باید ها و نباید های دوران بارداری

شناخت و آگاهی از باید ها و نباید های دوران بارداری می تواند نقش بسیار مهمی در روند یک زایمان موفق و بی دردسر داشته باشد. بر همین اساس ما سعی کردیم در این مقاله این باید ها و نباید های دوران بارداری را مورد بررسی قرار دهیم.

بارداری یا حاملگی، یک دوره حدودا 9 ماهه است که یک نوزاد متولد نشده در رحم رشد می کند. اولین علامت بارداری معمولاً از دست دادن و یا حذف یک دوره قاعدگی است، اما علائم دیگری نیز وجود دارد. بارداری شامل تغییراتی است که به طور قابل توجهی بر بدن زن تأثیر می گذارد. بیشتر بارداری ها حدود 280 روز طول می کشند، اما ممکن است از اولین روز آخرین قاعدگی از 37 تا حدود 42 هفته ادامه داشته باشند.

علائم اولیه بارداری کدامند؟

علائم اولیه بارداری غیر از از دست دادن یک دوره، شامل موارد زیر است:

• خستگی
• سرگیجه
• تکرر ادرار
• حالت تهوع، با یا بدون استفراغ
• تغییرات پستان، مانند حساسیت به لمس

حالت تهوع در طی 3-4 ماه اول بارداری شایع است، در حالی که بسیاری از زنان در سه ماهه اول و آخر خستگی را تجربه می کنند.

برای تأیید بارداری، یک زن می تواند موارد زیر را در نظر بگیرد:

• به دکتر مراجعه کند.
• یک تست بارداری در خانه انجام دهد.

آزمایش بارداری هورمون گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) را در خون یا ادرار تشخیص می دهد. HCG فقط چند روز پس از بارداری وجود دارد. سطح هورمون در ابتدای بارداری کم است و به تدریج افزایش می یابد. داشتن سطح بالای HCG می تواند حاملگی های متعدد را نشان دهد.

اگر آزمایش بارداری در خانه مثبت است، برای تأیید به یک متخصص مراجعه کنید. آنها می توانند با انجام اسکن اولتراسوند شکم یا واژینال، این موارد زیر را تایید کنند:

• سن حاملگی
• تعداد جنین
• وضعیت جنین در رحم

پس از تایید بارداری، متخصص زنان و زایمان اغلب توصیه می کند یک مکمل مولتی ویتامین حاوی اسید فولیک مصرف کنید. اگر بارداری برنامه ریزی شده باشد، پزشک ممکن است مصرف اسیدفولیک را قبل از بارداری نیز توصیه کند.

در بارداری چه اتفاقی می افتد؟

لقاح زمانی اتفاق میفتد که اسپرم از یک مرد به تخمک ماده منتقل شده و آن را بارور کند. این معمولاً پس از تخمک گذاری در لوله رحمی خانم اتفاق میفتد. نتیجه، یک زایگوت است یک اسپرم و سلول تخمک یکپارچه.

زایگوت بلافاصله شروع به تقسیم می کند و مجموعه ای از سلول ها را به نام جنین تشکیل می دهد. بعد از 5-7 روز تقسیم و رشد، جنین به دیواره رحم یا رحم متصل می شود و رگهای ریشه مانند به نام پرزها را خارج می کند. به این فرآیند کاشت گفته می شود. آنها در نهایت به جفت تبدیل می شوند.

سه ماهه اول بارداری

سه ماهه اول همان 12 هفته اول محسوب می شود. جنین در این مرحله به سرعت رشد می کند. یک زن در این سه ماه علائم زیر را تجربه خواهد کرد:

• خستگی
• حالت تهوع
• حساسیت به پستان
• افزایش ادرار، به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش جریان خون از طریق کلیه ها

در این مدت، استخوان های جنین، عضلات، خون، سیستم عصبی و بیشتر اندام های داخلی شروع به تشکیل می کنند. وقتی اینها کامل شد، جنین به عنوان جنین شناخته می شود. در این مرحله، جنین حدود 1 اینچ طول دارد، گوش ها و ویژگی های صورت مشخص است و انگشتان دست و پا شروع به ظاهر شدن می کنند. جنین در داخل رحم تکامل یافته و توسط مایع آمنیوتیک احاطه شده است. این “کیسه آبی” است که درست قبل از زایمان “به اصطلاح پاره می شود. “در اواخر سه ماهه اول، پزشک برخی آزمایشات از جمله اسکن های سونوگرافی پیگیری را برای بررسی سلامت و رشد کودک توصیه می کند.

