لنفوم هوچکین در مقابل غیر هوچکین

 لنفوم ها سرطان هایی هستند که در نوعی گلبول سفید به نام لنفوسیت ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. آنها به دو دسته کلی به نام لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین طبقه بندی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. نوع لنفوم بستگی به نوع سلول هایی دارد که سرطان در آنها ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. در این مقاله از پزشکت می‌توانید با تفاوت‌های اولیه بین این دو نوع لنفوم، از جمله علائم، گزینه های درمان و عوامل خطر آن ها آشنا شوید.

تفاوت بین لنفوم هوچکین و لنفوم غیرهوچکین چیست؟

پزشکان بیش از 70 نوع لنفوم شناسایی کرده اند که اکثر آنها را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان به عنوان لنفوم هوچکین یا لنفوم غیر هوچکین طبقه بندی کرد. تفاوت اصلی بین این دو نوع لنفوم به داشتن یا نداشتن نوعی سلول به نام سلول های رید-استرنبرگ بستگی دارد. این سلول ها فقط در افراد مبتلا به لنفوم هوچکین وجود دارند. موسسه ملی سرطان بیان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند که با پیشرفت بیماری تعداد این سلول ها در بدن بیماران افزایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابد.

سلول های رید-استرنبرگ سلول های بزرگ و غیر معمولی هستند که گاهی بیش از یک هسته دارند. هسته بخشی از یک سلول و حاوی اطلاعات ژنتیکی است. پزشکان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند با تجزیه و تحلیل نمونه ای از سرطان با استفاده از میکروسکوپ مخصوص متوجه شوند که آیا سلول های رید-استرنبرگ دارید یا خیر.

مطالعه بیشتر: لنفوم هوچکین از علل تا گزینه های درمانی آن

برخی از این تفاوت های لنفوم غیر هوچکین در مقابل لنفوم هوچکین، عبارتند از:

	لنفوم غیر هوچکین	لنفوم هوچکین
نادر بودن	رایج تر	نادر اما کمتر رایج است
چشم انداز	به طور کلی فقیرتر	به طور کلی بهتر است
سلول های سرطانی	سلولهای B یا سلول های T و سلول های کشنده طبیعی	سلول های B (سلول های رید-استرنبرگ)
محل	در غدد لنفاوی سراسر بدن یا در اندام ها ظاهر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود	به احتمال زیاد در غدد لنفاوی قفسه سینه، گردن یا زیر بغل شما ظاهر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود

علائم لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین

علائم هر دو نوع لنفوم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند مشابه باشد. اما ممکن است بسته به نوع خاصی از لنفوم و میزان پیشرفت بیماری تا حدودی هم فرق داشته باشند. برخی از افراد ممکن است در هنگام تشخیص بیماری هیچ گونه علائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نداشته باشند. اگر بیماری به سایر قسمت های مهم بدن سرایت کرده باشد، بیمار ممکن است دچار عوارض خطرناکی شود.

علائم هر دو نوع ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب
• کهیر
• خستگی
• عرق شبانه
• تنگی نفس
• التهاب غدد لنفاوی
• کاهش وزن ناخواسته

مطالعه بیشتر: تفاوت بین سرطان خون و لنفوم

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین هستند؟

هر دو نوع سرطان نسبتا نادر هستند، اما لنفوم غیر هوچکین در ایالات متحده شایع تر است. انجمن سرطان آمریکا (ACS) تخمین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زند که در سال 2021 حدود 81560 نفر در ایالات متحده به لنفوم غیرهوچکین مبتلا شدند. درصد مبتلا شدن مردان در طول زندگی خود به لنفوم غیر هوچکین از هر 41 مراجعه کننده 1 نفر و درصد زنان مبتلا از هر 52 مراجعه کننده 1 نفر است.

موارد زیر سایر عوامل خطر برای ایجاد هر نوع لنفوم است. برخی از این موارد عبارتند از:

سن

بر اساس این گزارش، میانگین سن تشخیص لنفوم هوچکین 39 سال است. این بیماری در افراد بالای 55 سال شایع است. طبق یک مطالعه، میانگین سن تشخیص لنفوم غیر هوچکین 67 سال است. یک تحقیق انجام شده در سال 2020 نشان داد که اکثر افرادی که مبتلا به لنفوم غیر هوچکین تشخیص داده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند در سنین 65 تا 74 سال قرار دارند. اما لازم به ذکر است که برخی از زیرمجموعه‌های لنفوم در جوانان شایع‌تر است.

جنسیت

ACS گزارش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که درصد بروز لنفوم هوچکین در مردان کمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بیشتر از زنان است. در حالی که خطر کلی ابتلا به لنفوم غیر هوچکین در مردان بیشتر است، اما برخی از زیرگروه ها در زنان شایع تر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌باشد.

سابقه خانوادگی

برادران و خواهران افراد جوان مبتلا به لنفوم هوچکین نیز در معرض خطر بالایی برای ابتلا به آن هستند. دوقلوهای همسان نیز خطر بسیار بالایی دارند. داشتن فرزند، والدین یا خواهر و برادر مبتلا به لنفوم غیر هوچکین، شانس ابتلا به لنفوم غیر هوچکین را نیز افزایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد.

ضعف سیستم ایمنی

افرادی که برای سرکوب سیستم ایمنی خود دارو مصرف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند، احتمال ابتلا به لنفوم هوچکین و غیر هوچکین در آنها بیشتر است. افراد مبتلا به HIV یا بیماری های خود ایمنی نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

ویروس اپشتین بار و سایر عفونت ها

ویروس اپشتین بار باعث بروز بیماری مونونوکلئوز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که معمولاً به عنوان مونو شناخته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. خطر ابتلا به لنفوم هوچکین در افرادی که سابقه ابتلا به مونو دارند افزایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابد. ویروس اپشتین بار همچنین با نوع خاصی از لنفوم غیر هوچکین به نام لنفوم بورکیت مرتبط است.

سایر ویروس های مرتبط با بروز برخی از انواع خاص لنفوم غیر هوچکین، عبارتند از:

• اچ‌آی‌وی
• هپاتیت C مزمن
• ویروس هرپس انسانی 8
• ویروس لنفوتروپیک سلول T انسانی

برخی از عفونت های باکتریایی مرتبط با انواع لنفوم غیر هوچکین، عبارتند از:

• کمپیلوباکتر ژژونی
• هلیکوباکتر پیلوری
• کلامیدوفیلا پسیتاسی

داروها، تشعشعات و مواد شیمیایی

تحقیقات نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند که مواد شیمیایی مانند بنزین، برخی علف کش ها و حشره کش ها خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین را افزایش می دهند. برخی از داروهای شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی و آرتریت روماتوئید نیز ممکن است خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین را افزایش دهند. اما این ارتباط هنوز کاملاً مشخص نیست و تحقیقات نیز ادامه دارد.

افرادی که در معرض سطوح بالایی از تشعشعات قرار دارند، مانند افرادی که از بمب اتمی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یا حادثه هسته ای جان سالم به در برده اند، در معرض خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین، برخی از انواع سرطان خون و سرطان تیروئید هستند. افرادی که برای درمان انواع دیگر سرطان از جمله لنفوم هوچکین پرتو می‌گیرند، در معرض افزایش خطر ابتلا به لنفوم غیرهوچکین در آینده هستند.

ایمپلنت های پستان

به گفته محققان، ایمپلنت های سینه با نوعی لنفوم غیر هوچکین به نام لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط هستند.

مطالعه بیشتر: شایع ترین سرطان ها کدامند؟

درمان برای لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین

درمان هر دو نوع سرطان به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله:

• سن
• علائم
• مرحله بیماری
• سایر بیماری های زمینه ای

شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی رایج ترین درمان برای لنفوم هوچکین است. محققان به بررسی مزایای سایر گزینه های درمانی مانند ایمونوتراپی و درمان هدفمند ادامه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند. پزشک شما ممکن است برای تشخیص لنفوم غیرهوچکین از جراحی (مانند بیوپسی اکسیزیونال ) استفاده کند، اما درمان لنفوم غیر هوچکین با جراحی نادر است.

به گفته موسسه ملی سرطان، پزشکان از درمان های زیر برای هر دو نوع لنفوم هوچکین غیر هوچکین استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. برخی از این درمان ها عبارتند از:

رفتار	لنفوم غیر هوچکین	لنفوم هوچکین
پرتو درمانی	✓	✓
شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی	✓	✓
ایمونوتراپی	✓	✓
درمان هدفمند	✓	✓
پلاسمافرزیس	✓
انتظار مراقب	✓	در افراد باردار
آنتی بیوتیک درمانی	✓
عمل جراحي	✓
پیوند سلول های بنیادی	✓	تحت بررسی
استروئید درمانی		در افراد باردار
واکسن درمانی	تحت بررسی

التهاب یکی از علائم شایع لنفوم هوچکین است!

هر دو نوع لنفوم هوچکین و غیر هوچکین در سیستم لنفاوی ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند گلبول های سفید خون را تحت تاثیر قرار دهند. بالا بودن تعداد گلبول های سفید خون می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند نشانه لنفوم باشد. در هر دو لنفوم هوچکین و غیر هوچکین، اولین علائم ظاهری اغلب تب، کاهش وزن غیرقابل توضیح و تعریق شبانه است.

بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین علائم التهابی نیز تجربه می کنند. در برخی موارد، ممکن است هنگام حمام آب گرم یا نوشیدن الکل، درد غدد لنفاوی را تجربه کنید. بیماران همچنین ممکن است بثورات غیر قابل توضیحی داشته باشند.

