خانه » سلامت جسم » بیماری های قلب و عروق » لنگش از علل تا درمان خانگی

بدون نظر

لنگش از علل تا درمان خانگی

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

لنگش یا لنگیدن وضعیتی است که به دلیل جریان بسیار کم خون به عضلات در حین ورزش ایجاد می شود. اغلب این درد بسته به شدت بیماری در پاها پس از راه رفتن با سرعت معین و برای مدت معینی رخ می دهد. به این عارضه لنگش متناوب نیز می گویند زیرا درد و لنگیدن معمولاً ثابت نیست. در طول ورزش شروع می شود و با استراحت به پایان می رسد.

با بدتر شدن لنگش، درد ممکن است در هنگام استراحت نیز رخ دهد. لنگش یک علامت بیماری است، اغلب بیماری شریان محیطی، باریک شدن شریان ها در اندام ها که جریان خون را محدود می کند. درمان ها بر کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی، کاهش درد، افزایش تحرک و جلوگیری از آسیب به بافت ها تمرکز دارند.

لنگش متناوب به درد دردناکی در پاهای شما هنگام راه رفتن یا ورزش اشاره دارد که هنگام استراحت از بین می رود. درد ممکن است اندام هاي زير را تحت تاثیر قرار دهد:

ران
باسن
مفصل ران
قوس پا
ماهيچه ساق پا

یکی از انواع لنگش متناوب به نام لنگش عروقی نیز شناخته می شود. در بیشتر موارد، این نوع درد زمانی ایجاد می‌شود که شریان‌هایی که خون را به پاهای شما می‌رسانند باریک یا مسدود شوند. این یک علامت اولیه بیماری شریانی محیطی است.

درمان برای کند کردن یا توقف پیشرفت بیماری شریانی محیطی مهم است. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، بیماری شریانی محیطی حدود 8.5 میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد . ولی اکثر افراد مبتلا به بیماری شریانی محیطی تشخیص داده نشده و علائمی هم ندارند.

تخمین زده می شود که حدود 20 درصد از جمعیت بالای 65 سال لنگش متناوب به دلیل بیماری شریانی محیطی دارند. لنگش مشتق از فعل لاتین claudicare، به معنی “به لنگی” است.

لنگیدن پا با چه علائمی همراه است؟

علائم لنگش از خفیف تا شدید متفاوت است. درد ممکن است همراه با علائم زیر باشد:

ضعف
گرفتگی
خستگی
سنگینی
بی حسی

درد شما می تواند آنقدر شدید باشد که پیاده روی یا ورزش را محدود کند. اگر علت بیماری شریانی محیطی باشد، 10 دقیقه استراحت درد را تسکین می دهد. این به این دلیل است که عضلات در حال استراحت شما به جریان خون کمتری نیاز دارند. لنگش به درد عضلانی به دلیل کمبود اکسیژن اشاره دارد که در اثر فعالیت ایجاد می شود و با استراحت تسکین می یابد. علائم شامل موارد زیر است:

درد در ساق پا، ران، باسن یا مچ پا
در موارد کمتر، درد در شانه، عضله دوسر و ساعد
دردی که به زودی پس از استراحت بهبود می یابد.
درد، ناراحتی یا خستگی در عضلات هر بار که از آن عضلات استفاده می کنید.
درد ممکن است با گذشت زمان شدیدتر شود. حتی ممکن است در هنگام استراحت درد شروع شود.

علائم یا علائم بیماری شریان محیطی، معمولاً در مراحل پیشرفته تر، عبارتند از:

پوست سرد
تغییر رنگ پوست
پوست براق و عدم وجود مو
زخم هایی که خوب نمی شوند.
وجود صدا در شریان های پای شما
سوزش یا درد در پاها در هنگام استراحت
پوست رنگ پریده وقتی پای شما بالا است.
درد شدید و دائمی که به بی حسی تبدیل می شود.
زمان غیرعادی پر کردن مویرگی، مدت زمانی که پس از اعمال فشار به پوست برای چند ثانیه برای پر کردن خون طول می‌کشد.

