انواع دارو های ام اس را بشناسید.

انواع داروهای ام اس مولتیپل اسکلروزیس (MS) وجود دارد که می توان برای درمان بیماری استفاده کرد، از جمله داروهای شیمی درمانی، ضد التهاب، استروئیدها و داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که برای جلوگیری از عملکرد سیستم ایمنی طراحی شده اند. در برخی موارد، داروهای ام اس بر اساس نحوه تجویز، کارهایی که انجام می دهند و علائمی که آنها را مدیریت می کنند، دسته بندی می شوند. در این مقاله از پزشکت به کشف اشکال مختلف داروها برای ام اس و نحوه کمک به افراد مبتلا به این بیماری، پرداخته شده است.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن است که به غلاف محافظ (میلین) اطراف سلول های عصبی، سیستم عصبی مرکزی آسیب می رساند. سیستم عصبی مرکزی مانند یک مسیر ارتباطی بین مغز و بدن است و به مغز اجازه می دهد تا اکثر عملکردهای بدنی و ذهنی را کنترل کند. ام اس روی هر فرد متفاوت است. در حالی که برخی افراد به طور خفیف تحت تأثیر قرار می گیرند، برخی دیگر توانایی خود را در نوشتن، صحبت کردن یا راه رفتن از دست می دهند.

چهار نوع ام اس وجود دارد، که شامل: پیشرونده اولیه، پیشرونده ثانویه ، عودکننده- فروکش کننده ، و سندرم جدا شده بالینی می شود. از آنجایی که هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، از داروها برای کمک به کند کردن پیشرفت بیماری یا مدیریت علائم آن استفاده می شود.

انواع داروهای ام اس، درمان های اصلاح کننده بیماری (DMTs)

انواع مختلفی از درمان های اصلاح کننده بیماری (DMTs) ممکن است سیر بیماری ام اس را تغییر دهند. بسته به اینکه داروها برای هر بیمار چقدر موثر هستند، طول درمان متفاوت است، اما می تواند از چند ماه تا چند سال متغیر باشد.

اینکه بیمار تا چه اندازه عوارض جانبی دارو را تحمل می‌کند و دارو چگونه علائم خود را مدیریت می‌کند، عواملی هستند که پزشکان برای تعیین اینکه آیا بیمار در یک درمان خاص باقی می‌ماند یا نه یا به نوع جدیدی از دارو نیاز پیدا می‌کند، استفاده می‌کنند.

یک پزشک بیمار را تحت نظر می گیرد تا ببیند آیا ضایعات جدیدی ایجاد می شود و اینکه سلول های عصبی در کدام مناطق مغز از میلین خارج شده اند . اگر ضایعات جدید ایجاد شود، پزشک ممکن است بیمار را به DMT جدید تغییر دهد. داروهایی که سیر بیماری را تغییر می‌دهند، می‌توانند تزریقی، خوراکی یا از طریق جریان خون با استفاده از سوزن به داخل ورید (داخل وریدی) تزریق شوند.

مطالعه بیشتر: ام اس کودکان از علت تا درمان

انواع داروهای ام اس، فرم تزریقی برای درمان MS

چندین داروی تزریقی وجود دارد که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان ام اس تایید شده است. این دارو ها عبارتند از:

داروهای تزریقی اینترفرون بتا

اینترفرون بتا، داروهای تزریقی اولین DMT های تایید شده برای درمان ام اس بودند. تزریقات به تغییر مسیر ام اس فعال عود کننده- فروکش کننده و ام اس پیشرونده ثانویه کمک می کند.

داروهای تزریقی اینترفرون بتا می تواند شامل موارد زیر باشد:

• اینترفرون بتا 1a یا ربیف، آوونکس
• اینترفرون بتا (1b Extavia، Betaseron)
• Peginterferon beta 1a (Plegridy)

این داروها توانایی گلبول‌های سفید خون که سلول‌های ایمنی هستند را از ورود به مغز و نخاع و آسیب بیشتر به اعصاب باز می‌دارند. از آنجایی که تصور می شود ام اس توسط خودایمنی هدایت می شود (به این معنی که سیستم ایمنی شروع به حمله به خود می کند)، مسدود کردن عملکرد این سلول های ایمنی می تواند پیشرفت آسیب ناشی از ام اس را کند کند.