سه ماهه دوم بارداری

سه ماهه دوم از هفته 13–28 به طول می انجامد. زنان در این وضعیت اضافه وزن پیدا  می کنند. او قادر خواهد بود حرکات جنین را احساس کند و دیگران اغلب با قرار دادن دست بر روی شکم زن می توانند این حرکات را احساس کنند. حرکت جنین نیز ممکن است قابل مشاهده باشد. بسیاری از خانم ها در سه ماهه دوم احساس راحتی بیشتری می کنند. حالت تهوع معمولاً متوقف می شود و سطح انرژی اغلب بالاتر است.

سه ماهه سوم بارداری

در سه ماهه سوم، کلاس های قبل از زایمان مادر را برای آنچه در حین زایمان و بعد از زایمان انتظار دارید آماده می کند. سه ماهه سوم از هفته 29 تا تولد ادامه دارد. کودک چربی ذخیره می کند و ریه ها و حس شنوایی، چشایی و بینایی بیشتر رشد پیدا خواهند کرد. زن ممکن است کمر درد را تجربه کرده و راحت تر استراحت کند. همچنین به دلیل فشار روی مثانه، او بیشتر اوقات ادرار خواهد کرد. علاوه بر این، سو هاضمه می تواند هنگامی که جنین به معده فشار می آورد، ایجاد شود.

انقباضات اولیه می تواند روزها یا هفته ها قبل از تولد رخ دهد و پزشکان این موارد را انقباضات Braxton-Hicks می نامند. آنها زایمان را نشان نمی دهند. در بسیاری از بیمارستان ها کلاسهای قبل از زایمان برگزار می شود که در آن اطلاعاتی در مورد زایمان و نحوه مراقبت از نوزاد، از جمله نکاتی در مورد شیردهی ارائه می شود.

مراقبت های بهداشتی دوران حاملگی

در تماس بودن با ارائه دهندگان خدمات بهداشتی در طول بارداری بسیار مهم است.

اولین بازدید

قرار ملاقات اولیه معمولاً در 12 هفته اول بارداری اتفاق میفتد. پزشک، به سلامت عمومی زن و هر مسئله ای را که ممکن است به مراقبت یا درمان نیاز داشته باشد توجه می کند. آنها همچنین در مورد زندگی سالم در دوران بارداری راهنمایی خواهند کرد. یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی خدمات محلی مراقبت از بارداری و هرگونه کمک مالی موجود را توصیف می کند.  همچنین ممکن است معاینه بدنی و تست پاپ اسمیر را انجام دهند. همچنین، پزشک معمولاً اسکن اولتراسوند را توصیه می کند. در این اسکن از امواج صوتی برای تولید تصویری از جنین و پیش بینی تاریخ تولد استفاده می شود. همچنین می تواند وجود چند بارداری را نشان دهد.

پیگیری جلسات درمانی و آزمایشات جانبی

اسکن سونوگرافی دوم ممکن است بین هفته های 18 تا 20 برای تأیید رشد صحیح کودک انجام شود. برخی آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا زن بیماری خاصی دارد که ممکن است بر سلامت وی ​​یا جنین تأثیر بگذارد.

این شرایط عبارتند از:

کم خونی: ممکن است یک زن در طول بارداری برای تولید هموگلوبین به آهن بیشتری نیاز داشته باشد. وجود کم خونی، کمبود گلبول قرمز، می تواند این روند را پیچیده کند.

