اتوفوبیا یا مونوفوبیا، ترس از تنهایی یا تنها شدن است. تنها بودن، حتی در یک مکان آرامش‌بخش مانند خانه، می‌تواند منجر به اضطراب برای افراد مبتلا به این بیماری شود. افراد مبتلا به اتوفوبیا احساس می کنند برای احساس امنیت به شخص دیگری یا افراد دیگری در اطراف خود نیاز دارند.
در این افراد حتی تصور تنها بودن باعث استرس و اضطراب شدید می شود. حتی زمانی که واقعا تنها نیستید، فکر تنها ماندن حتی در خانه خودتان، باعث بی خوابی و تپش قلب شما می شود. این یک مسئله و فوبیای واقعی است که بر رفاه فرد تأثیر می گذارد و باید آن را جدی گرفت.
آیا از این فکر می ترسید که شریک زندگی تان ممکن است شما را ترک کند؟ یا وقتی بچه هایتان به دانشگاه می روند، خیلی مضطرب می شوید؟ تنها ماندن غم انگیز است، اما زمانی که به یک ترس دائمی تبدیل شود و بر سلامت عاطفی و روانی شما تاثیر زیادی بگذارد، به این حالت اتوفوبیا می گویند.
حتی زمانی که یک فرد مبتلا به اتوفوبیا می داند که از نظر جسمی ایمن است، ممکن است با ترس از موارد زیر زندگی کند:
- ترس از رها شدن عزیزان
- ترس از ورود غریبه ها به خانه
- احساس ناخواسته یا دوست نداشتن
- احساس ترس از سارقان یا مزاحمان در خانه
- صداهای عجیب غیرقابل توضیح یا غیرمنتظره در خانه
چه چیزی باعث اتوفوبیا می شود؟
اتوفوبیا یک اضطراب غیرمنطقی است که زمانی ایجاد می شود که فرد می ترسد در نهایت تنها بماند. در حالی که ممکن است خطر واقعی تنها بودن وجود نداشته باشد، فرد همچنان قادر به کنترل علائم خود نخواهد بود.
ممکن است فرد تا زمانی که دیگر احساس تنهایی نکند قادر به عملکرد طبیعی نباشد. زمانی که تنها هستند، ممکن است احساس نیاز مبرم داشته باشند تا در اسرع وقت به تنهایی خود پایان دهند.
دلیل ترس از تنها ماندن، همیشه مشخص نیست. با این حال، ممکن است تحت تأثیر یک تجربه آسیب زا در گذشته، آسیب های دوران کودکی یا مسائل مربوط به رابطه فردی باشد. اما برخی از دلایل احتمالی که ممکن است فرد دچار ترس بیمارگونه از تنهایی شود، عبارتند از:
تجربیات دوران کودکی
مانند انواع فوبیاها، اتوفوبیا ممکن است ناشی از تجربیات آسیب زا در دوران کودکی باشد که باعث این ترس می شود. این موارد می تواند ناشی از مسائل رها شدن مانند ترک پدر و مادر، عزیزی که به طور ناگهانی درگذشته، یا روابط ناراحت کننده در دوران کودکی باشد.
تجربه تروماتیک
یک تجربه آسیب زا ممکن است باعث اتوفوبیا شود. یک مثال از این موارد ممکن است دزدی باشد که وقتی شما در خانه تنها بوده اید یک دزدی در خانه رخ داده است. یا شاید شما تجربه کرده اید یا شاهد بوده اید که یکی از عزیزان در حالی که تنهاست دچار مشکل پزشکی شده است. اگر این مسائل به درستی مورد توجه و حتی درمان قرار نگیرد، ممکن است در درازمدت باعث نگرانی در زندگی فردی و عوارض روانی دیگر شود. این تجربیات آسیب زا نه تنها باعث اتوفوبیا می شوند، بلکه می توانند باعث اختلالات اضطرابی یا اختلال پس از سانحه (PTSD) نیز شوند.
سایر بیماری ها
افرادی که دارای شرایط سلامت روانی مانند PTSD، اسکیزوفرنی، اختلالات اضطرابی هستند، ممکن است با فکر تنها بودن دچار حمله پانیک شوند.
علائم ابتلا به اتوفوبیا
زمانی که فرد در موقعیتی قرار می گیرد که در نهایت تنها بماند، علائم این اختلال را بروز می دهد. فوبیای تنهایی ممکن است گاهی اوقات نادیده گرفته شود و یا تشخیص داده نشود. زیرا دیگران از وجود آن آگاه نیستند یا حتی نمی خواهند در مورد آن صحبت کنند. پس چگونه متوجه می شوید که دچار اتوفوبیا هستید؟
برخی از علائمی که نشان می دهد شما از تنهایی و تنها شدن می ترسید، عبارتند از:
- احساس جدا شدن از بدن خود در زمان تنهایی
- میل در هنگام تنهایی در خانه یا حتی در یک مکان عمومی
- احساس تنهایی مداوم حتی زمانی که سایر افراد در کنار شما هستند.