روش داروهای تزریقی

هر نوع داروی تزریقی روش و نتایج خاص خود را دارد، اما از آنجا که شما به خودتان تزریق خواهید کرد. برنامه مصرف این داروها عبارتند از:

اینترفرون بتا 1a (ریبیف، آوونکس): یک بار در هفته به عضله تزریق می شود.

اینترفرون بتا 1b :Extavia Betaseronیک روز در میان زیر پوست تزریق می شود.

Peginterferon beta 1a (Plegridy): هر دو هفته یک بار زیر پوست تزریق می شود.

داروهای تزریقی اینترفرون بتا برای بسیاری از افراد مبتلا به ام اس بی خطر هستند. با این حال، آنها با برخی از عوارض جانبی همراه هستند، از جمله:

• تب
• لرز
• سردرد
• درد عضلانی
• علائم شبیه به آنفولانزا
• درد یا بثورات در محل تزریق

مطالعه بیشتر: انفوزیون درمانی برای ام اس

انواع داروهای ام اس، ناتالیزوماب (تیسابری)

ناتالیزوماب نوعی آنتی بادی از پروتئین های تخصصی هستند که برای شناسایی مهاجمان خارجی در بدن طراحی شده اند. این دارو برای جلوگیری از ورود نوع خاصی از سلول های ایمنی)لنفوسیت های (Tبه مغز و نخاع استفاده می شود.

این دارو معمولاً برای درمان بیماری فعال در افراد مبتلا به ام اس پیش رونده یا عودکننده ثانویه استفاده می شود، اما گاهی اوقات به افراد مبتلا به CIS داده می شود.

ناتالیزوماب به عنوان تزریق در جریان خون توسط یک پزشک هر چهار هفته یک بار تجویز می شود. تزریق این دارو یک ساعت طول می کشد.

عوارض جانبی ناتالیزوماب می تواند شامل موارد زیر باشد:

• راش
• اسهال
• سردرد
• خستگی
• افسردگی
• درد شکم
• عفونت ریه
• حالت تهوع
• سفتی مفصل
• درد و درد عضلانی
• عفونت مجاری ادراری
• عفونت واژن ( واژینیت )

انواع داروهای ام اس، گلاتیرامر استات (گلاتوپا، کوپاکسون)

گلاتیرامر استاتیک نوعی ماده مصنوعی شبیه به پروتئین خاص در میلین است. این دارو با فریب سلول‌های ایمنی به جای میلین بدن به آن حمله می‌کند. معمولاً برای درمان MS یا CIS عودکننده- فروکش کننده استفاده می شود. این دارو را خودتان هر روز یک بار یا سه روز در هفته تزریق خواهید کرد. مهم است که دستورالعمل های پزشک خود را برای مصرف این دارو دنبال کنید تا مطمئن شوید که دوز صحیح را به خود می دهید.

شایع ترین عوارض جانبی گلاتیرامر استات، راش یا درد در محل تزریق است.

انواع داروهای ام اس، آلمتوزوماب (Lemtrada)

آلمتوزوماب درمان خط اول برای ام اس نیست. این دارو برای افرادی در نظر گرفته شده است که بیش از دو داروی دیگر ام اس را بدون تسکین علائم یا کاهش سرعت پیشرفت بیماری امتحان کرده اند. این دارو با کاهش تعداد سلول های ایمنی (لنفوسیت های B و (Tدر بدن می تواند به کاهش التهاب و کاهش آسیب به سلول های عصبی کمک کند. آلمتوزوماب به صورت دم کرده مشابه گلاتیرامر استات داده می شود. با این حال، تزریق آلمتوزوماب چهار ساعت طول می کشد.