سندرم داون: خطر بروز این سندرم با افزایش سن مادر افزایش می یابد. آزمایشات ساده خون می تواند از نظر سن بارداری در 9 هفتگی این شرایط را بررسی کند. آزمایش آمنیوسنتز همچنین می تواند ناهنجاری های کروموزومی را ارزیابی کند.

هپاتیت: هپاتیت B و C می تواند از مادر به کودک منتقل شود. مشورت با متخصص زنان و زایمان می تواند خطر کودک را در دوران بارداری، هنگام زایمان و بعد از تولد کاهش دهد.

سرخچه (سرخک آلمانی): خطر انتقال بسیار ناچیز است، اما می تواند منجر به سقط جنین، ناهنجاری های ژنتیکی یا مشکلات رشد مشابه شود.

HIV: داروها می توانند از انتقال ویروس به کودک در دوران بارداری، زایمان، زایمان و شیردهی جلوگیری کنند.

سفلیس: اگر خانمی تحت درمان قرار نگیرد، این عفونت می تواند به خود و نوزاد آسیب جدی برساند.

دیابت بارداری: دیابت بارداری، در دوران بارداری شده و اغلب پس از زایمان برطرف می شود. علائم کمی دارد.

در ابتدای بارداری، مهم است که با یک متخصص در مورد هر گونه بیماری یا علائم موجود، از جمله سردرد، مشکلات فشار خون، دیابت و بیماری های تیروئید صحبت کنید. همچنین بهتر است سابقه جراحی های قبلی را مطرح کنید.

دلایل عمده ناراحتی در دوران بارداری، عبارتند از:

• بواسیر
• یبوست
• فراموشی
• سوزش سردل
• نوسانات خلقی
• تهوع و استفراغ
• فشار خون بالا یا پایین
• عفونت دستگاه تناسلی و دستگاه ادراری

کم خونی نیز یک مسئله شایع است و بسیاری از خانم ها برای پیشگیری از آن از مکمل های آهن استفاده می کنند.

در حاملگی چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

برخی از عوارض بارداری نیاز به مداخله پزشکی دارد.

سقط جنین

سقط جنین به از دست دادن بارداری اشاره دارد. این معمولاً در سه ماهه اول اتفاق میفتد. اولین علامت خونریزی واژینال است که می تواند همراه با درد شکم یا کمر باشد.

حاملگی خارج رحمی

زمانی اتفاق می افتد که جنین در جایی غیر از پوشش رحم کاشته شود. این وضعیت می تواند منجر به خونریزی قابل توجه داخلی شود و به طور بالقوه برای زن کشنده است. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خونریزی واژن
• درد در نوک شانه
• درد در یک طرف شکم
• درد هنگام دفع ادرار یا دفع مدفوع

پزشک معمولاً حاملگی خارج رحمی را در ترم اول تشخیص می دهد.

پره اکلامپسی شامل فشار خون بالا، چه در دوران بارداری و چه درست بعد از زایمان است. هم برای زن و هم کودک می تواند خطرناک باشد. علائم شامل:

• سردرد
• درد شکم
• مشکلات بینایی
• افزایش سریع وزن
• تورم در صورت، دستها، پاها و مچ پا

در صورت بروز هر یک از علائم بالا، از جمله افزایش فشار خون، زن باید تحت مراقبت های پزشکی فوری قرار گیرد.

جفت سرراهی هنگامی اتفاق میفتد که جفت بخشی یا کل دهانه رحم را که محل عبور کودک از رحم است، بپوشاند. این مسئله معمولاً خود به خود حل می شود. اگر اینگونه نباشد، ممکن است زایمان به روش سزارین لازم باشد.

کلستاز زنان و زایمان هنگامی رخ می دهد که صفرا در خون جمع شود. این می تواند منجر به تولد زودرس یا مرده زایی شود و معمولاً باعث خارش شدید در دست ها و پاهای زن می شود.

بارداری مولار زمانی اتفاق میفتد که اسپرم تخمک را بارور کند، اما یک مشکل ژنتیکی از رشد جنین جلوگیری می کند. نتیجه آن معمولاً از دست دادن بارداری است. در بعضی موارد، این می تواند برای زن خطرناک باشد.

