تشخیص بهترین محل تزریق انسولین و نحوه صحیح شیوه تزریق آن می تواند در استفاده بهتر از انسولین موثر باشد. برای یادگیری اینکه بهترین محل تزریق انسولین کجاست؟ ادامه مقاله از پزشکت را بخوانید. انسولین، هورمونی است که به تنظیم قند خون کمک می کند . افراد مبتلا به دیابت اگر لوزالمعده آنها توانایی ساخت آن را نداشته باشد، زمانی که بدن آنها مقادیر ناکافی تولید می کند یا زمانی که قادر به استفاده موثر از انسولین خود نیستند، ممکن است نیاز به تزریق انسولین داشته باشند.
اگر در حال حاضر انسولین مصرف می کنید یا می خواهید شروع کنید، مهم است که بهترین شیوه های تزریق انسولین را بدانید. درک خواص محل‌های تزریق انسولین و اهمیت تعویض محل تزریق ممکن است به شما در استفاده مؤثرتر از انسولین و از آسیب پوست جلوگیری کرده و کنترل قند خون را بهبود بخشد و در عین حال از افزایش و یا افت قند خون جلوگیری می‌کند.
به بافت چربی تزریق کنید.
انسولین برای تزریق زیر جلدی (زیر پوست) به بافت های چربی در شکم، قسمت های بیرونی ران ها، پشت بازوها و باسن مناسب است. تزریق انسولین به بافت چربی به بدن کمک می کند تا انسولین را به آرامی و قابل پیش بینی جذب کند. این لایه از پوست در بالای عضله قرار می گیرد و اعصاب کمتری دارد که می تواند تزریق را راحت تر کند. میزان ضخامت چربی بر اساس محل تزریق، سن، جنسیت و شاخص توده بدنی متغیر است.
شکم
تزریق انسولین به شکم در میان افراد مبتلا به دیابت بسیار رایج است. زیرا سطح بیشتر و همچنین عضله کمتری وجود دارد که باعث می‌شود تزریق و محل چرخاندن آن راحت‌تر انجام شود. همچنین دسترسی به آن آسان تر است. همین برتری، آن را به یک محل تزریق کاربردی تر تبدیل می کند. هنگام تزریق به شکم، باید از تزریق انسولین در ناف خودداری کنید. زیرا ناف سفت‌تر است و باعث می‌شود جذب انسولین کمتر شود. در عوض، انسولین را حداقل به اندازه دو انگشت (یا دو اینچ) دورتر از ناف تزریق کنید.
کودکان خردسال، افرادی که بسیار لاغر هستند یا افرادی که چربی بدنشان بسیار کم است، ممکن است استفاده از شکم را محل مشکلی بدانند زیرا نمی توانند چربی را در این قسمت جمع کنند.
قسمت بیرونی ران ها
اگر انسولین را در ران‌ها تزریق می‌کنید، از قسمت خارجی و چرب‌تر ران استفاده کنید و از قسمت داخلی ران خودداری کنید. اگر تزریق را به داخل ران خود تزریق کنید و ران های شما هنگام راه رفتن به هم ساییده شوند، ممکن است محل تزریق را زخم کند. علاوه بر این، معمولاً بهتر است از قسمت بالای ران استفاده کنید، زیرا لایه چربی هرچه پایین تر از ساق پا نازک می شود. از تزریق نزدیک به ناحیه استخوانی بالای زانو خودداری کنید.
پشت بازوها
اگر انسولین را به قسمت بالای بازو تزریق می کنید، در شانه تزریق نکنید. در عوض، فقط از ناحیه بیرونی پشت (جایی که بیشترین چربی وجود دارد) استفاده کنید. اگر خودتان در نیشگون گرفتن بالای بازو مشکل دارید، می توانید بازو خود را به دیوار یا در بچسبانید تا به بافت چربی دسترسی پیدا کنید. یا ممکن است از شخص دیگری بخواهید که در تزریقات به شما کمک کند.