در موارد شدید، بیماری آنقدر پیشرفته است که پا ممکن است در هنگام استراحت درد مزمن یا از دست دادن بافت یا قانقاریا گانگرن داشته باشد. تخمین زده می شود که 1 درصد از مبتلایان به بیماری شریانی محیطی این علائم را دارند.

چه چیزی باعث لنگش مداوم می شود؟

لنگش متناوب یکی از علائم اولیه شایع بیماری شریانی محیطی است. شریان های محیطی عروق بزرگی هستند که خون را به شبکه عروقی در پاها و بازوهای شما می رسانند. آسیب به شریان های محیطی معمولاً در اثر تصلب شرایین ایجاد می شود.

تصلب شرايين تجمع کلسترول و سایر چربی‌ها، سلول‌های خونی و سایر بقایای سلولی به ساختارهای غیرطبیعی (پلاک‌ها) روی دیواره سرخرگ است. پلاک ها باعث باریک شدن و سفت شدن شریان می شوند و جریان خون را محدود می کنند. اگر پلاک ها پاره شوند، لخته خون ایجاد می شود و جریان خون را بیشتر کاهش می دهد. با گذشت زمان، پلاک ها روی دیواره رگ های شما جمع می شوند.

پلاک ها ترکیبی از مواد موجود در خون شما مانند چربی، کلسترول و کلسیم هستند. این پلاک ها عروق شما را باریک می کنند و به آنها آسیب می رسانند، جریان خون را کاهش می دهند و اکسیژن رسانی به عضلات را کاهش می دهند. بیماری شریان محیطی آسیب به سرخرگی است که جریان خون را در بازو یا پا محدود می‌کند. هنگامی که در حالت استراحت هستید، جریان خون محدود به طور کلی کافی است.

با این حال، هنگامی که شما فعال هستید، ماهیچه ها اکسیژن و مواد مغذی کافی برای عملکرد خوب و سالم ماندن دریافت نمی کنند. سایر علل احتمالی لنگش متناوب (و سایر شرایطی که ممکن است علائمی مشابه لنگش متناوب ایجاد کنند، اما متفاوت از لنگش متناوب هستند) می توانند عضلات، استخوان ها یا اعصاب شما را درگیر کنند.

سایر علل احتمالی این وضعیت عبارتند از:

کیست بیکر
فشار عضلانی
تغییر در ارتفاع پاشنه کفش
آرتریت در لگن، زانو یا مچ پا
فشردگی ریشه عصبی، مانند فتق دیسک کمر
ترومبوز وریدی عمقی، لخته خون در عمق ورید ها
اندوفیبروز شریان ایلیاک خارجی، سرخرگی که خون را به پاهای شما می رساند.
سندرم کمپارتمان فعالیت مزمن، زمانی که فشار در عضلات پا در حین ورزش ایجاد می شود.
نوروپاتی محیطی مرتبط با دیابت، که ممکن است همراه با لنگش متناوب ناشی از بیماری شریانی محیطی رخ دهد.
دیسپلازی فیبروماسکولار، یک بیماری عروق خونی غیر التهابی که باعث رشد غیر طبیعی در دیواره شریان ها می شود.
تنگی ستون فقرات کمری، که باعث ایجاد فشار بر روی اعصاب می شود زیرا فضاهای ستون فقرات شما باریک می شوند.
واسکولیتیدها (شرایط شامل التهاب و مرگ رگ های خونی)، از جمله آرتریت سلول غول پیکر، آرتریت تاکایاسو، بیماری بورگر، پلی آرتریت ندوزا، یا بیماری بهجت.

علل لنگش متناوب در افراد جوان عبارتند از:

تشکیل کیست در شریان اصلی پشت زانو.
التهاب شریان سیاتیک مداوم، که تا ران ادامه می یابد.
گیر افتادن پوپلیتئال یا فشرده شدن شریان اصلی پشت زانو.