زایمان زودرس زمانی است که کودک خیلی زود متولد می شود. هر چه زودتر از زایمان، خطر عوارض بیشتر باشد، زیرا ممکن است سیستم های نوزاد به اندازه کافی برای زنده ماندن در خارج از رحم رشد نکرده باشند. با این حال، پیشرفت های پزشکی می تواند مراقبت از این نوزادان را پشتیبانی کند، بسیاری از آنها برای زندگی سالم و کامل رشد می کنند.

Stillbirth نوزادی را توصیف می کند که پس از 24 هفته بارداری بدون نشانه های زندگی متولد شده است.

همیشه نمی توان از عوارض بارداری پیشگیری کرد، اما راهکارهای زیر می توانند به کاهش خطر کمک کنند:

• مایعات زیادی، حداقل 2 لیتر در روز، مصرف کنید.
• از مصرف الکل خودداری کنید، زیرا می تواند باعث سندرم الکل جنین شود.
• یک رژیم غذایی سالم و متعادل را همراه با مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل دنبال کنید.
• طبق توصیه کالج متخصص زنان و زایمان، کافئین را به کمتر از 200 میلی گرم در روز کاهش دهید.
• از مصرف ماری جوانا، یا شاهدانه خودداری کنید، زیرا اثرات مضر روی جنین داشته باشد.
• از ماهی هایی که ممکن است حاوی مقادیر بالای جیوه باشند، به خصوص کوسه، مارلین، شمشیر ماهی و باراکودا خودداری کنید.
• از دود تنباکو اجتناب کنید، زیرا قرار گرفتن در معرض خطر بیماری در زندگی بعدی را افزایش می دهد. همچنین تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا خودداری کنید.
• از نظر جسمی فعال باشید. پیاده روی و شنا غالباً فعالیت های مناسبی هستند و پزشکان نسبت به انجام ورزش های تماسی هشدار می دهند.
• از اضافه وزن بیش از حد لازم اجتناب کنید. به عنوان مثال خانمی که دچار چاقی است، نباید در دوران بارداری مقادیر زیادی وزن اضافه کند.
• مراقب آلوده بودن خاک اطراف محل زندگی خود باشید. خاک و برخی از مدفوع حیوانات می توانند عفونت را منتقل کنند. به عنوان مثال توکسوپلاسموز ناشی از مدفوع گربه می تواند به جنین آسیب جدی برساند.
• از گوشت خام، ماهی خام و برخی پنیرها خودداری کنید. برخی از عفونت های باکتریایی ناشی از غذا، به ویژه سالمونلا و لیستریوز، می توانند به جنین آسیب برسانند. این غذاها می توانند از غذاهای پخته شده، نپخته یا کم پخته و پنیرهای رسیده با کپک، مانند کاممبرت حاصل شوند.
• ویتامین ها و مکمل ها را طبق دستور پزشک مصرف کنید. آنها معمولاً اسید فولیک را توصیه می کنند که می تواند برای جنین مفید باشد. از مصرف مکمل های ویتامین A خودداری کنید.

حرف آخر

در 39 هفته بارداری یا پس از آن، رشد کودک معمولاً کامل است. اگر حاملگی 42 هفته طول بکشد، پزشک احتمالاً سزارین را توصیه می کند. برخی از زنان در خانه زایمان می کنند. با این وجود دسترسی به کمک پزشکی ممکن است بیشتر طول بکشد. هرکسی که قصد زایمان در خانه را دارد باید در مورد آن با یک متخصص بهداشت و درمان صحبت کند، که توصیه های فردی را ارائه می دهد. همچنین، برخی از بیمارستان ها استفاده از استخر زایمان را ارائه می دهند که در آن زایمان در آب انجام می شود. در غیر این صورت، پزشک برای کمک به تسکین درد استفاده از حمام گرم را توصیه می کند.

منبع:

https://www.medicalnewstoday.com/articles/38302

[advisers limit=3 skill=”9″]