سیپروهپتادین چیست؟ چه کاربردی دارد؟

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

---

نفخ پانیک بوی مدفوع سرفه مزمن خستگی زیاد شوره سر خارش واژن علائم بیماری

سیپروهپتادین، قرمزی، تحریک، خارش و آبریزش چشم را تسکین می دهد. عطسه کردن؛ و آبریزش بینی ناشی از آلرژی، مواد محرک موجود در هوا و تب یونجه است. همچنین ممکن است برای تسکین خارش شرایط پوستی آلرژیک و درمان کهیر، از جمله کهیرهای ناشی از قرار گرفتن در معرض دمای سرد و مالش پوست استفاده شود.

سیپروهپتادین همچنین گاهی اوقات برای درمان واکنش های آلرژیک در افرادی که فرآورده های خونی را به عنوان بخشی از درمان پزشکی دریافت کرده اند و برای درمان واکنش های آلرژیک جدی پس از کنترل علائم با سایر داروها استفاده می شود. حتی سیپروهپتادین به تسکین علائم کمک می کند اما علت علائم را درمان نمی کند و بهبودی را تسریع نمی کند. سیپروهپتادین در دسته ای از داروها به نام آنتی هیستامین ها قرار دارد. این ماده با مسدود کردن عملکرد هیستامین، ماده ای در بدن که باعث علائم آلرژیک می شود، عمل می کند.

سیپروهپتادین چگونه باید استفاده شود؟

این دارو به صورت قرص و محلول (مایع) خوراکی می باشد. معمولاً دو یا سه بار در روز مصرف می شود. سیپروهپتادین را تقریباً هر روز در همان زمان(های) یکسان مصرف کنید. دستورالعمل های روی برچسب نسخه خود را به دقت دنبال کنید و از پزشک یا داروساز خود بخواهید هر قسمتی را که متوجه نمی شوید توضیح دهد. سیپروهپتادین را دقیقا طبق دستور مصرف کنید. کمتر یا بیشتر از آن مصرف نکنید یا بیشتر از آنچه پزشک تجویز کرده است مصرف نکنید.

اگر از محلول استفاده می کنید، از قاشق خانگی برای اندازه گیری دوز خود استفاده نکنید. از پیمانه یا قاشقی که همراه دارو است استفاده کنید یا از قاشقی استفاده کنید که مخصوص اندازه گیری دارو ساخته شده است.

سیپروهپتادین همچنین برای درمان سندرم کوشینگ (یک وضعیت غیرطبیعی که توسط هورمون‌های اضافی یا کورتیکواستروئیدها ایجاد می‌شود) و برای درمان انواع خاصی از سردرد مانند میگرن استفاده می‌شود. در مورد خطرات احتمالی استفاده از این دارو برای بیماری خود با پزشک خود صحبت کنید.

این دارو ممکن است برای مصارف دیگر تجویز شود. از دکتر و یا داروساز خود برای اطلاعات بیشتر بپرسید.

دستوالعمل مصرف سیپروهپتادین

اگر به سیپروهپتادین، سایر آنتی هیستامین ها یا هر داروی دیگری حساسیت دارید، به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید.

به پزشک و داروساز خود بگویید که چه داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها، مکمل های غذایی و محصولات گیاهی را مصرف می کنید یا قصد دارید مصرف کنید. هر یک از موارد زیر را حتما ذکر کنید: داروهای دیگر برای آلرژی یا سرماخوردگی. داروهای اضطراب، افسردگی یا تشنج؛ شل کننده های عضلانی؛ داروهای مخدر برای درد؛ آرام بخش ها؛ قرص های خواب آور؛ و آرام بخش ها پزشک ممکن است نیاز به تغییر دوز داروهای شما داشته باشد یا شما را به دقت از نظر عوارض جانبی تحت نظر داشته باشد.

اگر آسم، گلوکوم (شرایطی که در آن افزایش فشار در چشم می‌تواند منجر به از دست دادن تدریجی بینایی شود)، زخم، مشکل در ادرار کردن (به دلیل بزرگ شدن غده پروستات)، بیماری قلبی، خون بالا، به پزشک خود اطلاع دهید. فشار، تشنج یا پرکاری غده تیروئید.

اگر باردار هستید، قصد بارداری دارید یا در دوران شیردهی هستید به پزشک خود اطلاع دهید. اما اگر در حین مصرف سیپروهپتادین باردار شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر 65 سال یا بیشتر دارید، در مورد خطرات و مزایای مصرف سیپروهپتادین با پزشک خود صحبت کنید. افراد مسن معمولا نباید سیپروهپتادین مصرف کنند زیرا به اندازه سایر داروهایی که می توان برای درمان همان بیماری استفاده کرد، ایمن یا مؤثر نیست.