چه عواملی خطر لنگیدن پا را افزایش می دهند؟

عوامل خطر برای بیماری عروق محیطی و لنگش شامل موارد زیر است:

دیابت قندی
فشار خون بالا
کاهش عملکرد کلیه
سن بالاتر از 70 سال
چربی بالا (کلسترول و تری گلیسیرید)
چاقی (شاخص توده بدنی یا BMI بالای 30)
سیگار کشیدن (این قوی ترین عامل خطر است).
سن بالای 50 سال اگر سیگار می کشید یا دیابت دارید.
سابقه خانوادگی آترواسکلروز، بیماری شریان محیطی یا لنگش
نژاد (نرخ بیماری شریانی محیطی برای آفریقایی‌تبارها تقریباً دو برابر غیر آفریقایی‌تبارها است).
افزایش سن ( برخی از مطالعات نشان می دهد که خطر افزایش دو برابری ابتلا به اين بيماري به ازای هر 10 سال افزایش سن وجود دارد).

عوامل خطر ضعیف تر برای بیماری شریانی محیطی عبارتند از چاقی، افزایش هموسیستئین، افزایش پروتئین C-reactive و فیبرینوژن و عوامل ژنتیکی.

لنگش متناوب با چه عوارضی همراه است؟

لنگش عموماً به عنوان هشداری در مورد آترواسکلروز قابل توجه در سیستم گردش خون در نظر گرفته می شود که نشان دهنده افزایش خطر حمله قلبی یا سکته است. عوارض اضافی بیماری شریان محیطی ناشی از تصلب شرایین عبارتند از:

قطع عضو
ضایعات پوستی که بهبود نمی یابند.
مرگ بافت عضلانی و پوست (گانگرن)

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر هنگام ورزش در پاها یا بازوها درد داشتید با پزشک خود صحبت کنید. لنگش می تواند منجر به علائمي شود که باعث بدترشدن سلامت قلب و عروق شود. درد ممکن است ورزش را غیرقابل تحمل کند. بیماری شریان محیطی نشانه ای از سلامت ضعیف قلب و عروق و افزایش خطر حمله قلبی و سکته است. سایر شرایط مربوط به خون، اعصاب و استخوان‌ها می‌توانند در ایجاد درد پا و بازو در حین ورزش نقش داشته باشند. انجام یک معاینه کامل و آزمایشات مناسب برای تشخیص علل بالقوه درد بسیار مهم است.

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود درمان را شروع مي کنید. با این حال، ممکن است پس از آن به یک پزشک متخصص در زمینه بیماری های قلبی عروقی (متخصص قلب) یا یک جراح عروق ارجاع داده شوید.

برای استفاده بهینه از زمان قرار ملاقات خود، آماده پاسخگویی به سوالات زیر باشید:

آیا علائم دیگری دارید؟
اولین بار چه زمانی علائم شروع شد؟
چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
آیا درد شما را از ورزش منظم یا فعالیت های عادی روزانه باز می دارد؟
در مقیاس 1 تا 10 (10 بدترین است)، درد را چگونه ارزیابی می کنید؟
به نظر می رسد چیزی مانند استراحت باعث بهبود علائم شما شود؟
اخیراً مصرف داروها یا مکمل هایی را شروع کرده یا متوقف کرده اید؟
هنگام راه رفتن یا ورزش، زمانی که در حال استراحت هستید یا هر دو درد دارید؟
سابقه شخصی یا سابقه خانوادگی فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، بیماری قلبی یا سکته دارید؟
آیا برای تسکین علائم نیاز به نشستن دارید یا توقف و ایستادن در یک مکان علائم شما را تسکین می دهد؟

همچنین از شما در مورد داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل ها سؤال می شود. قبل از قرار ملاقات، نام هر دارو، دوز، دلیل مصرف آن را یادداشت کنید. لیست را در قرار ملاقات خود همراه داشته باشید.

