خانه » مادر و کودک » کودکان » مشکلات تغذیه ای کودکان اوتیسم چیست؟

بدون نظر

مشکلات تغذیه ای کودکان اوتیسم چیست؟

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

مشکلات تغذیه ای در کودکان اوتیسم چیست؟

بررسی ها نشان می دهد مشکلات تغذیه ای در کودکان اوتیسم پنج برابر بیشتر از سایر همسالان آنها بوده و با مشکلات تغذیه ای دست و پنجه نرم می کنند اولین موضوع در مورد مشکلات تغذیه ای در کودکان اوتیسم این است که قبول کنیم مشکلات تغذیه ای و رفتارهای غذا خوردن در بین کودکان اوتیسم امری رایج است. سعی کنید در مورد الگوی غذایی فرزندتان احساس گناه نکنید. این تقصیر شما نیست که دخترتان غذاهای سالم نمی خورد. نقش شما به عنوان والدین این است که گزینه های مقوی و بهتری را پیشنهاد دهید.

دومین مسئله در مورد مشکلات تغذیه ای در کودکان اوتیسم این است که با پزشک و یا یک متخصص تغذیه مشورت کنید تا یک رژیم غذایی منسب را برای کودک خود تهیه کنید در صورت وجود نگرانی در این زمینه، پزشک یا متخصص تغذیه ممکن است مکمل غذایی را توصیه کند. همچنین هنگام معرفی رژیم مغذی تر، باید مطمئن شوید که پزشک یا متخصص تغذیه بر سلامتی فرزند شما نظارت می کند. برخی از بیماری هایی که ممکن است منجر به مشکلات تغذیه ای در کودکان شود شامل شرایط پزشکی مانند درد مزمن شکم، ریفلاکس معده و مری (GERD)، یبوست یا عدم تحمل غذا است.

علائم مشکلات تغذیه ای در کودکان اوتیسم چیست؟

بسیاری از بچه های مبتلا به اوتیسم دارای مشکلات پوسچر هستند که در غذا خوردن اختلال ایجاد می کند. به عنوان مثال، ضعف عضلات تحتانی ممکن است حفظ حالت نشسته را برای کودک دشوار کند. انزجار حسی مربوط به اوتیسم دلیل عمده دیگر مشکلات خوردن است.

یکی دیگر از علائم رایج در کودکان مبتلا به اوتیسم اصرار بر یکسان بودن است. وقتی غذاهای جدید به کودک خود پیشنهاد می دهید، می تواند منجر به اضطراب شدید شود. یک درمانگر رفتاری که در زمینه کودکان اوتیسم تجربه دارد می تواند به رفع چنین مواردی کمک کند. سرانجام، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم به آموزش مهارت های جویدن نیاز دارند.

مشکلات تغذیه ای اوتیسم را چگونه درمان کنیم؟

چالش ها و مشکلات تغذیه ای در کودکان یک از رایج ترین موضوع در کودکان اوتیسم است. کودکان اوتیسم به احتمال زیاد غذاهای زیادی را انتخاب می کنند ولی آنها را نمی خورند. در نتیجه، بسیاری از آنها تنوع غذایی کمتری نسبت به خواهر و برادر و دوستانشان، دارند. ترس از غذاهای جدید و امتناع کامل غذا از مهمترین نگرانی هایی است که والدین این کودکان آنها را عنوان می کنند.

برخی راهکارهای خانگی برای رفع و حتی مقابله با مشکلات تغذیه ای در کودکان اوتیسم وجود دارد. اما ابتدا یک نفس عمیق بکشید و به یاد داشته باشید که تغییر در موارد کم رخ خواهد داد. شما حداقل یک ماه کامل به خود فرصت دهید تا به طور مداوم راهکار های زیر را برای کمک به راحت تر شدن فرزندتان تمرین کنید.

وعده های غذایی مناسبی انتخاب کنید.

در هر وعده غذایی و میان وعده، یک پروتئین، سبزی یا میوه و یک نشاسته به همراه مقدار کمی چیپس مورد علاقه او پیشنهاد دهید. شاید همه این موارد کنار هم زیاد به نظر برسند؛ اما وقتی کودکی با مشکلات تغذیه ای دست و پنجه نرم می کند، بهتر است از هر فرصتی برای تهیه گزینه های متنوع غذایی استفاده کنید. در زمان میان وعده مقادیر کمتری، اما گزینه هایی بیشتری از انواع مواد غذایی را پیشنهاد دهید.

از دید فرزندتان به غذا نگاه کنید.