قسمت بالایی باسن
قسمت بالایی باسن ضخیم ترین لایه چربی را دارد، اما تزریق و چرخش آن بدون کمک سخت است. حتی قسمت بالایی لگن، می‌تواند محل تزریق خوبی برای کودکان خردسال یا بزرگسالان بسیار لاغر باشد، زیرا معمولاً می‌توانید مقدار کمی چربی را فشار دهید.
چرا باید محل تزریق انسولین را تغییر دهیم؟
تزریق انسولین در یک محل تکراری می تواند باعث ایجاد توده های سفت یا رسوب چربی اضافی در پوست شود. این توده ها نه تنها ظاهر ناخوشایندی دارند، بلکه می توانند نحوه جذب انسولین را تغییر دهند و کنترل قند خون را دشوارتر کنند. با گذشت زمان، پوست ضخیم شده ممکن است دیگر پایانه های عصبی نداشته باشد و در نتیجه ممکن است تزریق ها بدون درد باشند. تزریق بدون درد مثبت به نظر می رسد، اما این می تواند به این معنی باشد که پوست آسیب بیشتری می بیند و بنابراین نشانه خوبی نیست.
بهترین راه برای کنترل قند خون این است که از یک محل در زمان مشخصی از روز استفاده کنید و بعد محل تزریق انسولین را تغییر دهید. به عنوان مثال، اگر هنگام غذا انسولین مصرف می کنید، آن را هر روز برای صبحانه به شکم خود تزریق کنید، اما محل تزریق را در طول روز تغییر دهید. همچنین اگر شب‌ها انسولین طولانی‌مدت مصرف می‌کنید، می‌توانید برای مثال از ران خود استفاده کنید.
بهترین مکان برای تزریق و جذب انسولین
بهترین مکان برای تزریق انسولین بستگی به نوع انسولین مورد استفاده شما و زمان استفاده از آن دارد. بدن شما بسته به محل تزریق انسولین، انسولین را متفاوت جذب می کند. به طور معمول، جذب انسولین در شکم سریع‌تر، در بازوها تا حدودی سریع‌تر، در ران‌ها کندتر و در باسن کندتر است.
معمولاً توصیه می‌شود تزریق‌های حین غذا را در شکم خود انجام دهید، زیرا وقتی تزریق می‌کنید سریع‌تر عمل می‌کنند که به کاهش قند خون بعد از غذا کمک می‌کند. به یاد داشته باشید که اگر انسولین را در یک منطقه عمومی در همان ساعت از روز تزریق کنید، اما هر بار محل دقیق آن را تغییر دهید، ثابت ترین نتایج قند خون را خواهید داشت. انسولین طولانی اثر مانند Lantus یا Toujeo را می توان به یک نقطه جذب کندتر مانند باسن یا بالای ران تزریق کرد.
ورزش و میزان جذب انسولین
اگر قصد دارید بعد از تزریق انسولین ورزش کنید، از تزریق در ناحیه ای که قرار است بیشترین انرژی را از آن اعمال کنید دوری کنید. به عنوان مثال، اگر قصد انجام تمرینات پایین تنه را دارید، از استفاده از ران خود اجتناب کنید. یا اگر در حال انجام یک بازی تنیس هستید، از بازوها دوری کنید، زیرا این کار باعث افزایش میزان جذب و افزایش خطر هیپوگلیسمی می شود.
نکاتی برای انتخاب محل تزریق انسولین
جذب سریع کربوهیدرات‌ها در زمان غذا معمولاً برای کاهش قند خون بعد از غذا مهم است. تزریق انسولین در هنگام صبحانه و ناهار احتمالاً بهت است. مگر اینکه توسط پزشک شما دستور دیگری داده شود، یا اگر خطر افزایش قند خون یا هیپوگلیسمی واکنشی دارید. آنچه توصیه نمی شود این است که انسولین صبحانه خود را یک روز در شکم و روز بعد به ران تزریق کنید.
انسولین طولانی اثر یا قبل از خواب را می توان به ران، باسن یا بازو تزریق کرد تا جذب به تدریج انجام شود و نیاز شما به انسولین را در طول شب پوشش دهد.
