علائم عصبی بیماری کرونا

علائم عصبی بیماری کرونا شامل اختلالات چشایی و بویایی، میالژی، سردرد، تغییر وضعیت روانی، گیجی، هذیان و سرگیجه است. به نظر می رسد اگرچه بیشتر بیماران COVID-19 در درجه اول علائم تنفسی را تجربه می کنند. اما بسیاری از بیماران از علائم عصبی کرونا هم رنج می برند.

بر همین اساس ما تلاش کرده ایم که علائم عصبی بیماری کرونا را مورد بررسی قرار دهیم تا شما با شناخت آنها در صورت بروز علائم بتوانید زودتر علائم خود را شناسایی و برای درمان وضعیت خود زودتر اقدام کنید.

البته باید به این موضوع هم توجه داشته باشید که برای روشن شدن و ارزیابی بیشتر ارتباط بین عوارض عصبی و نتیجه بالینی بیماران مبتلا به COVID-19، به بررسی های بیشتری نیاز است. اما برای پیشگیری از بروز عواض احتمالی بیماری کرونا در طولانی مدت، پزشکان باید بتوانند علائم عصبی احتمالی را زود تشخیص دهند. حتی در تظاهرات عصبی و عوارض COVID-19 که به طور فزاینده ای رایج است، تبحر داشته باشند.

بررسی علائم عصبی بیماری کرونا

در 11 مارس سال 2020، سازمان بهداشت جهانی (WHO) بیماری ویروس کرونا را به عنوان یک بیماری همه گیر جهانی اعلام کرد.

اکثر بیماران مبتلا به COVID-19 با بیماری خفیف تنفسی مانند سرفه خشک، تب و تنگی نفس مواجه هستند. با این حال، علائم عصبی مختلف نیز در زمان ارائه یا در طی بیماری با COVID-19 هم دیده شده است.

بیش از 90 درصد از بیماران مبتلا به COVID-19 حداقل یک علامت عصبی روانی را گزارش داده اند که اهمیت پیامدهای عصبی بعدی بیماری را برجسته می کند.

سردرد، گیجی و سرگیجه رایج ترین علائم عصبی غیر اختصاصی عمومی است که در بیماران COVID-19 مشاهده می شود. بر اساس بررسی های صورت گرفته بیماران مبتلا به عفونت شدید COVID-19 در مقایسه با مبتلایان به عفونت خفیف علائم عصبی بیشتری دارند.

علائم و تظاهرات عصبی می تواند سه سیستم مختلف را تحت تأثیر قرار دهد:

• سیستم عصبی مرکزی (CNS)
• سیستم عصبی محیطی (PNS)
• سیستم اسکلتی عضلانی

چندین فرضیه مکانیسم های احتمالی عملکرد ایجاد کننده علائم عصبی COVID-19 را توصیف می کنند.

به نظر می رسد SARS-CoV-2 سازوکارهای متفاوتی دارد که به ویروس اجازه ورود و آسیب به سیستم عصبی مرکزی را می دهد.

جالب توجه است که علائم و شرایط عصبی ممکن است چندین روز قبل از علائم تنفسی معمولی بروز پیدا کند. یا حتی تنها علائم عفونت SARS-CoV-2 در مبتلایان COVID-19 بدون علامت باشند.

بررسی های فعلی نشان می دهد که علائم و تظاهرات عصبی ناشی از COVID-19 می تواند قبل، در حین و حتی پس از درگیری تنفسی رخ دهد.

اختلالات چشایی و بویایی و اختلال در طعم و بو (هیپوزمی / آنوسمی)

اختلالات چشایی و بویایی، شایع ترین علائم عصبی ناگهانی COVID-19 در ارتباط با درگیری سیستم عصبی محیطی است. به نظر می رسد در مراحل اولیه بیماری ایجاد می شود. بنابراین به عنوان علائم تشخیصی مفیدی در نظر گرفته می شود.

در یک متاآنالیز سیستماتیک، میزان شیوع اختلالات چشایی در حدود 38.5٪ و 35.8٪ برای اختلالات بویایی برآورد شده است. لازم به ذکر است، چندین مطالعه از موارد بسیار بالاتر اختلالات چشایی و بویایی گزارش کرده اند.