رژیم درمانی آلمتوزوماب شامل موارد زیر است:

• دوره اول: یک بار در روز به مدت پنج روز متوالی
• دوره دوم: یک بار در روز به مدت سه روز متوالی
• 12 ماه بدون تزریق
• دوره های بعدی: یک بار در روز به مدت سه روز متوالی در صورت نیاز، حداقل 12 ماه پس از آخرین دوز هر دوره قبلی.

عوارض جانبی این دارو می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تب
• لرز
• سرگیجه
• گرگرفتگی
• تنگی نفس
• بثورات خفیف یا خارش
• حالت تهوع و یا استفراغ

در برخی موارد، آلمتوزوماب می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند، عوارضی نظیر:

• سکته
• سرطان ها
• خودایمنی
• التهاب کبد
• تورم بافت ریه
• عفونت های جدی
• التهاب کیسه صفرا
• پارگی در شریان هایی که خون مغز را تامین می کند.

مطالعه بیشتر: شایع ترین عوامل خطر ام اس

انواع داروهای ام اس، میتوکسانترون هیدروکلراید

میتوکسانترون هیدروکلراید در ابتدا به عنوان یک درمان، شیمی درمانی تایید شد ، اما برای درمان ام اس نیز استفاده می شود. این دارو با سرکوب عملکرد سلول های سیستم ایمنی که به میلین حمله کرده و به آن آسیب می زند، عمل می کند. به طور معمول، ام اس عود کننده- فروکش کننده و پیشرونده ثانویه با استفاده از میتوکسانترون هیدروکلراید درمان می شود.

این دارو از طریق انفوزیون IV هر سه ماه یک بار توسط یک پزشک تجویز می شود. انفوزیون تقریباً 5 تا 15 دقیقه طول می کشد.

شایع ترین عوارض جانبی میتوکسانترون هیدروکلراید ها عبارتند از:

• اسهال
• سردرد
• یبوست
• استفراغ
• حالت تهوع
• نازک شدن مو
• عفونت مجاری تنفسی فوقانی و مجاری ادراری
• تغییر یا عدم وجود دوره های قاعدگی در طول درمان
• ادراری که تقریباً 24 ساعت پس از تزریق به رنگ آبی-سبز است.

در برخی موارد، عوارض جانبی دائمی و جدی مرتبط با استفاده از میتوکسانترون هیدروکلراید، شامل نارسایی احتقانی قلب، سرطان خون و آسیب کبدی می باشد.

مطالعه بیشتر: روغن های گیاهی برای ام اس

انواع داروهای ام اس، اوفاتوموماب (کسیمپتا)

اوفاتوموماب جدیدترین درمان ام اس است. که می توان از آن برای درمان CIS، ام اس عود کننده- فروکش کننده و ام اس پیشرونده ثانویه استفاده کرد. این دارو با جداسازی برخی از سلول های ایمنی مضر (لنفوسیت های B) و کاهش تعداد سلول های ایمنی در بدن منجر به آسیب کمتری می شود زیرا سلول های B کمتر میلین را در مغز و نخاع هدف قرار می دهند.

این داروی تزریقی یک بار در هفته به مدت سه هفته به صورت زیر پوستی (به صورت زیر جلدی) و سپس یک هفته استراحت و یک بار در ماه پس از آن تجویز می شود. اولین تزریق باید تحت نظر پزشک متخصص انجام شود. پس از آن، خودتان دارو را تزریق خواهید کرد.

برخی از عوارض جانبی رایج افاتوموماب عبارتند از:

• لرز
• تب
• تبخال
• سردرد
• خستگی
• درد و درد عضلانی
• عفونت های قفسه سینه
• عفونت های دستگاه ادراری
• سرماخوردگی و سرماخوردگی سر
• قرمزی، درد، خارش یا تورم در محل تزریق
• کاهش مولکول هایی که به محافظت از بدن در برابر عفونت کمک می کنند (آنتی بادی ها)

Ocrelizumab (Ocrevus) اوکرلیزومابیک

اوکرلیزومابیک داروی انفوزیونی است که CIS، ام اس عودکننده- فروکش کننده و ام اس پیشرونده اولیه را درمان می کند. این دارو مشابه اوفاتوموماب عمل می کند، زیرا تعداد لنفوسیت های B را در بدن و در نتیجه تعداد سلول هایی را که برای آسیب رساندن به میلین در دسترس هستند کاهش می دهد.

