اختلال تبدیلی یا conversion disorder، یک بیماری روانشناختی است که باعث ایجاد علائمی مانند فلج، اختلال گفتار یا لرزش می شود که به نظر می رسد عصبی هستند، اما هیچ دلیل ارگانیک مشخص یا شناخته شده ای ندارد. در گذشته، این وقایع اغلب به عنوان “کوری هیستریک” یا “فلج هیستریک” شناخته می شدند. اختلال تبدیلی یک بیماری روانی نسبتاً نادر است. از هر 100000 نفر 2 تا 5 نفر در سال علائم را گزارش می کنند. درک تعریف پزشکی از اختلال تبدیلی اولین قدم برای کمک به خود یا کسی است که دوستش دارید.
اختلال تبدیلی، که اختلال “عصبی عملکردی” نیز نامیده می شود، یک اختلال روانی نسبتاً نادر است. به طور معمول فرد علائم جسمی دارد که هیچ بیماری پزشکی، معاینه فیزیکی یا آزمایش نمی تواند آن را توضیح دهد. به نظر نمی رسد که علائم تحت کنترل آگاهانه فرد باشد و می تواند باعث پریشانی قابل توجه شود.
نمونه هایی از علائم از دست دادن کنترل عضلات، نابینایی، ناشنوایی، تشنج یا حتی از دست دادن هوشیاری است. اصطلاح “عملکردی” به عملکرد غیر طبیعی سیستم عصبی مرکزی اشاره دارد. اصطلاح “تبدیلی” از این ایده ناشی می شود که پریشانی روانشناختی به یک علامت جسمی تبدیلی می شود.
علائم اختلال تبدیلی کدامند؟
اختلال تبدیلی یا conversion disorder با یک یا چند علامت مشخص می شود که نشان دهنده یک بیماری عصبی است. به طور معمول علائم اختلال تبدیلی به طور ناگهانی بروز می کنند که بر عملکرد حرکتی یا حسی ارادی تأثیر می گذارند . این علائم می توانند به صورت ناگهانی و بدون هیچ دلیل فیزیولوژیکی از بین بروند. بدن برای مقابله با استرس درمان نشده یا احساسات سرکوب شده، علائم این اختلال را بروز می دهد. به عبارت دیگر، علائم جسمی، فرد را از فشار عاطفی دور می کند. اختلال تبدیلی معمولاً بر عملکرد حرکت و همچنین حواس پنجگانه تأثیر می گذارد.
برخی از شایع ترین علائم اختلال تبدیلی، عبارتند از:
- تشنج
- نابینایی
- ضعف یا فلج
- نابینایی موقت
- از دست دادن تعادل
- لرزش غیر عادی بدن
- آشفتگی در هماهنگی
- از دست دادن صدا (آفونیا)
- ناشنوایی یا مشکلات شنوایی
- از دست دادن لمس (بیهوشی)
- از دست دادن حس بویایی (آنوسمی)
- بی حسی یا از دست دادن احساس لمس
- تکلم نامفهوم یا عدم توانایی در صحبت کردن
- مشکل در بلع یا احساس “یک توده” در گلو
علت اختلال تبدیلی چیست؟
اگرچه علت اصلی و دقیق این اختلال به خوبی شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان می دهد که این وضعیت می تواند ناشی از جریانات غیر طبیعی در مناطق خاصی از مغز باشد.
اختلال تبدیلی همچنین ممکن است یک واکنش روانشناختی به یک واقعه بسیار استرس زا یا ضربه عاطفی باشد. علت آن شناخته شده نیست. یک نظریه دیرینه این است که فرد مبتلا به اختلال در تبدیلی باید منبع پریشانی را شناسایی و آن را درمان کند. با این حال، شواهد رسمی کمی برای تأیید این نظریه وجود دارد.
علائم این اختلال اغلب شامل کنترل عضلات است. اما معمولاً هیچ اختلالی در سیستم های حرکتی مغز یا سایر اعصاب در کل بدن وجود ندارد. با این وجود، به نظر می رسد بیماران از دست دادن کنترل حرکتی را تجربه می کنند.
