نزدیک بینی در کودکان، کوته بینی نیز نامیده می شود، حالتی است که در آن کودک همه چیز را از نزدیک می بیند اما در دیدن اجسام دور مشکل پیدا می کند. نزدیک بینی شایع ترین عیب انکساری است که بیش از 20 درصد کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد. در این حالت، نور روی شبکیه (بافت حساس به نور) در پشت چشم نمی افتد و در عوض در مقابل شبکیه متمرکز می شود و تصاویر مبهم از اجسام دور ایجاد می کند. این مقاله را بخوانید تا با علل، خطرات، علائم، عوارض، تشخیص، درمان و پیشگیری از نزدیک بینی در کودکان آشنا شوید.
خطرات و علل نزدیک بینی در کودکان
پیشرفت نزدیک بینی در کودکان اغلب در نتیجه افزایش طول محوری چشم است. عوامل زیر می توانند در این امر دخیل بوده و باعث نزدیک بینی در کودکان شوند:
- عوامل ژنتیکی: اگر والدین هر دو نزدیک بینی داشته باشند، احتمال ابتلای کودک به آن نیز افزایش می یابد.
- رشد چشم: به طور طبیعی، چشم ها تا 20 سال رشد کرده و تغییر شکل می دهند. نزدیک بینی در کودکان ممکن است بدلیل رشد طبیعی چشم قبل از این سن بدتر یا پیشرفت کند.
- استفاده از عینک با اصلاح کامل: اگر عینک دارای لنز با اصلاح کامل باشد، ممکن است بیماری به مرور زمان پیشرفت کند. لنزهای کاملاً تصحیح شده در ابتدا بینایی واضحی را ارائه می دهند، اما ممکن است نزدیک بینی را در کودکان بدتر کنند.
- بازی های کمتر در فضای باز: کودکانی که زمان کمتری را در خارج از خانه می گذرانند، کمتر از یک تا دو ساعت در روز، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای پیشرفت نزدیک بینی باشند. فعالیت های خارج از منزل باعث آرامش ماهیچه های چشم شده و به آنها اجازه می دهد از فعالیت های تمرکز خودداری کنند.
- مدت زمان طولانی صفحه نمایش: گذراندن ساعت های طولانی روی صفحه های مختلف مانند تلفن های هوشمند، تلویزیون و رایانه می تواند باعث خستگی چشم شده و به پیشرفت نزدیک بینی در کودکان کمک کند.
- فعالیت های طولانی مدت در نزدیکی دید: علاوه بر مدت زمان تماشای صفحه، فعالیت های طولانی مدت در نزدیکی دید مانند خواندن و نوشتن مداوم نیز می تواند چشم ها را تحت فشار قرار داده و باعث نزدیک بینی شود.
استفاده مداوم از عینک و نزدیک بینی
این بیماری ممکن است در کودکانی که در طول روز از عینک استفاده می کنند بدتر شود. کودکان مبتلا به نزدیک بینی متوسط و زیاد ممکن است بیشتر در معرض خطر باشند زیرا برای دید نزدیک و دور نیاز به عینک دارند. نزدیک بینی پایین ممکن است با دید از راه دور تداخل نداشته باشد و کودکان فقط برای کارهای دید نزدیک به عینک نیاز داشته باشند.
علائم و نشانه های نزدیک بینی در کودکان
این بیماری معمولاً در کودکان در سنین نه تا ده سالگی دیده می شود. این وضعیت ممکن است اغلب در برخی از کودکانی که می توانند بدون مشکل بنویسند و بخوانند، مورد توجه قرار نگیرد. این بیماری اغلب زمانی کشف می شود که کودک نتواند تخته سیاه را از پشت کلاس بخواند. علائم و نشانه های شایع نزدیک بینی ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- سردرد
- نزدیک تلویزیون نشستن
- حالت تهوع هنگام مطالعه
- کتاب ها یا اشیا را نزدیک صورت نگه داشتن
- نگه داشتن سر بر روی میز هنگام نوشتن یا خواندن
- هنگام نگاه کردن به اجسام دور، چشمان خود را جمع کنید.