مطالعه بیشتر: لنفوم سلول B چیست؟

تشخیص دقیق لنفوم قبل از شروع درمان مهم است.

از آنجایی که لنفوم هوچکین و غیرهوچکین بیماری‌های متفاوتی هستند، روندهای درمانی متفاوتی هم دارند. به همین دلیل است که تشخیص دقیق قبل از شروع درمان حیاتی است. برای تشخیص دقیق لنفوم هوچکین یا غیر هوچکین، پزشک باید سلول های سرطانی را زیر میکروسکوپ بررسی کند.

لنفوم هوچکین در صورت وجود سلول های رید استرنبرگ مشخص می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. این سلول‌ها که به نام آسیب‌شناسی که آنها را کشف کرد، نامگذاری شده‌اند، شبیه چشم‌های جغد هستند. نمونه های بیوپسی لنفوم هوچکین نیز با التهاب پر شده است. نمونه های لنفوم غیر هوچکین معمولاً چنین نیستند.

برخی از بیماری های غیر سرطانی نیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند با لنفوم اشتباه گرفته شوند. سارکوئیدوز، که یک بیماری التهابی است، گاهی اوقات به اشتباه به عنوان لنفوم تشخیص داده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

درمان لنفوم هوچکین معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌ها است.

ترکیبی از شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی و پرتودرمانی ، رژیم درمانی استاندارد برای درمان لنفوم هوچکین در مراحل اولیه است. در موارد پیشرفته تر، شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی ممکن است با یک عامل بیولوژیکی جدید ترکیب شود که پروتئین خاصی را که در سلول های لنفوم یافت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، هدف قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد.

بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین و غیرهوچکین نیز ممکن است در صورت عدم پاسخ به شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی یا بازگشت سرطان به پیوند سلول های بنیادی نیاز داشته باشند. پیوند سلول های بنیادی معمولاً همراه با شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی به منظور پر کردن سلول های سالم در خون و مغز استخوان توصیه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی درمان استاندارد لنفوم غیر هوچکین است.

شیمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درمانی به تنهایی درمان استاندارد برای لنفوم غیر هوچکین است. انتخاب نوع روش درمانی به میزان تهاجمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بودن سرطان بستگی دارد. لنفوم‌های غیرهوچکین سلول T تهاجمی‌تر هستند. در حالی که لنفوم های غیر هوچکین سلول B ممکن است کندتر رشد کنند. اگر بهبودی حاصل شود، پیوند سلول های بنیادی معمولاً پس از اولین درمان به جای انتظار برای عود، ارائه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

پیش آگهی لنفوم هوچکین و لنفوم غیرهوچکین چیست؟

لنفوم هوچکین یکی از قابل درمان ترین سرطان هاست. معمولاً چشم انداز بهتری نسبت به لنفوم غیر هوچکین دارد. با این حال، عوامل زیادی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند بر روی دیدگاه شما تأثیر بگذارند، مانند:

• سن شما
• سلامت کلی شما
• نوع خاص لنفوم شما
• مرحله و پیشرفت سرطان

برنامه نظارت، اپیدمیولوژی و نتایج نهایی موسسه ملی سرطان (SEER) نرخ بقای نسبی 5 ساله را برای لنفوم غیرهوچکین فهرست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. برای هر دو نوع لنفوم، چشم انداز در کودکان بهتر است و با افزایش سن بدتر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. با توجه به داده‌های SEER، نرخ بقای نسبی 5 ساله با افزایش سن به صورت زیر تغییر می‌کند:

سن	لنفوم غیر هوچکین	لنفوم هوچکین
زیر 15 سال	91.5٪	98.5٪
15-39	84.8٪	95.8٪
40-64	80.2٪	86.6٪
65-74	73.6٪	69.9٪
بالای 75	56.6٪	52.7٪

درک این نکته مهم است که اعداد نشان داده شده در جدول بالا، میانگین طول عمر بیماران تنها بر اساس سن است، نه مرحله سرطان. چرا که مرحله نقش مهمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در چگونگی پیشرفت یا پاسخ هر نوع سرطان به درمان دارد. بهتر است در مورد دیدگاه فردی خود با پزشک خود مشورت کنید.

سخن آخر

لنفوم گروهی از سرطان هاست که در سلول های ایمنی به نام لنفوسیت ها ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. دو دسته اصلی لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین وجود دارد. تفاوت اصلی بین آنها سلول های غیر معمول به نام سلول های Reed-Sternberg است. این سلول ها فقط در لنفوم هوچکین دیده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. هر دو نوع لنفوم را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان بیشتر به زیر شاخه ها تقسیم کرد. تشخیص نوع خاصی از لنفوم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به تعیین بهترین گزینه های درمانی کمک کند.