چگونه لکنت زبان را متوقف کنیم؟

راه کارهای کاهش لکنت زبان ، اگر چه مشکل را به طور کامل درمان نمی کنند اما می توانند در کاهش و توقف موقت آن موثر باشند. پس این مقاله از پزشکت را بخوانید تا بتوانید راهکارهای کاهش لکنت زبان را یاد بگیرید.

لکنت زبان یک اختلال گفتاری حرکتی است که که در آن فرد در تولید صدا در حین گفتار مشکل دارد.  افرادی که لکنت دارند ممکن است صدا، هجاها یا کلمات را تکرار کنند یا حتی صداها را طولانی کنند. همچنین ممکن است وقفه هایی در جریان عادی گفتار وجود داشته باشد که به عنوان بلوک شناخته می شود. لکنت بیش از 70 میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. لکنت در بین مردان شایع تر از زنان است. این مشکل می تواند تا بزرگسالی ادامه پیدا کند و به یک اختلال ارتباطی مادام العمر تبدیل شود.

تقریبا 5-10٪ از همه کودکان در مقطعی از زندگی خود دچار لکنت می شوند، اما اکثر آنها معمولاً در عرض چند ماه یا چند سال بهبود می یابند. مداخله زودهنگام می تواند به کودکان در غلبه بر لکنت کمک کند.

در این مقاله، راهکارهایی را توضیح می‌دهیم که افرادی که لکنت دارند می‌توانند برای کاهش این اختلالات گفتاری استفاده کنند. ما همچنین راه هایی را بیان می کنیم که والدین و مراقبان می توانند به کودکان در غلبه بر لکنت کمک کنند.

نکاتی سریع برای کاهش لکنت زبان

برای کاهش استرس هنگام صحبت کردن که در برخی شرایط ممکن است منجر به لکنت شود، فرد می تواند خستگی با صدای بلند و با سرعت کند حرف بزند. هیچ درمان فوری برای لکنت وجود ندارد. با این حال، شرایط خاص مانند استرس یا می‌توانند لکنت را بدتر کنند. با مدیریت این موقعیت ها، تا آنجا که ممکن است، افراد می توانند جریان گفتار خود را بهبود بخشند.

نکات زیر می تواند برای کاهش لکنت بسیار مفید باشد:

آهسته صحبت کردن را تمرین کنید. آهسته صحبت کردن، می تواند استرس و علائم لکنت را کاهش دهد. تمرین روزانه آهسته صحبت کردن می تواند مفید باشد. به عنوان مثال، افراد می توانند زمانی که تنها هستند سعی کنند با صدای بلند با سرعت آهسته حرف بزنند. سپس، هنگامی که آنها بر این امر مسلط شدند، می توانند از این سرعت هنگام صحبت با دیگران استفاده کنند. گزینه دیگر اضافه کردن یک مکث کوتاه بین عبارات و جملات برای کمک به کاهش سرعت گفتار است.

از کلمات محرک اجتناب کنید. افرادی که لکنت دارند نباید از کلمات خاص استفاده کنند. برخی از افراد بهتر است از کلمات خاصی که باعث لکنت زبان آنها می شود اجتناب کنند. در این مورد، تهیه فهرستی از این کلمات و یافتن جایگزین هایی برای استفاده از این کلمات می تواند مفید باشد.

راه کارهای کاهش لکنت زبان: تمرین تنفس

تنفس برای نحوه صحبت کردن شما حیاتی است و بسیاری از مردم هرگز یاد نمی گیرند که روی تنفس خود تمرکز کنند. گفتار درمانان به افراد آموزش می‌دهند که چگونه تنفس خود را آهسته کنند و روی آن تمرکز کنند، زیرا به آنها در موارد زیر کمک می‌کند:

• ذهن را پاکسازی می کند.
• استرس را کاهش می دهد.

فوایدی که از نفس های عمیق در طول مدیتیشن به دست می آورید در مورد لکنت درمانی نیز صدق می کند. برای برخی از افراد، آرامش بیشتر می تواند به افزایش اعتماد به نفس کمک کند، که ممکن است منجر به بهبود روانی شود.

