لرزش ناشی از دارو، لرزشی است که در اثر مصرف دارو ایجاد می شود. در واقع لرزش یک حرکت ریتمیک و غیرقابل کنترل بخشی از بدن شما است. حرکت لرزشی ایجاد شده توسط لرزش معمولا سریع است و در چرخه هایی به مدت شش تا 10 ثانیه رخ می دهد. لرزش ناشی از دارو ممکن است به عنوان پارکینسون ناشی از دارو (DIP) نیز شناخته شود. در واقع، 10 درصد موارد پارکینسون در یک مرکز درمان بیماری پارکینسون DIP بود. داروهایی که باعث لرزش می شوند شامل داروهای ضد روان پریشی، ضد تشنج ها و داروهای ضد افسردگی می باشند. برخی از داروها هم می توانند باعث لرزش شوند و هم لرزش هایی را که قبلاً در اثر بیماری پارکینسون یا سایر اختلالات مشابه دارید، بدتر کنند.
علائم لرزش ناشی از دارو چیست؟
بیشتر لرزش ها در دست ها اتفاق می افتد. لرزش همچنین می تواند در موارد زیر رخ دهد:
- سر
- تنه
- پاها
- بازوها
- صورت
- تارهای صوتی
لرزش های ناشی از دارو ممکن است باعث شود سر شما به طور غیرقابل کنترلی تکان بخورد. اگرچه لرزش ممکن است همیشه اتفاق نیفتد، اما احتمالاً در یک ساعت اول پس از مصرف دارو رخ می دهد. اگر متوجه شدید که این اتفاق برای شما می‌افتد، به داروهایی که قبل از آن مصرف کرده‌اید توجه کنید.
این می تواند به شما و پزشکتان کمک کند تا بفهمید کدام داروی خاص یا ترکیبی از داروها باعث بروز علائم در شما می شود. لرزش معمولاً زمانی که شما خواب هستید متوقف می شود و زمانی که تحت استرس هستید می تواند بدتر شود. ممکن است در حین لرزش متوجه شوید که صدای شما نیز لرزان است.
کدام داروها بیشتر باعث لرزش می شوند؟
لرزش ناشی از دارو به دلیل پاسخ مغز شما به مواد شیمیایی موجود در برخی داروها ایجاد می شود. همچنین لرزش ناشی از دارو می تواند در نتیجه ترک مواد مخدر یا الکل رخ دهد. داروهای ضد تشنج از شایع ترین علل لرزش ناشی از دارو هستند. داروهای ضد تشنج برای انواع بیماری ها از جمله صرع و اختلال دوقطبی استفاده می شود. برونکودیلاتورها که معمولاً در درمان بیماری هایی مانند آسم استفاده می شوند نیز می توانند باعث لرزش شوند.
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که برای جلوگیری از رد اندام های پیوندی استفاده می شوند، می توانند به لرزش ناشی از دارو نیز منجر شوند. داروهایی که برای درمان انواع اختلالات روانپزشکی مانند داروهای ضد روان پریشی، لیتیوم و برخی داروهای ضد افسردگی استفاده می شوند نیز از علل بالقوه لرزش ناشی از دارو هستند. کافئین محرکی است که می تواند باعث ایجاد لرزش در شما شود یا لرزش های موجود را بدتر کند.
داروهایی که می‌توانند باعث لرزش شوند شامل لیتیوم، اسید والپروئیک، آمیودارون، آگونیست‌های بتا آدرنرژیک و مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) هستند، اما محدود به آنها نمی‌شود. مراقب باشید که آیا لرزش پس از شروع هر داروی جدیدی شروع می شود یا خیر. اگر چنین شد، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
چگونه پزشک علائم من را تشخیص می دهد؟
تشخیص لرزش ناشی از دارو با سؤال از پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی شما شروع می شود. فهرست کاملی از داروهایی که مصرف می کنید در هنگام تشخیص بسیار مفید خواهد بود. به پزشک خود بگویید که هر چند وقت یک بار دچار لرزش می شوید، این می تواند به تشخیص علائم شما کمک کند. سرعت لرزش شما همچنین می تواند به پزشک کمک کند تا علت آن را تعیین کند.
برخی از ویژگی های مهم لرزش های ناشی از دارو که آنها را از بیماری پارکینسون متمایز می کند شامل موارد زیر است:
- علائم با قطع دارو متوقف می شود. بیماری پارکینسون مزمن و پیشرونده است.
- انحطاط مغزی وجود ندارد. بیماری پارکینسون در اثر دژنراسیون در ناحیه خاصی از مغز ایجاد می شود.
- علائم هم در سمت چپ و هم در سمت راست است. بیماری پارکینسون معمولاً یک طرف را تحت تأثیر قرار می دهد.
پزشک شما ممکن است بخواهد با انجام آزمایش خون برای بررسی سطوح غیر طبیعی برخی از مواد شیمیایی در خون، سایر علل بالقوه لرزش را رد کند. مشکلات تیروئید شما همچنین می تواند باعث لرزش شود، بنابراین ممکن است سطح هورمون های تیروئید شما نیز بررسی شود.
سی تی اسکن و ام آر آی توسط کامپیوتر انجام می شود و به پزشک اجازه می دهد مغز شما را ببیند. با استفاده از این اسکن‌ها، پزشک می‌تواند به طور بالقوه نقص‌هایی در مغز شما که ممکن است باعث لرزش شود را رد کند.