تحقیقات نشان می دهد برخی از این افراد دارای ناهنجاری هایی در قسمت هایی از مغز هستند که احساسات را ثبت و تنظیم می کنند و با شبکه اصلی موتور مغز تعامل دارند.
چه عواملی خطر اختلال تبدیلی را افزایش می دهند؟
عوامل خطر اختلال تبدیلی، عبارتند از:
- داشتن ویژگی های شخصیتی ناسازگار
- سابقه آزار و اذیت جسمی یا جنسی در کودکی
- وظیفه شناس بودن، سخت کوش بودن و کمال گرا بودن
- جنسیت. زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا به این اختلال هستند.
- داشتن یک عضو خانواده مبتلا به اختلال تبدیلی (افرادی که دارای بستگان درجه یک زن، خواهر، مادر یا دختر مبتلا به اختلال تبدیلی هستند، بیشتر از زنان در جمعیت عمومی دچار این اختلال می شوند.)
- سابقه یک بیماری روانی، از جمل هاختلالات خلقی یا اضطرابی، اختلال تجزیه هویت (که قبلا به عنوان اختلال شخصیت چندگانه شناخته می شد) یا سایر اختلالات شخصیتی
- سابقه یک بیماری عصبی که علائم مشابهی ایجاد می کند (مانند تشنج غیر صرعی در افرادی که صرع دارند).
اختلال تبدیلی در زنان بیشتر از مردان است. این بیماری بیشتر بین نوجوانی و میانسالی اتفاق میفتد. اگرچه در جمعیت عمومی نسبتاً نادر است، اما علائم تبدیلی ممکن است در 14٪ بیماران در بیمارستان های عمومی مشاهده شود. در برخی بررسی ها، آنها حدود 30٪ از علائم را در بین بیماران سرپایی مغز و اعصاب تشکیل می دهند.
درصد قابل توجهی از افراد مبتلا به اختلال تبدیلی به یک مشکل روانشناختی دیگر مانند اضطراب عمومی، وسواس یا نوعی افسردگی مبتلا هستند. ممکن است اخیراً در زندگی آنها استرس یا ضربه ای به وجود آمده باشد. افراد مبتلا به این اختلال همچنین میزان سو استفاده عاطفی یا جسمی بیش از حد متوسط را در دوران کودکی گزارش می کنند.
اختلال تبدیلی چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص این اختلال باید حداقل یک علامت نقص حسی یا حرکتی در فرد وجود داشته باشد. علائم به دلیل بیماری عصبی، بیماری جسمی یا مصرف مواد ایجاد نمی شود. علائم با پریشانی قابل توجهی همراه است. علائم این بیماری اصولا با بیماری جسمی یا روانی دیگری مربوط و توضیح داده نمی شوند.
یک پزشک یا روان پزشک ممکن است بر اساس سابقه سلامتی فرد و معاینه عصبی، اختلال تبدیلی را تشخیص دهد. از آنجا که علائم عصبی است، متخصص مغز و اعصاب اغلب کسی است که این اختلال را تشخیص می دهد. متخصص مغز و اعصاب ممکن است تشخیص دهد که علائم جسمی بخشی از اختلالات شناخته شده سیستم عصبی نیست. بعضی اوقات آزمایشات جانبی می تواند تشخیص را تایید کند. این آزمایشات ممکن است شامل الکتروانسفالوگرام که فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند یا الکترومیوگرام که میزان هدایت تکانه های عصبی از طریق بافت عضلانی را اندازه گیری می کند، باشد. پزشک همچنین سعی می کند علت اصلی استرس فرد را شناسایی کند.