به عنوان مثال، از 417 بیمار COVID-19 که در یک مطالعه چند مرکزی در اروپا شرکت کرده اند. 6/85 درصد عملکرد بویایی مربوط به عفونت را کاهش داده است. در حالی که 88.0 درصد بیماران اختلالات چشایی را گزارش کرده اند که با اختلال در طعم های مختلف متفاوت است.

ارتباط مثبت و معناداری بین اختلالات عملکرد بویایی و چشایی مشاهده شده است. همین مطالعه به میزان بهبودی تقریباً 25.5٪ برای عملکردهای بویایی و چشایی در طول 2 هفته پس از رفع علائم تنفسی معمولی اشاره دارد.

علاوه بر این، 25٪ از كودكان هنگام ارائه COVID-19 فقط علائم بویایی یا چشایی داشته اند. این نشان می دهد اختلالات بویایی یا چشایی از شناسایی كننده های اولیه COVID-19 است. بنابراین، پیامدهای مهمی در غربالگری بیمار و كنترل بیماری دارد.

اختلال عملکرد بویایی به عنوان یک نشانگر زیستی برای COVID-19 پیشنهاد شده است. آزمایش بو ممکن است به تشخیص زود هنگام بیماران COVID-19 که به عنوان بخشی از اقدامات پیشگیرانه با هدف کنترل انتشار COVID-19 نیاز به درمان زودهنگام یا قرنطینه دارند، کمک کند.

میالژی

میالژی یک علامت رایج است که در بیماران COVID-19 مشاهده می شود. شیوع میالژی در بین بررسی های صورت گرفته بسیار متفاوت است. بررسی ها نشان داده که التهاب عمومی و طوفان سیتوکین می تواند علت احتمالی میالژی باشد.

میالژی لزوماً به موارد شدید COVID-19 مربوط نمی شود. صرفاً وجود آن یک فاکتور پیش آگهی قابل اطمینان برای بیماری شدید COVID-19 محسوب نمی شود.

سردرد

گزارش شده است که سردرد شایعترین علامت عصبی غیر اختصاصی در یک سری مطالعات است. شیوع سردرد بسته به تعداد موارد مطالعات متفاوت است. به عنوان مثال، برخی از نویسندگان مشاهده می کنند که حدود 6٪ و 8٪ از کل بیماران COVID-19 مبتلا به سردرد هستند. در حالی که دیگران شیوع بسیار بیشتری را در حدود 20٪ و 25٪ را گزارش می کنند.

سردرد اغلب در زمان بستری مشاهده می شد. بررسی ها نشان می دهد که بعد از تب، سرفه، میالژی، خستگی و تنگی نفس، سردرد پنجمین علامت شایع COVID-19 است.

یک مورد بالینی شخصی که از دیدگاه یک متخصص مغز و اعصاب، به ویژه یک متخصص سردرد نوشته شده است، نشان می دهد که سردرد مرتبط با COVID-19 را می توان در دو مرحله طبقه بندی کرد. در حالی که سردرد در فاز اولیه، شامل درد پراکنده، با شدت متوسط است که به عفونت ویروسی سیستمیک نسبت داده می شود. سردرد پس از 10 روز با فوتو فوبیا و سفتی گردن همراه بود و توسط طوفان سیتوکین ایجاد می شود.

سایر نویسندگان سردرد دو طرفه متوسط و شدید را با کیفیت ضربان یا فشار در ناحیه گیجگاهی، پیشانی یا اطراف چشم گزارش کرده اند که هنگام خم شدن تشدید می شوذ.

سردرد به عنوان یک علامت غیر اختصاصی، ممکن است به عنوان یک ارتباط تصادفی با COVID-19 تفسیر شود.

با این حال، شواهد واضحی وجود دارد که بیماران COVID-19 که قبلاً هرگز از سردرد های مکرر نداشته اند. ناگهان به دلیل عفونت SARS-CoV-2 سردرد روزانه را تجربه خواهند کرد.

