سندرم استفراغ دوره ای نوعی اختلال است که باعث بروز مکرر تهوع، استفراغ و خستگی و بی حالی در کودکان می شود. اما ممکن است در همه گروه های سنی رخ دهد. محققان پزشکی سندرم استفراغ دوره ای را یکی از انواع میگرن ها می دانند.
علائم و نشانه های سندرم استفراغ دوره ای، حملات مکرر تهوع، استفراغ و بی حالی است که از یک ساعت تا 10 روز ادامه دارد. علائم و نشانه های دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تب
- اسهال
- تشنگی
- سردرد
- ادرار کم
- درد شکم
- رنگ پریدگی
- افزایش حساسیت به نور
- افزایش حساسیت به صدا
مراحل سندرم استفراغ دوره ای
سندرم استفراغ دوره ای چهار مرحله دارد که شامل موارد زیر است:
مرحله بدون علامت: این مرحله فاصله زمانی بین دوره های اختلال است که هیچ علائمی ندارد.
مرحله پرودرمال: در این مرحله تهوع و استفراغ شروع می شود. غالباً حالت تهوع در این مرحله همراه با درد شکم است. این مرحله می تواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. بعضی اوقات بدون هیچ علائمی یک فرد ممکن است صبح بیدار شود و استفراغ کند.
مرحله استفراغ: این مرحله شامل حالت تهوع و استفراغ است. عدم توانایی در خوردن، نوشیدن یا مصرف دارو، رنگ پریدگی، خواب آلودگی و خستگی
مرحله بهبودی: این مرحله با توقف حالت تهوع و استفراغ آغاز می شود. بازگشت اشتها و انرژی در این مرحله است.
حملات این بیماری ممکن است ناتوانی هایی در فرد ایجاد کند. شاید رفتن به محل کار یا مدرسه را برای فرد مبتلا مشکل سازد.
علت سندرم استفراغ دوره ای چیست؟
شایعترین علل سندرم استفراغ دوره ای عفونت ها (سینوزیت مزمن، پوسیدگی دندان) و هیجان عاطفی (حملات هراس، اضطراب، تعطیلات، مهمانی ها) است.
سایر عوامل محرک می توانند شامل دوره های بدون غذا خوردن (ناشتا بودن)، درجه حرارت شدید در سرما یا گرما، کمبود خواب، فشار زیاد، آلرژی، مصرف برخی غذاها (شکلات، پنیر، سدیم)، پرخوری، مصرف الکل و قاعدگی باشند.
- سردرد میگرنی: مکانیسم های مرتبط با میگرن در این امر دخیل هستند.
- مصرف ماری جوانا: مصرف ماری جوانا در دوره های این اختلال نقش داشته است.
- استرس: دوره های روانشناختی، جسمی و عفونی از عوامل شناخته شده این سندرم هستند.
- DNA میتوکندری: (mDNA) نیز ممکن است در این اختلال نقش داشته باشد. بررسی ها نشان داده اند كه 86٪ كودكان مبتلا به CVS و بیماری عصبی عضلانی مادرانی با سابقه میگرن داشته اند.
- فعالیت بیش از حد عصب سمپاتیک و اختلالات عملکرد خودمختار: به نظر می رسد بیماران دارای این بیماری، فعالیت بیش از حد عصب سمپاتیک و اختلالات عملکرد خودمختار دارند. علائم شامل گرگرفتگی، رنگ پریدگی پوست، تب، بی حالی، افزایش تولید بزاق و اسهال در معرض خطر بیشتری برای ایجاد این اختلال است.
مشخص نیست که کدام عوامل، بالاترین عامل خطر را برای این اختلال ایجاد می کنند. با این حال، بیشتر محققان این مسئله را ناشی از عملکردهای ژنتیکی، خودمختار، محیطی و یا عصبی، مغزی می دانند.
چه کسانی به سندرم استفراغ دوره ای مبتلا می شوند؟
شیوع دقیق این بیماری مشخص نیست. این بیماری در بزرگسالان کمتر دیده می شود. اما مطالعات اخیر نشان می دهد که این بیماری در بزرگسالان مانند کودکان نیز شایع شده است.