طبق تحقیقات، ocrelizumab اولین دارویی است که نشان داده شده است به طور قابل توجهی پیشرفت ناتوانی را در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده اولیه کاهش می دهد.در این خصوص دو انفوزیون مجزا داده می شود که بین آنها دو هفته وقفه وجود دارد و انفوزیون های معمولی هر شش ماه یک بار تجویز می شود. هر انفوزیون بین سه تا چهار ساعت طول می کشد.

عوارض جانبی ocrelizumab می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تب
• راش
• تبخال
• سردرد
• حالت تهوع
• سرفه کردن

اوکرلیزومابیک عملکرد سیستم ایمنی را مختل می کند، به این معنی که می تواند فرد را مستعد ابتلا به بیماری هایی مانند آنفولانزا ، عفونت های سینوسی ، برونشیت و عفونت های ویروسی کند. عفونت های پوستی و عفونت های تبخالی نیز در افرادی که اوکلیزوماب مصرف می کنند دیده شده است.

داروهای خوراکی برای درمان MS

داروهای خوراکی نیز وجود دارد که توسط FDA برای درمان ام اس تایید شده است، این دارو ها عبارتند از:

اوزانیمود (زپوزیا): این دارو گلبول‌های سفید خون را در غدد لنفاوی به دام می‌اندازد و از ورود آن‌ها به سیستم عصبی مرکزی جلوگیری می‌کند و می‌تواند باعث آسیب بیشتر شود.

کلادریبین :(Mavenclad) این داروی ترکیبی با کاهش تعداد لنفوسیت های B و T در بدن، عملکرد سیستم ایمنی را سرکوب و از آسیب بیشتر به سلول های عصبی جلوگیری می کند.

مونومتیل فومارات (بافیرتام): این داروی خوراکی که دو بار در روز مصرف می شود، با تعدیل پاسخ ایمنی و کاهش التهاب، مشابه دی متیل فومارات و دیروکسیمل فومارات عمل می کند.

دی متیل فومارات :(Tecfidera) تصور می شود که این دارو دو بار در روز در کپسول های خوراکی مصرف شود، این داروسیستم ایمنی را تعدیل می کند تا به کاهش آسیب اعصاب مغز و نخاع کمک کند.

دیروکسیمل فومارات :(Vumerity) این دارو دو بار در روز مصرف می شود. پس از تجزیه در بدن، به مونو متیل فومارات تبدیل شده و مانند دی متیل فومارات، عملکرد تعدیل کننده سیستم ایمنی را دارد.

Siponimod (Mayzent): سیپونیمود، مشابه اوزانیمود، گلبول های سفید خون را در غدد لنفاوی حفظ می کند تا از ورود آنها به سیستم عصبی مرکزی اطمینان حاصل کند. همچنین التهاب را کاهش می دهد.

فینگولیمود (گیلنیا): این دارو با به دام انداختن گلبول های سفید خون در ساختارهای لوبیایی شکلی که در عملکرد ایمنی (غدد لنفاوی) نقش دارند، از ورود گلبول های سفید به سیستم عصبی مرکزی جلوگیری می کند.

مصرف داروهای خوراکی بسته به نوع آنها متفاوت است، اما معمولاً یک یا دو بار در روز مصرف می شود.