شروع سردرد روزانه جدید در افراد بدون سابقه سردرد قبلی، ارتباط علتی بین سردرد و COVID-19 با درد شدید را نشان می دهد که اغلب به عنوان یک علامت پیش آگهی بروز می کند.

علاوه بر این، در بعضی موارد سردرد به عنوان اولین علامت COVID-19 توصیف شده است.

تغییر وضعیت روانی / گیجی / هذیان

یک مطالعه موردی از انگلستان نشان می دهد که گیجی حاد یا هذیان می تواند یک علائم اولیه و تنها علائم COVID-19 بدون علائم تنفسی آشکار باشد.

یک مطالعه چینی شیوع سردرگمی در بین مبتلایان به کرونا را در حدود 9٪ تخمین می زند. سردرگمی همزمان با شیوع اختلالات هوشیاری یا تغییر وضعیت ذهنی در حدود 9.6٪ است.

فرضیه های اولیه تهاجمی عصبی شامل توانایی SARS-CoV-2 برای دسترسی مستقیم به CNS از طریق حمله به لامپ بویایی و مکانیسم های سیستمیک ثانویه مانند سیتوکین های التهابی، هیپوکسمی و استرس اکسیداتیو است که توسط ARDS (سندرم زجر تنفسی حاد) ایجاد می شود. اینها به ترتیب منجر به انسفالوپاتی اولیه و ثانویه می شوند.

نویسندگان دیگر هذیان را به عنوان عارضه COVID-19 تصدیق می کنند. آنها اظهار می دارند که وجود بیماری های همراه در طی عفونت SARS-CoV-2 ممکن است منجر به یک حالت گیجی حاد شود. جدا از علت هذیان، بیمارستان ها باید در نظر بگیرند که تغییرات وضعیت ذهنی را به لیست معیارهای آزمایش اضافه کنند. زیرا ممکن است هذیان تنها علائم بروز کننده ناشی از کرونا باشد.

سرگیجه

شیوع سرگیجه در حدود 8٪ تا 9٪ برآورد شده است، که مربوط به شیوع کلی سرگیجه در 77/8٪ در یک بررسی سیستمیک در مورد ویژگی های عصبی بیماران COVID-19 است.

برخی بررسی ها، حتی سرگیجه را به عنوان اصلی ترین یافته نورولوژیک حتی قبل از سردرد توصیف می کند.

توجه داشته باشید، بررسی ها نشان می دهد COVID-19 بیمار با شروع ناگهانی سرگیجه و خشکی گلو و بدون سایر علائم معمول مانند تب، سرفه و سردرد همراه هستند. اگرچه به نظر می رسد سرگیجه در نگاه اول با COVID-19 ارتباطی نداشته باشد. پزشکان باید در مورد این علامت عصبی هوشیار باشند. زیرا ممکن است توسط COVID-19 بدون علائم تنفسی ظاهر شود.

سخن آخر

از داده های موجود، نتیجه می گیریم که علائم عصبی غیر اختصاصی ممکن است نشان دهنده عفونت SARS-CoV-2 باشد. بنابراین، پزشکان همیشه باید مراقب علائم عصبی بیماران باشند. حتی علائم را در مراحل اولیه تشخیص دهند تا از مدیریت نامناسب بیماران COVID-19 جلوگیری شود و عوارض عصبی را به میزان کافی برطرف کنند. نکته قابل توجه، بیماران مبتلا به عفونت شدید COVID-19 نسبت به بیماران غیر جدی مستعد ابتلا به عوارض عصبی هستند.

ما امیدواریم که این مقاله به متخصصان مراقبت های بهداشتی این امکان را بدهد تا هنگام برخورد با بیماری همه گیر ویروسی، از علائم عصبی ناهمگن و تظاهرات COVID-19 آگاه شوند. پزشکان باید در هنگام تشخیص و درمان بیماران مبتلا به COVID-19 نسبت به عوارض عصبی بالقوه هوشیار باشند تا میزان مرگ و میر و بیمار را کاهش دهند. شناسایی طیف گسترده ای از علائم عصبی، تظاهرات و عوارض کرونا و مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک زمینه ای به بررسی های بیشتری نیاز دارد.