آیا سندرم استفراغ دوره ای ارثی است؟
در بیشتر موارد، افراد مبتلا، سابقه شناخته شده ای از این اختلال در خانواده خود ندارند، اما بسیاری از آنها سابقه خانوادگی بیماری های مرتبط مانند میگرن را دارند. این سابقه خانوادگی الگوی وراثتی را نشان می دهد که به عنوان ارث مادر یا وراثت میتوکندری شناخته می شود. اختلالات با وراثت میتوکندری می تواند در هر نسل از یک خانواده ظاهر شود و می تواند مردان و زنان را تحت تأثیر قرار دهد. اما، از آنجا که میتوکندری فقط از طریق سلول های تخمک (نه از طریق سلول های اسپرم) می تواند از نسلی به نسل دیگر منتقل شود، فقط زنان شرایط میتوکندری را به فرزندان خود منتقل می کنند.
کدام پزشکان سندرم استفراغ دوره ای را درمان می کنند؟
علاوه بر پزشک یا متخصص اطفال، معمولاً از متخصصان گوارش نیز مشاوره گرفته می شود. علاوه بر این، در صورت بروز عوارض بیماری، ممکن است نیاز به مشاوره با متخصصان مراقبت های ویژه (بزرگسالان یا کودکان) باشد.
آیا درمان های طبیعی برای درمان سندرم استفراغ دوره ای وجود دارد؟
رژیم های غذایی که به کاهش تکرار حملات سندرم کمک می کنند شامل رژیم های بدون گلوتن، رژیم پالئو (رژیم غذایی مبتنی بر غذاهایی که انسانهای اولیه می خورند مانند ماهی، گوشت، سبزیجات و میوه ها بدون لبنیات یا محصولات سبز) و رژیم غذایی GAPS (برنامه غذایی پیچیده ای که برای افرادی با مشکلات ایمنی دستگاه گوارش طراحی شده است). افراد باید قبل استفاده هر یک از این درمان های خانگی یا رژیم های غذایی با پزشک خود مشورت کنند تا از بروز عوارض جانبی احتمالی یا وخیم شدن وضعیت پیشگیری کنند.
سندرم استفراغ دوره ای چگونه درمان می شود؟
درمان این بیماری متفاوت است، اما افراد مبتلا به این بیماری معمولاً پس از کنترل علائم خود بهبود می یابند. به افراد مبتلا به این بیماری توصیه می شود که استراحت و خواب کافی داشته باشند و از داروهایی استفاده کنند که از وقوع استفراغ پیشگیری می کند.
برخی از گزینه های درمانی این سندرم، عبارتند از:
درمان مرحله استفراغ: هنگامی که استفراغ شروع می شود، معمولاً فرد به ماندن در رختخواب و خوابیدن در یک اتاق تاریک و ساکت نیاز دارد. تهوع و استفراغ شدید ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان و مایعات داخل وریدی داشته باشد تا از کمبود آب بدن پیشگیری شود . در صورت ادامه حالت تهوع، داروهای آرامبخش می توانند کمک کنند.
درمان در مرحله پرودرمال: گاهی اوقات، در طول مرحله پرودرمال، ممکن است از وقوع یک قسمت پیشگیری شود. برای استفاده از هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
درمان در مرحله بهبودی: در این مرحله نوشیدن آب و جایگزینی الکترولیت های از دست رفته بسیار مهم است. الکترولیت ها نمکی هستند که بدن برای عملکرد و سالم ماندن به آنها نیاز دارد. علائم در مرحله بهبودی ممکن است متفاوت باشد. برخی از افراد متوجه می شوند که اشتهای آنها بلافاصله به حالت طبیعی برمی گردد، در حالی که باید با نوشیدن مایعات آبکی شروع کنند و سپس به آرامی به سمت غذای جامد بروند.
درمان دوره ای مکرر و طولانی مدت: افرادی که دوره های بیماری آنها مکرر و طولانی مدت است ممکن است در دوره های بدون علائم تحت درمان قرار بگیرند تا بتوانند از قسمت های بعدی پیشگیری کنند. مصرف روزانه دارو به مدت یک تا دو ماه ممکن است لازم باشد تا فرد بتواند کمک کند.
مرحله بدون علائم: مرحله بدون علامت بهترین زمان برای از بین بردن عوامل ایجاد کننده یا افزایش دهنده است. همچنین رفتار درمانی ممکن است با کاهش استرس و اضطراب به کاهش حملات کمک کند.
علل سینوسی و آلرژی: اگر مشکلات سینوسی یا آلرژی باعث اپیزودها شود، باید این شرایط زودهنگام درمان شود تا احتمال این بیماری را کاهش یابد.