علت لنگش چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک از شما در مورد علائم و سابقه پزشکی سوال خواهد کرد. آنها می خواهند بدانند علائم شما چه زمانی شروع شده است، چه مدت طول می کشد و چه چیزی علائم را تسکین می دهد.

به طور مشخص، پزشكان می خواهند بدانند که آیا:

شما درد را در عضله خود احساس می کنید يا در استخوان و مفصل
درد همیشه بعد از راه رفتن در یک مسافت مشخص رخ می دهد.
وقتی 10 دقیقه یا بیشتر استراحت می کنید، درد از بین می رود.

چقدر می توانید بدون درد راه بروید ممکن است نشان دهنده شدت PAD باشد. اگر درد شما پس از استراحت از بین نرود، ممکن است دلیلی برای لنگش متناوب به غیر از بیماری شریانی محیطی باشد. مثلا:

درد ناشی از آرتریت هیپ با تحمل وزن و فعالیت مرتبط است.
درد ناشی از تنگی نخاع مانند ضعف در پاهای شما احساس می شود. به زودی پس از ایستادن شما شروع می شود. درد ممکن است با خم شدن به جلو تسکین یابد.
درد ناشی از تحریک به ریشه عصبی از کمر شروع می شود و به پایین ساق پا می رسد. استراحت ممکن است باعث تسکین شود.
درد آرتریت (مفاصل التهابی) ممکن است پیوسته، همراه با التهاب، حساسیت و گرما در ناحیه آسیب دیده باشد. حتی درد با تحمل وزن تشدید می شود.
درد ناشی از کیست بیکر ممکن است دارای التهاب و حساسیت در پشت زانوی شما باشد. با فعالیت تشدید می شود، و با استراحت تسکین نمی یابد.

آزمایشات تشخیصی

لنگش ممکن است تشخیص داده نشود زیرا بسیاری از مردم درد را بخشی ناخواسته اما معمولی از پیری می دانند. برخی افراد به سادگی سطح فعالیت خود را کاهش می دهند تا از درد جلوگیری کنند. تشخیص لنگش و بیماری شریان محیطی بر اساس بررسی علائم، معاینه فیزیکی، ارزیابی پوست در اندام‌های آسیب‌دیده و آزمایش‌هایی برای بررسی جریان خون است. برخی از آزمایشات رایج مورد استفاده برای تشخیص لنگش ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ام آر آی
شاخص مچ پا-بازویی
سی تی آنژیوگرافی کرونر
سونوگرافی داپلر برای مشاهده جریان خون
اندازه گیری نبض در کف دست یا پا برای ارزیابی جریان خون در کل اندام
شاخص مچ پا-بازویی، مقایسه فشار خون در مچ پا با فشار خون در بازوهای شما
تست ورزش برای تعیین حداکثر مسافتی که می توانید پیاده روی کنید یا حداکثر تلاش بدون درد
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) آنژیوگرافی برای جستجوی عروق خونی باریک
اندازه‌گیری فشار خون قطعه‌ای، مجموعه‌ای از اندازه‌گیری‌های فشار خون در نواحی مختلف بازو یا پا برای کمک به تعیین میزان و محل آسیب شریانی

تست های تشخیصی

پزشک شما را معاینه فیزیکی می‌کند و ممکن است از برخی آزمایش‌ها برای تأیید لنگش متناوب و بیماری شریانی محیطی یا نشان دادن شرایط دیگر استفاده کند. اگر احتياج به عمل جراحی داريد، پزشک احتمالاً انواع آزمایشات تصویربرداری را تجویز می کند. مهمترین آزمایش غربالگری برای بیماری شریانی محیطی لنگش متناوب، شاخص مچ پا-بازویی (ABI) است. این آزمایش از تصویربرداری اولتراسوند برای اندازه گیری و مقایسه فشار خون شریانی در مچ پا و بازو استفاده می کند.

