رابطه جنسی دهانی و عوارض آن

رابطه جنسی دهانی شامل استفاده از دهان، لب ها یا زبان برای تحریک آلت تناسلی (فلاتیو)، واژن (كونیلینگوس) یا مقعد (آنیلینگوس) یك شریک جنسی است. آلت تناسلی و بیضه ها و واژن و اطراف واژن را دستگاه تناسلی یا ناحیه تناسلی نیز می نامند.

رابطه جنسی دهانی چقدر رایج است؟

این نوع رابطه معمولاً توسط بزرگسالانی که از نظر جنسی فعال هستند، انجام می شود. بیش از 85٪ بزرگسالان فعال جنسی در سنین 18-44 سالگی گزارش کرده اند که حداقل یک بار با شریک جنس مخالف رابطه جنسی دهانی داشته اند. یک بررسی جداگانه که طی سالهای 2011 تا 2015 انجام شد نشان داد که 41٪ از نوجوانان 15-19 ساله گزارش کرده اند که با شریک جنس مخالف رابطه جنسی دهانی داشته اند. برخی از افراد معتقدند که انتشار عفونت های مقاربتی از طریق رابطه دهانی به ندرت یا غیرممکن است. در حالی که این طرز فکر اشتباه است.

 ابتلا به عفونت مقاربتی (STI) از رابطه دهانی امکان پذیر است. در واقع، برخی از STI ها، مانند تبخال دستگاه تناسلی و سوزاک، از طریق رابطه جنسی دهانی بیشتر از سایر STI ها مانند HIV منتشر می شوند. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، در سراسر جهان روزانه حدود 1 میلیون نفر به STI مبتلا می شود.

آیا رابطه جنسی دهانی منجر به بیماری مقاربتی می شود؟

بسیاری از بیماری های مقاربتی و نیز سایر عفونت ها می توانند از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شوند. هر کسی که در معرض یک شریک آلوده باشد می تواند در دهان، گلو، دستگاه تناسلی یا رکتوم به یک بیماری STD مبتلا شود.

خطر ابتلا به بیماری مقاربتی از طریق رابطه جنسی دهانی یا شیوع آن به دیگران از طریق رابطه دهانی، به موارد مختلفی بستگی دارد، از جمله:

• نوع بیماری مقاربتی
• اعمال جنسی صورت گرفته
• تعداد اعمال جنسی خاص انجام شده
• میزان شیوع بیماری های مقاربتی در بین شریک های جنسی

به طور کلی:

• ممکن است برخی از بیماری های مقاربتی در دهان یا گلو از طریق رابطه جنسی دهانی از دستگاه تناسلی یک فرد آلوده به فرد دیگر منتقل شود.
• برخی از STD ها در آلت تناسلی مرد (و احتمالاً واژن، مقعد یا رکتوم) از طریق رابطه جنسی دهانی از یک شریک زندگی می توانند منجر به عفونت دهان یا گلو شود.
• ممکن است همزمان بیماری های مقاربتی در بیش از یک ناحیه، به عنوان مثال هم در گلو و هم اندام های تناسلی منتقل شود.
• چندین بیماری مقاربتی از طریق رابطه جنسی دهانی می تواند به بدن منتقل شوند، مانند سیفلیس، سوزاک و عفونت های روده ای
• آنیلینگوس (رابطه جنسی دهانی شامل مقعد) می تواند هپاتیت A و B، انگلی مانند Giardia و باکتری هایی مانند E. coli و Shigella را منتقل کند.
• بیماری های مقاربتی ممکن است به یک شریک جنسی منتقل شود حتی اگر شریک زندگی آلوده علائم و نشانه ای نداشته باشد.

رابطه جنسی دهان کدام قسمت بدن را تحت تاثیر قرار می دهد؟

گلو، دستگاه تناسلی، مجاری ادراری و رکتوم مناطقی هستند که در سکس های دهانی، بیشتر در معرض خطر عفونت قرار می گیرند.