- تغییر در الگوهای غذا خوردن یا خواب به دلیل نگرانی وسواسی از تنهایی
- تجربه حملات پانیک یا احساس اضطراب در هنگام تنها ماندن در خانه یا در یک موقعیت اجتماعی
- استرس یا اضطراب که بر زندگی فرد در خانه، مدرسه، محل کار تاثیر می گذارد و در روابط فرد تداخل ایجاد می کند.
- تجربه علائم فیزیکی با فکر تنها ماندن مانند عرق کردن، درد قفسه سینه، لرزش، سرگیجه، افزایش ضربان قلب، یا حالت تهوع.
اثرات اجتماعی اتوفوبیا
وقتی فردی فوبیا از تنهایی داشته باشد، ممکن است این موضوع بر روابط حرفه ای، اجتماعی و صمیمی او تاثیر منفی داشته باشد. برخی از تأثیرات اجتماعی اتوفوبیا، عبارتند از:
- همسر سابق را تحت تعقیب قرار می دهد و قادر به ادامه رابطه نیست.
- روابط صمیمانه ناسالم، مانند تثبیت مداوم بر این فکر که شریک زندگی تان با دیگران رابطه دارد، حتی اگر این فکر درست نباشد، و دلیلی برای شک وجود ندارد. بر همین اساس ممکن است به طور مداوم همسر خود را تحت نظر داشته باشید.
- والدینی که ترس از تنهایی دارند، دوست ندارند فرزندانشان با دوستان یا شریک زندگی خود روابط صمیمی برقرار کنند، زیرا می ترسند فرزندانشان آنها را ترک کنند.
تشخیص اتوفوبیا چگونه انجام می شود؟
اتوفوبیا یک فوبیا یا اختلال مبتنی بر ترس است. اگر مشکوک به اتوفوبیا هستید، باید به پزشک عمومی خود مراجعه کنید. آنها می توانند شما را به یک متخصص مراقبت های روانی ارجاع دهند.
هنگامی که به یک متخصص سلامت روان مراجعه می کنید، یک ارزیابی روانشناختی انجام می دهد. آنها سابقه پزشکی شما را می پرسند تا ببینند آیا مشکل جسمی بر سلامت روان شما تأثیر می گذارد یا خیر. پس از آن یک ارزیابی روانشناختی انجام خواهند داد. این شامل پرسیدن سوالات زیادی در مورد فعالیت ها و احساسات روزانه شماست.
اتوفوبیا یک فوبی موقعیتی در نظر گرفته می شود. این بدان معناست که وضعیت تنهایی یا تنهایی باعث ناراحتی شدید می شود. برای تشخیص اتوفوبیا، ترس شما از تنها ماندن آنقدر اضطراب در شما ایجاد می کند که در برنامه روزانه شما اختلال ایجاد می کند.
در برخی موارد، افراد در یک زمان بیش از یک فوبیا دارند. این امکان وجود دارد که شما با بیش از یک فوبیا سر و کار داشته باشید، که می تواند مقابله با اتوفوبی شما را چالش برانگیزتر کند. در مورد هر گونه ترس دیگری که دارید با پزشک خود صحبت کنید.
در مقطعی از زندگی، زمانی که تغییرات قابل توجهی در زندگی رخ می دهد، مانند رفتن فرزندان یا فوت همسر، ممکن است فرد از تنهایی بترسد. تشخیص اتوفوبیا زمانی تایید می شود که فرد حداقل به مدت شش ماه یک یا چند علائم زیر را از خود نشان دهد. اگر این علائم شروع به تأثیر بر زندگی روزمره فرد (در محل کار، خانه، روابط، عملکرد روزانه) کند، پزشک می تواند این اختلال را تایید کند و راهکارهای درمانی را ارائه دهد.
پیش آگهی اتوفوبیا چیست؟
“تنها بودن” برای افراد مختلف، معنای متفاوتی دارد. برخی از افراد می ترسند بدون شخص خاصی یا گاهی از هر شخصی در مجاورت نزدیک باشند.برخی از افراد مبتلا به اتوفوبیا احساس می کنند که باید در یک اتاق با شخص دیگری باشند، اما برای برخی دیگر بودن در همان خانه یا ساختمان مشکلی ندارد.
برای افراد مبتلا به اتوفوبیا، نیاز به بودن با شخص دیگری مانع از داشتن یک زندگی شاد و سازنده می شود، زیرا دائماً در ترس از تنهایی زندگی می کنند.
اگر فکر می کنید علائم اتوفوبیا را دارید، مطمئن باشید که کمکی برای شما وجود دارد. اگر به برنامه درمانی خود پایبند باشید، بهبودی امکان پذیر است. با پزشک مراقبت های اولیه یا یک متخصص مراقبت های روانی برنامه ریزی کنید. با ترکیب مناسب درمان ها، بهتر یاد می گیرید که واکنش ها، احساسات و افکار خود را مدیریت و درک کنید.
