بیماری کندن پوست چیست؟

بیماری کندن پوست یا dermatillomania و یا درماتیلومانیا یک بیماری روانپزشکی است که به صورت کندن تکراری و اجباری پوست خود را نشان می دهد. این یک بیماری کنترل تکانه و یکی از چندین رفتار تکراری متمرکز بر بدن (BFRB) است که در حال حاضر در DSM-5 تحت بیماری های وسواسی-اجباری طبقه بندی می شود. درماتیلومانیا تا 1.4 درصد از کل جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد و تقریباً 75 درصد از مبتلایان زن هستند. تفاوتی بین درماتیلومانیا و لایه برداری طبیعی از نقص و بی نظمی پوست وجود دارد. درماتیلومانیا مزمن است، منجر به آسیب شدید بافتی و پریشانی و بیماری در عملکرد فرد می شود.

این بیماری منجر به ضایعات پوستی می شود و مشکلات زیادی در زندگی فرد می شود. افراد مبتلا به این بیماری از روی عادت یا انگیزه، پوست خود را می کنند. حتی ممکن است پوست سالم و یا ضایعات کوچک پوستی بدن خود مانند جوش و یا آکنه های روی پوست خود را بکنند.

کندن مرتب پوست شامل کشیدن، فشردن، خراشیدن و حتی گاز گرفتن پوست سالم و آسیب دیده از قسمت های مختلف بدن است. افراد مبتلا به درماتیلومانیا اغلب صورت، دست ها، انگشتان، بازوها و پاها را هدف قرار می دهند. آنها ممکن است از انگشتان خود یا از ابزاری مانند موچین یا سنجاق استفاده کنند.

این بیماری معمولاً مزمن است و دارای دوره های بهبودی متناوب می باشد. حتی در صورت عدم درمان، ممکن است هفته ها، ماهها یا سالها طول بکشد. افراد مبتلا به این بیماری معمولاً مقدار قابل توجهی از وقت خود را، حتی گاهی چند ساعت در روز از وقت خودشان را، صرف این رفتار می کنند.

علت بیماری کندن پوست چیست؟

احتمال دارد یک ژنتیکی در درماتیلومانیا موثر باشد، زیرا به نظر می رسد برخی از افراد تمایل ارثی به BFRB مانند برداشتن پوست و کشیدن مو و همچنین بالاتر از حد متوسط بیماریات خلقی و اضطرابی در بستگان درجه یک دارند. از دیگر عواملی که ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشد شامل مزاج فردی، استرس و سن است. درماتیلومانیا می تواند با کمال گرایی همراه باشد که منجر به آراستگی بیش از حد می شود. همچنین می تواند به عنوان وسیله ای برای جلوگیری از کاهش استرس یا از بین بردن تنشی که در نتیجه احساسات منفی مانند بی حوصلگی، ناامیدی، نارضایتی و حتی بی حوصلگی ایجاد می شود، در نظر گرفته شود.

در حال حاضر، علت خاصی برای بیماری کندن پوست بدن مشخص نشده است. این بیماری اغلب با یک یا دو محرک شروع می شود:

• عفونت، آسیب یا زخم
• یک رفتاریا عادت منفی برای کاهش استرس

بیماری کندن پوست هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می دهد. تقریباً در هر سنی می تواند رخ دهد، اما به طور معمول اولین بار در نوجوانی یا شروع بلوغ ظاهر می شود.

بیماری های همزمان با بیماری کندن پوست

شواهد نشان می دهد که این بیماری در افراد مبتلا به وسواس اجباری بیشتر دیده می شود. همه مبتلایان به وسواس فکری به بیماری کندن پوست مبتلا نمی شوند، اما بسیاری از افرادی که به این بیماری مبتلا هستند اغلب دچار وسواس فکری نیز می شوند. از طرفی هم به نظر می رسد این بیماری تا حدودی جنبه ژنتیکی و ارثی دارد.

بیماری کندن پوست بدن غالباً با بیماری وسواس فکری عملی، تریکوتیلومانیا (کشیدن مو) و بیماری افسردگی اساسی همراه است. 38٪ از افراد مبتلا به این بیماری کندن پوست بدن به طور همزمان از تریکوتیلومانیا رنج می برند.