برخی از کودکان مبتلا به این بیماری ممکن است علائم دیگری مانند عدم تمرکز و نمرات تحصیلی ضعیف داشته باشند. در صورت مشکوک بودن به علائم یا نشانه های نزدیک بینی، بهتر است با یک متخصص اطفال یا چشم پزشک مشورت کنید تا بینایی فرزند شما را بررسی کند.
عوارض نزدیک بینی در کودکان
این بیماری ممکن است باعث مشکلاتی مانند عدم تمرکز و توجه شود و بر عملکرد تحصیلی کودک تأثیر بگذارد. اکثر موارد را می توان با عینک، جراحی انکساری یا لنزهای تماسی کنترل کرد. با این حال، عوارض زیر ممکن است در برخی موارد رخ دهد:
- دژنراسیون نزدیک بینی (MMD): این وضعیت باعث پارگی و ترک در لکه زرد می شود و منجر به خونریزی در زیر شبکیه می شود در حالی که شبکیه برای تنظیم بینایی کشیده می شود.
- آب مروارید: این وضعیت تشکیل مات یا کدر شدن عدسی چشم است که از ورود نور به شبکیه جلوگیری می کند. آب مروارید ممکن است به آرامی ایجاد شود و باعث تاری دید در کودکان شود.
- جداشدگی شبکیه (RD): این ممکن است در نزدیک بینی نزدیک به دلیل طولانی شدن محوری چشم و نازک شدن شبکیه رخ دهد. دختران مبتلا به نزدیک بینی بالا ممکن است در آینده در هنگام زایمان طبیعی دچار جدا شدن شبکیه شوند.
- گلوکوم زاویه باز (OAG): OAG ممکن است در کودکان مبتلا به نزدیک بینی بالا ایجاد شود. این درمان ممکن است از تخلیه طبیعی مایع داخل چشم و افزایش فشار داخل چشم (IOP) جلوگیری کرده و منجر به آسیب عصب بینایی شود.
- اختلال بینایی: اگر عوارض ذکر شده در بالا مدیریت نشوند، اختلال بینایی ممکن است در موارد نزدیک بینی زیاد رخ دهد.
تشخیص نزدیک بینی در کودکان
علائم اغلب برای تشخیص این بیماری کافی است. پزشک متخصص اطفال ممکن است یک غربالگری بینایی از کودک انجام دهد و در صورت نگرانی او را به چشم پزشک یا بینایی سنج ارجاع دهد. متخصصان چشم، ارزیابی های مفصلی از بینایی انجام می دهند و بر اساس این شرایط عینک، لنز یا سایر درمان ها را تجویز می کنند.
درمان نزدیک بینی در کودکان
معمولاً برای کودکان مبتلا به این بیماری، عینک یا لنز تماسی تجویز می شود. لنزهایی با اعداد منفی، مانند 2.5 – برای نزدیک بینی توصیه می شود. اگر عدد زیاد باشد لنز قوی تر می شود. این لنزها به تمرکز چشم کمک می کند و باعث می شود نور برای بینایی بهتر روی شبکیه چشم بیفتد. علاوه بر این، درمان بینایی، مانند برخی از تمرینات چشمی برای تقویت عضلات چشم، اغلب برای بهبود تمرکز توصیه می شود.
در برخی موارد نادر، ممکن است مراحل زیر برای اصلاح نزدیک بینی انجام شود:
- لیزیک
- CRT یا لنزهای تماسی شکست موقت قرنیه
- کاشت لنز داخل چشم. قرار دادن لنز جدید برای جایگزینی لنز طبیعی.
- لیزک (لیزر اپیتلیال کراتومیلئوز). یک عمل ترکیبی چشم شامل PRK و لیزیک.
- لنزهای چشمی فاکیک. لنزهای مصنوعی که جلوی عدسی طبیعی قرار می گیرند.