چگونه می توان لرزش را درمان کرد؟
احتمالاً پزشک از شما می خواهد که مصرف دارویی را که باعث لرزش می شود، متوقف کنید. این معمولاً پس از مشورت با پزشک در مورد خطرات و مزایای بالقوه مرتبط با توقف درمان اتفاق می‌افتد. پزشک شما همچنین در مورد درمان های جایگزین احتمالی با شما صحبت خواهد کرد. علائم شما ممکن است بلافاصله پس از قطع داروی مزاحم برطرف نشوند. علائم معمولا در حدود چهار ماه کاهش می یابد، اما در برخی موارد، ممکن است تا 18 ماه طول بکشد.
هر کسی ممکن است با مصرف دارو دچار لرزش شود. اما برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر هستند. از جمله افرادی که در معرض خطر هستند عبارتند از:
- زنان
- سالمندان
- افراد مبتلا به HIV
- هر کسی که سابقه زوال عقل دارد.
در مورد داروهایی که مصرف می کنید با پزشک خود صحبت کنید و قبل از افزودن هر گونه داروی جدید بدون نسخه با آنها مشورت کنید. داروهای محرک و داروهای حاوی تئوفیلین باید با احتیاط مصرف شوند. نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار، مانند قهوه و برخی چای ها یا نوشابه های گازدار، می تواند لرزش شما را بدتر کند.
کافئین می تواند فعالیت ماهیچه ها را تحریک کرده و باعث لرزش بیشتر شود. لرزش جدی و خطرناک نیست، اما اگر در ملاء عام اتفاق بیفتد ممکن است برای شما شرم آور باشد.
تفاوت های اختلالات حرکتی در مقابل لرزش ناشی از دارو
تفاوت های کلیدی بین لرزش ناشی از اختلالات حرکتی PD و لرزش به عنوان یک عارضه دارو وجود دارد. پارکینسونیسم ناشی از دارو اغلب هر دو طرف بدن را به طور مساوی تحت تأثیر قرار می دهد، در حالی که PD تقریباً همیشه نامتقارن است و یک طرف بدن را بیشتر از طرف دیگر تحت تأثیر قرار می دهد.
PD معمولاً با علائم غیرحرکتی مختلفی همراه است که برخی از آنها مانند افسردگی، اختلالات خواب، از دست دادن بویایی و یبوست، زودتر از علائم حرکتی PD در سیر بیماری ظاهر می شوند. پارکینسونیسم ناشی از دارو معمولاً فقط ویژگی های حرکتی را در بر می گیرد. بنابراین، اگر فردی بدون تشخیص PD با یکی از این داروها شروع کرده باشد و دچار پارکینسونیسم شود که در هر دو طرف بدن متقارن نیست و پس از بررسی، برخی از علائم غیرحرکتی معمولی PD را داشته باشد، پزشک ممکن است به تشخیص احتمالی زمینه ای PD مشکوک باشد.
علاوه بر پارکینسونیسم ناشی از دارو، که شامل لرزش استراحت می‌شود و توسط داروهایی که گیرنده دوپامین را مسدود می‌کنند، ایجاد می‌شود، طیف گسترده‌ای از داروها نیز وجود دارند که گیرنده دوپامین را مسدود نمی‌کنند، اما می‌توانند انواع دیگر لرزش‌ها مانند لرزش وضعیتی را ایجاد کنند. بنابراین اگر این نوع لرزش ها را دارید، اما بدون کندی، سفتی و سایر علائم مشابه PD، ممکن است دچار لرزش ناشی از دارو شوید (نه پارکینسونیسم ناشی از دارو).
نکته اصلی این است که چه مبتلا به PD هستید یا نه، از تغییراتی که ممکن است با شروع یک داروی جدید رخ دهد آگاه باشید. پارکینسونیسم، و همچنین انواع مختلف لرزش، می تواند از عوارض برخی داروها باشد و با قطع داروی مزاحم برطرف شود. تمام نگرانی های خود را به پزشکان خود برسانید و به یاد داشته باشید که همیشه قبل از ایجاد هر گونه تغییر در رژیم دارویی خود با پزشک خود مشورت کنید.
ارتباط بین اختلالات حرکتی و لرزش ناشی از دارو چیست؟
علاوه بر اینکه دارو به طور بالقوه باعث ایجاد پارکینسونیسم در جمعیت عمومی می شود، مصرف این داروها قطعاً باید در افرادی که پارکینسونیسم به دلایل دیگر مانند PD دارند، اجتناب شود. توجه به این نکته ضروری است که داروهای ضد روان پریشی و ضد تهوعی وجود دارند که باعث لرزش نمی شوند و می توانند با خیال راحت توسط افراد مبتلا به PD استفاده شوند.
گاهی اوقات، برای فردی بدون تشخیص PD دارویی تجویز می شود که منجر به عوارض لرزش ناشی از دارو می شود. پزشک ممکن است داروی جدید را متوقف کند، اما پارکینسونیسم برطرف نمی شود. بیمار با علائم ادامه دار دارو را متوقف می کند و در نهایت تشخیص PD داده می شود.
نکات لازم در خصوص پارکینسونیسم
- اگر با شروع یک داروی جدید، علائم جدیدی را تجربه کردید، با پزشک خود مشورت کنید.
- بسیاری از داروهای دیگر که گیرنده دوپامین را مسدود نمی کنند، می توانند باعث لرزش وضعیتی و عملی شوند.
- داروهایی که گیرنده دوپامین را مسدود می کنند، به ویژه برای افراد مبتلا به PD که در حال حاضر کاهش دوپامین در مغز دارند، مضر هستند.
- برخی از داروهای تجویزی می توانند گیرنده دوپامین در مغز را مسدود کرده و علائمی شبیه PD ایجاد کنند که به آن پارکینسونیسم گفته می شود.
آخرین دیدگاه‌ها