لورازپام و دیازپام داروهای عمومی هستند که برای درمان اختلالات اضطرابی، در کنار سایر شرایط سلامت روان، کار می کنند. هر دو دارو به عنوان بنزودیازپین ها طبقه بندی می شوند. آنها با افزایش فعالیت GABA یا گاما آمینوبوتیریک اسید در مغز عمل می کنند. انتقال دهنده عصبی GABA یک ماده شیمیایی بازدارنده است که سیگنال های عصبی خاصی را مسدود می کند، خلق و خو را تقویت می کند و باعث ایجاد حس آرامش می شود. این ها تشابهات لورازپام و دیازپام بودند، اما تفاوت های اصلی بین لورازپام و دیازپام یست؟

طبق گفته اداره مبارزه با مواد مخدر (DEA) لورازپام و دیازپام هر دو داروهای جدول IV هستند. این بدان معنی است که این داروها مانند سایر بنزودیازپین ها خطر وابستگی و سوء مصرف را به همراه دارند. بنابراین، آنها فقط باید به عنوان درمان کوتاه مدت تحت نظارت یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی استفاده شوند. برای آشنایی با سایر تفاوت های اصلی بین لورازپام و دیازپام، ادامه مطلب را بخوانید.

تفاوت های اصلی بین لورازپام و دیازپام چیست؟

تفاوت اصلی لورازپام و دیازپام در این است که دیازپام بیشتر از لورازپام در بدن باقی می ماند. لورازپام  که نام عمومی آتیوان است، نیمه عمری تا 18 ساعت دارد . از سوی دیگر، دیازپام، که نام عمومی والیوم است، تا 48 ساعت نیمه عمر دارد. بنابراین، لورازپام یک بنزودیازپین با اثر متوسط ​​و دیازپام یک بنزودیازپین طولانی اثر در نظر گرفته می شود.

لورازپام و دیازپام نیز به طور متفاوتی در بدن متابولیزه یا پردازش می شوند. لورازپام توسط فرآیندی به نام گلوکورونیداسیون در کبد متابولیزه می شود. دیازپام در کبد توسط آنزیم های سیتوکروم متابولیزه می شود. در نتیجه، دیازپام بیش از لورازپام توانایی تداخل با سایر داروها را دارد.

لورازپام در قرص های خوراکی عمومی با غلظت های 0.5 میلی گرم، 1 میلی گرم و 2 میلی گرم موجود است. همچنین به صورت محلول خوراکی و محلول تزریقی عرضه می شود. آتیوان در قرص های خوراکی عمومی با غلظت های 2 میلی گرم، 5 میلی گرم و 10 میلی گرم موجود است. آتیوان را می توان به صورت محلول خوراکی، محلول تزریقی و ژل رکتوم نیز تجویز کرد.

تفاوت های اصلی بین لورازپام و دیازپام در شرایط درمان

لورازپام و دیازپام به عنوان ضد اضطراب برای کاهش علائم اضطراب مانند استرس شدید و مشکل در تفکر واضح عمل می کنند. لورازپام و دیازپام هر دو مورد تایید FDA برای درمان اضطراب و اختلالات اضطرابی مانند اختلالات پانیک و حملات پانیک هستند.

مانند سایر بنزودیازپین ها، لورازپام و دیازپام را می توان برای درمان اختلالات تشنج یا صرع استفاده کرد. آنها همچنین می توانند به عنوان یک پیش دارو قبل از جراحی به منظور آرام بخشی استفاده شوند.

دیازپام همچنین برای درمان سندرم ترک الکل و اسپاسم عضلانی مورد تایید FDA است. لورازپام علاوه بر درمان اضطراب، برای درمان بی خوابی ناشی از اضطراب نیز تایید شده است. سایر کاربردهای خارج از برچسب را می توان در جدول زیر مشاهده کرد.

آیا لورازپام در مقابل دیازپام موثرتر است؟

در مقایسه با دارونما یا بدون دارو، لورازپام و دیازپام هر دو برای درمان اضطراب موثر هستند. موثرتر بودن بنزودیازپین به شرایط تحت درمان، سایر داروهای مصرفی و هر گونه درمانی که قبلاً آزمایش شده است بستگی دارد.

کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌شده و کنترل‌شده تا حد زیادی نشان داده‌اند که لورازپام و دیازپام از نظر اثربخشی برای درمان اضطراب قابل مقایسه هستند. یک کارآزمایی بالینی دوسوکور که لورازپام و دیازپام را در 134 بیمار مضطرب در طول چهار هفته مقایسه کرد، نشان داد که هر دو دارو موثرتر از دارونما بودند. با این حال، لورازپام در بیمارانی که در ابتدا علائم بدتری داشتند، مؤثرتر بود. در گروهی که لورازپام مصرف می‌کردند، آرام‌بخشی یک عارضه جانبی مهم‌تر گزارش شد.