خطر عفونت در رابطه جنسی دهانی زیاد است و می تواند منجر به عفونت های زیر شود:

• دادن رابطه جنسی دهانی به مردی که آلت تناسلی آلوده دارد، می تواند منجر به کلامیدیا در گلو شود.
• دادن رابطه جنسی دهانی به یک زن مبتلا به عفونت واژن یا مجرای ادراری، ممکن است منجر به کلامیدیا در گلو شود.
• دادن رابطه جنسی دهانی به یک شریک زندگی مبتلا به عفونت رکتوم، می تواند منجر به کلامیدیا در گلو شود.
• گرفتن رابطه جنسی دهانی از طریق شریک زندگی با کلامیدیا در گلو، می تواند منجر به ابتلا به کلامیدیا در آلت تناسلی شود.
• رابطه جنسی دهانی از طریق شریک زندگی با کلامیدیا در گلو، ممکن است منجر به کلامیدیا واژن یا مجاری ادراری شود.
• رابطه جنسی دهانی در مقعد از یک شریک مبتلا به کلامیدیا در گلو ممکن است منجر به کلامیدیا در رکتوم شود.

STI های دهانی

ممکن است بسیاری از ویروسهای مقاربتی از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شوند، زیرا رابطه جنسی دهانی شامل تماس نزدیک و غالباً تبادل مایعات بدن است. STI از طریق تماس با مایعات بدن یا پوست حاوی ویروس انتشار می یابد. STI های مختلف با سرعت های مختلف و از طریق مایعات بدن منتقل می شوند. احتمال ابتلا به STI به عوامل مختلفی بستگی دارد.

STIs که بیشتر از طریق رابطه جنسی دهانی منتشر می شوند، عبارتند از:

تب خال ناحیه تناسلی

تبخال دستگاه تناسلی ویروسی است که از طریق تماس واژینال، دهان یا مقعد با فردی که تبخال دارد منتقل می شود. این بیماری بسیار مسری است. علامت اصلی تبخال، بروز زخم های تاول مانند در دستگاه تناسلی یا اطراف آن است. زخم ها می توانند به ران، باسن یا سایر مناطق نزدیک انتشار یابد. بسته به نوع تبخال ممکن است روی دهان، زبان و لب ها نیز تأثیر بگذارند.

کاندوم ها و سایر روش های محافظتی در هنگام برقراری رابطه جنسی می توانند مانع از انتشار ویروس شوند. افرادی که تبخال دهانی دارند نیز ممکن است از طریق رابطه دهانی عفونت تبخال را به دستگاه تناسلی شرکای جنسی خود منتقل کنند. تبخال قابل درمان نیست اما داروها می توانند علائم را کنترل کنند.

سوزاک

سوزاک است یک عفونت باکتریایی بسیار مسری است که از طریق تماس جنسی با واژن، آلت تناسلی مرد، مقعد، دهان و یا از یک فرد با این بیماری منتقل می شود

بسیاری از افرادی که به سوزاک مبتلا هستند، هیچ علائمی را تجربه نمی کنند. علائم سوزاک در صورت بروز عبارتند از:

• خونریزی بین پریود
• اجابت مزاج دردناک
• ترشحات دستگاه تناسلی
• خارش یا سوزش هنگام ادرار کردن
• ترشحات سفید، سبز یا زرد از آلت تناسلی مرد

سوزاک قابل درمان است، اما در صورت عدم درمان می تواند عوارض جدی ایجاد کند. در زنان، سوزاک درمان نشده می تواند باعث ایجاد بیماری به نام بیماری التهاب لگن شود. این سندرم ممکن است منجر به ناباروری شود. به ندرت، سوزاک باعث ناباروری در مردان می شود.

سفلیس

سفلیس نوعی عفونت باکتریایی است که از طریق تماس واژن، دهان، آلت تناسلی، مقعدی یا پوستی با زخم های سفلیس انتشار می یابد. زخم ها ممکن است کوچک یا غیرقابل مشاهده باشند، بنابراین تنها راهی که فرد می تواند با اطمینان از سفلیس مطلع شود آزمایش است. سفلیس قابل درمان است، اما در صورت عدم درمان، می تواند باعث نارسایی عضو، زوال عقل و سایر مشکلات جدی سلامتی شود.

