التهاب عضله قلب چیست؟ این سوال را افراد مکرر از پزشکان قلب می پرسند. میوکاردیت التهاب عضله قلب (میوکارد) است. میوکاردیت می تواند بر عضله قلب و سیستم الکتریکی قلب تأثیر بگذارد، توانایی قلب در پمپاژ را کاهش داده و باعث ایجاد ریتم سریع یا غیر طبیعی قلب (آریتمی) شود. یک عفونت ویروسی معمولاً باعث میوکاردیت می شود، اما می تواند ناشی از واکنش به یک دارو باشد یا بخشی از یک بیماری التهابی عمومی تر باشد. علائم و نشانه ها شامل درد قفسه سینه، خستگی، تنگی نفس و ورم مفاصل است. میوکاردیت شدید، قلب را ضعیف می کند. لخته ها می توانند در قلب شکل بگیرند و منجر به سکته مغزی یا حمله قلبی شود. درمان میوکاردیت بستگی به علت آن دارد.
آیا شما به التهاب عضله قلب مبتلا هستید؟
اگر یک مورد خفیف از میوکاردیت دارید یا در مراحل اولیه هستید، ممکن است علائم خفیفی مانند درد قفسه سینه یا تنگی نفس نداشته باشید. در موارد جدی بسته به علت بیماری علائم و نشانه های میوکاردیت متفاوت است.
علائم میوکاردیت چیست؟
- خستگی
- درد قفسه سینه
- احتباس مایعات با تورم پاها، مچ پا
- ریتم سریع یا غیر طبیعی قلب (ورم مفاصل)
- تنگی نفس، در حالت استراحت یا هنگام فعالیت بدنی
- علائم و نشانه های دیگر عفونت ویروسی مانند سردرد، درد بدن، درد مفاصل، تب، گلودرد یا اسهال
میوکاردیت در کودکان چه علائمی دارد؟
هنگامی که کودکان به میوکاردیت مبتلا هستند، ممکن است علائم زیر بروز کنند:
- تب
- غش
- مشکلات تنفسی
- تنفس سریع و پی در پی
- ریتم سریع یا غیر طبیعی قلب (ورم مفاصل)
در صورت بروز علائم میوکاردیت، به ویژه درد قفسه سینه و تنگی نفس، با پزشک خود تماس بگیرید
چه عواملی منجر به التهاب عضله قلب می شوند؟
اغلب، علت میوکاردیت مشخص نمی شود. دلایل احتمالی بسیاری برای این بیماری وجود دارد اما احتمال بروز میوکاردیت نادر است.
علل احتمالی میوکاردیت چیستند؟
- باکتری ها. باکتری های بی شماری از جمله استافیلوکوکوس، استرپتوکوک، باکتری ایجاد کننده دیفتری و باکتری ناشی از کنه، مسئول بیماری لایم می توانند باعث میوکاردیت شوند.
- قارچ. عفونت های مخمر، مانند کاندیدا، قالب، مانند آسپرژیلوس. قارچ های دیگر مانند هیستوپلاسما گاهی اوقات به ویژه در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند باعث میوکاردیت می شوند.
- انگل ها. از جمله این موارد، انگل هایی مانند تریپانوزوما کروزی و توکسوپلاسما وجود دارد، از جمله برخی از آنها که توسط حشرات منتقل می شوند و می توانند باعث ایجاد بیماری به نام بیماری چاگاس شوند.
- ویروس ها. بسیاری از ویروس ها معمولاً با میوکاردیت همراه هستند، از جمله ویروس هایی که باعث سرماخوردگی می شوند (آدنوویروس). کووید -19؛ هپاتیت B و C؛ پاروویروس که باعث ایجاد بثورات خفیف می شود و عفونتهاي دستگاه گوارش (اكوويروس)، مونوكلئوز (ويروس اپستين بار) و سرخك آلماني (سرخچه) نيز مي توانند باعث ميوكارديت شوند. همچنین میوکاردیت در مبتلایان به HIV، ویروسی که باعث ایدز می شود، شایع است.
