التهاب عضلانی

التهاب عضلانی یا میوزیت (Myositis) یک توصیف کلی برای بروز التهابات مزمن و پیشرونده درگیر کننده عضلات است. برخی انواع میوزیت با بثورات پوستی همراه است. تشخیص این بیماری نادر بسیار دشوار بوده و علت آن نیز گاه برای همیشه ناشناخته باقی خواهد ماند. علائم و نشانه های این بیماری ممکن است با گذشت زمان به سرعت یا به تدریج بهبود یابد. علائم اولیه این بیماری ممکن است شامل بدن درد و درد عضلانی، خستگی، بلع و مشکلاتی در تنفس فرد مبتلا باشد.

شیوع میوزیت

در ایالات متحده آمریکا، سالانه 1600 تا 3200 مورد جدید در سال به این بیماری مبتلا شده و به طور کلی 50،000 تا 75،000 نفر با بیماری میوزیت زندگی می کنند. میوزیت می تواند کودکان و بزرگسالان را به طور همزمان درگیر کند. به استثنای یکی از انواع میوزیت، زنان بیشتر از آقایان به انواع مختلف بیماری التهاب عضلانی مبتلا می شوند.

علت میوزیت

بیماری میوزیت می تواند در نتیجه هر عارضه التهابی در عضلات به وجود بی آید.

علل بروز میوزیت به چندین دسته متفاوت تقسیم می شود:

• بیماری های التهابی. بیماری که باعث ایجاد التهاب در بدن شده و بر عضلات تأثیر بگذارد از جمله مواردی است که می تواند باعث بروز میوزیت شود. بسیاری از این علل بیماری های خود ایمنی هستند که در آن بدن به اشتباه به بافت های خود حمله می کند.

بیماری های التهابی که باعث میوزیت شدید می شود عبارتند از:

• درماتومیوزیت
• پولی میوزیت
• میوزیت جسم انکلوزیونی

سایر بیماری های التهابی که باعث بروز انواع خفیف تری از میوزیت می شوند. شامل موارد زیر می شود:

• لوپوس
• اسکلرودرما
• روماتیسم مفصلی

بیماری های التهابی اغلب جدی ترین علت بروز انواع میوزیت ها بوده و بهبود آن ها نیاز به درمان طولانی مدت خواهد داشت.

عفونت

عفونت های ویروسی شایع ترین عفونت های ایجاد کننده میوزیت است. به ندرت، باکتری ها، قارچ ها یا ارگانیسم های دیگر نیز می توانند باعث بروز بیماری میوزیت شوند. ویروس ها یا باکتری ها ممکن است به طور مستقیم به بافت عضله فرد مبتلا حمله کرده یا به صورت غیر مستقیم موادی را آزاد کنند که به فیبرهای عضلانی آسیب می رسانند. ویروس بیماری های مثل سرماخوردگی و آنفولانزا، و همچنین ویروس HIV، تنها تعداد کمی از ویروس هایی هستند که می توانند باعث بروز میوزیت شوند.

داروها

مصرف بعضی از داروها نیز می توانند باعث آسیب موقت عضلات شوند. از آنجا که التهاب در ماهیچه ها اغلب مشخص نمی شود ، ممکن است مشکل عضلات به جای میوزیت به عنوان میوپاتی شناخته شوند.

داروهای به وجود آورنده میوزیت یا میوپاتی شامل موارد زیر می شود:

• الکل
• Statins
• کوکائین
• پلاکونیل
• Colchicine
• آلفا- اینترفرون

میوپاتی ممکن است بلافاصله پس از شروع دارو یا بعد از مصرف دارو برای ماه ها یا سال ها اتفاق بیفتد. گاهی اوقات در اثر تداخل دارویی بین دو داروی مختلف این عارضه ایجاد می شود. بروز میوزیت شدید نیز ناشی از مصرف داروهای نادر است.

صدمه

ورزش شدید ممکن است بعد از ساعت ها یا روزها پس از تمرین منجر به درد عضله، تورم و ضعف عضلات شود. التهاب علت اصلی بروز این علائم بوده و باعث بروز نوع خاصی از میوزیت می شود. علائم میوزیت بعد از ورزش یا آسیب دیدگی تقریباً با استراحت برطرف شده و بهبود می یابد.