اگر در محل‌های تزریق برآمدگی‌ها و برجستگی‌هایی مشاهده کردید، برای چندین ماه از ناحیه برآمدگی خودداری کنید. زیرا آن ناحیه انسولین را متفاوت جذب می‌کند و حتی می‌تواند بر سطح قند خون شما تأثیر بگذارد.
علاوه بر این، از تزریق انسولین نزدیک به محل های قصد ورزش کردن دارید اجتناب کنید. زیرا این امر می تواند خطر هیپوگلیسمی را به دلیل افزایش جذب افزایش دهد. در نهایت، از تزریق به خال یا بافت اسکار خودداری کنید زیرا اینها می توانند بر جذب انسولین نیز تأثیر بگذارند.
چه زمانی باید محل تزریق انسولین را تغییر دارد؟
اگر پوستتان تغییر کرد، دیگر تزریق را احساس نکردید و قند خونتان شروع به افزایش کرد، می‌دانید که باید محل تزریق را تغییر دهید. ممکن است به نظر برسد که پوست یک توده یا برآمدگی “شبیه انگور” ایجاد می کند که به عنوان هیپرتروفی لیپو یا انسولین شناخته می شود. این وضعیت ممکن است به دلیل اثرات طبیعی انسولین (که یکی از آنها باعث رشد چربی می شود) یا استفاده مجدد از سوزن ها ایجاد شود. برای جلوگیری از پیشرفت بیشتر هیپرتروفی، محل های تزریق را تغییر و از سوزن مجدد استفاده نکنید.
اگر فرورفتگی در پوست مشاهده کردید که دارای بافت سفت است، ممکن است به وضعیتی به نام آتروفی چربی مبتلا باشید که معمولاً هنگام استفاده از انسولین ناخالص رخ می دهد. پس از استفاده مکرر از محل تزریق ممکن است یک توده سفت ظاهر شود. این وضعیت که به آن لیپودیستروفی گفته می شود، به زخم چربی معروف است.
مراقب نحوه تزریق انسولین باشید.
اگر بلافاصله پس از تزریق یک توده زیر پوستی دارید، ممکن است سوزن را تا انتها وارد بافت چربی خود نکرده باشید و انسولین دقیقاً زیر پوست تزریق شده باشد. ممکن است لازم باشد تکنیک تزریق خود را تمرین کنید یا احتمالاً از سوزن بلندتری استفاده کنید.
ظاهر شدن توده های قرمز، تحریک شده یا بثورات پوستی در محل تزریق باید با پزشک خود در میان گذاشته شود، زیرا این می تواند نشانه عفونت باشد. ممکن است مجبور شوید در زمانی که عفونت در حال درمان و پاکسازی است، محل تزریق را تغییر دهید.
نحوه نگهداری انسولین
انسولین باز نشده همیشه باید در یخچال و تا تاریخ انقضای روی بطری نگهداری شود. اگر تاریخ مصرف انسولین شما تمام شده باشد، باید دور ریخته شود. چون در این شرایط انسولین دیگر قوی یا موثر نخواهد بود. تزریق انسولین سرد گاهی اوقات می تواند دردناک تر باشد. با این حال، بسیاری از پزشکان توصیه می کنند ویال مورد استفاده خود را در دمای اتاق نگه دارید. پس از باز شدن، انسولین به طور کلی می تواند حدود یک ماه در دمای اتاق (59 تا 86 درجه) دوام می آورد. اگر چندین بطری می خرید، حتما بطری های باز نشده را در یخچال نگهداری کنید.
برای ارزیابی مدت زمانی که انسولین خاص شما می تواند در دمای اتاق دوام بیاورد، بروشور بسته را بررسی کنید. برخی از قلم های انسولین فقط حدود 28 روز دوام می آورند. یک ویال انسولین در صورتی باز در نظر گرفته می شود که مهر و موم آن سوراخ شده باشد. اگر درپوش را بردارید اما مهر و موم آن را سوراخ نکنید، بطری همچنان باز نشده در نظر گرفته می شود.
آخرین دیدگاه‌ها