نسبت مچ پا فشار سیستولیک به بازو (بازویی) فشار سیستولیک را نشان دهنده شدت بیماری شریانی محیطی است:

ABI بیشتر از 1.0-1.4 نرمال در نظر گرفته می شود.
0.9-1.0ABI قابل قبول است.
0.8-0.9 ABI خفیف در نظر گرفته می شود.
0.5-0.8 ABI متوسط در نظر گرفته می شود.
ABI کمتر از 0.5 شدید در نظر گرفته می شود.

شاخص مچ پا-بازویی ممکن است برای تشخیص PAD به عنوان علت لنگش متناوب شما کافی باشد. آزمایش غیر تهاجمی دیگری برای تعیین اینکه آیا لنگش متناوب ممکن است ناشی از مشکل ستون فقرات باشد، استفاده می شود. پزشك به نحوه راه رفتن شما نگاه می کند. اگر مشکل عصب نخاعی دارید، زاویه مچ پا و زانوی شما ممکن است با PAD متفاوت باشد.

چگونه لنگش درمان می شود؟

درمان لنگش متناوب به علت زمینه ای بستگی دارد.

بیماری شریانی محیطی

اگر لنگش متناوب شما توسط بیماری شریانی محیطی ایجاد می شود، اولین قدم اصلاح عوامل خطر است:

سیگار کشیدن را متوقف کنید.
کاهش و کنترل فشار خون بالا.
کاهش و کنترل چربی های بالا.
یک برنامه تمرینی تحت نظارت را شروع کنید.
رژیم غذایی مناسب (رژیم غذایی کم کربوهیدرات در کنترل دیابت و کاهش وزن مفيد است).

هدف اصلی درمان این است که خطر حمله قلبی را کاهش دهد که با بیماری شریانی محیطی مرتبط است. پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به کاهش فشار خون و چربی ها تجویز کند. آنها همچنین ممکن است داروهایی را برای بهبود جریان خون در پاهای شما تجویز کنند. نشان داده شده است که داروهای ضد پلاکتی خطر مشکلات قلبی مرتبط با آترواسکلروز و PAD را کاهش می دهند، اگرچه لنگش را بهبود نمی بخشند. مروری بر مطالعات درمان بیماری شریانی محیطی در سال 2015 اشاره کرد که این جراحی‌ها یا روش‌ها جریان خون را بهبود می‌بخشند، اما اثرات ممکن است دوام نداشته باشند و با نرخ مرگ و میر بالاتر همراه باشند. هر فردی متفاوت است. مزایا و معایب جراحی را با پزشک خود در میان بگذارید.

درمان علل دیگر

درمان سایر علل لنگش متناوب شامل استراحت پا، مسکن های بدون نسخه یا نسخه ای، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی است.

تمرینات ورزشی برای لنگش متناوب

ورزش توصیه شده برای لنگش متناوب پیاده روی است. ورزش درد را کاهش می دهد، مدت زمان ورزش را افزایش می دهد، سلامت عروق را در اندام های آسیب دیده بهبود می بخشد و به مدیریت وزن و بهبود کلی کیفیت زندگی شما کمک می کند.

برنامه های پیاده روی توصیه شده عبارتند از:

برنامه را حداقل به مدت شش ماه دنبال کنید.
برای بهترین نتایج با یک برنامه نظارت شده قدم بزنید.
پیاده روی کنید تا زمانی که درد متوسطی احساس کنید.
زمانی که نزدیک به بالاترین نقطه درد خود هستید استراحت کنید.
حداقل سه بار در هفته روزی 30 دقیقه پیاده روی کنید تا بیشترین نتیجه را بگيريد.

یک مطالعه در سال 2015 بهبود قابل توجهی را پس از سه ماه در بین افرادی که در یک برنامه آموزشی و پیاده روی نظارت شده شرکت کردند، نشان داد. برنامه های ورزشی خانگی ممکن است شامل سایر تمرینات پا یا راه رفتن روی تردمیل باشد. چندین مطالعه اشاره می‌کنند که این برنامه‌ها ممکن است راحت‌تر باشند، اما ورزش تحت نظارت مفیدتر است . یک بررسی نشان داد که نتایج یک برنامه ورزشی تحت نظارت از نظر بهبود راه رفتن و کیفیت زندگی معادل آنژیوپلاستی است. ورزش تحت نظارت برای شروع درمان توصیه می شود، اما ورزش طولانی مدت در خانه برای مدیریت مداوم بیماری مهم است.