رابومولیولیز

رابدومیولیز هنگامی اتفاق می افتد که عضلات به سرعت تجزیه شوند. درد عضلانی، ضعف و تورم از جمله علائم رابدومیولیز هستند. همچنین در نتیجه ابتلا به این بیماری ممکن است ادرار به رنگ قهوه ای تیره یا قرمز روشن در بیاید.

علائم میوزیت

علائم اصلی میوزیت ضعف عضلات است. این ضعف ممکن است قابل توجه بوده یا به قدری کم باشد فقط با آزمایش قابل تشخیص باشد. این بیماری ممکن است با درد عضلانی (میالژی) همراه بوده یا بدون آن باشد. درماتومیوزیت، پلی میتوزیت و سایر بیماری های التهابی میوزیت باعث ضعف می شود که طی هفته ها یا ماه ها به آرامی شدت می گیرد. این ضعف بر روی گروه های بزرگ عضلانی گردن، شانه ها، باسن، و کمر تأثیر گذار بوده و معمولاً عضلات هر دو طرف بدن را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

ضعف ناشی از بیماری میوزیت در بعضی مواقع به قدری شدید است که ممکن است باعث زمین خوردن فرد مبتلا شده یا بلند شدن فرد از روی زمین یا از روی صندلی را با مشکلاتی همراه کند.

دیگر علائمی که ممکن است با بیماری های التهابی ظاهر شود شامل موارد زیر می شود:

• بثورات پوستی
• خستگی بدنی
• مشکل در بلع غذا
• مشکلات تنفسی
• ضخیم شدن پوست دست ها

افراد مبتلا به میوزیت ناشی از ویروس معمولاً همان علائم عفونت ویروسی مانند آبریزش بینی، تب، سرفه و گلو درد یا تهوع و اسهال را خواهند داشت. با این تفاوت که علائم عفونت ویروسی ممکن است روزها یا هفته ها قبل از شروع بروز علائم میوزیت از بین برود. برخی از افراد مبتلا به میوزیت دچار درد عضلانی می شوند، اما این علامت همیشگی نیست. بیشتر درد عضلات ناشی از میوزیت نیست، بلکه در اثر صدمات یا بیماری های معمولی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا ایجاد می شود. به این دردهای عضلانی و سایر دردهای معمولی  که عضلات را درگیر می کند، میالژی گفته می شود.

انواع میوزیت

به طور کلی بیماری میوزیت دارای 5 نوع مختلف است.

انواع مختلف این بیماری شامل موارد زیر می شود:

• پلی میوزیت
• درماتومیوزیت
• میوزیت کودکان
• میوزیت سمی
• میوزیت جسم انکلوزیونی

درماتومیوزیت

درماتومیوزیت (DM) ساده ترین شکل میوزیت است که تشخیص آن به دلیل بروز بثورات بنفش-قرمز به شکل گل هلیوتروپ بسیار ساده تر از انواع دیگر میوزیت است. بثورات روی پلک ها ، صورت ، سینه ، گردن و پشت ایجاد می شود. این بیماری همچنین بر روی مفاصل مانند ناحیه مچ پا ، آرنج ، زانو و انگشتان پا ایجاد می شود. ضعف ماهیچه به طور معمول دنبال می شود.

علائم دیگر DM شامل موارد زیر می شود:

• بلعیدن
• کاهش وزن
• درد عضلانی
• گرفتگی صدا
• التهاب مفاصل
• ضربان قلب نامنظم
• خستگی و بدن درد
• زخم های دستگاه گوارش
• ناهنجاری و تغییر شکل ناخن
• توده های کلسیم سخت شده زیر پوست
• ضعف در عضلات گردن ، لگن ، پشت و شانه
• پوسته پوسته شدن، خشک یا خشن شدن پوست
• مشکل در برخاستن و خارج شدن از حالت نشسته
• بروز پاپول های Gottron یا علائم Gottron (برآمدگی هایی که در ناحیه مفصل ، آرنج و زانوها یافت شده و اغلب ظاهر پوسته پوسته شده و برآمده دارند).

