خانه » روانشناسی و روانپزشکی » دیستایمیا

بدون نظر

دیستایمیا

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

نفخ و دل درد

اختلال دیستایمیا که به آن بیماری افسردگی خفیف یا مزمن نیز گفته می شود، یک نوع افسردگی طولانی مدت است. در صورت ابتلا به آن ممکن است فرد علاقه خود را به فعالیت های عادی روزمره از دست داده، احساس نا امیدی، عدم توانایی و اعتماد به نفس پایین و احساس بی لیاقتی کند. این احساسات سال های طولانی ادامه پیدا می کنند و می تواند به طور قابل توجهی در روابط، تحصیلی، کار و فعالیت های روزانه فرد اختلال ایجاد کند.

فرد مبتلا به اختلال افسردگی،گاهی حتی در مواقع خوشحال کننده هم نمی تواند احساس خوشبختی کند.

به دلیل طولانی مدت بودن اختلال دیستایمیا، مقابله با علائم افسردگی می تواند چالش برانگیز باشد، اما ترکیبی از روان درمانی و دارو در معالجه این بیماری مؤثر است.

علت دیستایمیا

علت دقیق اختلال دیستایمیا مشخص نیست و حتی مانند افسردگی شدید، ممکن است بیش از یک علت داشته باشد، برخی از علل آن عبارتند از:

تغییرات بیولوژیکی

افراد مبتلا به اختلال دیستایمیا ممکن است در مغز خود دچار تغییرات جسمی باشند.

ساختار شیمی مغز

انتقال دهنده های عصبی به طور طبیعی مواد شیمیایی مغز هستند که احتمالاً در افسردگی نقش دارند. تحقیقات اخیر حاکی از آن است که تغییر در عملکرد و تأثیر این انتقال دهنده های عصبی و تعامل آن ها با سلول های عصبی می تواند نقش مهمی در افسردگی و درمان آن داشته باشد.

صفات ارثی

به نظر می رسد اختلال دیستایمیا در افرادی که خویشاوندان خونی آن ها نیز دارای این بیماری هستند شایع تر است. محققان سعی می کنند ژن هایی را که در ایجاد افسردگی نقش دارند را شناسایی کنند.

وقایع زندگی

همانند افسردگی شدید، وقایع آسیب زا مانند از دست دادن یک عزیز، مشکلات مالی یا استرس زیاد می تواند باعث اختلال دیستایمیا در برخی افراد شود.

انواع دیستایمیا

اختلال دیستایمیا قبل از 21 سالگی، را شروع زودرس و بعد از 21 سالگی یا بیشتر را شروع دیررس می گویند.

عوامل خطر دیستایمیا

اختلال دیستایمیا اغلب در کودکی، نوجوانی یا بالغین و حتی سالمندان آغاز می شود و در طولانی مدت ادامه پیدا می کند.

به نظر می رسد برخی عوامل، خطر ابتلا یا ایجاد اختلال دیستایمیا را افزایش می دهد، از جمله:

عوارض افسردگی شدید
سابقه سایر اختلالات سلامت روان
وقایع زندگی آسیب زا یا استرس زا
داشتن یک خویشاوند درجه یک با اختلال افسردگی شدید یا سایر اختلالات روانی
صفات شخصیتی که شامل منفی بودن، اعتماد به نفس پایین و وابستگی بیش از حد، خود انتقادی یا بدبین بودن

علائم دیستایمیا

علائم اختلال دیستایمیا معمولاً در یک مدت زمان طولانی و یا یک ساله بروز پیدا می کنند و شدت آن ها می تواند با گذشت زمان تغییر کند.

علائم اختلال دیستایمیا می تواند اختلال قابل توجهی ایجاد کند و شامل موارد زیر است:

نا امیدی
اختلال در خواب
احساس غم و پوچی
کم اشتهایی یا پرخوری
خستگی و کمبود انرژی
کاهش فعالیت، اثربخشی و بازدهی
کناره گیری از فعالیت های اجتماعی
عدم تمرکز و اختلال در تصمیم گیری
تحریک پذیری یا عصبانیت بیش از حد
احساس گناه و نگرانی نسبت به گذشته
از دست دادن علاقه به فعالیت های روزانه
اعتماد به نفس پایین، انتقاد از خود یا احساس ناتوانی

در کودکان، علائم اختلال دیستایمیا ممکن است شامل خلق و خوی افسرده و تحریک پذیری باشد.

اگر علائم اختلال دیستایمیا دارید، به پزشک مراجعه کند.

تشخیص دیستایمیا

اگر پزشک مشکوک به اختلال دیستایمیا باشد، ممکن است اقدامات زیر را تجویز کند:

معاینه بدنی

پزشک می تواند معاینه فیزیکی را انجام دهد و در مورد سلامتی فرد سؤالاتی را بپرسد تا مشخص شود چه عواملی باعث افسردگی او می شود. در بعضی موارد، علت دیستایمیا ممکن است با یک بیماری زمینه ای در ارتباط باشد.

