استنت در مقابل جراحی بای پس

بیماری عروق کرونر (CAD) را می توان با مدیریت پزشکی یا با روش هایی مانند استنت یا جراحی بای پس درمان کرد. تصمیم گیری در مورد بهترین گزینه درمانی یک فرآیند کاملا فردی است. هر رویکردی خطرات و مزایایی دارد. پزشک شما مواردی مانند تعداد انسداد و مکان آنها را نیز در نظر می گیرد. محققان CAD به دنبال تفاوت بین نتایج درمان پزشکی، استنت، یا جراحی بای پس هستند. آنها همچنین علاقه مند هستند که دریابند کدام شرایط یک گزینه را بر دیگری ترجیح می دهد. در برخی شرایط، پاسخ ها مشخص هستند،. گاهی اوقات یک گزینه بهتر از بقیه به نظر نمی رسد. ما در این مقاله از پزشکت به گزینه های مختلف درمان جراحی برای CAD و خطرات و مزایای آنها می پردازیم.

عمل جراحی بای پس چیست؟

CAD یک بیماری عروق کرونر است. عروق کرونر رگ‌های خونی هستند که خون را به ماهیچه‌های قلب می‌رسانند تا قلب بتواند پمپاژ کند. گاهی اوقات CAD اولیه علائمی ایجاد نمی کند. در برخی موارد ممکن است باعث آنژین شود (درد قفسه سینه).

بیماری در عروق کرونر شما را در معرض خطر لخته شدن خون قرار می دهد. لخته ها ممکن است جریان خون به عضلات قلب را مسدود کرده و باعث حمله قلبی شوند. همچنین می توانند به مغز بروند و جریان خون را مختل کنند و باعث سکته مغزی شوند. اگر شما مبتلا به CAD تشخیص داده شده اید، به درمان مناسب برای کاهش خطر ابتلا به این عوارض خطرناک و جدی نیاز دارید.

درمان های پزشکی برای درمان CAD، عبارتند از:

• درمان های کلسترول بالا
• داروهای رقیق کننده خون با نسخه
• داروهایی که به مدیریت بیماری قلبی کمک می کنند.
• داروهای ضد فشار خون، دارویی که فشار خون بالا را درمان می کند.

با این حال، اغلب اینها برای معکوس کردن CAD کافی نیستند. در این موارد، رگ های خونی بیمار ممکن است نیاز به ترمیم جراحی داشته باشند. این می تواند خطر مرگ را در مقایسه با درمان دارویی به تنهایی برای افرادی که علائم CAD دارند، و حتی برای برخی که این علائم را ندارند، کاهش دهد.

اولین خط درمان برای CAD معمولاً درمان دارویی مانند رقیق‌کننده‌های خون است. اگر این برای معکوس کردن بیماری کافی نیست، پزشک شما ممکن است استنت یا جراحی بای پس را در نظر بگیرد.

خون رسانی مجدد روشی است که انسداد یک شریان شدیداً بیمار را برطرف می کند. این کار را می توان با آنژیوپلاستی و یا قرار دادن استنت یا با پیوند عروق کرونر (CABG) انجام داد که به آن جراحی قلب باز نیز گفته می شود.

استنت گذاری چگونه است؟

یک آنژیوپلاستی شامل کشیدن یک سیم به شریان کرونر از طریق یک سوراخ کوچک است. سوراخ معمولاً در کشاله ران یا بازو انجام می شود. این روش به طور فیزیکی رگ خونی بیمار را گشاد می کند. گاهی اوقات یک استنت به طور دائمی برای باز نگه داشتن شریان تعبیه می شود. این دستگاه کوچکی است که به شکل یک بخش کوتاه از یک شریان است.

استنت های پوشیده شده با دارو به جلوگیری از لخته شدن خون کمک می کنند و نسبت به استنت های معمولی با بقای بهتری همراه هستند. آنژیوپلاستی کم تهاجمی در نظر گرفته می شود. این بدان معنی است که فقط با استفاده از برش های کوچک انجام می شود. آنژیوپلاستی یک جراحی کم تهاجمی است که رگ های خونی را گشاد می کند. در برخی موارد، استنت برای باز نگه داشتن شریان تعبیه می شود.

جراحی بای پس (CABG) چگونه است؟

پیوند بای پس عروق کرونر (CABG) یک روش اصلی در نظر گرفته می شود. جراح شما از طریق یک برش در قفسه سینه به قلب شما دسترسی پیدا می کند. در طی این روش، جراح قسمت‌هایی از شریان را که دچار بیماری شده است برمی‌دارد و انتهای آن را به هم بخیه می‌زند. گاهی اوقات، بخشی از شریان کرونر با قسمت کوتاهی از یکی از شریان‌های دیگر جایگزین می‌شود. برای مثال می توان از شریان پای شما استفاده کرد.

هر دو روش چه کاربردی دارند؟

برای درمان غیر اورژانسی CAD، هر دو روش می توانند به کاهش قابل توجه علائم کمک کنند. با این حال، اغلب آنها بهتر از سایر انواع درمان نیستند. به طور کلی، عروق مجدد غیر اورژانسی بقا را بهبود نمی بخشد. همچنین دشوار است که بدانیم آیا به کاهش میزان حملات قلبی بعدی کمک می کند یا خیر.

