کیست تارلوف

کیست تارلوف کیسه های پر از مایعی هستند که بر ریشه های عصبی ستون فقرات، به ویژه در نزدیکی پایه ستون فقرات (ناحیه خاجی) تأثیر می گذارند. افراد ممکن است تحت تأثیر چندین کیست تارلوف در اندازه های مختلف قرار بگیرند.

علائم می تواند بسته به اندازه و محل خاص کیست رخ دهد. به طور کلی، هر چه کیست تارلوف بزرگتر باشد، احتمال ایجاد علائم نیز بیشتر است. علائمی که بعضاً به دلیل کیست های تارلوف ایجاد می شوند، عبارتند از:

• بی حسی و تغییر احساس
• درد در ناحیه اعصاب آسیب دیده
• ناتوانی جنسی و به ندرت ضعف در پاها
• عدم توانایی در کنترل حرکات مثانه و روده (بی اختیاری)

کیست های کوچک و بدون علامت می توانند به تدریج اندازه خود را افزایش دهند و در نهایت علائم ایجاد کنند. علت دقیق کیست های تارلوف ناشناخته است، اما می تواند به دلیل تغییر در رشد طبیعی غلاف عصب ایجاد شود.

علائم کیست تارلوف

در بسیاری از موارد کیست های تارلوف علائم خاصی ندارد. با این حال، کیست های تارلوف می توانند در سایز بزرگ شده و در نهایت ریشه های عصبی مجاور یا اعصاب موجود در کیست را فشرده یا آسیب ببینند (رادیکولوپاتی). علائم خاص و شدت آنها از فردی به فرد دیگر و با موقعیت در امتداد ستون فقرات، متفاوت است.

درد مزمن در کیست تارلوف

درد مزمن با کیست های علامت دار تارلوف مشترک است. درد ناشی از کیست های لومب-ساکروم ممکن است قسمت تحتانی کمر، به ویژه زیر کمر، تأثیر بگذارد و به باسن و پاها انتشار یابد. درد ممکن است با راه رفتن (لخته شدن نوروژنیک) بدتر شود. علائم ممکن است به تدریج بدتر شوند. در بعضی افراد نشستن یا ایستادن طولانی مدت ممکن است درد را بدتر کند. اما خوابیدن و دراز کشیدن می تواند درد را تسکین دهد.

در برخی موارد، اگر کیست ها در قسمت فوقانی ستون فقرات قرار بگیرند، درد می تواند در قسمت فوقانی کمر، گردن، بازوها و دست ها نیز تأثیر بگذارد. درد حتی ممکن است هنگام سرفه یا عطسه تشدید شود. بیماران همچنین درد ولو، بیضه، رکتوم، لگن و شکم را گزارش داده اند.

از آنجا که کیست های تارلوف، می توانند بر روی اعصاب تأثیر بگذارند. علائم مربوط به از دست دادن عملکرد عصبی نیز ممکن است ایجاد شود از جمله:

• ضعف پا
• کاهش رفلکس ها
• از دست دادن احساس روی پوست
• تغییر در عملکرد روده یا مثانه مانند بی اختیاری یا ادرار دردناک (سوزش ادرار)

برخی از افراد ممکن است در تخلیه مثانه مشکل داشته باشند. حتی یبوست نیز گزارش شده است. تغییراتی در عملکرد جنسی مانند ناتوانی جنسی نیز می تواند رخ دهد.

افراد مبتلا همچنین ممکن است احساس سوزش یا خارش غیرطبیعی (پارستزی) یا بی حسی و کاهش حساسیت (دیستزی) به خصوص در پاها را داشته باشند. حساسیت یا درد ممکن است در اطراف ناحیه درگیر ستون فقرات وجود داشته باشد.

سایر علائم از جمله سردردهای مزمن، تاری دید، فشار پشت چشم، سرگیجه و کشیدن پا هنگام راه رفتن به دلیل ضعف عضلات مچ پا و پا (افت پا) گزارش شده است.

علل کیست تارلوف

علت دقیق کیست های تارلوف مشخص نیست. چندین نظریه وجود دارد. از جمله اینکه کیست ها در نتیجه یک فرآیند التهابی در غلاف ریشه عصب ایجاد می شوند یا اینکه ضربه به غلاف ریشه عصب آسیب می رساند. حتی باعث نشت مایع مغزی نخاعی (CSF) در ناحیه تشکیل کیست می شود.