- PRK (کراتکتومی فوتورفراکتیک). جراحی انکساری که در طی آن جراح لایه بالایی قرنیه را برمی دارد تا بینایی را بهبود بخشد.
معمولاً این روش ها می توانند به بزرگسالان کمک کرده و از عینک یا لنز تماسی اجتناب کنند. این روش برای درمان نزدیک بینی در دوران کودکی توصیه نمی شود، زیرا ممکن است با رشد چشم، عیوب انکساری همچنان تغییر کند.
چگونه از نزدیک بینی در کودکان پیشگیری کنیم؟
در مواردی که ژنتیک دخیل است، نمی توان از نزدیک بینی جلوگیری کرد. با این حال، نکات زیر برای مراقبت از چشم ممکن است به کاهش سرعت نزدیک بینی در کودکان کمک کند.
برخی از راهکارهای پیشگیری، عبارتند از:
زمان های بیرون از منزل برای کودکان را افزایش دهید: توصیه می شود که کودکان حداقل دو ساعت در طول روز در خارج از خانه باشند. مطالعات نشان داده است که کودکانی که حداقل 90 دقیقه در خارج از منزل در معرض نور خورشید قرار می گیرند، پیشرفت نزدیک بینی در آنها کندتر است. با این حال، استفاده از کرم های ضد آفتاب و استفاده از کلاه و عینک آفتابی را در حین فعالیت در فضای باز فراموش نکنید.
از نورپردازی مناسب استفاده کنید: هنگام مطالعه یا انجام تکالیف از نور مناسب برای کودکان اطمینان حاصل کنید. این ممکن است فشار چشم را کاهش داده و خطر پیشرفت نزدیک بینی را کاهش دهد.
در حین فعالیت های متمرکز استراحت کنید: از کودکان بخواهید هنگام مطالعه، نقاشی، نگاه کردن به صفحه نمایش یا انجام هر فعالیت متمرکز دیگری برای استراحت چشم ها استراحت کنند. همچنین از آنها بخواهید برخیزند تا آب بنوشند یا از پنجره به بیرون نگاه کنند.
فاصله کاری را رعایت کنید: به فرزند خود بیاموزید که کتاب یا تلفن هوشمند خود را در فاصله مناسب نگه دارد نه اینکه آن را در نزدیکی صورت نگه دارد. همچنین بهتر است مکان مناسب نشستن و تماشای تلویزیون را به آنها آموزش دهید. آنها را تشویق نکنید که نزدیک نمایشگر بنشینند.
از قطره های چشمی استفاده کنید: تجویز 0.01٪ قطره های چشمی آتروپین باعث کاهش سرعت نزدیک بینی در برخی موارد می شود. شما می توانید این کار را طبق توصیه چشم پزشکان انجام دهید و اثرات آن باید هر شش ماه ارزیابی شود.
لنزهای PMMA را در نظر بگیرید: لنزهای تماسی PMMA را ترجیح دهید. زیرا این لنزها سخت هستند و خطر عفونت کمتری نسبت به لنزهای نرم دارند.
توصیه آخر
این بیماری را نمی توان معکوس کرد. بنابراین، گزینه های درمانی و اقدامات پیشگیرانه بر کاهش پیشرفت و بدتر شدن وضعیت متمرکز است. با درمان مناسب و اقدامات مراقبت از چشم می توان از پیشرفت نزدیک بینی جلوگیری کرد. والدین بهتر است کودکان را تشویق کنند تا فعالیت های بیشتری در فضای باز انجام دهند. قوانین مربوط به زمان نمایش را تعیین کنند. عینک یا لنزهای تماسی را طبق تجویز در نظر بگیرید. در صورت نیاز به تغییر دوره ای آنها را ارزیابی کنید. همچنین بهتر است در مورد روش های آینده و نکات شخصی تر مراقبت از چشم با چشم پزشک فرزند خود صحبت کنید.
آخرین دیدگاه‌ها