داروها برای مدیریت عوامل خطر

پزشک ممکن است یک یا چند دارو را برای کنترل درد و مدیریت عوامل خطر بیماری عروقی تجویز کند. اینها شامل داروهایی برای مدیریت موارد زیر است:

داروی سیلوستازول، که جریان خون را بهبود می بخشد، ممکن است درد را در حین ورزش کاهش دهد و شما را قادر به راه رفتن بیشتر کند.
کلسترول بالا. استاتین ها دسته ای از داروها هستند که به کاهش کلسترول کمک می کنند. كلسترول عاملی کلیدی در تشکیل پلاک در شریان ها مي باشد. مصرف استاتین ها ممکن است مسافت پیاده روی را بهبود بخشد.
فشار خون بالا. چندین گروه مختلف از داروها ممکن است برای کاهش فشار خون و کاهش خطر حمله قلبی یا سکته تجویز شوند.
سایر خطرات قلبی عروقی داروهای ضد پلاکت، که به جلوگیری از تشکیل لخته های خون کمک می کنند، ممکن است خطر حمله قلبی، سکته مغزی یا لخته های مسدود کننده جریان خون در اندام ها را کاهش دهند. این داروها شامل آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس) و دیگر دسته‌های دارویی هستند.

با پزشک خود در مورد داروهای بدون نسخه، مکمل ها یا سایر داروهایی که نباید با درمان تجویز شده مصرف شود، صحبت کنید.

عمل جراحی

هنگامی که بیماری شریان محیطی شدید است و سایر راه هاي درماني مؤثر نیستند، ممکن است نیاز به جراحی باشد. گزینه ها عبارتند از:

آنژیوپلاستی. آنژیوپلاستی روشی برای بهبود جریان خون با گشاد کردن شریان آسیب دیده است. پزشک یک لوله باریک را از طریق رگ‌های خونی شما هدایت می‌کند تا یک بالون بادی که شریان را منبسط می‌کند، عبور دهد. هنگامی که شریان گشاد شد، پزشک ممکن است یک لوله توری کوچک فلزی یا پلاستیکی (استنت) را در شریان قرار دهد تا آن را باز نگه دارد. آنژیوپلاستی شریان محیطی ترانس لومینال از راه پوست یک روش کم تهاجمی برای رفع انسداد شریان های محیطی است.
جراحی عروق. در طول این نوع جراحی، پزشک یک رگ خونی سالم را از قسمت دیگری از بدن شما می گیرد تا رگ ایجاد کننده لنگش را جایگزین کند. جراحی عروق اجازه می دهد تا خون در اطراف شریان مسدود یا باریک جریان یابد. جراحی بای پس عروقی ممکن است برای عروق مجدد عروق پا استفاده شود.

سبک زندگی و درمان های خانگی

یک سبک زندگی سالم برای بهبود نتایج درمان و کاهش خطرات مرتبط با لنگش و بیماری شریان محیطی ضروری است. تغییرات سبک زندگی توصیه شده شامل موارد زیر است:

سیگار کشیدن. سیگار كشيدن را ترک کنید. استعمال دخانیات خطر عوارض بیماری عروق محیطی را تا حد زیادی افزایش می دهد. در صورت نیاز به کمک برای ترک سیگار با پزشک خود صحبت کنید.

کنترل و مدیریت بیماری ها

هنگام برخورد با لنگش متناوب، کنترل شرایط بهداشتی مرتبط مهم است. برخی از شرایط بهداشتی مرتبط با لنگش متناوب بیماری شریان محیطی و آترواسکلروز است. بیماری شریان محیطی یک بیماری سیستم قلبی عروقی است که با تنگ شدن شریان ها همراه است. آترواسکلروز یکی دیگر از بیماری های قلبی عروقی است. این شامل ایجاد پلاک در شریان ها است که باعث انسداد می شود.