برخی از محققان معتقدند که یک ارتباط مادرزادی غیرطبیعی بین فضای زیر عنکبوتیه، که حاوی مایع مغزی نخاعی است، و منطقه اطراف اعصاب آسیب دیده (منطقه اطراف مغز) وجود دارد. پس از نشت مایع مغزی نخاعی و ایجاد کیست، اتصال ممکن است باقی بماند یا در نهایت بسته شود.

کیست های تارلوف حاوی مایع مغزی نخاعی هستند. بر همین اساس، محققان حدس می زنند که نوسانات طبیعی فشار مایع مغزی نخاعی ممکن است منجر به افزایش اندازه کیست و احتمال بروز علائم بیشتری شود.

در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به کیست تارلوف بدون علامت، علائم ممکن است به دنبال ضربه یا فعالیت هایی مانند بلند کردن اجسام سنگین، بروز کنند.

افراد مبتلا به اختلالات بافت پیوندی بیشتر از جمعیت عمومی در معرض خطر ابتلا به کیست های تارلوف هستند.

برای درک مکانیسم های اساسی که در نهایت باعث ایجاد کیست های تارلوف یا شروع علائم آنها می شود، تحقیقات بیشتری لازم است.

عوامل خطر کیست تارلوف

زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به کیست تارلوف هستند. بروز یا شیوع دقیق کیست های علامت دار تارلوف در جمعیت عمومی مشخص نیست. این کیست ها اغلب تشخیص داده نمی شوند یا به درستی شناسایی نمی شوند. تعیین فراوانی واقعی آنها در جمعیت عمومی دشوار است. با این حال، تعداد کل بیماران کیست تارلوف (علامت دار و بدون علامت) از 4.6 تا 9 درصد از جمعیت بزرگسال تخمین زده می شود.

تشخیص افتراقی کیست تارلوف

علائم اختلالات زیر می تواند شبیه به کیست های تارلوف باشد. مقایسه علائم ممکن است برای تشخیص افتراقی مفید باشد:

کیست ها و تومورهای مختلف ممکن است علائمی مشابه با کیست های تارلوف داشته باشند. این گروه شامل دیورتیکولهای مننژ، مننگوسل، نوروفیبروما، شوانومو و کیست های عنکبوتیه است. این کیست ها و تومورها ممکن است باعث فشرده سازی نخاع یا ریشه های عصبی شوند. کیست های عنکبوتیه، کیسه های پر از مایعی هستند که روی غشای حلزونی که مغز (داخل جمجمه) و نخاع را می پوشاند وجود دارد.

تشخيص کیست تارلوف

تشخیص کامل کیست تارلوف به ارزیابی بیمار و بررسی وضعیت و علائم او نیاز دارد. تشخیص ممکن است توسط انواع آزمایشات تخصصی تأیید شود. در برخی موارد، کیست تارلوف به طور اتفاقی از طریق بررسی اشعه ایکس یا اسکن MRI که برای تشخیص بیماری های دیگر صورت می گیرد، تشخیص داده می شود.

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) از ناحیه کمر و توموگرافی کامپیوتری (CT) می تواند کیست های تارلوف را تشخیص دهد. در طول MRI، از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر مقطعی از اندام مورد مطالعه استفاده می شود. در حین سی تی اسکن، از رایانه و اشعه ایکس برای ایجاد فیلمی استفاده می شود که تصاویر مقطعی از ساختار بافت ارگان را نشان می دهد.

آزمایش دیگری که به عنوان میلوگرام شناخته می شود، از رنگ مخصوصی به نام ماده حاجب و اشعه ایکس و همچنین سی تی اسکن برای ایجاد تصویری از فضای زیر حلق استفاده می کند. در طی این آزمایش، مایع حاجب با بی حسی موضعی از طریق یک سوزن نازک به کانال نخاع تزریق می شود. این رنگ اجازه می دهد تا ساختارهای خاصی مانند ریشه عصب و کانال نخاع در اشعه ایکس با وضوح بیشتری دیده شود. اندازه و محل اتصال بین کیست و مایع نخاعی حاوی فضای طبیعی را می توان با سی تی اسکن انجام شده پس از میلوگرام نشان داد. همچنین می توان فرسایش استخوان خاجی یا مهره توسط کیست را نشان داد.