با اسباب بازی های پلاستیکی فرزند خود «فروشگاه مواد غذایی» را راه بیاندازید. او را به خرید مواد غذایی ببرید و او را تشویق کنید تا غذاهای مختلف را لمس کند. درباره بو، رنگ و احساس غذاها صحبت کنید. درباره غذاها آهنگ بسازید. اگر دوست ندارد غذا را با دست لمس کند، به او نشان دهید که چگونه از قاشق برای شکل دادن به غذا به شکل های جالب استفاده کند. تا آنجا که ممکن است او را در میان وعده و آماده سازی غذا درگیر کنید.

برنامه های غذایی معمول خود را مرور کنید.

بسیاری از خانواده ها زندگی بسیار شلوغی دارند. برای همین ممکن است آنها «شام های خانوادگی» را کنار بگذارد؛ اما بهتر است موقع شام و ناهار حداقل 15 دقیقه کنار یک میز بنشینیم. فرزند شما ممکن است در ابتدا چیزی نخورد. اشکالی ندارد. همانطور که دیگران مشغول خوردن غذا هستند، کودک شما در معرض بو و دیدن غذا قرار می گیرد. اینها گام های مثبتی در جهت چشیدن و خوردن غذاهای کودکان است.

منتظر گرسنه شدن کودک نباشید.

بسیاری از والدین کودکان اوتیسم می گویند فرزندان آنها مانند سایر کودکان احساس سیری و گرسنگی نمی کنند. اما با این حال نباید منتظر گرسنه ماندن کودک خودتان بمانید. حتی از کودک خود قبل از غذا خوردن سوال نکنید که آیا گرسنه است؟ پاسخ احتمالاً «نه» خواهد بود. در عوض، به سادگی غذاها را طبق برنامه به کودک خود بدهید.

هر 2.5 ساعت یک میان وعده پیشنهاد بدهید.

برای جلوگیری از وسوسه میان وعده مداوم، سعی کنید هر 2.5 ساعت در طول روز یک وعده غذایی یا میان وعده پیشنهاد دهید. زمان ها را تا حد ممکن ثابت نگه دارید. برای کودک شما مهم است که در وعده های غذایی مشخص در زمان های مشخص غذا بخورد.

یک برنامه ریزی تصویری امتحان کنید.

به یاد داشته باشید که کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل دارند بهترین کار را با روال مشخص انجام دهند. برای نشان دادن زمان وعده های غذایی و میان وعده روز، از یک لیست نوشته شده و یا تصاویر استفاده کنید. این برنامه را در اتاق او، در آشپزخانه و مکان های دیگری که او در آنها وقت زیادی می گذارد، نصب کنید. می توانید با استفاده از یک تایمر یا ساعت زنگ دار به او بفهمانید که وقت غذا خوردن نزدیک شده است. بهتر است قبل از غذا خوردن به کودک خود فرصت بدهید آمادگی لازم را پیدا کند. این کار باعث کاهش اضطراب در هنگام غذا خوردن می شود.

قبل از غذا برخی از تمرینات را امتحان کنید.

در کار درمانی اغلب از برخی حرکات اصطلاحا برای «بیدار کردن» بدن و حواس کودک استفاده می شود. برای همین به نظر می رسد تمرین بدنی قبل از غذا خوردن می تواند سرگرمی مناسبی برای کودکان به منظور آمادگی برای غذا خوردن باشد. حتی اگر هم شده فقط به دور میز با موسیقی حرکت کنید.

موقع غذا دادن به کودک اتیسم، اضطراب خود را کاهش دهید.

بدون شک والدین در مورد مشکلات تغذیه ای کودکان خود نگرانی هایی دارند؛ اما بهتر است این نگرانی خود را کنترل کنید. آگاهانه اضطراب یا سایر احساسات منفی خود را کاهش دهید. سعی کنید فضای مثبتی را در وعده های غذایی ایجاد کنید. باور کنید فرزند شما هر موفقیتی را جشن می گیرد!

همان غذایی را که بقیه اعضای خانواده می خورند به کودک خود پیشنهاد دهید، حتی اگر فکر می کنید او از آن امتناع می کند. به او اجازه دهید تا وقتی بقیه غذا می خورند پشت میز بنشیند. به یاد داشته باشید که نگاه و بو کردن و قرار گرفتن در معرض غذا می تواند به او کمک کند تا در آینده با خوردن غذاهای بیشتر تشویق شود. غذاها را روی بشقاب های مخصوص سرو قرار دهید و بگذارید فرزندتان خودش خودش را سرو کند. اگر فرزند شما توانایی دارد، از او بخواهید که بشقاب را به عضوی بعدی از خانواده تحویل دهد.