هر دو استنت گذاری و CABG می توانند نتایج را برای بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری بهبود بخشند. این اصطلاح یک وضعیت اضطراری قلبی مانند حمله قلبی را توصیف می کند. هر دو روش همچنین می توانند نتایج را برای بیمارانی که دارای موارد زیر هستند بهبود بخشد:

• بیماری عروق کرونر اصلی چپ
• ضایعات پیچیده در چندین شریان کرونری

اگر دردی دارید که به نظر می رسد با دارو بهبود نمی یابد، عروق مجدد می تواند گزینه خوبی باشد.

هر دو آنژیوپلاستی و CABG می توانند به بهبود علائم CAD کمک کنند. در موارد سندرم کرونری حاد مانند حمله قلبی، آنها می توانند به بهبود نتایج کمک کنند. عوامل زیادی در تصمیم گیری برای اینکه کدام روش می تواند برای شما ایمن تر یا موثرتر باشد، دخیل هستند. هر دو مداخله ممکن است عوارضی ایجاد کنند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

• حمله قلبی
• سکته مغزی
• ضربان قلب نامنظم

در صورت تشخیص CAD، پزشک شما را به یک متخصص قلب یا جراح قلب ارجاع می دهد. آن متخصص موارد زیر را اتدازه گیری می کند:

• شدت CAD شما
• این که آیا قبلاً دارو را امتحان کرده اید.
• وجود یا سابقه بیماری های دیگر مانند دیابت، آریتمی، یا حملات قلبی

مزایا و معایب استنت گذاری چیست؟

استنت گذاری راهی سریع برای باز کردن شریان مسدود شده است. در مواقع اضطراری، معمولا بر CABG ترجیح داده می شود. انفارکتوس میوکارد حاد با افزایش قطعه ST (STEMI) خطرناک ترین نوع حمله قلبی است. اگر دچار این نوع حمله قلبی شده اید، آنژیوپلاستی می تواند جان شما را نجات دهد. یکی دیگر از مزایای آنژیوپلاستی و استنت گذاری این است که استنت ها در اندازه ها، شکل ها و مواد مختلفی وجود دارند.

آنژیوپلاستی کم تهاجمی است، بنابراین بهبودی معمولاً راحت‌تر از CABG است. با این حال، این یک روش پرخطر در نظر گرفته می شود. به ندرت، عوارض غیرمنتظره ممکن است رخ دهد. به عنوان مثال، خونریزی شدید می تواند به این معنی باشد که این روش باید به سرعت به جراحی باز تبدیل شود.

آیا آنژیوپلاستی و استنت باعث بهبود بقا می شود؟

اگر بیماری عروق کرونر شما شدید است، پزشک شما ممکن است CABG را توصیه کند. اعتقاد بر این است که CABG نتایج بلندمدت بهتری در افراد مبتلا به CAD سه رگ به همراه دارد. این یک شکل جدی از CAD است که هر سه شریان کرونری اصلی را درگیر می کند. افراد مبتلا به دیابت نیز تمایل به انجام عمل جراحی CABG نسبت به استنت گذاری دارند.

شرایطی وجود دارد که نیاز به CABG دارند. آنژیوپلاستی ممکن است برای مثال زمانی که یک رگ خونی بسیار ضعیف و بیمار است امکان پذیر نباشد. همچنین اگر آناتومی شریان ها به طور غیرعادی پیچیده باشد، ممکن است انتخاب خوبی نباشد. در عوض، پزشک شما ممکن است تشخیص دهد که رگ باید تعویض شود. به طور معمول، CABG به عنوان یک درمان کامل تر در نظر گرفته می شود. به طور کلی، به جز در موارد آناتومی غیرمعمول دشوار، نتایج با CABG و آنژیوپلاستی قابل مقایسه هستند.

جراحی بای پس بهتر است یا آنژیوپلاستی؟

انتخاب بین استنت و CABG به عوامل مختلفی بستگی دارد. پزشک شما ویژگی های بیماری شما را در نظر می گیرد، چه بیماری های دیگری داشته باشید یا نه، و اگر دارو را امتحان کرده اید.

به طور کلی، استنت گذاری زمان بهبودی کوتاه تری دارد. جراحی بای پس ممکن است برای موارد پیچیده بهتر باشد. اگرچه هر دو روش می توانند به کاهش علائم کمک کنند و نتایج مشابهی داشته باشند. تشخیص CAD یک هشدار بزرگ است که باید مراقب سلامتی خود باشید. اغلب، زمانی که CAD تشخیص داده می شود، خطر حمله قلبی یا سکته در حال حاضر بسیار بالا است. ممکن است یک روش مداخله ای لازم باشد.