چگونه بر ترس از تنها ماندن غلبه کنیم؟
آیا می توانید بر ترس از تنهایی غلبه کنید؟ دیگران این کار را کرده اند و شما هم می توانید. در اینجا چند استراتژی وجود دارد که می توانید برای غلبه بر ترس از تنهایی دنبال کنید:
مدیتیشن و تمرین ذهن آگاهی. مدیتیشن، تمرین تمرکز حواس، تمرینات تنفس عمیق، رایحه درمانی، و تمرین تکنیک های آرام سازی به غلبه بر ترس از تنهایی کمک می کند. حتی گوش دادن به یک مدیتیشن هدایت شده یا استفاده از یک برنامه مدیتیشن می تواند به شما در تنظیم خود و کاهش سطح اضطراب کمک کند. با این حال، این تکنیک های آرام سازی بیشتر یک راه حل کوتاه مدت برای کنترل اضطراب یا حملات پانیک هستند.
به یک روند منظم پایبند باشید. پایبندی به یک روال ثابت و منظم می تواند به شما کمک کند تا ذهن شما را از نگرانی های تنهایی دور نگه دارد. همچنین می توانید خود را در طول روز سرگرم کنید تا غرق در احساس تنهایی نشوید. همچنین می توانید بیرون بروید و با دوستان جدیدی ملاقات کنید، به یک باشگاه بپیوندید یا در باشگاه ثبت نام کنید.
آیا اتوفوبیا قابل درمان است؟
بله، درست مانند سایر فوبیاها، ترس از تنهایی قابل درمان است. مراجعه به یک متخصص سلامت روان یا روانپزشک می تواند به مدیریت علائم و غلبه بر فوبیا کمک کند. در طول درمان، مشاور شما ممکن است از مواجهه درمانی استفاده کند که در آن شما با ترس خود در یک محیط ایمن و کنترل شده مواجه می شوید.
همچنین درمان فردی یا درمان شناختی رفتاری وجود دارد که می تواند به شما کمک کند طرز فکر و احساس خود را تغییر دهید. درمان برای غلبه بر ترس ها یا هر مبارزه ای که در زندگی تجربه می کنید مفید است.
افراد مبتلا به فوبیای خاص مانند اتوفوبیا اغلب با روان درمانی درمان می شوند. رایج ترین انواع مواجهه درمانی و درمان شناختی رفتاری هستند.
درمان از طریق مواجهه
مواجهه درمانی، رفتار اجتنابی را درمان می کند که در طول زمان ایجاد شده است. هدف این است که این درمان کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد تا فوبیای شما دیگر کاری را که در زندگی روزمره خود قادر به انجام آن هستید محدود نکند.
در این روش پزشک، شما را بارها و بارها در معرض منبع فوبیا قرار می دهد. آنها این کار را ابتدا در یک محیط کنترل شده انجام می دهند که در آن شما احساس امنیت می کنید، و در نهایت به یک موقعیت واقعی زندگی می کنند.
در مورد اتوفوبیا، درمانگر با شما در جهت افزایش تحمل شما برای تنها ماندن برای مدت زمان بیشتری کار خواهد کرد. این می تواند با بیرون رفتن از مطب درمانگر و ایستادن در چند متری برای مدت کوتاهی شروع شود. با پیشرفت هر روز می توان فاصله و زمان را افزایش داد.
درمان شناختی رفتاری (CBT)
در CBT ، درمانگر شما را در معرض فوبیای شما قرار می دهد. آنها همچنین از تکنیک های دیگری استفاده می کنند که به شما کمک می کند یاد بگیرید چگونه با تنها ماندن به روشی سازنده تر مقابله کنید و با آن کنار بیایید. آنها با شما همکاری خواهند کرد تا الگوی تفکر شما در مورد فوبیای شما را بررسی کنند.
CBT می تواند در هنگام مواجهه با اتوفوبیا به شما حس اعتماد به نفس بدهد. این به شما کمک می کند دفعه بعد که مجبور به رویارویی با آن شدید، کمتر احساس ترس کنید.
داروها
در بیشتر موارد، روان درمانی به تنهایی در درمان اتوفوبیا موثر است. اما گاهی اوقات دارو می تواند به کاهش علائم فرد کمک کند تا بتواند از طریق روان درمانی بهبود یابد. متخصص مراقبت های روانی شما ممکن است در ابتدای درمان شما داروها را تجویز کند. آنها همچنین ممکن است به شما دستور دهند که از آن در موقعیت های کوتاه مدت خاص یا نادر استفاده کنید.
برخی از داروهای رایج مورد استفاده برای افراد مبتلا به اتوفوبیا عبارتند از:
مسدود کننده های بتا: داروهایی که تحریک ناشی از آدرنالین در بدن را مسدود می کنند. این یک ماده شیمیایی است که وقتی فرد مضطرب است وجود دارد.
آرام بخش ها: آرام بخش های بنزودیازپین می توانند با به حداقل رساندن میزان اضطرابی که احساس می کنید، به آرامش شما کمک کنند. این داروها باید با احتیاط مصرف شوند زیرا ممکن است اعتیادآور باشند. این امر به ویژه در افرادی که سابقه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل دارند صادق است.
آخرین دیدگاه‌ها