آزمایشات بالینی

پزشک احتمال دارد برای تایید و یا رد کردن سایر شرایط پزشکی مشابه مثل کم کاری تیروئید، آزمایشات بالینی را تجویز کند.

ارزیابی روان شناختی

این روش شامل بحث در مورد افکار، احساسات و رفتار فرد است و احتمال دارد شامل پر کردن پرسشنامه های تشخیصی باشد. این ارزیابی در تعیین اینکه آیا فرد دارای اختلال دیستایمیا یا وضعیت دیگر مانند افسردگی شدید، اختلال دو قطبی یا اختلال عاطفی فصلی هست یا نه، می تواند به پزشک کمک کند.

برای تشخیص اختلال دیستایمیا، علائم اصلی برای بزرگسالان تا حدودی با کودک تفاوت دارد:

برای بزرگسالان، خلق و خوی افسرده، بیشتر مواقع به مدت دو یا چند سال اتفاق میافتد.
برای کودک، خلق و خوی افسرده و تحریک پذیری بیشتر حداقل برای یک سال رخ می دهد.

علائم ناشی از اختلال دیستایمیا می تواند در افراد مختلف، متفاوت باشد.

درمان دیستایمیا

درمان های اصلی برای اختلال دیستایمیا، داروها و روان درمانی است.

روش درمانی که پزشک توصیه می کند بستگی به عوامل زیر دارد:

شدت علائم
علاقه فرد به درمان
ویژگی های شخصیتی
روش های درمانی قبلی
توانایی فرد در تحمل داروها
سایر مشکلات عاطفی احتمالی

روان درمانی ممکن است اولین قدم درمانی برای کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دیستایمیا باشد، اما این بستگی به خود فرد هم دارد. بعضی اوقات داروهای ضد افسردگی نیز تجویز می شود.

داروها

انواع داروهای ضد افسردگی که بیشتر برای درمان اختلال دیستایمیا استفاده می شوند، عبارتند از:

ضد افسردگی های سه حلقه ای (TCA)
مهار کننده های انتخاب جذب مجدد سروتونین انتخابی (SSRIs)
مهارکننده های جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI)

پیدا کردن داروی مناسب

ممکن است لازم باشد فرد قبل از پیدا کردن داروی مفید، با تجویز پزشک چندین دارو یا ترکیبی از آن ها را امتحان کند. این امر به صبر و تحمل بیمار نیاز دارد، زیرا برخی از داروها برای تأثیر کامل و کاهش عوارض جانبی، چندین هفته یا بیشتر زمان لازم دارند.

بدون مشورت با پزشک از مصرف و قطع داروی ضد افسردگی خودداری شود. قطع ناگهانی درمان یا حذف چند دوز دارو می تواند باعث علائم ترک و بدتر شدن ناگهانی افسردگی گردد.

هنگامی که فرد دچار اختلال دیستایمیا است، ممکن است لازم باشد داروهای ضد افسردگی را در طولانی مدت مصرف کند تا علائم عود نکنند.

در زنان باردار یا شیرده، برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است برای جنین و یا شیرخوار خطرناک باشند. پس قبل از مصرف این داروها در دوران بارداری با پزشک مشورت کند.

هشدار FDA در مورد داروهای ضد افسردگی

سازمان غذا و دارو اجبار کرده همه داروهای ضد افسردگی به هشدار جعبه سیاه که دقیق ترین هشدار برای داروها می باشد نیاز دارند. در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، دچار افکار خودکشی شده و یا رفتار آن را نشان دهند.

اما داروهای ضد افسردگی با بهبود خلق و خوی در طولانی مدت خطر خودکشی را کاهش خواهد داد.

روان درمانی

روان درمانی به عنوان درمان اصلی افسردگی است که فرد در مورد وضعیت خود با یک روان شناس صحبت می کند. روان درمانی نیز به عنوان گفتگوی درمانی یا مشاوره شناخته می شود.

انواع مختلف روان درمانی مانند درمان شناختی رفتاری می تواند برای اختلال دیستایمیا مؤثر باشد. روان درمانی می تواند در موارد زیر به فرد کمک کند:

یاد بگیرد که اهداف واقعی را برای زندگی خود تعیین کند.
روش های بهتری برای کنار آمدن و حل مشکلات پیدا کند.
روابط و تجربیات را بررسی کرده و تعامل مثبت با دیگران ایجاد کند.
مواردی را باعث افسردگی و وخیم تر شدن رفتار او می شود را شناسایی کند.
باورها و رفتارهای منفی را تشخیص داده و آن ها را با رفتارهای سالم و مثبت جایگزین کند.
کنترل زندگی خود به دست بگیرد و علائم افسردگی، مانند نا امیدی و عصبانیت را بهبود ببخشد.