میوزیت جسم انکلوزیونی

میوزیت جسم انکلوزیونی (IBM) تنها نوعی از میوزیت است که نسبت به زنان بیشتر مردان را درگیر می کند. اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، بالای 50 سال سن دارند. IBM با ضعف عضلات در مچ و انگشتان دست و همچنین ران ها شروع می شود. ضعف عضلات در گروه های عضلانی کوچک شدید تر بوده و نامتقارن است. بدین معنی که یک طرف بدن بیش از سمت دیگر بدن تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. اعتقاد بر این است که ابتلا به آی بی ام ژنتیکی است.

علائم و نشانه های ابتلا به IBM شامل موارد زیر می شود:

• مشکلات بلع
• درد عضلانی
• ضعف عضلانی
• مشکل در راه رفتن
• از دست دادن تعادل
• زمین خوردن های پشت سرهم
• مشکل در بلند شدن از روی صندلی
• کاهش رفلکس های تاندون های عمقی
• ضعیف شدن دست و کاهش چربی در دست و انگشت ها

میوزیت کودکان

میوزیت کودکان (JM) بیشتر در کودکان زیر 18 سال رخ می دهد. این بیماری حدود 3،000 تا 5000 کودک آمریکایی را تحت تأثیر خود قرار داده است.البته تعداد دختران مبتلا به این بیماری دو برابر بیشتر از پسران است. مشابه سایر اشکال میوزیت، میوزیت کودکان خود را با ضعف عضلانی و بثورات پوستی نشان خواهد داد.

علائم میوزیت کودکان شامل موارد زیر می شود:

• دل درد
• بروز تب
• بلع مشکل
• ضعف عضلانی
• خستگی بدنی
• خشن شدن صدا
• عضلات و درد مفاصل
• مشکل در بالا بردن سر
• تغییرات خلقی یا تحریک پذیری
• تورم یا قرمزی پوست در اطراف ناخن ها
• توده های کلسیم سخت شده زیر پوست
• مشکل در هنگام بالا بردن دست ها مانند شامپو زدن یا شانه کردن موها
• پاپول های Gottron (برجستگی هایی که بر روی مفصل ها ، آرنج ها و زانوها یافت شده است).
• مشکلات عملکرد حرکتی مانند مشکلی در بالا رفتن از پله ها ، ایستادن از حالت نشسته و لباس پوشیدن
• ضایعات پوستی مایل به رنگ قرمز، بنفش یا تغییر رنگ مایل به قرمز روی پلکها یا مفاصل که گاهی به شکل گل هلیوتروپ دیده می شود.

پلی میوزیت

پولیموزیت (PM) با ضعف در عضلات نزدیک به بالا تنه بدن شروع شده و سپس از آنجا به تمام بدن گسترش خواهد یافت. علائم بروز پولیموزیت در هر فردی منحصر به فرد بوده و فرد ممکن است دچار بیماری های خود ایمنی دیگری نیز باشد.

به طور کلی علائم ابتلا به پلی میوزیت شامل موارد زیر می شود:

• تب
• افتادن
• بلعیدن
• خستگی
• کاهش وزن
• درد عضلانی
• صدای خشن
• ضعف عضلانی
• مشکلات تنفسی
• سرفه خشک مزمن
• ضخیم شدن پوست روی دست ها
• مشکل در برخاستن از حالت نشسته

میوزیت سمی

تصور می شود که میوزیت سمی ناشی از مصرف برخی داروهای تجویز شده و داروهای غیرمجاز است. داروهای کاهش دهنده کلسترول مانند استاتین ممکن است یکی از رایج ترین داروهای ایجاد کننده این بیماری باشد.

اگرچه این بیماری نادر است، اما سایر داروها و موادی که باعث بروز آن می شود عبارتند از:

• امپرازول
• کوکائین
• adalimumab
• سرکوب کننده های سیستم ایمنی خاص
• تولوئن (حلال مورد استفاده در رقیق کننده های رنگ که بعضا بطور غیرقانونی استفاده می شود).