میوکاردیت نیز در مواردی در شرایط زیر رخ می دهد:
- مواد شیمیایی یا اشعه. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مانند مونوکسید کربن و پرتودرمانی ممکن است باعث میوکاردیت شود.
- داروها یا داروهای غیرقانونی که ممکن است یک واکنش آلرژیک یا سمی ایجاد کنند. اینها شامل داروهای مورد استفاده در معالجه سرطان. آنتی بیوتیک ها، مانند داروهای پنی سیلین و سولفونامید. برخی از داروهای ضد تشنج؛ و برخی از مواد غیرقانونی، مانند کوکائین. می باشد.
- بیماری های دیگر. این موارد شامل اختلالاتی از قبیل لوپوس، گرانولوماتوز وگنر، سرخرگ غول پیکر و شریانی تاکایاسو است.
التهاب عضله قلب باعث چه عوارضی می شود؟
میوکاردیت شدید می تواند به طور دائم به عضله قلب آسیب برساند و باعث بروز عوارض زیر شود:
- مرگ ناگهانی قلب. برخی از آریتمی های جدی می تواند باعث شود ایست قلبی ناگهانی شود.
- ضربان قلب سریع یا غیر طبیعی (آریتمی). آسیب به عضله قلب می تواند باعث آریتمی شود.
- حمله قلبی یا سکته مغزی. اگر عضله قلب شما آسیب دیده باشد و قادر به پمپ کردن خون نباشد، خون موجود در قلب می تواند لخته شود.
- نارسایی قلبی. میوکاردیت بدون درمان می تواند به عضله قلب آسیب برساند به طوری که نمی تواند خون را به طور مؤثر پمپاژ کند. در موارد شدید، نارسایی قلبی مرتبط با میوکاردیت ممکن است به یک دستگاه کمک بطنی یا پیوند قلب نیاز داشته باشد.
چگونه از التهاب عضله قلب پیشگیری کنیم؟
هیچ پیشگیری خاصی برای میوکاردیت وجود ندارد. با این حال، انجام این اقدامات برای جلوگیری از عفونت ممکن است موثر باشد:
- بهداشت خوب را دنبال کنید. شستن منظم با دست می تواند به جلوگیری از شیوع بیماری کمک کند.
- از رفتارهای پرخطر خودداری کنید. برای کاهش احتمال ابتلا به عفونت میوکارد مرتبط با HIV، رابطه جنسی ایمن داشته باشید و از داروهای غیرقانونی استفاده نکنید.
- واکسن های خود را دریافت کنید. در مورد واکسن های توصیه شده، از جمله سرخچه و آنفولانزا بیماری هایی که می توانند باعث میوکاردیت شوند با پزشک مشورت کنید.
- قرار گرفتن در معرض کنه را به حداقل برسانید. اگر وقت خود را در مناطق آلوده به کنه می گذرانید، پیراهن های آستین بلند و شلوار بلند بپوشید تا حد ممکن پوست شما را بپوشاند.
- از افرادی که به بیماری ویروسی یا بیماری آنفلوانزا مبتلا هستند تا زمانی که بهبود نیافته خودداری کنید. اگر به علائم ویروسی مبتلا هستید، سعی کنید از قرار گرفتن در معرض دیگران خودداری شود.
روش های تشخیص میوکاردیت کدامند؟
تشخیص زودهنگام برای جلوگیری از صدمات طولانی مدت قلب مهم است. بعد از معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش را برای تأیید وجود میوکاردیت و تعیین شدت آن سفارش دهد. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- MRI .MRI اندازه، شکل و ساختار قلب را نشان می دهد. این آزمایش می تواند علائم التهاب عضله قلب را نشان دهد.
- الکتروکاردیوگرام (ECG) .این آزمایش غیر تهاجمی الگوهای الکتریکی قلب را نشان می دهد و می تواند ریتم های غیر طبیعی را تشخیص دهد.