سایر رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن (BFRB)، مانند ناخن جویدن نیز احتمال دارد با بیماری کندن پوست همزمان شود.

علاوه بر آن، چندین بیماری معمولاً همزمان با بیماری کندن پوست اتفاق میفتد. این بیماری ها یا بیماران می تواند به عنوان علائم یک بیماری بروز پیدا کنند. یا شاید در بسیاری ازمواقع، عوامل خطر زمینه ای مشترک داشته باشند.

بیماری های همزمان با اختلال کندن پوست، عبارتند از:

• وسواس. وسواس یک بیماری بهداشت روان است که اغلب باعث رفتارهای تکراری می شود و در کیفیت زندگی فرد بیماری ایجاد می کند.
• بیماری بدشکلی بدن. افراد مبتلا به این بیماری، افکار منفی در مورد ظاهر بدن خود دارند. مبتلایان به بیماری ممکن است به علت افکار منفی خود، ضایعات پوستی بدن شان را بکنند.
• بیماری افسردگی. افسردگی می تواند منجر به بسیاری از رفتارها، از جمله برداشتن پوست شود.
• تریکوتیلومانیا (کشیدن مو). تقریباً 38 درصد از افراد مبتلا به بیماری کندن پوست، تریکوتیلومانیارا تجربه می کنند.
• سایر BFRB ها. اگرچه کشیدن مو متداول ترین BFRB است، اما می تواند شامل موارد دیگرمانند جویدن ناخن، گاز گرفتن لب ها تا زمانی که خونریزی نکند و جویدن قسمت داخلی گونه ها باشد.

علائم بیماری کندن پوست چیست؟

درماتیلومانیا به طور کلی یک بیماری مزمن است، اگرچه علائم ممکن است گاه به گاه بوجود آمده و از بین بروند. افراد مبتلا به این بیماری می توانند ساعت ها به فکر کندن و تلاش برای مقاومت در برابر اصرار قبل از تسلیم باشند. اضطراب، افسردگی، شرم، ترس از قرار گرفتن در معرض و خجالت از این بیماری معمولاً منجر به تلاش برای پوشاندن پوست با آرایش، لباس یا به وسیله دیگر می شود. برای تشخیص بیماری دفع، فرد باید علائم و نشانه های زیر را خود بروز دهد:

• تلاش های مکرر برای جلوگیری از رفتار
• کندن مکرر پوست که منجر به ضایعات پوستی می شود.
• علائم باعث پریشانی یا بیماری قابل توجه بالینی می شود.
• علائم ناشی از یک ماده یا بیماری پزشکی یا پوستی نیست.
• علائم با بیماری روانپزشکی دیگری توضیح داده نمی شود.

سایر علائم و نشانه های بیماری درماتیلومانیا، عبارتند از:

• تلاش برای از بین بردن ضایعات پوستی: برخی از افراد به طور مکرر پوست را خراشیده و یا سعی می کنند «ضایعاتی» را که در پوست خود می بینند را بکنند؛ اما این وضعیت می تواند باعث ایجاد ضایعات، بریدگی و زخم های بیشتری شود.
• صرف زمان زیاد برای درماتیلومانیا: بعضی از افراد مبتلا به این بیماری چندین بار در روز پوست خود را انتخاب می کنند. یا شاید چند بار در یک زمان این کار را انجام دهند. در هر صورت، این رفتار می تواند زندگی اجتماعی و شغلی افراد را مختل کند.
• ایجاد زخم و عفونت در اثر کندن مکرر: این بیماری می تواند منجر به عفونت، ضایعات و زخم هایی شود که برای مدت طولانی ادامه دارند. عفونت ها احتمال دارد نیاز به درمان با آنتی بیوتیک داشته باشند.
• اجتناب از مکان های عمومی به دلیل داشتن ظاهر پوست: کندن مکرر باعث ضایعات و جای زخم های بی شماری بر روی پوست می شود. برخی از افراد مبتلا به این شرایط احتمال دارد به دلیل ظاهر پوست ازرفتن به سالن شنا، سالن بدن سازی یا مکانهایی که به برهنه شدن نیاز دارند خودداری کنند.