مطالعه بیشتر: داروی ماونکلاد کلادریبین 

داروهای مصرفی برای علائم ام اس

برخی از داروهای ام اس برای درمان یا مدیریت ام اس بر اساس علائم خاص یا سایر شرایطی که ایجاد می شود طراحی شده اند. این علائم عبارتند از:

علائم مثانه

علائم مثانه تا 80 درصد افراد مبتلا به ام اس را تحت تاثیر قرار می دهد. داروهایی که اختلال عملکرد مثانه را درمان یا مدیریت می کنند، معمولاً با شل کردن عضلات مثانه برای جلوگیری از انقباض بیش از حد ماهیچه ها عمل می کنند. آنها همچنین می توانند اسپاسم عضلانی را کاهش دهند، اتصالات بین اعصاب و ماهیچه های مثانه را مسدود و به تحریک جریان ادرار کمک کنند.

داروهایی که می توانند علائم مثانه در ام اس را درمان کنند، عبارتند از:

سولیفناسین(VESIcare): این دارو برای درمان مثانه بیش فعال طراحی شده است.

ایمی پرامین (توفرانیل): این داروی ضد افسردگی می تواند به تکرر ادرار و بی اختیاری ادرار کمک کند.

تولترودین(دترول): این دارو هم رده سولیفناسین است و به شل شدن عضلات مثانه و جلوگیری از بیش فعالی مثانه کمک می کند.

میرابگرون :(Myrbetriq) این دارو مثانه بیش فعال را با شل کردن عضلات مجاری ادرار و کاهش اسپاسم مثانه درمان می کند.

تامسولوسین :(Flomax) این دارو با شل کردن عضلات مثانه و پروستات، می تواند به افزایش جریان ادرار در افراد مبتلا به ام اس کمک کند.

اونابوتولینوم توکسینA( بوتاکس): نوروتوکسین با مسدود کردن اتصالاتی که می تواند باعث سفت شدن عضلات و ایجاد اسپاسم شود، درد را تسکین می دهد.

پرازوسین :(Minipress) این دارو معمولاً برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود، اما برای افراد مبتلا به ام اس، می تواند به افزایش جریان ادرار کمک کند.

دسموپرسین اسپری بینی :(DDVAP) این دارو که به عنوان اسپری بینی تجویز می شود، بر کلیه ها تأثیر می گذارد و به کنترل نیاز مکرر به ادرار کردن کمک می کند.

اکسی بوتینینDitropan)، Ditropan XL، :(Oxytrolاین دارو با کاهش تعداد اسپاسم های عضلانی که در مثانه رخ می دهد، عمل می کند، بنابراین علائم ادراری ناشی از اسپاسم را تسکین می دهد.

داریفناسین :(Enablex) این دارو با شل کردن عضلات مثانه برای جلوگیری از انقباضاتی که منجر به ناتوانی در کنترل مثانه می شود ( بی اختیاری ) کمک می کند. همچنین این دارو به جلوگیری از نیاز فوری و مکرر به ادرار کردن می انجامد.

مطالعه بیشتر: کاهش درد در بیماران ام اس

دارو برای تغییرات عاطفی

برخی از افراد مبتلا به ام اس ممکن است علائم هیجانی ناگهانی را تجربه کنند که می تواند برای موقعیتی که در آن قرار دارند مناسب نباشد: برای مثال، خندیدن یا گریه غیرقابل کنترل. دکسترومتورفان + کینیدین (Nuedexta) یک درمان ترکیبی است که به درمان این اپیزودها کمک می کند.

تقریباً 10 درصد از افراد مبتلا به ام اس حملات غیرقابل کنترلی از خنده یا گریه را تجربه می کنند که به هیچ وجه به احساس واقعی مربوط نمی شود. حتی تعداد کمتری از افراد مبتلا به ام اس یک احساس شادی غیرواقعی و خارج از تماس با واقعیت (خوشحالی) را تجربه می کنند.

دارو برای اختلال عملکرد روده

تقریباً 39 تا 73 درصد از افراد مبتلا به ام اس اختلال عملکرد روده را تجربه می کنند. یکی از شایع ترین علائم روده ای که افراد مبتلا به ام اس تجربه می کنند، یبوست است. انواع مختلفی از داروها برای درمان یبوست وجود دارد که از جمله آنها می توان به ملین ها، نرم کننده های مدفوع و حجم دهنده ها اشاره کرد.