در یک متاآنالیز شبکه، میدازولام، لورازپام و دیازپام برای درمان وضعیت صرع، یک تشنج شدید طولانی مدت، در کودکان مقایسه شد. داده های گردآوری شده از 16 کارآزمایی بالینی مختلف نشان داد که میدازولام و لورازپام موثرتر از دیازپام هستند.

این مقایسه برای مقاصد اطلاعاتی عمومی است. قبل از استفاده از بنزودیازپین، از پزشک یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشاوره بگیرید. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما یک ارزیابی پزشکی کامل برای تعیین شدت وضعیت شما و رد سایر شرایط احتمالی سلامت روان انجام می‌دهد.

تفاوت های اصلی بین لورازپام و دیازپام در عوارض جانبی این دو

لورازپام و دیازپام، مانند سایر بنزودیازپین ها، در درجه اول عوارض جانبی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) ایجاد می کنند. شایع ترین عوارض جانبی لورازپام  یا آتیوان، آرام بخش، سرگیجه، ضعف و بی ثباتی یا از دست دادن هماهنگی است. شایع ترین عوارض جانبی دیازپام یا والیوم، خواب آلودگی، خستگی، ضعف عضلانی و از دست دادن هماهنگی است.

سایر عوارض جانبی ممکن است شامل مشکلات حافظه باشد. بروز عوارض جانبی معمولاً به دوز داروی مصرفی بستگی دارد. عوارض جانبی جدی تری با دوزهای بالای بنزودیازپین ها گزارش می شود. عوارض جانبی جدی، از جمله افسردگی تنفسی، یا تنفس کم عمق، می تواند نشان دهنده یک اورژانس پزشکی باشد.

تفاوت های اصلی بین لورازپام و دیازپام در تداخلات دارویی

لورازپام و دیازپام در درجه اول با سایر داروهایی که بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) تأثیر می گذارند، تداخل دارند. مصرف این بنزودیازپین ها با داروهایی مانند مواد افیونی، باربیتورات ها، داروهای ضد روان پریشی، ضد افسردگی ها و ضد تشنج ها می تواند منجر به افزایش اثرات مضعف CNS مانند سرگیجه، گیجی و خواب آلودگی شود. داروی ضد نقرس پروبنسید می تواند بر متابولیسم بنزودیازپین ها تأثیر بگذارد و منجر به افزایش عوارض جانبی شود.

استفاده از تئوفیلین یا آمینوفیلین می تواند با اثرات آرام بخش بنزودیازپین ها مقابله کند. اگر هر یک از این داروها را قبل از شروع بنزودیازپین مصرف می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید.

دیازپام توسط آنزیم های خاص P450 پردازش می شود در حالی که لورازپام اینطور نیست. برخی از داروها می توانند این آنزیم ها را مسدود کنند، که بر نحوه پردازش دیازپام در بدن تأثیر می گذارد. این ممکن است منجر به افزایش عوارض جانبی آرام بخش دیازپام شود. داروهایی مانند کتوکونازول، سایمتیدین و امپرازول می توانند با دیازپام تداخل داشته و منجر به افزایش آرام بخش شوند.

آنتی اسیدها مانند کربنات کلسیم و هیدروکسید منیزیم می توانند جذب دیازپام را در بدن کاهش دهند. این اثر ممکن است نحوه عملکرد دیازپام را تغییر دهد.

برای سایر تداخلات دارویی احتمالی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

هشدارهای لورازپام در مقابل دیازپام

از مصرف مواد افیونی همراه با بنزودیازپین ها باید اجتناب شود. هنگامی که بنزودیازپین ها و مواد افیونی با هم استفاده می شوند می توانند خطر افسردگی تنفسی، کما و حتی مرگ را افزایش دهند. هنگامی که این دو دسته از داروها با هم مصرف می شوند، بیماران باید به دقت تحت نظر باشند.

لورازپام و دیازپام داروهای جدول IV هستند. کسانی که در گذشته سابقه مصرف الکل یا مواد دارند ممکن است در معرض خطر وابستگی و سوءمصرف بنزودیازپین ها باشند. وابستگی و سوء مصرف ممکن است خطر مصرف بیش از حد بنزودیازپین ها را افزایش دهد. علائم و نشانه‌های مصرف بیش از حد بنزودیازپین شامل از دست دادن شدید هماهنگی، فشار خون پایین خطرناک (هیپوتانسیون)، افسردگی تنفسی و کما است.

