خانه » سلامت جسم » دندانپزشکی، بیماری های دهان و دندان » بیماری پریودنتال

بدون نظر

بیماری پریودنتال

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

نفخ و دل درد

التهاب لثه و بیماری پریودنتال

پریودنتیت، به طور کلی به نام بیماری لثه یا بیماری پریودنتال شناخته شده است، که با شروع رشد باکتری ها در دهان شما آغاز می گردد و در صورت عدم درمان مناسب منجر به از دست دادن دندان به دلیل تخریب بافت های اطراف آن می شود.

تفاوت بین التهاب لثه و پریودنتیت

ورم لثه (التهاب لثه) معمولا قبل از پریودنتیت (بیماری لثه) اتفاق می افتد.

با این حال، مهم است بدانید که در تمام موارد التهاب لثه منجر به پریودنتیت نمی شود.

در مراحل اولیه از التهاب لثه، باکتری ها شروع به ساخت پلاک ها می کنند، که این عمل منجر به ملتهب شدن لثه و در نهایت هنگام مسواک زدن باعث خون ریزی می گردد. اگرچه ممکن است لثه تحریک شود اما در این مرحله از پیشرفت بیماری دندان ها هنوز در محل خود استوار و محکم قرار گرفته اند. هیچ گونه تحلیل در استخوان لثه و یا آسیب به بافت های دیگر در این مرحله رخ نداده است.

هنگامی که التهاب لثه بدون درمان رها شود، پیشرفت بیماری منجر به پریودنتیت می شود. در یک فرد مبتلا به پریودنتیت، لایه داخلی ورم کرده و استخوان ها و لثه، ریشه دندان را به سمت بیرون هدایت می کند. این فضاهای کوچک بین دندان ها و لثه ها باعث تجمع باکتری ها و پیشرفت التهاب لثه میشود. سیستم ایمنی بدن در این مرجله با باکتری های و پلاک ها مبارزه کرده و باکتری ها و پلاک ها در خط لثه قرار می گیرند.

سموم تولید شده توسط باکتری ها در پلاک و همچنین آنزیم های مفیدی که در بدن برای مبارزه با عفونت ها شرکت می کنند منجر به تحلیل بافت لثه بافتی که دندان را در جای خود محکم نگه داشته است می کنند. در نوع پیشرفته ی بیماری پریودنتیت بافت لثه و دندان ها از بین می روند. هنگامی که این اتفاق می افتد، دندان ها دیگر در جای خود محکم قرار نمی گیرند، دندان ها شل شده و در نهایت منجر به از دست دادن دندان می شود. بیماری لثه علت اصلی از دست دادن دندان در بزرگسالان است.

علت بیماری لثه

پلاک ها علت اصلی بیماری های لثه است.

با این حال، عوامل دیگر می تواند به بیماری پریودنتال کمک کند.

این عوامل عبارتند از:

تغییرات هورمونی مانند تغییراتی که در دوران بارداری اتفاق می افتد. بلوغ، يائسگي و سیکل ماهانه لثه را حساس تر می کند که در این صورت افراد به راحتی مبتلا به التهاب لثه و در نهایت پریودنتیت می شوند.
برخی بیماری ها ممکن است بر وضعیت لثه ها تاثیر بگذارد. این شامل بیماری هایی مانند سرطان یا اچ آی وی که با تداخل سیستم ایمنی بدن همراه است. از آنجا که دیابت بر توانایی بدن در استفاده از قند خون تاثیر می گذارد، بیماران مبتلا به این بیماری در معرض خطر بالاتری از عفونت ها، از جمله: بیماری های پریودنتال و حفره می شوند.
داروها می تواند سلامت دهان را تحت تاثیر قرار دهند. زیرا برخی از آن ها موجب کاهش جریان بزاق، که دارای یک اثر محافظتی بر روی دندان و لثه دارند. برخی از دارو ها، مانند دارو های ضد تشنجی و داروی ضد آنژین Procardia، می توانند باعث رشد غیر طبیعی بافت لثه شوند.
عادات های بد مانند سیگار کشیدن از ترمیم بافت لثه جلوگیری می کند.
عادات بهداشتی نامناسب دهان مانند مسواک نزدن و استفاده نکردن از نخ دندان به صورت روزانه، لثه را آسان تر برای التهاب آماده می کتد.
سابقه خانوادگی از بیماری های دندان پزشکی می تواند یک عامل بالقوه برای ابتلا به بیماری التهاب لثه می باشد.