درمان کیست تارلوف

 کیست های تارلوف که علائمی ایجاد نمی کنند باید به طور دوره ای کنترل شوند تا ببینند آیا اندازه کیست ها افزایش می یابد یا علائم ایجاد می شوند یا نه.

هیچ روش درمانی خاص و قابل قبولی برای افراد مبتلا به کیست های علامت دار تارلوف وجود ندارد. درمان احتمالی برای علائم خاص ممکن است شامل داروها، جراحی و سایر روش ها باشد. پاسخ به گزینه های مختلف درمانی بسیار فردی است. گزینه های درمانی که برای یک شخص مفید است ممکن است برای دیگری بی تأثیر باشد.

دارو درمانی

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) ممکن است برای درمان تحریک و التهاب عصب تجویز شود. روشی که تحت عنوان تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست یا TENS شناخته می شود نیز ممکن است برای تسکین درد عصب به کار رود. در طی این روش، تکانه های الکتریکی از طریق پوست ارسال می شود تا به کنترل درد کمک کند.

کیست های تارلوف با روشهایی که مایع مغزی نخاعی از کیست تخلیه می شود (آسپیراسیون) درمان شده اند. نتایج حاصل از این روش ها متفاوت است. در بیشتر موارد، کیست ها در نهایت دوباره با مایع مغزی نخاعی پر می شوند. در بعضی موارد، علائم می توانند در عرض چند ساعت برگردند.

چندین روش مختلف، اعم از جراحی و غیر جراحی، استفاده شده است که شامل تخلیه کیست تارلوف و سپس پر کردن کیست با ماده دیگری مانند چسب فیبرین، چربی یا عضله است. این کار از پر کردن کیست توسط مایع مغزی نخاعی جلوگیری می کند و فشار بر اعصاب اطراف را کاهش می دهد.

چسب فیبرین

یک روش غیر جراحی که برای درمان افراد مبتلا به کیست های تارلوف علامت دار استفاده می شود، استفاده ترکیبی از موادی است که لخته شدن خون را تقلید می کنند (چسب فیبرین).

تزریق چسب فیبرین یک روش کم تهاجمی است. این روش در برخی افراد با کیست های علامت دار تارلوف صورت می گیرد. پس از تخلیه کیست ها، از چسب فیبرین برای آب بندی یا “چسباندن” کیست استفاده می شود تا از پر شدن مجدد کیست جلوگیری شود.

برخی از افراد پس از این روش بلافاصله تسکین یافته اند. این روش در برخی موارد منجر به تسکین علائم در کوتاه مدت و طولانی مدت شده است.

جراحی

از بین بردن جراحی کیست های تارلوف ممکن است برای درمان افراد علامتی که به سایر اشکال درمانی پاسخ نمی دهند، استفاده شود. بحث در مورد مناسب ترین روش جراحی برای درمان افراد مبتلا به کیست های علامت دار تارلو در ادبیات پزشکی وجود دارد.

از تکنیک های مختلفی با موفقیت و عوارض جانبی مختلف استفاده شده است.

نوع روش جراحی به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله:

• پیشرفت بیماری
• سن و سلامت عمومی فرد
• درجه فشرده سازی ریشه عصب
• اندازه ارتباط بین فضای زیر عنکبوتیه و کیست

تصمیمات مربوط به استفاده از مداخلات خاص باید توسط پزشكان و سایر اعضای تیم مراقبت های بهداشتی با مشورت دقیق با بیمار، براساس مشخصات مورد وی، گرفته شود.

کیست های بسیار بزرگ ممکن است برای تخلیه و سپس از بین بردن کیست نیاز به مداخله مستقیم جراحی داشته باشند.

در روشی دیگر، پس از جراحی برای تخلیه کیست ها، از یک فلپ بافت عضلانی مجاور برای پر کردن کیست استفاده می شود تا از عود آن جلوگیری شود. فلپ عضله، بخشی از عضله است که می تواند همراه با خونرسانی به قسمت مجاور بدن منتقل شود. فلپ عضله برای پر کردن کیست فشرده و جلوگیری از پر شدن مجدد آن با مایع مغزی نخاعی استفاده می شود.

منبع:

https://rarediseases.org/rare-diseases/tarlov-cysts/