آترواسکلروز، مانند بیماری شریان محیطی، می تواند ناشی از سیگار کشیدن، و همچنین فشار خون بالا و بالا باشد.کلسترول یکی از مستقیم ترین راه ها برای جلوگیری یا معکوس کردن هر دوی این شرایط، ترک سیگار است. حفظ وزن مناسب، داشتن رژیم غذایی سالم و ورزش منظم نیز مهم هستند. کنترل این شرایط بسیار مهم است زیرا نه تنها باعث لنگش متناوب می شوند، بلکه خطر حمله قلبی و سکته مغزی را نیز در فرد افزایش می دهد.

ورزش منظم

حتی اگر ورزش باعث کاهش درد لنگش شود، برای بیمار مبتلا به لنگش متناوب مهم است که به طور منظم ورزش کند. ورزش در دراز مدت کمک می کند زیرا سلامت قلب و عروق را بهبود می بخشد. این به نوبه خود منجر به جریان خون بهتر و لنگش کمتر می شود. فردی که تازه ورزش می کند باید به آرامی شروع کند، مثلاً سی دقیقه در روز پیاده روی کند. شنا کردن و ورزش کردن با دوچرخه ثابت نیز برخی از تمرین‌های کم‌ضرر عالی هستند.

بیمارانی که اضافه وزن دارند و چاق هستند نباید بلافاصله ورزش های پر فشار مانند دویدن و پلایومتریک را انجام دهند زیرا این فعالیت ها می تواند فشار زیادی به مفاصل آنها وارد کند. ورزش می تواند در ابتدا برای افرادی که از تناسب اندام نیستند مانند شکنجه به نظر برسد، اما با گذشت زمان بهتر می شود. مهم منظم بودن و ثبات در تمرینات است. لازم نیست ورزش شدید باشد، اما باید به طور منظم انجام شود.

رعایت رژیم غذایی مناسب

یکی از بهترین کارهایی که بیمار می تواند برای درمان لنگش متناوب انجام دهد، پیروی از یک رژیم غذایی سالم است . چاقی، کلسترول بالا و فشار خون بالا که همگی تحت تاثیر رژیم غذایی هستند، همگی از عوامل خطر لنگش متناوب هستند.

بیماران می توانند با اجتناب از چربی های اشباع اضافی و اجتناب از چربی های ترانس، کلسترول خود را کاهش دهند و از مزایای دیگری بهره مند شوند. علاوه بر این، افراد باید مطمئن شوند که مقدار زیادی غلات کامل مصرف می کنند. از جمله منابع چربی های مناسب مانند آووکادوو روغن زیتون در رژیم غذایی راه خوبی برای بهبود نسبت کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا به کلسترول کم در خون است.

بیماران مبتلا به فشار خون بالا باید به میزان مصرف سدیم خود توجه زیادی داشته باشند و سعی کنند از 2300 میلی گرم در روز بیشتر مصرف نکنند. آنها می توانند این کار را با پرهیز از وعده های غذایی منجمد و فست فودها، که تمایل به سدیم بیش از حد دارند، انجام دهند. علاوه بر این، آنها می توانند سعی کنند از غذاهایی با محتوای پتاسیم بالا برای متعادل کردن سدیم استفاده کنند.

مراقبت از پا

در مورد مراقبت صحیح از پا با پزشک خود صحبت کنید. بدانید که چگونه پاهای خود را محافظت کنید تا از درمان صحیح و سریع جراحات اطمینان حاصل کنید. برای حمایت و محافظت از پاهای خود جوراب و کفش مناسب بپوشید.