علائم میوزیت سمی مشابه سایر انواع میوزیت است. افرادی که این بیماری را تجربه می کنند، معمولاً پس از قطع دارویی که باعث ایجاد مسمومیت شده، بهبود پیدا خواهند کرد.

تشخیص میوزیت

غالباً فرآیند تشخیص بیماران مبتلا به میوزیت به اشتباه صورت می گیرد. تشخیص میوزیت به علت نادر بودن و همچنین به دلیل علائم اصلی ضعف و خستگی ماهیچه که بین بیماری های مختلف مشترک است، کار دشواری است. این علائم در بسیاری از بیماریهای رایج دیگر نیز یافت می شود.

پزشکان برای تشخیص این بیماری ممکن است از روش های زیر استفاده کنند:

• معاینه بدنی
• آزمایش ژنتیک
• بیوپسی عضله
• الکترومیوگرافی
• بررسی هدایت عصب
• تصویربرداری ام آی آی (MRI)
• آزمایش خون برای تعیین سطح CPK
• آزمایش خون آنتی بادی antinuclear
• آزمایش خون پانل آنتی بادی اختصاصی میوزیت

درمان میوزیت

هیچ داروی خاصی برای درمان میوزیت وجود ندارد. با این حال، اغلب برای درمان این بیماری داروهای کورتیکواستروئید تجویز می شوند. پزشکان اغلب این دارو را با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین و متوترکسات تجویز می کنند. با توجه به ماهیت این بیماری، ممکن است چندین تغییر در برنامه درمانی به وجود بیاید تا پزشک بتواند بهترین و مناسب ترین برنامه درمانی برای شما را پیدا کند. در نتیجه بهتر است درمان خود را با پزشک متخصص شروع کرده و برای رسیدن به بهترین نتیجه صبر داشته باشید. فیزیوتراپی، ورزش، حرکات کششی و یوگا می تواند به تقویت و انعطاف پذیری عضلات کمک کرده و تا حد زیادی از بروز آتروفی عضلات جلوگیری کند.

• میوزیت ناشی از عفونت معمولاً ناشی از ویروس بوده و هیچ درمان خاصی لازم نیست. اما بروز میوزیت ناشی از باکتری معمولاً نادر بوده و برای جلوگیری از شیوع عفونت، فرد مبتلا نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ها خواهد داشت.
• اگرچه رابدومیولیز به ندرت در نتیجه میوزیت به وجود می آید اما می تواند باعث آسیب دائمی کلیه فرد مبتلا شود. افراد مبتلا به رابدومیولیز برای تزریق مایعات داخل وریدی مداوم باید در بیمارستان بستری شده و تحت نظر قرار بگیرند.
• میوزیت ناشی از دارو با قطع دارو درمان خواهد شد. در موارد میوزیت ناشی از داروهای استاتین، التهاب عضله معمولاً پس از قطع مصرف دارو پس از چند هفته فروکش خواهد کرد.

خلاصه 

میوزیت یک توصیف کلی برای بروز التهابات مزمن و پیشرونده درگیر کننده عضلات است. برخی انواع میوزیت با بثورات پوستی همراه است. تشخیص این بیماری نادر بسیار دشوار بوده و علت آن نیز گاه برای همیشه ناشناخته باقی خواهد ماند. علائم و نشانه های این بیماری ممکن است با گذشت زمان به سرعت یا به تدریج بهبود یابد. علائم اولیه این بیماری ممکن است شامل بدن درد و درد عضلانی، خستگی، بلع و مشکلاتی در تنفس فرد مبتلا باشد. این بیماری انواع مختلفی داشته و تشخیص آن به علت داشتن علائم مشابه با دیگر بیماری ها کار بسیار دشواری خواهد بود.

علاوه بر این هیچ داروی خاصی برای درمان میوزیت وجود ندارد. با این حال، اغلب برای درمان این بیماری داروهای کورتیکواستروئید تجویز می شوند. پزشکان اغلب این دارو را با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی تجویز می کنند.