برخی از ملین هایی که می توان برای یبوست ناشی از ام اس استفاده کرد، عبارتند از:

• بیزاکودیل (Dulcolax)
• هیدروکسید منیزیم(شیر فیلیپس منیزیا)

روان کننده های مدفوع برای یبوست ناشی از ام اس، عبارتند از:

• گلیسرین شیاف ها
• Docusate (کولاس)

عامل حجیم کننده ای که اغلب برای درمان یبوست ناشی از ام اس استفاده می شود، پسیلیوم استفیبر (متاموسیل) می باشد.

مطالعه بیشتر: غذاهای مفید و مضر در بیماران MS 

دارو برای رفع خستگی در مبتلایان ام اس

بیش از 80 درصد افراد مبتلا به ام اس دچار خستگی می شوند. دارویی که برای درمان خستگی طراحی شده اند، عبارتند از:

متیل فنیدیت (ریتالین): این دارو به تحریک سیستم عصبی مرکزی برای تشویق هوشیاری ذهنی کمک می کند.

دکستروآمفتامین و آمفتامین(Adderall): این دارو سیستم عصبی مرکزی را برای بهبود هوشیاری ذهنی تحریک می کند.

مودافینیل:(Provigil) این دارو برای تشویق احساس بیداری، کمک به درمان آپنه انسدادی خواب و اختلال خواب شیفت کاری ساخته شده است ، اما برای درمان خستگی ام اس هم استفاده می شود.

فلوکستین (پروزاک، خارج از برچسب): این دارو همچنین برای ام اس بدون برچسب استفاده می شود و می تواند به بهبود خستگی کمک کند. این یک داروی ضد افسردگی است که معمولاً برای درمان افسردگی، اختلال وسواس فکری، اجباری و حملات پانیک استفاده می شود.

آمانتادین (Gocovril، off-label): ین داروی ضد ویروسی بدون برچسب برای درمان خستگی ام اس استفاده می شود، به این معنی که برای این منظور ساخته نشده است. دلیل عملکرد آن در برابر خستگی مشخص نیست; با این حال، به برخی از بیماران مبتلا به ام اس کمک می کند تا احساس هوشیاری بیشتری داشته باشند.

درد و دیسستزی

تا 75 درصد از افراد مبتلا به ام اس نوعی درد مزمن یا احساسات غیرطبیعی ( دیسستزی ) را تجربه می کنند. برای کمک به درمان این احساسات داروهایی وجود دارند که این دارو ها عبارتند از:

گاباپنتین (نورونتین): این داروی ضد تشنج می تواند به کنترل درد ناشی از آسیب سلول های عصبی در مغز و نخاع کمک کند.

فنی توئین (دیلانتین): این دارو معمولا برای درمان تشنج استفاده می شود، اما می تواند به مدیریت درد در افراد مبتلا به ام اس نیز کمک کند.

نورتریپتیلین :(Pamelor)یکی دیگر از داروهای ضد افسردگی است که برای درمان علائم درد در ام اس استفاده می شود، و تصور می شود این دارو به درد بازوها و پاها کمک می کند.

آمی تریپتیلین: این داروی ضد افسردگی به درمان درد و احساسات غیرطبیعی در بازوها و پاها کمک می کند که ممکن است پس از آسیب دیدن مسیرهای خاصی در دوره ام اس ایجاد شوند.

کلونازپام (کلونوپین): کلونوپین معمولاً برای درمان تشنج و حملات پانیک استفاده می‌شود، اما می‌توان آن را برای مدیریت درد در افراد مبتلا به ام‌اس در زمانی که از درمان‌های دیگر آن ها را تسکین نداده است، نیز استفاده کرد.

دارو برای خارش در مبتلایان ام اس

خارش علامتی است که بسیاری از افراد مبتلا به ام اس آن را تجربه می کنند. آنها همچنین می توانند احساسات غیرطبیعی مانند سوزن سوزن یا سوزش، چاقو زدن یا دردهای پارگی داشته باشند. دارویی که اغلب برای درمان خارش در افراد مبتلا به ام اس استفاده می شود، هیدروکسیزین (ویستاریل) است.

