سندرم پای بی قرار 5 تا 15 درصد از افراد بزرگسال جامعه رو به خودش درگیر کرده که این مقدار از نظر بالینی حدود 2 تا 3 درصده. میزان ابتلا به این بیماری توی کودکان 50 درصد کمتر از بزرگسالان هست.
اگه سندرم پای بی قرار درمان نشه، ممکنه منجر به ایجاد بیماری‌های ثانویه‌ای مثل پارکینسون بشه. اختلالی که کنار اومدن با اون خیلی دشوار و سخت‌تر خواهد بود!
پیشنهاد پزشکت برای مطالعه بیشتر: خواب کم با پیری زودرس مغر در ارتباط است!
نشانه‌های سندرم پای بی قرار و پارکینسون
سندرم پای بی قرار یه نوع اختلال عصبیه که باعث ایجاد احساس ناخوشایند، سوزش یا مورمور شدن توی پاها میشه. این حس معمولاً زمان استراحت شدت میگیره و با حرکت یا راه رفتن موقتاً از بین میره.
پارکینسون هم یه اختلال مغزی پیش رونده هست به دلیل کاهش دوپامین و از بین رفتن سلول‌های عصبی توی ناحیه‌ای از مغز به وجود میاد. این بیماری باعث اختلال در کنترل حرکات بدن میشه و علائم اصلی اون شامل لرزش، سفتی عضلانی و کندی حرکاته.
افراد مبتلا ممکنه با پیشرفت بیماری دچار مشکلات تعادلی، گفتاری و همچنین علائم غیر حرکتی مثل افسردگی و اختلالات خواب بشن.
ارتباط سندرم پای بی قرار و پارکینسون
متخصصان کره جنوبی طی یک مطالعه جدید ثابت کردن که افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار (RLS) بیشتر از بقیه در معرض خطر ابتلا به بیماری پارکینسون قرار دارن!
طبق نتایج این تحقیق، میزان بروز پارکینسون بین مبتلایان به RLS حدود ۱.۶ درصد بوده؛ در حالی که این عدد در افراد سالم فقط ۱ درصد گزارش شده. یعنی خطر ابتلا در این افراد تقریباً ۶۰ درصد بیشتره که این عدد نگران کننده‌ست!
آیا درمانی برای کنترل این وضعیت وجود داره؟
پژوهشگران توی تحقیقات دیگه‌ای داده‌های برنامه ملی بیمه سلامت کره رو بین سال‌های 2002 تا 2019 بررسی کردن. توی این بررسی حدود ۱۰ هزار نفر مبتلا به RLS و همین تعداد فرد سالم از نظر سن و جنس باهاشون مقایسه شدن.
میانگین سنی شرکت کننده‌ها حدود ۵۰ سال بوده و حدود ۶۲.۸ درصدشون زن بودن که به مدت ۱۷ سال تحت نظر قرار داشتن تا ببینن در طول زمان چه تعدادشون به پارکینسون دچار میشن.
نتایج نشون داد افرادی که داروهای دوپامین محور (داروهایی که برای درمان پارکینسون هم استفاده میشن) مصرف کرده بودن، کمتر دچار پارکینسون شدن؛ البته محققان گفتن هنوز نمیشه با قطعیت گفت این داروها از پارکینسون جلوگیری میکنن؛ ولی نتایج نشون میده بین این دو بیماری ارتباط قوی و قابل‌توجهی وجود داره.