سایر شرایط

سایر عفونت ها از طریق رابطه جنسی دهانی که کمتر شیوع می یابند، عبارتند از:

• HIV. HIV که در صورت تماس مستقیم مایعات بدن با عفونت با جریان خون شخص دیگری منتقل می شود. در مراحل اولیه، HIV ممکن است هیچ علائمی ایجاد نکند. با گذشت زمان، بیماری سیستم ایمنی بدن بیمار را ضعیف می کند.
• کلامیدیا. کلامیدیا که از طریق تماس واژینال، دهان، آلت تناسلی یا مقعدی با شخصی که به این عفونت مبتلا شده منتشر می شود. بیشتر افراد علائمی ندارند. در برخی موارد ممکن است منجر به خارش دستگاه تناسلی یا سوزش همراه با مشکل در ادرار یا درد شود.
• شپش عانه. شپش عانه حشرات ریزی هستند که از خون تغذیه می کنند و در موی دستگاه تناسلی زندگی می کنند. این حشرات همچنین می توانند روی موهای دیگر بدن غیر از پوست سر زندگی کنند. شپش عانه می تواند از طریق تماس بدنی از فردی به فرد دیگر بپرد.
• هپاتیت B و C. هپاتیت B و C که ویروس هایی هستند که به کبد حمله می کنند. آنها می توانند از طریق تماس با مایعات بدن حاوی عفونت انتشار یابند. علائم ممکن است با علائمی شبیه آنفولانزا آغاز شود. در برخی افراد، ویروس می تواند باعث نارسایی حاد کبدی یا مشکلات مزمن کبدی شود.
• زگیل های تناسلی.  زگیل های تناسلی که توده ها و برجستگی هایی در اندام تناسلی یا نزدیک آن است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود. این بیماری در صورت تماس فیزیکی افراد با زگیل تناسلی انتشار می یابد. بسیاری از افراد مبتلا به زگیل تناسلی هیچ علائمی ندارند، گرچه برخی از آنها در نزدیکی دستگاه تناسلی خود درد و خارش را احساس می کنند.

علائم عفونت ناشی از سکس های دهانی چیست؟

علائم و نشانه های اولیه عفونت ناشی از سکس دهانی در قسمت های پر خطر عبارتند از:

• بسیاری از عفونت های کلامیدیا دستگاه تناسلی، ادراری یا رکتوم هیچ علامتی ندارند.
• بیشتر عفونت های کلامیدیا در گلو هیچ علامتی ندارند؛ اما در صورت بروز علائم می تواند منجر به گلو درد شود.

هنگامی که علائم وجود دارد، می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد یا ترشح رکتوم
• بیضه های دردناک یا متورم
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن
• تخلیه از واژن یا آلت تناسلی مرد (ترشحات از واژن ممکن است خونین باشد).

راه های درمانی بیماری های مقاربتی چیست؟

کلامیدیا با داروی مناسب قابل درمان است. شرکای جنسی یک فرد مبتلا به کلامیدیا نیز باید از نظر عفونت آزمایش شوند. کسانی که مبتلا به کلامیدیا هستند تشخیص داده می شود نباید 7 روز پس از پایان درمان آنها و شریک جنسی خود رابطه جنسی داشته باشند.

بیماری های مقاربتی منجر به بروز چه عوارضی می شود؟

عفونت های گلو ناشی از رابطه جنسی دهانی. عفونت های گلو ناشی از رابطه جنسی دهانی به خصوص با انجام رابطه جنسی دهانی در آلت تناسلی مرد، می تواند به شرکای جنسی دیگر منتقل شود. عفونت های دستگاه تناسلی، ادراری و یا مقعدی، در صورت عدم درمان مناسب ممکن است به شرکای جنسی دیگر منتقل شود. علاوه بر آن، این عفونت ها در زنان می توانند می تواند باعث بیماری التهابی لگن (PID)، درد مزمن لگن، ناباروری و حاملگی خارج رحمی  شود.