فقط باید از کمترین دوز موثر لورازپام یا دیازپام استفاده کرد. در مورد سایر هشدارها و اقدامات احتیاطی احتمالی با پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

سوالات متداول در مورد تفاوت های اصلی بین لورازپام و دیازپام

لورازپام چیست؟ لورازپام نام عمومی آتیوان است. این بخشی از دسته ای از داروها به نام بنزودیازپین ها است. لورازپام به صورت قرص خوراکی در مقادیر 0.5 میلی گرم، 1 میلی گرم و 2 میلی گرم موجود است. همچنین می توان آن را به صورت محلول خوراکی یا تزریقی تجویز کرد. لورازپام برای درمان اضطراب و بی خوابی ناشی از اضطراب تایید شده است. همچنین می تواند به عنوان یک درمان برای اختلالات تشنج یا پیش درمان قبل از جراحی استفاده شود.

دیازپام چیست؟ دیازپام همچنین با نام تجاری خود، Valium شناخته می شود. این یک بنزودیازپین است که برای درمان اضطراب، سندرم ترک الکل و اسپاسم عضلانی مورد تایید FDA است . همچنین می توان از آن برای اختلالات تشنجی و اهداف آرام بخش قبل از جراحی استفاده کرد. دیازپام در قرص های خوراکی 2 میلی گرم، 5 میلی گرم و 10 میلی گرم موجود است. همچنین به صورت محلول خوراکی، تزریقی و ژل رکتوم عرضه می شود.

آیا لورازپام و دیازپام یکسان هستند؟

لورازپام و دیازپام هر دو بنزودیازپین هستند، اما یکسان نیستند. آنها در فرمولاسیون های مختلف و دارای کاربردهای مختلف مورد تایید FDA هستند. آنها همچنین محدودیت های سنی متفاوتی دارند: لورازپام در کودکان زیر 12 سال توصیه نمی شود در حالی که دیازپام در نوزادان کمتر از 6 ماه توصیه نمی شود. لورازپام و دیازپام هر دو داروهای موثری هستند. ماندگاری دیازپام بیشتر از لورازپام در بدن است. با این حال، این بدان معنا نیست که داروی بهتری است. اثربخشی بنزودیازپین به شرایط تحت درمان و سایر عوامل بستگی دارد. برای تعیین بهترین درمان برای شما با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

آیا می توانم در دوران بارداری از لورازپام یا دیازپام استفاده کنم؟ مصرف لورازپام یا دیازپام در دوران بارداری توصیه نمی شود. اگرچه ممکن است دیازپام در دوران بارداری کمی ایمن تر از لورازپام باشد، اما مطالعات کافی نشان نداده است که بنزودیازپین ها در دوران بارداری کاملا بی خطر هستند. قبل از مصرف بنزودیازپین در دوران بارداری با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

آیا می توانم از لورازپام یا دیازپام با الکل استفاده کنم؟ ترکیب الکل و بنزودیازپین ها توصیه نمی شود. هم الکل و هم بنزودیازپین ها می توانند عوارض جانبی CNS مانند خواب آلودگی و سرگیجه ایجاد کنند. مصرف این مواد با هم می تواند خطر عوارض جانبی و مصرف بیش از حد را افزایش دهد.

آیا 3 میلی گرم لورازپام زیاد است؟

دوز مناسب لورازپام به شرایط تحت درمان بستگی دارد. برای مشاوره پزشکی حرفه ای و دستورالعمل های مناسب در مورد نحوه استفاده از این دارو با پزشک مشورت کنید. دوز استاندارد لورازپام می تواند از 2 تا 6 میلی گرم خوراکی دو تا سه بار در روز باشد.

آیا دیازپام بیشتر از لورازپام دوام دارد؟

ماندگاری دیازپام بیشتر از لورازپام است. این یک بنزودیازپین طولانی اثر با نیمه عمر تا 48 ساعت در نظر گرفته می شود. بنزودیازپین های طولانی اثر شامل والیوم (دیازپام)، لیبریوم (کلردیازپوکساید) و دالمان (فلورازپام ) هستند.

به طور کلی مصرف طولانی مدت آتیوان (لورازپام ) توصیه نمی شود. مطالعات کافی در مورد ایمنی و اثربخشی آتیوان در چهار ماه گذشته استفاده نشده است. برخی افراد به آتیوان وابستگی و تحمل پیدا می کنند که می تواند در طول زمان بر عملکرد آن تأثیر بگذارد. آتیوان فقط باید طبق تجویز یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی استفاده شود. لورازپام یک بنزودیازپین با اثر متوسط ​​است. اثرات لورازپام ممکن است در عرض 1 تا 1.5 ساعت پس از مصرف آن احساس شود. نیمه عمر لورازپام حدود 10 تا 20 ساعت است. سایر بنزودیازپین های متوسط ​​اثر عبارتند از زاناکس (آلپرازولام)، کلونوپین (کلونازپام) و رستوریل (تمازپام).

منبع: https://www.singlecare.com/blog/lorazepam-vs-diazepam/