- اشعه ایکس قفسه سینه. یک تصویر با اشعه ایکس اندازه و شکل قلب را نشان می دهد، همچنین مایعات داخل قلب یا اطراف آن که ممکن است نشان دهنده نارسایی قلبی باشد را شناسایی می کند.
- اکوکاردیوگرام . امواج صوتی تصاویر متحرک قلب ضربان را ایجاد می کنند. اکوکاردیوگرام ممکن است بزرگ شدن قلب عملکرد پمپاژ ضعیف، مشکلات دریچه، لخته ای در قلب یا مایعات اطراف قلب را تشخیص دهد.
- کاتتریزاسیون قلبی و بیوپسی اندومیوکارد. یک لوله کوچک (کاتتر) به داخل رگ در پا یا گردن وارد شده و به قلب پیچیده می شود. در بعضی موارد، پزشکان برای بررسی التهاب یا عفونت از یک ابزار ویژه برای حذف نمونه کوچکی از بافت عضله قلب (بیوپسی) برای آزمایش در آزمایشگاه استفاده می کنند.
- آزمایش خون. اینها شمارش گلبول های سفید و قرمز و همچنین میزان آنزیم های خاصی را نشان می دهد که نشان دهنده آسیب به عضله قلب شما است. آزمایش خون همچنین می تواند آنتی بادی ها را علیه ویروس ها و ارگانیسم های دیگر تشخیص دهد که ممکن است نشان دهنده یک عفونت مرتبط با میوکاردیت باشد.
التهاب عضله قلب چگونه درمان می شود؟
در بسیاری از موارد، میوکاردیت به تنهایی یا با درمان بهبود می یابد. درمان میوکاردیت بر علت و علائم مانند نارسایی قلبی متمرکز است. در موارد خفیف، افراد باید حداقل از سه تا شش ماه از ورزش های رقابتی خودداری کنند. استراحت و دارو برای کمک به بدن در مقابله با عفونت ناشی از میوکاردیت ممکن است تنها گزینه درمانی باشد. برخی از انواع نادر میوکاردیت ویروسی، مانند سلول غول پیکر و میوکاردیت ائوزینوفیلیک، برای سرکوب سیستم ایمنی بدن به داروهای کورتیکواستروئید یا داروهای دیگر پاسخ می دهند.
در برخی اگر بیماری ناشی از بیماری های مزمن مانند لوپوس، درمان به منظور رفع بیماری زمینه ای انجام می شود. اگر میوکاردیت باعث نارسایی قلبی یا آریتمی شود، بیمار نیاز به بستری در بیمارستان و مصرف دارو یا سایر روش های درمانی دارد. در شرایط ریتم های غیر طبیعی قلبی یا نارسایی شدید قلبی داروهایی برای کاهش خطر لخته شدن خون در قلب تجویز می شود.
در صورت ضعیف شدن قلب پزشک ممکن است داروهایی را برای کاهش حجم کار قلب و یا کمک به بین بردن مایعات اضافی تجویز کند، از جمله:
- داروهای مدر. این داروها مانند باعث کاهش سدیم و احتباس مایعات می شوند.
- مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین. این داروها رگ های خونی را در قلب شل کرده و به جریان خون راحت تر کمک می کنند.
- مسدود کننده های بتا. مسدود کننده های بتا به روش های مختلفی برای درمان نارسایی قلبی کاربرد دارند و به کنترل آریتمی کمک می کنند.
درمان موارد شدید میو کاردیت چیست؟
در برخی موارد شدید میوکاردیت، درمان تهاجمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای داخل وریدی.(IV) این دارو ها ممکن است عملکرد پمپاژ قلب را با سرعت بیشتری بهبود ببخشند.