عفونت های مقاربتی در زنان باردار. عفونت های مقاربتی در زنان باردار هم ممکن است منجر به تولد زودرس یا وزن کم در نوزادان شود. علاوه بر آن، عفونت در حین زایمان می تواند به نوزاد منتقل شود. حتی باعث عفونت کلامیدیا در چشم یا عفونت دستگاه تنفسی و ذات الریه شود. عفونت های مقاربتی درمان نشده در مردان می تواند منجر به اپیدیدیمیت شود، یک وضعیت دردناک مجاری متصل به بیضه ها که ممکن است منجر به زخم شدن مجاری شود.

آیا رابطه جنسی دهانی از واژن یا مقعد ایمن تر است؟

بسیاری از بیماری های مقاربتی می توانند از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شوند. اما مطالعات نشان داده است که خطر ابتلا به اچ آی وی از طریق رابطه جنسی دهانی با شریک زندگی آلوده بسیار کمتر از خطر ابتلا به اچ آی وی از رابطه جنسی مقعدی یا واژینال با یک همسر آلوده است.

به نظر می رسد که ابتلا به بیماری های مقاربتی در ناحیه دستگاه تناسلی یا رکتوم نسبت به عفونت های گلو خطرناک تر هستند. با این وجود، عفونت ها در گلو ممکن است خطر ابتلا به HIV را افزایش دهد. سوزاک در گلو نیز می تواند منجر به شیوع بیماری در بدن شود.  داشتن عفونت های کلامیدیا و سوزاک در گلو ممکن است انتشار این عفونت ها را به دیگران از طریق رابطه دهانی راحت کند. این امر به ویژه برای سوزاک مهم است، زیرا درمان عفونت گلو نسبت به عفونت های ادراری، تناسلی یا مقعدی دشوارتر است.

عفونت های ناشی از برخی بیماری های مقاربتی مانند سفلیس و اچ آی وی در بدن پخش می شود. بنابراین، عفونت های گلو هم می توانند منجر به بیماری شوند. عفونت دهان و گلو توسط انواع خاصی از HPV ممکن است به سرطان دهان یا گردن تبدیل شود.

عوامل خطر بروز عوارض در رابطه جنسی دهانی 

برخی از عوامل می توانند خطر بروز عوارض را در این نوع رابطه را افزایش دهند، از جمله:

• داشتن زخم در دهان یا دستگاه تناسلی
• داشتن سلامت دهان و دندان ضعیف که می تواند شامل پوسیدگی دندان، بیماری لثه یا خونریزی لثه و سرطان دهان باشد.

راه های پیشگیری از انتقال بیماری مقاربتی در رابطه جنسی دهانی

تنها راه جلوگیری از بیماریهای مقاربتی رابطه جنسی از طریق واژن یا مقعد است. علاوه بر آن، شما می توانید با استفاده از کاندوم، سد دندان یا روش مانع دیگر در هر بار رابطه جنسی دهانی، شانس خود را برای ایجاد یا ابتلا به بیماری های مقاربتی کاهش دهید.

• در هر زمان رابطه جنسی از کاندوم لاتکس به روش صحیح استفاده کنید.
• استفاده از سد دندان، برای پیشگیری از بروز انتقال بیماری از رابطه دهانی مناسب است.
• برای این نوع رابطه در آلت تناسلی مرد، بهتر است آلت تناسلی مرد را با کاندوم لاتکس بدون روغن پوشیده شود.
• در صورت حساسیت شریک زندگی فرد به لاتکس، می توان از کاندوم های پلاستیکی (پلی یورتان) استفاده شود.

لازم به یادآوری است که بسیاری از افراد آلوده ممکن است از عفونت خود آگاهی نداشته باشند زیرا بیماریهای مقاربتی اغلب هیچ علامتی ندارند و شناخته نمی شوند. در این نوع رابطه ذاتاً رابطه جنسی مطمئنی نیست.