مشکلات جسمی کودک خود را درمان کنید.

به طور طبیعی کودکان اوتیسم بیماری هایی دارند که غذا خوردن را برای آنها ناخوشایند می کند. این بیماری ها می تواند شامل حفره های دندانی، مشکل جسمی در جویدن و ریفلاکس معده باشد. بنابراین قبل از هر چیزی مطمئن شوید که پزشک هرگونه علائم کودک شما را بررسی کرده و بیماری های احتمالی را تشخیص داده است.

اضطراب کودک را کاهش دهید.

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم با نزدیک شدن به زمان غذا اضطراب زیادی را تجربه می کنند.دلایل اساسی می تواند شامل انزجار و ترس از غذاهای ناآشنا باشد. حتی خانواده ها ممکن است با وادار کردن کودک به غذا خوردن باعث اضطراب بیشتر در کودک خود شوند. ترس و اضطراب بدن کودک را در حالت «جنگ یا گریز» قرار می دهد و منجر به کاهش اشتها می شود. برای معکوس کردن این الگو، به والدین توصیه می شود قبل از خوردن غذا چند دقیقه به کودک کمک کنند تا آرام شود. یکی از راه های انجام این کار این است که پنج دقیقه با هم تمرین تنفس عمیق داشته باشید.

اعضای خانواده موقع غذا کنار کودک خود بنشینند.

به طور طبیعی برای خانواده ها مهم است که کنار هم و دور یک میز غذا بخورند. دور هم نشستن و عوامل محیطی به کودکان به کودکان اوتیسم کمک می کند آموزش های لازم رفتاری را بیاموزند. به عنوان مثال، تخت کودک یک نشانه محیطی برای خوابیدن است. به همین ترتیب، سفره خانواده می تواند نشان دهنده زمان غذا خوردن برای کودک اوتیسم باشد.

علاوه بر این، غذا خوردن با هم به کودک کمک می کند تا از طریق تقلید کردن از دیگران برخی رفتار ها را یاد بگیرد. كودك بعد از تقلید از بزرگتر ها احتمالاً غذاهای جدیدی را در دهان خود می گذارد. غالباً، اولین قدم این است که عاداتی مانند غذا خوردن جلوی تلویزیون، یا موقعیت های نامناسب دیگر را کنار بگذارید. به کودکان توصیه می شود ابتدا کودک خود را حتی اگر برای یک دقیقه که شده کنار میز بنشینند. با تعریف و تمجید و پاداش اندک، زمان نشستن کودک دور میزان را به تدریج به حدود 20 دقیقه برسانند. در ابتدا به کودک خود اطمینان دهید که مجبور نیست غذا بخورد فقط در حین غذا خوردن، غذا را در دسترس کودک خود قرار دهید.

وضعیت بدن کودک خود را درک کنید.

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم در عضلات اصلی معده و کمر خود مشکلات و ضعفی دارند. هرکدام از این مشکلات می تواند منجر به وضعیت بد، مچاله شدن و ناراحتی هنگام نشستن پشت میز غذا شود. وضعیت بدنی کودک خود را در نظر بگیرید و به او کمک کنید که راحت تر بنشیند

اگر کودک خود را در حال خم شدن، تکیه دادن یا لرزیدن روی میز مشاهده کردید، سعی کنید حوله های تا شده را در پشت و باسن او قرار دهید تا تکیه گاه بیشتری داشته باشد. همچنین مطمئن شوید که پاهای او از تکیه گاه خوبی برخوردار هستند. اگر به زمین نرسیدند، یک چهارپایه جلوی صندلی و زیر میز قرار دهید.

غذاهای جدید را به تدریج اضافه کنید.

به نظر می رسد برخی از کودکان از بعضی غذاهایی که جلوی آنها گذاشته می شود، احساس ترس دارند و می ترسند. حتی بسیاری از این کودکان واکنش های شدیدی نسبت به شکل ظاهری یک ماده غذایی دارند. بر همین اساس بهتر است غذاهای جدید را به طور تدریجی و مراحله ای اضافه کنید.

روی غذا تمرکز کنید نه رفتار کودک

تا آنجا که ممکن است، سعی کنید رفتارهای چالش برانگیز روی میز را نادیده بگیرید. بسیاری از کودکان یاد می گیرند که با تف کردن، غر زدن، زدن روی میز و مواردی از این قبیل از خوردن وعده های غذایی فرار کنند. در این شرایط بهتر است با صحبت کردن در مورد غذا، توجه کودک خود را از رفتار منفی منحرف کنید. این می تواند شامل پرسیدن سوالات زیر باشد تا کل خانواده را درگیر کند.