علائم بیماری لثه

پیشرفت بیماری می تواند بدون درد باشد حتی ممکن است در آخرین مراحل این بیماری نیز علائم محسوسی نداشته باشد.

اگر چه علائم بیماری پریودنتال اغلب نامحسوس هستند اما به طور کامل بدون علائم هشدار دهنده نیستد.

برخی علائم بیماری پریودنتال ممکن است به نوعی مشابه بیماری های لثه باشند.

علائم بیماری های لثه عبارتند از:

تحلیل رفتن لثه
دندان های شل
لثه های قرمز و متورم
بوی بد پایدار یا طعم بد در دهان
تشکیل فواصل عمیق بین دندان و لثه
خون ریزی لثه ها در طول و بعد از مسواک زدن دندان
تغییر در جفت شدن ردیف دندان ها هنگام گاز زدن و یا تغییر در دندان های مصنوعی

حتی اگر شما متوجه هر گونه از این علائم نشده اید این امکان وجود دارد که مبتلا به نوع خفیف آن باشید.

در برخی از افراد، بیماری لثه ممکن است تنها دندان های خاصی مانند دندان مولر را تحت تاثیر قرار دهد.

فقط یک دندان پزشک یا یک پریودنتولوژییست می تواند پیشرفت بیماری لثه را تشخیص دهد و تعیین کند.

تشخیص بیماری لثه

در طول معاینه ی دندان پزشکی، دندان پزشک معمولا موارد زیر را بررسی می کند:

خون ریزی لثه، تورم، استحکام و عمق جیب (فضای بین لثه و دندان، جیب بزرگتر و عمیق تر نشانه شدید بیماری است.)
حرکت و حساسیت و تراز دندان ها

درمان بیماری لثه

اهداف از درمان بیماری لثه اتصال مجدد دندان ها به لثه، کاهش تورم، از بین بردن جیب (شکاف بین دندان و لثه) و جلوگیری از خطر ابتلا به عفونت می باشد. گزینه های درمان به مرحله بیماری نحوه پاسخ دهی به درمان و سلامت کلی بدن شما بستگی دارند.

پیشگیری از بیماری لثه

التهاب لثه تقریبا در انواع مختلف با کنترل و برداشتن پلاک ها قابل درمان است.

برداشتن پلاک که شامل تمیز کاری حرفه ای حداقل دو بار در سال و روزانه مسواک زدن و استفاده نخ دندان است.

مسواک زدن به حذف پلاک ها از سطوح دندانی که در دسترس هستند کمک می کند. با توجه به گفته های انجمن دندان پزشکی آمریکا، استفاده از نخ دندان به حذف ذرات و پلاک مواد غذایی از بین دندان و زیر خط لثه کمک می کند. شست و شوی دهان با استفاده از دهان شویه های ضد باکتری می تواند باعث کاهش باکتری هایی که موجب التهاب لثه و پلاک می شوند گردد.

درمان های دیگر و تغییر در شیوه زندگی که می تواند باعث کاهش خطر، شدت و سرعت رشد بیماری لثه شوند عبارتند از:

سیگار کشیدن را متوقف کنید.

مصرف دخانیات یک عامل خطرناک برای توسعه پریودنتیت است.
افراد سیگاری هفت برابر بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری در مقایسه با افراد غیرسیگاری هستند.
ترک سیگار باعث کاهش خطر ابتلا به این نوع بیماری می گردد.

کاهش استرس

استرس می تواند سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار داده و سیستم ایمنی نتواند به درستی با عفونت ها مبارزه کند.

حفظ یک رژیم غذایی متعادل. تغذیه مناسب به سیستم ایمنی بدن شما در مبارزه با عفونت کمک می کند.

خوردن غذاهای با خواص آنتی اکسیدانی برای مثال، غذاهای حاوی ویتامین E (روغن نباتی، آجیل، سبزیجات برگ سبز) و ویتامین C (مرکبات، کلم بروکلی، سیب زمینی) می تواند به بدن شما در ترمیم بافت آسیب دیده کمک کند.

با وجود راه های پیشگیرانه فوق و انتخاب نوع مناسبی از شیوه زندگی با این حال ۳۰ درصد از افراد به دلیل استعداد ژنتیکی به بیماری پریودنتیت مبتلا می شوند. اگر فردی در خانواده شما درگیر این بیماری می باشد این بدان معناست که شما هم در معرض خطر ابتلا به این بیماری می باشید.