عوارض سندرم استفراغ دوره ای چیست؟
اگر این بیماری درمان نشود، این حملات معمولاً چهار تا 12 بار در سال رخ می دهد. بین دوره ها، استفراغ یا حالت تهوع وجود ندارد یا بسیار کاهش می یابد. بسیاری از افراد مبتلا به سندرم استفراغ دوره ای، علائم دیگری را در طی دوره های مختلف از جمله، درد، اختلالات گوارشی مانند ریفلاکس معده (GERD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و حمله های غش (سنکوپ) تجربه می کنند. علاوه بر این، عوارض CVS به دلیل اسید در استفراغ می تواند شامل کمبود آب، ناهنجاری های الکترولیت، آسیب به مری و پوسیدگی دندان باشد. افراد مبتلا به سندرم استفراغ دوره ای نیز بیشتر از افراد فاقد این اختلال، افسردگی، اضطراب و اختلال وحشت را تجربه می کنند.
آیا ارتباطی بین سندرم استفراغ دوره ای و میگرن وجود دارد؟
این بیماری به طور کلی نوعی میگرن در نظر گرفته می شود که سردردهای شدیدی است که اغلب با درد، حالت تهوع، استفراغ و حساسیت شدید به نور و صدا همراه است. بسیاری از افراد مبتلا به سندرم استفراغ چرخه ای، دارای یک سابقه خانوادگی بروز میگرن و حملات تهوع و استفراغ هستند.
اکثر افراد مبتلا به این بیماری از هوش طبیعی برخوردارند، اگرچه برخی از افراد مبتلا تاخیر رشد یا نقص ذهنی، ضعف عضلانی (میوپاتی) و یا تشنج را تجربه کرده اند .
پیش آگهی سندرم استفراغ دوره ای چگونه است؟
پیش آگهی سندرم استفراغ دوره ای CVS متفاوت است. به طور کلی، CVS حدود دو و نیم تا پنج و نیم سال طول می کشد و اواخر کودکی یا اوایل نوجوانی برطرف می شود. بعضی از بیماران دچار سردردهای میگرنی می شوند و در تعداد معدودی از بیماران، CVS تا بزرگسالی گسترش می یابد.
راه های پیشگیری سندرم استفراغ دوره ای چیست؟
بررسی ها نشان داده است که روشهایی برای پیشگیری یا کاهش تعداد حملات CVS وجود دارد. روش های پیشگیری و یا کاهش حملات شامل موارد زیر است:
- خواب کافی داشته باشید.
- به موقع عفونت ها و یا آلرژی ها را درمان کنید .
- برای پیشگیری از استرس و اضطراب از دیگران کمک بگیرید.
- از هرگونه تحریک CVS به خصوص در مورد غذاها خودداری کنید.
- برای کاهش علائم CVS از داروهای مناسب تجویز شده توسط پزشک استفاده کنید.
- در طول مرحله بهبودی، یک رژیم غذایی متعادل همراه با وعده های غذایی منظم بخورید.
تغییرات ژنتیکی مربوط به این سندرم استفراغ دوره ای چیست؟
اگرچه هنوز دلایل دقیق سندرم استفراغ دوره ای مشخص نشده است، محققان چندین عامل را پیشنهاد کرده اند که ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند. این عوامل شامل تغییر در عملکرد مغز، ناهنجاری های هورمونی و مشکلات دستگاه گوارش است. بسیاری از محققان بر این باورند که سندرم استفراغ دوره ای یک بیماری شبه میگرنی است.
چندین تغییر در DNA میتوکندری با سندرم استفراغ دوره ای مرتبط است. برخی از این تغییرات بلوک های سازنده DNA منفرد (نوکلئوتیدها) را تغییر می دهند، در حالی که برخی دیگر بخشهای بزرگتر از DNA میتوکندریایی را مرتب می کنند. این تغییرات احتمالاً توانایی تولید میتوکندری را مختل می کند. نقص در تولید انرژی ممکن است در دوره هایی که بدن به انرژی بیشتری نیاز دارد، مانند زمانی که سیستم ایمنی بدن با عفونت مبارزه می کند، به علائم منجر شود. هنوز مشخص نیست که چگونه تغییرات در عملکرد میتوکندری با دوره های مکرر تهوع و استفراغ مرتبط هستند.
آخرین دیدگاه‌ها