی با کمپرس یا ورزش ملایم فک، دستورالعمل های خاص پزشک خود را دنبال کنید. ممکن است به شما دستور داده شود که به متخصصی مانند جراح فک و صورت، دندانپزشک عمومی یا پزشک متخصص درد مراجعه کنید. دندانپزشکان اغلب اولین کسانی هستند که سندرم TMJ را تشخیص دادند. آنها با درمان های محافظه کارانه آشنا هستند. متخصصان آموزش دیده برای درد صورت می توانند در تشخیص و درمان سندرم TMJ مفید باشند.

آیا راهی برای پیشگیری از سندرم TMJ وجود دارد؟

اگر گاهی اوقات دچار درد فک می شوید، از جویدن آدامس یا گاز گرفتن اشیا مانند قلم یا ناخن خودداری کنید. از خوردن غذاهای سخت یا جویدنی خودداری شود. هنگام خمیازه کشیدن، فک پایین خود را با دست نگه دارید.

• از قرار دادن تلفن بین شانه و گردن خودداری کنید.
• هنگام غذا خوردن از لقمه های بزرگ خودداری کنید.
• در صورت احساس اسپاسم، از حرارت مرطوب استفاده کنید.
• با استفاده از پشت گردن، وضعیت خواب خوبی داشته باشید.
• به طور مرتب فک، گونه ها و ماهیچه های شقیقه خود را ماساژ دهید.

برای سندرم مزمن TMJ، معمولاً یک کار تیمی لازم است. این ممکن است شامل دندانپزشک، جراح گوش و حلق و بینی، متخصص درد، فیزیوتراپیست و پزشک مراقبت های اولیه باشد. روشهای مورد استفاده برای تسکین درد و بازگرداندن عملکرد TMJ ممکن است شامل استفاده از آتل، فیزیوتراپی، مشاوره روانشناسی، طب سوزنی، هیپنوتراپی و آرتروسنتز باشد.

از طرفی هم می توانید در صورت هر یک از علائم بالا از خدمات مشاوره آنلاین و فوری با متخصصین پزشکی و جراحان در ارتباط باشید. شما برای بررسی وضعیت خود می توانید با دندانپزشک های با تجربه در تهران مشورت کنید.

منبع:

 https://www.emedicinehealth.com/temporomandibular_joint_tmj_syndrome/article_em.htm