بیماری درماتیلومانیا چگونه تشخیص داده می شود؟

بررسی و شناخت علائم و نشانه های بیماری کندن پوست می تواند در تشخیص این بیماری موثر باشد. به عنوان مثال، کندن گاه به گاه و موقت به ندرت به عنوان یک بیماری تشخیص داده می شود.

با این حال، افراد مبتلا به بیماری کندن پوست احتمال دارد تبخال، برجستگی ها، جوش ها یا سایر ضایعات پوستی خود را بکنند. همچنین مبتلایان به این بیماری ممکن است پوست اطراف ناخن و انگشتان پا را در نظر بگیرند.

گاهی اوقات، افراد مبتلا به این بیماری اجازه می دهند تا مناطق برداشت شده بهبود یابند تا دوباره بتوانند پوست بهبود یافته را بکنند. این یک چرخه عادت و انگیزه است که فرد باید با آن مقابله کند.

بیماری کندن پوست را خود فرد نمی تواند تشخیص دهد. پزشک باید برای تشخیص این بیماری سایر بیماریات مشابه را تایید و یا رد کند. بر همین اساس در مرحله اول برای تشخیص بیماری معاینه جسمی را انجام می دهد.

پس از انجام معاینه جسمی، پزشک در مورد رفتارها و احساساتی که فرد در هنگام کندن پوست خود دارد سوالاتی را می پرسد.

اگر پزشک به بیماری در پوست مشکوک باشد، احتمال دارد فرد را به یک روان شناس راجاع دهد. برای تشخیص بهتر متخصصان داخلی هم می توانند به روان شناس کمک کنند.

بیماری درماتیلومانیا چگونه درمان می شود؟

افرادی که پوست خود را انتخاب می کنند معمولاً تلاشهای مکرر و ناموفق را برای متوقف کردن خود انجام می دهند، زیرا شرم و خجالت ناشی از درماتیلومانیا ممکن است آنها را از مراجعه به درمان حرفه ای باز دارد. در حقیقت، تصور می شود کمتر از یک نفر از هر پنج نفر مبتلا به درماتیلومانیا به دنبال درمان هستند.

گزینه های درمانی موجود برای بیماری کندن پوست به دو دسته اصلی دارو و درمان تقسیم می شوند.

یک متخصص یا مشاور بهداشت روان می تواند در شناسایی محرک هایی که منجر به کندن پوست می شوند به فرد کمک کند. روان پزشک می تواند راه هایی را برای مقابله با این رفتار ها پیشنهاد کند. به عنوان مثال، فشار دادن توپ استرس، بازی با مکعب روبیک، نقاشی یا سایر رفتارهایی که دست را مشغول می کند، گاهی برای جلوگیری از کندن استفاده می شود. علاوه بر آن، روان شناس می تواند به فرد آموزش دهد که در هنگام بروز علائم، گزینه های دیگری را جایگزین کند. استفاده از دستکش یا بانداژ چسب برای پوشاندن پوسته یا بریدگی نیز می تواند در جلوگیری از کندن پوست کمک کند.

دارو درمانی برای بیماری کندن پوست بدن

داروهای ضد افسردگی می تواند به کنترل رفتارهای کندن پوست کمک کنند. مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) معمولاً در این شرایط تجویز می شوند. سایر داروها، از جمله داروهای روانپزشکی و ضد تشنج، احتمال دارد برای درمان این بیماری تجویز می شوند. این بدان معنی است که اگرچه این دارو در درجه اول برای درمان بیماری دیگری تجویز می شود، اما می تواند برای درمان بیماری کندن پوست هم کاربرد داشته باشد.

پزشک یا روان شناس می تواند بعد از تشخیص بیماری، یک برنامه درمانی مشخصی را برای بیمار مشخص کند؛ اما برنامه درمانی می تواند متناسب با نیازهای بیمار تغییر پیدا کند و پزشک مجبور به بازنگری در برنامه درمانی در طول دوره درمان شود.

حرف آخر

کندن پوست یک رفتار تکراری متمرکز بر بدن (BFRB) است که به طور معمول در ابتدای دوران بلوغ یا همزمان با بلوغ در سنین 13-15 سالگی شروع می شود. حتی احتمال دارد در کودکان (زیر 10 سال) یا بزرگسالان نیز رخ دهد. این بیماری تقریباً 1.4٪ از بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد ودر زنان بیشتر از مردان دیده می شود.