تکنیک های تنفس عمیق:

• در یک موقعیت راحت بنشینید یا دراز بکشید.
• چند ثانیه تنفس را نگه دارید تا اکسیژن ریه های شما را پر کند.
• به آرامی از طریق دهان بازدم کنید و صدای “هوش” ایجاد کنید.
• چشمان خود را ببندید و در حین دم و بازدم روی نفس عمیق خود تمرکز کنید.
• به مدت 10 ثانیه نفس عمیق بکشید. از شکم نفس بکشید، اجازه دهید به طور طبیعی بالا بیاید.

کاهش سرعت تنفس

اگر هنگام صحبت سریع لکنت زبان دارید و می خواهید فکری را به سرعت منتقل کنید، یکی از روش های بهبود کنترل که بسیار خوب کار می کند کاهش سرعت است. عجله کردن می تواند منجر به مشکل در بیان کلمات مشکل شود.

شما بهتر است روی صحبت کردن آهسته و کنترل شده کار کنید. اگر متوجه شدید که سرحال هستید و در موقعیتی هستید که معمولاً سعی می کنید سریع صحبت کنید، به یاد داشته باشید که سرعت خود را کم کنید تا ببینید آیا لکنت بهتر می شود یا خیر.

ممکن است انجام یک سری تمرینات که در آن بسیار آهسته صحبت می کنید کمک کند. تمرین کنید که در وسط گفتن یک کلمه استراحت کنید تا به خود یادآوری کنید که سرعت خود را کاهش دهید. اگر می خواهید کلمه ای را با لکنت بیان نکنید، سعی کنید آن را با مکث طولانی بین صداها بیان کنید.

راه کارهای کاهش لکنت زبان: مکث و عبارت

یکی از شکل‌های قدرتمند شکل‌دهی روانی، مکث کردن و بیان چیزی است که می‌خواهید بگویید. هدف اغلب طولانی‌تر کردن مکث‌های طبیعی و افزایش تعداد وقفه‌های بین کلمات و عبارات است. می توانید این تکنیک را در حین خواندن با صدای بلند تمرین کنید و بین هر چند کلمه مکث کنید. عمل ساده مکث قبل از گفتن کلمه بعدی می تواند به عنوان فرصتی برای برنامه ریزی یا جمع بندی مجدد و اجازه دادن به لحظه لکنت و تنش مربوط به آن بگذرد.

راه کارهای کاهش لکنت زبان: ضبط صدا

آیا می خواهید از نحوه صحبت و الگوهای گفتار خود آگاهی کسب کنید؟ وقتی صدای خود را ضبط می کنید، می توانید:

• الگوهای گفتاری خود را یاد بگیرید.
• الگوها را مطالعه کنید و تنظیمات را انجام دهید.
• یک دفترچه یادداشت از پیشرفت گفتار خود داشته باشید.

با شنیدن و تجزیه و تحلیل گفتار خود، اغلب الگوهای ناخودآگاهی را خواهید یافت که باعث لکنت شما می شود.

ذهن آگاهی

ذهن آگاهی یک راه اثبات شده برای کاهش اضطراب و استرس است. بین اثرات ذهن آگاهی و ابزارهای لازم برای مدیریت لکنت همپوشانی وجود دارد، از جمله موارد زیر:

• پذیرش
• بهبود کنترل عاطفی
• کاهش استفاده از راهبردهای اجتنابی، مانند کمتر صحبت کردن

اضافه کردن مدیتیشن ذهن آگاهی به یک برنامه درمانی برای لکنت ممکن است برای برخی افراد مفید باشد.

نکاتی برای کمک به کودک مبتلا به لکنت

از کودکان حمایت کنید.

گفتار درمانی برای کودکان معمولاً شامل حمایت والدین است. والدین باید هر روز یک وقت معین خود را با فرزندان خود بگذرانند و در حین گفتگو یا بازی از آنها پیروی کنند.

کودکان کلمات و افکار زیادی دارند، از قطع حرف کودک خودداری کنید و اجازه دهید جمله خود را تمام کند. جملات آنها را برای آنها تمام نکنید. سعی کنید وقتی متوجه شدید که کودک در صحبت کردن مشکل دارد، سؤالات بسته (سوالاتی که نیاز به پاسخ بله یا خیر دارند) بپرسید. کودک خود را تشویق کنید تا افکار و احساسات خود را در مورد لکنت بیان کند و او را تشویق کنید تا اعتماد به نفس خود را ابراز کند و با خود صحبت کند.

 به کودکان بیاموزید که سرعت گفتار را کند کنند.

والدین می توانند به کودکان نشان دهند که چگونه تغییرات فنی در صداهای گفتاری خود برای کاهش لکنت ایجاد کنند. یک گفتاردرمانگر می‌تواند تکنیک‌های خاصی را برای کمک به بهبود تسلط فرزندتان انتخاب کند.

یکی از روش‌هایی که اغلب می‌تواند کمک کند، مدل‌سازی سرعت گفتار آرام‌تر است. والدین می توانند به فرزندان خود نشان دهند که چگونه با مکالمه آهسته و راحت با آنها سرعت گفتار خود را کاهش دهند.

والدین می توانند در طول هر چند کلمه مکث کنند. هدف این است که کودک ببیند گفتار والدین عاری از اضطراب، تنش و مبارزه است و این رفتار را الگوبرداری کند.

مثبت بمانید.

والدین باید پاسخ های عینی و آرام را به گفتار لکنت زبان کودک خود الگوبرداری کنند و به آنها نشان دهند که سطح لکنت کودک خود را می پذیرند. والدین می توانند چیزی شبیه این بگویند: “گفتنش کمی سخت بود، اما اشکالی ندارد!” این پاسخ همچنین به کودک نشان می دهد که مشکل او دائمی نیست و به او اجازه می دهد تا بفهمد که جای رشد و پیشرفت وجود دارد.

لکنت تقصیر کسی نیست. والدین باید بدانند که لکنت ناشی از تنبلی، لجبازی، خودخواهی، بی احتیاطی و غیره نیست. همه کسانی که لکنت دارند از قبل این موارد را می دانند، پس نیازی نیست والدین به آن اشاره کنند. به عنوان مثال، گفتن «اگر بیشتر تلاش می‌کردی می‌توانی آن را بگوییم» به فرزندتان کمک نمی‌کند تا احساس بهتری نسبت به خودش داشته باشد.

والدین باید به فرزندان خود بفهمانند که لکنت زبان خسته کننده است، اما اجازه ندهید کودک آنقدر درگیر احساسات منفی شود که بر گفتار او تأثیر بگذارد. اگر از فرزندتان به خاطر لکنت ناراحت هستید، ممکن است فرزندتان از صحبت کردن در اطراف شما خیلی ترسیده باشد یا اصلاً تمایلی به صحبت کردن نداشته باشد. ستایش کودک به خاطر آرامش و توانایی او در صحبت کردن به خوبی علیرغم لکنت زبان به او کمک می کند تا احساس قدرت کند.

چه زمانی به گفتار درمان مراجعه کنیم؟

چندین نشانه وجود دارد که باید هنگام تصمیم گیری در مورد ارزیابی یا عدم ارزیابی به دنبال آنها باشید.

موارد زیر را برای کودکان در نظر بگیرید:

• اگر کودک شما پس از سه سالگی به طور مداوم لکنت زبان دارد.
• لکنت کودک شما با گذشت زمان بدتر می شود و بیش از چند ماه ادامه می یابد.
• اگر متوجه شدید که فرزندتان از موقعیت های اجتماعی دوری می کند یا با افراد دیگر صحبت می کند.

موارد زیر را برای بزرگسالان در نظر بگیرید:

• اگر لکنت بعد از یک دوره حاد شروع شود.
• لکنت شما باعث اضطراب یا سایر مشکلات عاطفی مانند ترس یا اجتناب از موقعیت های صحبت می شود.
• اگر به تنهایی قادر به مدیریت لکنت خود نیستید و بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد.

 درمان های طولانی مدت

گفتار درمان می تواند به فرد کمک کند تا موقعیت هایی را که در آن لکنت بدتر می شود را تشخیص دهد و مدیریت کند. درمان معمولاً زمانی بهترین نتیجه را دارد که افراد در مراحل اولیه به بهبود لکنت بپردازند. اگرچه ممکن است لکنت به طور کامل متوقف نشود، درمان در هر سنی با هدف بهبود روان گفتار، ایجاد اعتماد به نفس در فرد و کمک به شرکت در مدرسه، کار و محیط های اجتماعی انجام می شود.

یک گفتار درمان می تواند به افراد موارد زیر را آموزش دهد:

• سرعت گفتار آنها را کاهش دهد.
• موقعیت هایی را که در آن لکنت بدتر می شود را مدیریت کنید.

تحقیقات نشان می دهد که گفتار درمانی بهترین گزینه هم برای بزرگسالان و هم برای کودکانی که لکنت دارند، است.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

CBT نوعی روان درمانی است که به افراد کمک می کند تا نحوه تفکر و رفتار خود را تغییر دهند. CBT برای لکنت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• حل مشکل
• زمزمه کردن
• ارتباط مستقیم
• به چالش کشیدن افکار غیر مفید
• آموزش فرد در مورد لکنت زبان
• تمرین هایی برای افزایش طول صداها
• تکنیک های آرامش بخش، از جمله تنفس عمیق

CBT ممکن است منجر به تغییرات مثبت در افکار و نگرش در مورد لکنت شود و اضطراب مربوط به لکنت را کاهش دهد.

انواع لکنت

سه شکل اصلی لکنت وجود دارد:

لکنت رشدی. در کودکان کوچک تر، لکنت رشدی شایع ترین لکنت است. لکنت زبان با رشد زبانی کودک شروع می شود. درمان زودهنگام می تواند از تداوم این مشکل تا بزرگسالی پیشگیری کند.

لکنت نوروژنیک. آسیب یا بیماری به سیستم عصبی مرکزی می تواند باعث لکنت زبان شود. این شکل می تواند در اثر سکته مغزی، ضربه به سر، تومورها یا بیماری های عصبی ایجاد شود.

لکنت روانی. این نوع لکنت نادر است و اغلب در بزرگسالانی دیده می‌شود که آسیب‌های روحی شدید، استرس یا مشکلات سلامت روانی را متحمل شده‌اند.

سخن آخر

هیچ درمانی برای لکنت وجود ندارد، اما درمان زودهنگام ممکن است از شدت و افزایش آن پیشگیری کند. درمان‌های مختلف می‌تواند به افرادی که لکنت مادام‌العمر دارند کمک کند تا گفتار خود را مدیریت کنند و دفعات و شدت لکنت را کاهش دهند.

مداخله زودهنگام برای کودکانی که لکنت دارند، مهم است. با این حال، حدود 25٪ همچنان در طول زندگی بزرگسالی خود لکنت زبان را تجربه می کنند.

در حالی که هیچ درمانی برای لکنت وجود ندارد، گفتار درمانی می تواند به ویژه در کمک به افراد برای کنترل گفتارشان موثر باشد. مداخلات CBT و ذهن آگاهی نیز ممکن است به برخی از جنبه های لکنت کمک کند. اگر دانشمندان بتوانند علت اصلی لکنت زبان را درک کنند، ممکن است بتوانند داروهای موثرتر یا درمان های دیگر را شناسایی کنند.

لکنت می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد. طبق گزارشات، هفتاد میلیون نفر در سراسر جهان و بیش از سه میلیون نفر در ایالات متحده لکنت دارند. برخی از کودکان و بزرگسالانی که لکنت دارند از موقعیت‌های صحبت کردن اجتناب می‌کنند، زیرا احساس خودآگاهی یا ناامنی می‌کنند.

اغلب از ما می پرسند که چگونه لکنت را متوقف کنیم. اگرچه امکان توقف وجود دارد، اما تضمینی نیست. با این حال، شما یا فرزندتان می توانید یاد بگیرید که چگونه لکنت خود را از طریق درمان و تمرین لکنت کنترل کنید.