تشخیص های افتراقی اختلال تبدیلی
اختلال تبدیلی را باید از سایر موارد مشابه به آن تشخیص داد، از جمله:
- لوپوس
- آسیب نخاعی
- مولتیپل اسکلروزیس
- فلج دوره ای (ضعف عضلانی)
- پلی میوزیت (ضعف عضلانی)
- میاستنی گراویس (اختلال ضعف عضلانی)
آیا اختلال تبدیلی نیاز به درمان دارد؟
اختلال تبدیلی یک اختلال مادام العمر نیست. اگر شما یا کسی که دوستش دارید علائم شدید یا طولانی مدت اختلال تبدیلی را تجربه می کنید، ممکن است نیاز به درمان باشد این درمان به علائم فردی شما بستگی دارد. با این حال، علائم ممکن است با گذشت زمان حتی بدون درمان به خودی خود بهبود یابند و بیشتر افراد با گذشت زمان بهتر می شوند. مشخص شده است که روان درمانی، از جمله درمان فردی یا گروهی، درمان شناختی رفتاری و هیپنوتیزم در تسکین علائم افراد مبتلا به اختلال تبدیلیی کمک می کنند. علاوه بر آن، پزشک معالج ممکن است یک داروی ضد اضطراب یا ضد افسردگی برای درمان استرس یا اضطراب زمینه ای که باعث علائم اختلال تبدیلی می شود را تجویز کند.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی غالباً برای افرادی که دارای اختلالات تبدیلی و دارای اختلالات حرکتی هستند، از جمله مشکلات هماهنگی، تعادل یا راه رفتن یا ضعف اندامها، تجویز می شود. همچنین پیشگیری از هرگونه عارضه ثانویه، از جمله ضعف و سفتی عضلات، که ناشی از عدم فعالیت است، بسیار مهم است.
روش های غیرتهاجمی تحریک مغز
روشهای غیرتهاجمی تحریک مغزی یاNIBS مانند درمان الکتروشوک و تحریک مغناطیسی از طریق جمجمه، درمان های جایگزین احتمالی برای کاهش علائم اختلال تبدیلی، از جمله ضعف اندام و فلج هستند. با این حال، مهم است که آگاهی داشته باشیم که این روش های درمانی به صورت آزمایشی در نظر گرفته می شوند. به همین دلیل، باید این درمانها را با احتیاط انتخاب کرد.
علاوه بر گزینه های درمانی، اتخاذ برخی تغییراتی در سبک زندگی سالم می تواند هرگونه استرس و اضطراب ایجاد کننده علائم را کنترل کند. برخی از تغییرات در سبک زندگی برای تسکین علائم این اختلال، عبارتند از:
- خواب کافی
- تقویت روابط مثبت
- داشتن یک رژیم غذایی متعادل
- تمرین روش های آرام سازی مانند یوگا، مدیتیشن یاآرامش عضلانی پیشرونده
پیش آگهی اختلال تبدیلی چیست؟
علائم اختلال تبدیلی معمولاً طولانی مدت نیست. به طور کلی، هرچه علائم با سرعت بیشتری شروع شوند، با سرعت بیشتری از بین می روند. اگر علائم در پاسخ به استرس واضح و مشخص شده باشد، علائم احتمالاً فقط برای مدت کوتاهی ادامه دارد. علائم شدیدتر مانند فلج یا نابینایی نیز ممکن است مدت طولانی طول نکشد. زیرا حفظ علائمی که به طور قابل توجهی در فعالیت های روزانه تداخل دارند دشوارتر است. یک علامت کمتر شدید (مانند لرزش) یا علامتی که تکرار و محدود شود (مانند تشنج) بسته به شرایط فرد می تواند ادامه یابد یا موقتی باشند.
پیش آگهی اختلال تبدیلی متفاوت است و به ماهیت استرس و علائم آن بستگی دارد.
بیشتر علائم اختلال تبدیلی مدت زمان نسبتاً کمی طول می کشد. هرچه علائم شدیدتر باشد، سریعتر از بین می روند. با این حال، ظاهر این اختلال ممکن است نشان دهد که فرد به طور مداوم در کنار آمدن با استرس و درگیری با مشکل روبرو است .
هیچ راهی شناخته شده برای جلوگیری از این اختلال وجود ندارد. اما اگر بتوان منشأ درگیری یا استرس را تشخیص داد، شناسایی علت اختلال راحت تر است. به عنوان مثال، ممکن است فرد در مورد ترک خانه، شروع کار جدید یا بچه دار شدن درگیری داشته باشد. در روان درمانی، فرد ممکن است یاد بگیرد که با تعارض کنار بیاید یا از منبع پریشانی عقب نشینی کند.
آخرین دیدگاه‌ها