- دستگاه های کمکی بطنی. وسایل کمکی بطنی (VADs) پمپ های مکانیکی هستند که به پمپ کردن خون از حفره های تحتانی قلب (بطن ها) بهتا بقیه بدن کمک می کنند. VAD در افرادی که ضعف قلب یا نارسایی قلبی دارند، استفاده می شود.
- اکسیژن غشاء خارج از بدن (ECMO). با نارسایی شدید قلبی، این دستگاه می تواند اکسیژن را به بدن منتقل کند. هنگامی که خون از بدن خارج می شود، در دستگاه ECMO از غشای خاصی عبور می کند که دی اکسید کربن را دفع و اکسیژن را به خون جذب می کند. خون تازه به بدن بازگردانده می شود. دستگاه ECMO کار قلب را به عهده می گیرد.
- پمپ بادکنک داخل آئورت. پزشکان یک لوله نازک (کاتتر) را در رگ خونی در پای بیمارقرار داده و با استفاده از تصویربرداری با اشعه ایکس، آن را به قلب هدایت می کنند. پزشکان بالون متصل به انتهای کاتتر را در شریان اصلی منتهی به بدن از قلب (آئورت) قرار می دهند. هرچه بالون دچار تورم و دفع شود، به افزایش جریان خون و کاهش فشار اضافی روی قلب کمک می کند.
در شدیدترین موارد، پزشکان ممکن است پیوند فوری قلب را در نظر بگیرند. ممکن است برخی از افراد به داروهای مادام العمر نیاز داشته باشند، در حالی که سایر افراد فقط برای چند ماه به داروها نیاز دارند. در هر صورت، پزشک به احتمال زیاد قرارهای منظم پیگیری، از جمله آزمایش برای ارزیابی وضعیت بیمار را توصیه می کند.
درمان های خانگی برای التهاب عضله قلب چیست؟
استراحت و کاهش فشار اضافی بر روی قلب شما بخش مهمی از بهبود است. پزشک به احتمال زیاد به شما می گوید چه نوع فعالیت بدنی را می توانید طی ماه هایی که قلب در حال بهبودی است را انجام دهید و چه زمانی می توانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید. اگر آسیب قلبی طولانی دارید، بهتر است که مصرف نمک را به حداقل برسانید، مقدار مایعاتی که می نوشید را محدود کنید، مصرف الکل را به طور کامل قطع و از مصرف سیگار خودداری کنید. پزشک در مورد میزان مایعاتی که می توانید مصرف کنید و همچنین مقدار نمکی که در رژیم غذایی برای شما مناسب است راهنمایی های لازم را ارائه می دهد.
آمادگی برای مراجعه به پزشک
قبل از مراجعه به پزشک بهتر است:
- لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
- علائمی را که تجربه می کنید بنویسید، از جمله مواردی که ممکن است با بیماری شما ارتباطی نداشته باشد.
- از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید.
- اطلاعات كليدي شخصي، از جمله سابقه خانوادگي بيماري هاي قلبي، نقص هاي قلبي، اختلالات ژنتيكي، سكته مغزي، فشار خون بالا يا ديابت و هرگونه فشار عمده يا تغييرات زندگي اخير را بنويسيد.
در مورد التهاب عضله قلب، برخی از سؤالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- آیا به درمان نیاز دارم؟
- آیا باید یک متخصص را ببینم؟
- به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟
- آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
- چه عاملی باعث ایجاد علائم یا وضعیت من می شود؟
- گزینه های اصلی رویکرد اصلی که پیشنهاد می کنید چیست؟
- بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟
- آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که برای من تجویز می کنید وجود دارد؟
- آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آن استفاده کنم؟ از چه وب سایت هایی بازدید می کنید؟
پزشک ممکن است سوالات زیادی را در مورد بیماری از شما بپرسد، از جمله:
- علائم شما چقدر شدید است؟
- از چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
- آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه رخ می دهد؟
- فکر می کنید چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن علائم شما می شود؟
آخرین دیدگاه‌ها