داروهای ضد افسردگی در مبتلایان ام اس

نزدیک به 50 درصد افراد مبتلا به ام اس دچار افسردگی می شوند. رایج ترین داروهای ضد افسردگی که به افراد مبتلا به ام اس داده می شود، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) هستند.

SSRI ها اعصاب را از جذب ناقل عصبی سروتونین مسدود می کنند. هنگامی که سروتونین بیش از حد توسط سلول های عصبی جذب می شود، برای ادامه ارسال پیام بین سلول های عصبی، اعاب کافی باقی نمی ماند که همین منجر به علائم افسردگی می شود.

برخی از نمونه های SSRI که برای درمان افسردگی در افراد مبتلا به ام اس استفاده می شوند، عبارتند از:

• سیتالوپرام(سلکسا)
• سرترالین(زولوفت)
• فلوکستین (پروزاک)
• ونلافاکسین(افکسور)
• پاروکستین(پاکسیل)
• دولوکستین(سیمبالتا)

برخی از افراد نیز داروهایی از دسته آمینوکتون های ضد افسردگی مصرف می کنند. بوپروپیون Wellbutrin SR) (Wellbutrin XLدارویی از این دسته است که اغلب برای درمان افسردگی در بیماران ام اس استفاده می شود .بوپروپیون مشابه SSRI ها عمل می کند با این تفاوت که اعصاب را از جذب بیش از حد نوراپی نفرین و دوپامین مسدود می کند.

اختلال عملکرد جنسی

اختلال عملکرد جنسی می تواند هر فرد مبتلا به ام اس را تحت تاثیر قرار دهد و می تواند شامل اختلال نعوظ ، ناتوانی در رسیدن به ارگاسم و میل جنسی کم باشد.

داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال عملکرد جنسی در افراد مبتلا به ام اس بر اختلال نعوظ تمرکز دارند و عبارتند از:

• واردنافیل(لویترا)
• آوانافیل(استندرا)
• سیلدنافیل(ویاگرا)
• تادالافیل(سیالیس)
• پاپاورین(خاموش برچسب)
• آلپروستادیل(MUSE، Prostin VR، Caverject، تزریقی)

درمان انواع دیگر اختلالات جنسی در ام اس متفاوت است و می تواند شامل داروهای ضد افسردگی، افزایش استفاده از روان کننده در حین انجام فعالیت جنسی، درمان شناختی رفتاری (CBT)، مشاوره زوجین و استفاده از کمک های جنسی باشد.

دارو برای لرزش در مبتلایان ام اس

اگرچه لرزش در همه مبتلایان به ام اس رخ نمی دهد، اما حدود 58 درصد از افراد مبتلا به این بیماری در برخی مواقع این علائم را تجربه می کنند. لرزش می تواند به روش های مختلفی مانند صدای لرزان، لرزش که بازوها و دست ها را تحت تاثیر قرار می دهد و مشکل در نگه داشتن ابزار یا ظروف ظاهر شود.

برخی از داروهایی که می توان برای درمان لرزش در افراد مبتلا به ام اس استفاده کرد، عبارتند از:

• باکلوفن
• دیازپام(والیوم)
• دانترولن(دانتریوم)
• کلونازپام(کلونوپین)
• تیزانیدین(Zanaflex)
• اونابوتولینوم توکسین)بوتاکس)ََ

اسپاستیسیتی و سفتی عضلات

از همان داروهایی که برای درمان لرزش در ام اس استفاده می شود، می توان برای مدیریت سفتی و اسپاسم عضلانی نیز استفاده کرد، از جمله:

تیزانیدین (زنافلکس): این دارو اسپاسم و گرفتگی عضلات را برطرف می کند.

دانترولن (دانتریوم): این شل کننده عضلانی ، اسپاسم و گرفتگی را تسکین می دهد.