درمان های جایگزین

محققان درمان‌های جایگزین برای لنگش و شریان محیطی معرفي كردند از جمله:

ویتامین E
ال آرژنین
جینکو بیلوبا
ویتامین های B کمپلکس

تا به امروز، این مطالعات نتایج منفی، غیرقطعی یا متناقض را به همراه داشته است. قبل از شروع هر نوع درمان های جایگزینی با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که برای شما بی خطر است.

توصیه به مبتلایان به لنگیدن متناوب پا

این که بدانید دلیل درد شما باريك شدن رگ هاي خوني است، مي تواند نگران كننده باشد. یادگیری هر آنچه که باعث لنگش شما می شود و چه اقداماتی برای کاهش درد مي تواند راهنماي شما باشد.

برخی افراد نیز صحبت کردن با افراد دیگری را که همان بيماري را تجربه می کنند مفید می دانند. در یک گروه پشتیبانی، ممکن است تشویق، نصیحت و شاید حتی یک یا دو شریک ورزشی بیابید. از پزشک خود بپرسید که آیا گروه های حمایتی در منطقه شما وجود دارد یا خیر.

چگونه از بروز لنگش پیشگیری کنیم؟

بهترین راه برای جلوگیری از لنگش، حفظ یک سبک زندگی سالم و کنترل برخی بيماري پزشكي است. یعنی:

ترك سيگار
به طور منظم ورزش كنید.
وزن مناسب را حفظ کنید.
کلسترول و فشار خون را در حد طبیعی نگه دارید.
از یک رژیم غذایی مناسب و متعادل استفاده کنید.
اگر دیابت دارید، قند خون خود را به خوبی کنترل کنید.

پیش آگهی مبتلایان به لنگش چیست؟

لنگش متناوب به بیماری زمینه ای بستگی دارد. کیست بیکر معمولاً قابل درمان است. سایر بیماری‌های عضلانی و عصبی نیز برای بهبود قابل توجه درد و علائم قابل درمان هستند. اگر بیماری شریانی محیطی علت لنگش متناوب باشد، قابل بهبود است اما قابل درمان نیست. فیزیوتراپی می تواند مسافت پیاده روی را بهبود بخشد. داروها و جراحی می توانند بیماری شریانی محیطی را درمان کرده و عوامل خطر آن را به حداقل برسانند.

درمان تهاجمی برای به حداقل رساندن عوامل خطر توصیه می شود. از همه مهمتر درمان هر بیماری قلبی عروقی است. در مقاله ای که در سال 2001 نوشته شد، حدود 90 درصد افراد مبتلا به لنگش متناوب به بیماری قلبی عروقی مبتلا بودند. افراد مبتلا به لنگش متناوب نسبت به افراد هم سن و سال خود که این گونه نیستند، خطر مرگ و میر بسیار بیشتری دارند. بر اساس یک بررسی بالینی در سال 2001، میزان مرگ و میر 5 ساله برای لنگش متناوب با همه علل 30 درصد است.

از این مرگ و میرها، تخمین زده می شود که 70 تا 80 درصد را می توان به بیماری های قلبی عروقی نسبت داد. تحقیقات مداومی برای یافتن درمان‌های بهتر، از جمله ژن درمانی و روش‌هایی برای افزایش رشد عروق خونی جدید (رگ‌زایی درمانی) وجود دارد. در مورد درمان های فعلی و همچنین درمان های جدید و آزمایشات بالینی با پزشک خود صحبت کنید.

سخن اخر

لنگش متناوب با درد در رگ های خونی بازوها و پاها مشخص می شود. زمانی اتفاق می افتد که خون کافی در جریان نباشد. این وضعیت در حین ورزش بیشتر قابل توجه است، اما با پیشرفت بیماری، ممکن است در زمانی که بیمار در حال استراحت است نیز بروز کند. لنگش متناوب معمولاً یک بیماری در نظر گرفته نمی شود. بلکه نشانه ای از چندین بیماری است، به ویژه آنهایی که جریان خون را به نوعی محدود می کنند. خبر خوب این است که لنگش متناوب قابل درمان است و بیشتر گزینه های درمانی در دستان خود بیمار است.