سبک زندگی و درمان خانگی دیستایمیا

اختلال دیستایمیا به طور کلی شرایطی نیست که فرد بتواند به تنهایی آن را درمان کند. اما، می تواند در کنار درمان حرفه ای، این مراحل را برای مراقبت بهتر از خود انجام دهد:

برنامه درمانی خود را پیگیری کند: جلسات یا قرار ملاقات های روان درمانی خود را از دست ندهد و مصرف داروهای را خود سرانه قطع نکند و به خود فرصت دهد تا به تدریج بهبود پیدا کند.

به علائم هشدار دهنده توجه کند: با پزشک همکاری کند تا تشخیص داده شود چه عاملی باعث ایجاد علائم او شده اند. از پزشک بپرسد در صورت بازگشت یا بدتر شدن علائم، چه کاری باید انجام دهد. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در علائم یا احساسات با پزشک خود تماس بگیرد.

مراقب سلامتی خود باشد: رژیم غذایی سالمی را داشته و از نظر جسمی فعال باشد و به اندازه کافی استراحت کند.

از مصرف الکل و داروهای تفریحی خودداری شود: به نظر می رسد که الکل یا داروها علائم مرتبط با افسردگی را کاهش می دهند، اما در دراز مدت افسردگی را بدتر و درمان را سخت تر می کنند.

عوارض دیستایمیا

اختلال دیستایمیا باعث بروز برخی عوارض در طولانی مدت شود، مانند:

سوء مصرف مواد
کاهش کیفیت زندگی
افکار یا رفتارهای خودکشی
مشکلات تحصیلی و کار و کاهش توانایی
درد مزمن و بیماری های پزشکی عمومی
مشکلات در روابط و درگیری های خانوادگی
اختلالات شخصیتی یا سایر اختلالات سلامت روان
افسردگی شدید، اختلالات اضطرابی و سایر اختلالات خلقی

پیشگیری دیستایمیا

هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از اختلال دیستایمیا وجود ندارد. از آنجا که اغلب در کودکی یا در سال های نوجوانی شروع می شود، تشخیص زود هنگام کودکان در معرض خطر این بیماری می تواند به آن ها در درمان بهتر و جلوگیری از عوارض کمک کند.

راهکارهایی که می تواند به علائم بیماری کمک کند شامل موارد زیر است:

برای کنترل استرس، افزایش توانایی و اعتماد به نفس خودتان قدم بردارید.
برای جلوگیری از بازگشت بیماری، درمان خود را در طولانی مدت ادامه دهید.
برای کمک به جلوگیری از وخیم تر شدن علائم، با مشاهده اولین نشانه های بیماری به دنبال درمان باشید.

درمان های جایگزین در دیستایمیا

اگر فرد می خواهد از درمان های جایگزین و مکمل های دارویی استفاده کند، در مرحله اول مطمئن شود خطرات و مزایای احتمالی آن را می داند.

از جایگزین کردن روش درمانی معمول یا روان درمانی با داروهای جایگزین جدا خودداری شود. برای افسردگی هیچ جایگزینی برای مراقبت های پزشکی وجود ندارد.

سازمان غذا و دارو (FDA) مکمل های غذایی را در درمان دیستایمیا تایید نمی کند. علاوه بر آن، چون برخی از مکمل های غذایی و گیاهی می توانند با داروهای تجویزی اختلال ایجاد کنند یا باعث عوارض خطرناک شوند، قبل از مصرف هرگونه مکمل با پزشک مشورت شود.

مقابله و پشتیبانی دیستایمیا

ابتلا به اختلال دیستایمیا، مشارکت در رفتار و فعالیت هایی که می تواند به فرد کمک کند تا احساس بهتری داشته باشد را سخت می کند. علاوه بر درمان های توصیه شده توسط پزشک، این نکات می تواند موثر باشند:

تمرکز روی اهداف

مقابله با اختلال دیستایمیا روندی مزمن و طولانی مدت است. فرد باید اهداف منطقی را برای خودش تعیین کند. با یادآوری اهداف به خودش انگیزه بدهد.

کسب اطلاعات در مورد بیماری

آموزش در مورد وضعیت بیماری می تواند فرد را آگاه کند و انگیزه ای برای ادامه دادن روند درمانی او باشد. فرد بهتر است کتاب ها و وب سایت های معتبر در ارتباط با بیماری خود پیدا کرده و در مورد بیماری و عوارض احتمالی عدم درمان اطلاعات لازم را کسب کند.

برقراری ارتباط با دیگران

فرد بهتر است سعی کند در فعالیت های اجتماعی شرکت کرده، و به طور مرتب با خانواده یا دوستان خود در ارتباط باشد.

مقابله با استرس

بیمار بهتر است روش هایی برای مدیریت استرس خود بیاموزد. این روش ها شامل مدیتیشن، شل کردن عضلات و یوگا هستند.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

بیمار برای آمادگی بیشتر قبل از مراجعه به پزشک لیستی از علائم، اطلاعات شخصی کلیدی و تمام داروها، ویتامین ها، مکمل ها یا داروهای گیاهی که مصرف می کند، بنویسد.

بهتر است برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیماری و روند درمانی سوالات اساسی از پزشک پرسیده شوند: