کلامیدیا در گلو

کلامیدیا در گلو به عنوان کلامیدیا دهان شناخته می شود. کلامیدیا شایع ترین بیماری مقاربتی (STD) در بین افراد 15 تا 29 ساله است. توسط یک باکتری به نام  کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می شود که از طریق رابطه جنسی واژینال, مقعدی و دهانی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. هنگامی که در دهان یا گلو رخ می دهد، به آن کلامیدیا دهانی گفته می شود.

افراد اغلب با مشاهده علائم دستگاه تناسلی و مجاری ادراری مانند ادرار دردناک یا ترشحات واژن، مشکوک به کلامیدیا هستند. اما کسانی که از طریق رابطه جنسی دهانی به آن مبتلا می شوند، همیشه علائم را به بیماری مرتبط نمی دانند، زیرا به راحتی می توان آنها را به شرایط دیگر نسبت داد. این مقاله نگاهی دقیق تر به علائم و علل کلامیدیا دهانی دارد. همچنین نحوه تشخیص، درمان و پیشگیری از این STD رایج را توضیح می دهد.

علائم کلامیدیا دهانی یا در گلو

اغلب اوقات، افراد مبتلا به کلامیدیا دهانی هیچ علامتی ندارند. تنها مورد عمده ای که ممکن است داشته باشند گلودرد است که می تواند با بسیاری از شرایط دیگر از آلرژی و سرماخوردگی گرفته تا گلودرد استرپتوکوکی و رفلاکس اسید اشتباه گرفته شود.

هنگامی که علائم کلامیدیا دهانی ایجاد می شود، اغلب عبارتند از:

• گلو درد
• تب خفیف
• خستگی
• درد دهان
• زخم های دهان
• قرمزی در دهان
• لوزه های متورم
• برآمدگی روی زبان
• زخم های اطراف لب
• غدد لنفاوی متورم در گردن
• لکه های سفید در پشت گلو یا لوزه ها

کلامیدیا ممکن است بین یک تا سه هفته پس از تماس جنسی طول بکشد تا ایجاد شود.

عوارض کلامیدیا در گلو

کلامیدیا دهان گاهی می تواند منجر به عفونت های ثانویه دهان شود. از آنجایی که بدن بسیار مشغول مبارزه با کلامیدیا است، کمتر قادر به مبارزه با سایر عفونت‌هایی است که به بیماری‌های لثه مانند التهاب لثه و بیماری پریودنتال منجر می شود. درد دندان، خونریزی لثه و از دست دادن دندان از جمله عوارض این بیماری هاست.

مسلماً نگرانی بزرگتر این است که افراد مبتلا به کلامیدیا دهانی ممکن است عفونت را به دیگران منتقل کنند. بسته به اینکه کدام قسمت از بدن تحت تأثیر قرار گرفته است، کلامیدیا می تواند منجر به عوارضی مانند:

• ورم ملتحمه(چشم صورتی)
• اپیدیدیمیت(التهاب طناب اسپرماتیک)
• بیماری التهابی لگن (PID) (عفونت اندام های تناسلی زنانه)
• حاملگی خارج از رحم (لانه گزینی تخمک بارور شده در خارج از رحم)
• آرتریت واکنشی (درد و تورم مفاصل ناشی از عفونت)
• ناباروری مردانه یا زنانه

علاوه بر این، داشتن کلامیدیا خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد. این به این دلیل است که کلامیدیا یک پاسخ التهابی را تحریک می کند که گلبول های سفید خون به نام سلول های CD4 T را به محل عفونت می کشاند. اینها همان سلول هایی هستند که HIV برای عفونت هدف قرار می دهد.

در صورت عدم درمان، کلامیدیا گلو می تواند منجر به عوارض سلامتی قابل توجهی شود. اگر پس از انجام رابطه جنسی دهانی علائمی شبیه گلودرد استرپتوکوکی دارید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید، به خصوص اگر باردار هستید. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند شما را از نظر کلامیدیا و سایر بیماری های مقاربتی آزمایش کند و همچنین سایر عفونت ها را رد کند.

علل بروز کلامیدیا دهانی چیست؟

افراد ممکن است با انجام رابطه جنسی دهانی با فردی که آلوده است، به کلامیدیا خوراکی مبتلا شوند. این شامل رابطه جنسی دهانی آلت تناسلی، رابطه جنسی دهانی واژینال و رابطه جنسی دهانی مقعدی است.

کلامیدیا تراکوماتیس همچنین می تواند از گلوی فرد مبتلا به کلامیدیا به آلت تناسلی فرد بدون عفونت منتقل شود.  جالب توجه است، تحقیقات نشان می دهد که کلامیدیا بعید است از گلو به واژن یا راست روده منتقل شود. تمام شواهد فعلی نشان می دهد که کلامیدیا نمی تواند از طریق بوسیدن منتقل شود.

برخی از عوامل، خطر می توانند خطر ابتلا به کلامیدیا را در افراد افزایش دهند که مهمترین آنها عبارتند از:

• داشتن چندین شریک جنسی
• عدم استفاده مداوم از کاندوم
• داشتن فعالیت جنسی قبل از 25 سالگی
• سابقه بیماری های مقاربتی

کلامیدیا دهانی بسیار کمتر از کلامیدیا تناسلی رخ می دهد. تحقیقات نشان می دهد که حدود 10٪ از افرادی که به کلینیک STD مراجعه می کنند، کلامیدیا تناسلی دارند، اما تنها حدود 1.5٪ به کلامیدیا دهانی مبتلا هستند.

تشخیص کلامیدیا دهان

انجام آزمایش سواب، دقیق ترین راه برای تشخیص اینکه آیا کلامیدیا دهانی دارید یا خیر. پس از پاک کردن دهان و گلو، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی نمونه را با استفاده از فناوری موسوم به تست تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) برای ارزیابی به آزمایشگاه می‌فرستد.

NAAT چندین ماده ژنتیکی باکتری ها (یا در موارد دیگر، ویروس ها) را آزمایش می کند تا به طور مثبت علت عفونت را شناسایی کند. این آزمایش حتی به تعداد کمی از باکتری ها حساس است و معمولاً می تواند نتایج را در عرض یک تا دو روز نشان دهد.

سواب NAAT همچنین می تواند بر روی واژن، دهانه رحم یا راست روده استفاده شود. علاوه بر این، از فناوری NAAT برای تشخیص کلامیدیا تراکوماتیس در نمونه ادرار استفاده می شود.

آزمایش کلامیدیا در خارج از اندام تناسلی یا راست روده بخشی از غربالگری STD نیست. این دلیلی است که چرا بیماری های مقاربتی دهان اغلب تشخیص داده و درمان نمی شوند.

کلامیدیا در گلو چگونه درمان می شود؟

کلامیدیا دهانی مانند کلامیدیا تناسلی یا مقعدی با آنتی بیوتیک ها درمان می شود. چندین روش درمانی توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه شده است:

• درمان ترجیحی: 100 میلی گرم داکسی سایکلین خوراکی دو بار در روز به مدت هفت روز
• درمان جایگزین: 1 گرم زیتروماکس (آزیترومایسین) خوراکی در یک دوز، و سپس 500 میلی گرم لواکین (لووفلوکساسین) یک بار در روز به مدت هفت روز مصرف شود.

پس از اتمام درمان، حداقل هفت روز باید از رابطه جنسی اجتناب شود.

اگر کلامیدیا در شما تشخیص داده شده است، شرکای جنسی شما باید مطلع شده و تحت درمان قرار گیرند. عفونت های مکرر زمانی که این اتفاق نیفتد شایع است. عفونت مجدد کلامیدیا خطر عوارضی مانند PID و حاملگی خارج از رحم را افزایش می دهد.

چگونه از کلامیدیا دهان پیشگیری کنیم؟

پرهیز، تنها راه اجتناب کامل از کلامیدیا دهانی است. به غیر از این، با کاهش تعداد شرکای جنسی خود، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد.

استفاده مداوم از کاندوم یا سد دندانی نیز می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی مانند کلامیدیا را کاهش دهد. این نه تنها شامل کاندوم های خارجی (مردانه) بلکه کاندوم های داخلی (زنانه) نیز می شود.

سوالات متداول

کلامیدیا در گلو چگونه به نظر می رسد؟ کلامیدیا گلو بسیار شبیه گلودرد استرپتوکوکی است. با این حال، در بیشتر مواقع، کلامیدیا گلو هیچ علامت یا نشانه قابل توجهی ایجاد نمی کند.

کلامیدیا در گلو چه احساسی دارد؟ کلامیدیا گلو شبیه سایر عفونت‌های گلو است و احتمالاً فقط گلودرد و شاید کمی قرمزی را شامل می‌شود.

اگر کلامیدیا درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟ کلامیدیا درمان نشده می تواند منجر به چندین عارضه بالقوه جدی شود، از جمله:

• بیماری التهابی لگن (PID)
• اپیدیدیمیت (التهاب لوله نزدیک بیضه)
• آرتریت واکنشی (درد و تورم مفاصل ناشی از عفونت)
• حاملگی خارج از رحم (کاشت تخمک بارور شده در خارج از رحم)

سخن آخر

کلامیدیا دهان توسط باکتری کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می شود و از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود. این همان عفونت در کلامیدیا تناسلی یا مقعدی است که شایع ترند.

علائم شامل گلودرد، تب، خستگی، زخم‌های دهان و تورم لوزه‌ها یا غدد لنفاوی است، اما بسیاری از موارد اصلاً علامتی ندارند. باکتری را می توان با آزمایش نمونه ای از مایع جمع آوری شده در طول سواب دهانی تشخیص داد.

برای درمان عفونت به آنتی بیوتیک نیاز است. بدون آنها، کلامیدیا دهان می تواند منجر به عفونت ثانویه دهان، درد دندان و بیماری لثه شود. مهمتر از آن، افراد مبتلا به کلامیدیا دهانی تشخیص داده نشده می توانند عفونت را به دیگران منتقل کنند.

حتی اگر کلامیدیا دهانی خیلی شایع نیست، می تواند نشانه ای از ابتلا به کلامیدیا واژن، آلت تناسلی یا مقعد باشد. اگر مشکوک هستید که در معرض کلامیدیا یا هر بیماری مقاربتی دیگری قرار گرفته اید، آزمایش دهید – حتی اگر علائم خفیف یا وجود نداشته باشند.

از آنجایی که کلامیدیا خطرات قابل توجهی برای سلامتی افراد مبتلا به واژن دارد، گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده غربالگری را برای تمام زنان فعال جنسی 24 سال یا کمتر و همچنین زنان 25 سال یا بالاتر که در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند توصیه می کند.

کلامیدیا  در هر کجا که رخ دهد، به راحتی قابل درمان است. مهم است که بدانید رابطه جنسی دهانی جایگزین امن تری برای مقاربت نیست زیرا هنوز هم ممکن است به بیماری های مقاربتی مانند کلامیدیا مبتلا شوید.