اونابوتولینوم توکسین A (بوتاکس): نوروتوکسین اتصالاتی را که می تواند به رفع گرفتگی و اسپاسم عضلانی کمک کند، مسدود می کند.

باکلوفن :(Lioresal) این دارو بر روی سیستم عصبی تأثیر می گذارد و به کاهش گرفتگی، اسپاسم و گرفتگی عضلات ناشی از اسپاسم کمک می کند.

سیکلوبنزاپرین (Amrix): این دارو برای درمان اسپاسم عضلانی در افراد مبتلا به بیماری‌هایی مانند سندرم تونل کارپال و تاندونیت طراحی شده است، اما همچنین می‌تواند گرفتگی عضلات را در افراد مبتلا به ام اس کاهش دهد.

دیازپام (Valium): این دارو یک بنزودیازپین است (همچنین به عنوان مضعف کننده سیستم عصبی مرکزی شناخته می شود). عملکرد اصلی بنزودیازپین ها کند کردن سیستم عصبی است که می تواند به کاهش اسپاسم و اسپاسم عضلانی کمک کند.

دارو برای مشکل و تغییر در راه رفتن در مبتلایان ام اس

به دلیل تأثیر ام اس بر سیستم عصبی مرکزی، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در راه رفتن و تحرک دچار مشکل شوند. هنگامی که توانایی فردی برای حرکت تحت تأثیر ام اس قرار می گیرد، برنامه درمانی او باید برای رفع آن تنظیم شود. دارویی که معمولا برای کمک به راه رفتن یا تغییرات راه رفتن در افراد مبتلا به ام اس استفاده می شود، دالفامپریدین است (Ampyra)، یک داروی خوراکی که با بهبود سیگنال‌ها در اعصابی که به دلیل ام‌اس آسیب دیده‌اند، کار می‌کند.

کنار آمدن با علائم مختلف ام اس می تواند چالش برانگیز باشد، به خصوص اگر با پیشرفت بیماری تغییر کنند. با این حال، گزینه‌های درمانی مختلفی وجود دارد که می‌تواند به مدیریت علائم و کاهش سرعت پیشرفت بیماری کمک کند، که منجر به کیفیت زندگی بالاتری می‌شود.

سوالات متداول در مورد داروهای ام اس

کدام داروها معمولا برای درمان ام اس استفاده می شوند؟. رایج ترین داروهای مورد استفاده برای درمان ام اس، درمان های اصلاح کننده بیماری (DMTs) هستند. این داروها پیشرفت بیماری را کند می کنند، که می تواند به کاهش علائم و کاهش شدت آن کمک کند. درمان هایی که برای درمان علائم خاص ام اس طراحی شده اند، گزینه های درمانی تکمیلی هستند.

آیا همه بیماران ام اس نیاز به مصرف دارو دارند؟ مصرف دارو برای ام اس یک تصمیم شخصی است. برخی از افراد مبتلا به این بیماری تصمیم می گیرند از دارو استفاده نکنند. شرایط هر فرد، شدت علائم و سرعت پیشرفت ام اس از عوامل موثر در درمان او خواهد بود.

آخرین درمان ام اس چیست؟ جدیدترین شکل درمان ام اس یک درمان اصلاح کننده بیماری است که به نام افاتوموماب شناخته می شود. این برای کاهش تعداد سلول های ایمنی مضر در بدن طراحی شده است که آسیب ناشی از بیماری را محدود می کند.

کدام دسته دارویی خط اول درمان ام اس است؟ خط اول درمان مورد استفاده برای افراد مبتلا به ام اس، تعدیل کننده های ایمنی تزریقی است. آنها به عنوان درمان های اصلاح کننده بیماری طبقه بندی می شوند و به محدود کردن آسیب ناشی از بیماری به سلول های عصبی کمک می کنند. این می تواند به کند کردن پیشرفت بیماری کمک کند. داروهای خوراکی جدیدتر نیز به عنوان خط اول درمان در برخی از افراد مبتلا به ام اس استفاده می شوند.