در صورت انجام عمل جراحی، از جمله جراحی دندان، به پزشک یا دندانپزشک اطلاع دهید که سیپروهپتادین مصرف می کنید.

عوارض سیپروهپتادین چیست؟

سیپروهپتادین ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم شدید است یا از بین نمی رود، به پزشک خود اطلاع دهید:

• خشکی دهان، بینی و گلو
• خواب آلودگی
• سرگیجه
• حالت تهوع
• احتقان سینه
• سردرد
• هیجان (به ویژه در کودکان)
• ضعف عضلانی

برخی از عوارض جانبی می تواند جدی باشد. اگر هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید:

• مشکل در ادرار کردن
• مشکلات بینایی
• عصبی بودن

سیپروهپتادین ممکن است عوارض جانبی دیگری ایجاد کند. در صورت بروز هرگونه مشکل غیرعادی در حین مصرف این دارو با پزشک خود تماس بگیرید.

داروهای دیگری بر سیپروهپتادین تأثیر می گذارد؟

مصرف سیپروهپتادین با سایر داروهایی که باعث خواب آلودگی شما می شوند می تواند این اثر را بدتر کند. قبل از مصرف قرص خواب، داروی مخدر، شل کننده عضلانی، یا داروی اضطراب ، افسردگی یا تشنج از پزشک خود سوال کنید .

سایر داروها ممکن است با سیپروهپتادین تداخل داشته باشند، از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها و محصولات گیاهی . به هر یک از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد تمام داروهایی که اکنون استفاده می کنید و هر دارویی که شروع به یا قطع مصرف می کنید بگویید.

باید بدانید که این دارو ممکن است باعث خواب آلودگی شما شود. تا زمانی که متوجه نشدید این دارو بر شما تأثیر می گذارد، رانندگی نکنید یا ماشین آلات کار نکنید. در حین مصرف این دارو با پزشک خود در مورد استفاده ایمن از الکل صحبت کنید. الکل می تواند عوارض جانبی سیپروهپتادین را بدتر کند.

نحوه نگهدای از سیپروهپتادین

این دارو را در ظرفی که در آن قرار دارد، محکم بسته و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. آن را در دمای اتاق و به دور از گرما و رطوبت اضافی (نه در حمام) نگهداری کنید.

داروهای غیر ضروری باید به روش های خاصی دور ریخته شوند تا اطمینان حاصل شود که حیوانات خانگی، کودکان و سایر افراد نمی توانند آنها را مصرف کنند. با این حال، نباید این دارو را داخل توالت بریزید. درعوض، بهترین راه برای دور انداختن داروهایتان از طریق یک برنامه بازپس گیری دارو است. با داروساز خود صحبت کنید یا با بخش زباله/بازیافت محلی خود تماس بگیرید تا در مورد برنامه های بازپس گیری در جامعه خود مطلع شوید.

برای معاینات منظم به پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید. اگر علائم شما بهبود نیافت یا بدتر شد به پزشک خود اطلاع دهید.

شما ممکنه سرگیجه یا خواب آلودگی بگیرید. رانندگی نکنید، از ماشین آلات استفاده نکنید، یا هر کاری که نیاز به هوشیاری ذهنی دارد انجام ندهید تا زمانی که بدانید این دارو چگونه بر شما تأثیر می گذارد. سریع بایستید یا ننشینید، به خصوص اگر بیمار مسن هستید. این امر خطر سرگیجه یا غش کردن را کاهش می دهد. الکل ممکن است با اثر این دارو تداخل داشته باشد. از نوشیدنی های الکلی خودداری کنید.

دهان شما ممکن است خشک شود. جویدن آدامس بدون قند یا مکیدن آب نبات سفت و نوشیدن آب فراوان ممکن است کمک کننده باشد. اگر مشکل برطرف نشد یا شدید بود با پزشک خود تماس بگیرید.

این دارو ممکن است باعث خشکی چشم و تاری دید شود. اگر از لنزهای تماسی استفاده می کنید ممکن است کمی احساس ناراحتی کنید. قطره های روان کننده ممکن است کمک کند. اگر مشکل برطرف نشد یا شدید بود به چشم پزشک مراجعه کنید.

حتی می تواند شما را نسبت به آفتاب حساس تر کند. از خورشید دور بمان. اگر نمی توانید از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید، لباس محافظ بپوشید و از کرم ضد آفتاب استفاده کنید. از لامپ های آفتابی یا تخت های برنزه کننده/غرفه استفاده نکنید.