با پزشک خود در مورد سؤالات و نگرانی های خود مشورت کنید. بپرسید چرا ممکن است یک روش نسبت به دیگری توصیه شود. مسیر پیش رو با اعتماد به تصمیمات درمانی شما شروع می شود. قلب شما فقط خون را پمپاژ نمی کند، بلکه برای زنده ماندن به خون نیاز دارد. بنابراین، هنگامی انسداد عروق کرونر منبع خون قلب را تهدید می کند، باید کاری انجام داد.

آنژیوپلاستی به اضافه استنت گذاری یک بالون کوچک پیچیده شده در یک استنت مش سیمی جمع شده در یک رگ خونی در کشاله ران یا بازو قرار داده می شود و به قلب مانور می دهد. هنگامی که بالون باد می شود، پلاک پر از کلسترول را که جریان خون را از طریق شریان محدود می کند، صاف می کند. هنگامی که بالون خالی می شود و خارج می شود، استنت در پشت باقی می ماند تا رگ را باز کند. به این عمل آنژیوپلاستی بالونی همراه با استنت گذاری می گویند.

از آسیب ناشی از التهاب مزمن محافظت می کند.

علم ثابت کرده است که التهاب مزمن و با درجه پایین می تواند به یک قاتل خاموش تبدیل شود که به بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت نوع 2 و سایر شرایط کمک می کند. در طی جراحی قلب باز، یک سرخرگ یا ورید گرفته از جای دیگری در بدن در جای خود بخیه می شود تا خون را در اطراف شریان مسدود شده تغییر مسیر دهد.

مسئله استنت در مقابل جراحی بای‌پس واقعاً برای آن دسته از بیمارانی است که بیماری چندرگی دارند که هر سه شریان کرونری را درگیر می‌کند. این حدود یک چهارم تا یک سوم بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر را تشکیل می دهد.

در مورد بیماری عروق کرونر، بای پس در حال حاضر برتر از استنت گذاری است، به استثنای برخی موارد که در آن تنگی در شریان بسیار کوتاه است. اما به طور کلی این بحث حل شده است که جراحی بای پس بهتر است.

CABG برای شریان های مهم، بهتر است.

سه شریان کرونری قلب همه یکسان نیستند. مهمترین شریان، شریان نزولی قدامی چپ (LAD) نام دارد. خون را به تمام دیواره جلویی قلب می‌رساند که نشان‌دهنده عضله بسیار بیشتری نسبت به ناحیه تغذیه‌شده توسط هر یک از دو شریان کرونری دیگر است. تنگی یا انسداد در LAD جدی تر از باریک شدن یا انسداد شریان های دیگر است.

جراحی بای پس معمولا بهترین انتخاب برای انسداد LAD است. اگر LAD مسدود نشده باشد، و هیچ عامل پیچیده دیگری وجود نداشته باشد، احتمال استفاده از استنت بیشتر است، حتی اگر هر دو شریان دیگر مسدود باشند.

اگر در دو رگ انسداد دارید و یکی از آنها LAD است، به‌ویژه قسمت بالادست، نتایج از جراحی بای‌پس پشتیبانی می‌کنند، اما نه به اندازه بیمار مبتلا به بیماری با سه رگ مسدود. مسائلی مانند اینکه آیا هر دو رگ را می توان به راحتی با استنت درمان کرد یا اینکه آیا بیمار عوامل خطر دیگری دارد وجود دارد.

یکی از عوامل اصلی این است که بای پس LAD از شریان دیگری، شریان پستانی که در قفسه سینه نزدیک قلب قرار دارد، برای پیوند استفاده می کند. عوارض نادر است و CABG با استفاده از شریان پستانی برای چندین دهه ادامه دارد. علاوه بر این، به دلایلی که هنوز نامشخص است، شریان پستانی تقریباً در برابر انسداد مصون است.

اگر استنت را در LAD قرار دهید، فقط از آن ناحیه انسداد محافظت می‌کنید، و بقیه آن شریان هنوز آسیب‌پذیر است، در حالی که یک بای پس احتمالاً برای همیشه از قسمت پایین دست آن رگ محافظت می‌کند.

CABG بهترین راه برای بیماران مبتلا به دیابت است.

برای افراد مبتلا به دیابت، سوالات کمتری در مورد انتخاب بین جراحی بای پس و استنت وجود دارد. جراحی بای پس به طور کلی نسبت به آنژیوپلاستی برتری دارد. هنگامی که انسداد در بیش از یک شریان قلب دارید، CABG ممکن است نرخ بقای بهتری را برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی ارائه دهد.

در حالی که ترمیم LAD با شریان پستانی معمولاً تا پایان عمر فرد ادامه می یابد، پیوند CABG در دو شریان دیگر اینطور نیست. این روش‌ها معمولاً از رگ‌ها به جای شریان‌ها استفاده می‌کنند و در نیمی از افراد، این وریدهای تغییر کاربری پس از 8 تا 10 سال شروع به از بین رفتن می‌کنند. زمانی که این اتفاق می افتد و شما نیاز به کار بیشتری دارید، می توان یک بای پس دوم انجام داد، اما به طور کلی ما ترجیح می دهیم از استنت استفاده کنیم.