افزایش سایز سینه
اندازه پستان به ترکیبی از عوامل مانند ژنتیک، سبک زندگی و وزن بدن افراد بستگی دارد. استفاده از مکمل ها، گیاهان دارویی، کرم ها، پمپ های بزرگ کردن پستان و ماساژ به عنوان راه های برای بزرگ کردن سینه تبلیغ می شوند. اما هیچ مدرکی مبنی بر مؤثر و علمی بودن این روش ها وجود ندارد. برخی تمرینات مربوط به تمرینات روی پستان ها، پشت و شانه می توانند به سفت و محکم شدن عضلات قفسه سینه در پشت بافت پستان و بهبود وضعیت بدن فرد کمک کنند، اما برخی افراد ترجیح می دهند برای افزایش اندازه پستان خود از جراحی و یا پروتز استفاده کنند.
پروتز سینه که به عنوان ماموپلاستی تقویتی نیز شناخته می شود، جراحی برای افزایش سایز سینه ها است. پروتز سینه شامل قرار دادن کیسه سیلیکون (پروتز) در زیر سینه یا زیر عضله سینه و قفسه سینه و سپس پر کردن کیسه با آب نمک استریل شده است. پروتز سینه باعث افزایش بافت سینه می شود تا سینه بزرگ تر و سفت تر به نظر برسد. برای برخی از خانم ها، پروتز سینه روشی برای بالا بردن اعتماد به نفس و برای برخی از آن ها، به عنوان بازسازی سینه است.
البته از پروتز سینه برای بازسازی آن بعد از درمان های سرطان استفاده می شود. در روش بازسازی پستان با پروتز های از ایمپلنت پستان استفاده می کند. ایمپلنت، دستگاه های سیلیکونی پر از ژل سیلیکون یا آب نمک (شور)، برای تغییر شکل پستان های بیمار هستند. بازسازی پستان با ایمپلنت یک روش پیچیده است که توسط یک جراح پلاستیک انجام می شود. روند بازسازی پستان می تواند در زمان ماستکتومی بیمار (بازسازی فوری) شروع شود، یا بعداً می تواند انجام شود (بازسازی با تأخیر). روند بازسازی پستان معمولاً به دو یا چند عمل نیاز دارد.
کاربرد پروتز سینه
پروتز سینه و بزرک کردن سینه ها ممکن است در موارد زیر کاربرد داشته باشد:
- افزایش اعتماد به نفس
- اصلاح سینه های ناهموار
- کاهش دادن اندازه سینه ها بعد از بارداری
- سینه های خیلی کوچک و یا این که یکی از آن ها نسبت به دیگری کوچک تر است.
انواع پروتز سینه
به طور کلی دو نوع پروتز سینه وجود دارد، که در هر دو نوع احتمال سفت شدن جای زخم (انقباض کپسولی) و چروک شدن پوست که باعث ظاهری موج دار در روی پوست سینه می شود، وجود دارد.
کاشت سطح صاف
کاشت سطح صاف:
- نیاز به یک کیسه بزرگ دارد.
- با خطر سفت شدن جای زخم (انقباض کپسولی) همراه است.
- در ایمپلنت های صاف احتمال موج دار شدن و یا چروکیده شدن پوست کمتر است.
ایمپلنت بافتی یا بافت زبر
- این روش جراحی پروتز با خطر بروز 3٪ و کمتر انقباض کپسول همراه است.
- در ایمپلنت بافتی خطر چروکیدگی و موج دار شدن پوست بیشتر است.
آمادگی برای جراحی پروتز سینه
زنان قبل از جراحی در مورد جزئیات مربوط به اندازه، حساسیت و ظاهر سینه خود با یک جراح پلاستیک مشورت کنید.
جراح انواع خاصی از ایمپلنت ها صاف یا بافتی، گرد، سالین یا سیلیکون و گزینه های روش های جراحی را برای شما توضیح می دهد.
قبل از جراحی پروتز سینه
زنان بهتر است قبل از تصمیم به جراحی، موارد زیر را در نظر بگیرند:
- اگر بیمار سیگار می کشد، جراح از او می خواهد قبل از عمل جراحی سیگار را ترک کند.
- سازمان غذا و دارو پیگیری های پزشکی با MRI را سه سال بعد از پروتز توصیه می کند.
- کاشت سینه از افتادگی سینه ها جلوگیری نمی کند. بیماران برای اصلاح سینه های کاشته شده، علاوه بر پروتز سینه، ممکن است به تقویت و لیفت سینه هم نیاز داشته باشند.
- پروتز سینه روش ماندگاری و دائمی نیست. طول عمر متوسط یک کاشت 10 سال است و حتی امکان پارگی ایمپلنت وجود دارد. همچنین، سینه های بیمار به رشد خودش ادامه می دهد و عواملی مانند افزایش وزن یا کاهش وزن ممکن است نحوه نگاه سینه فرد را تغییر دهد. این مسائل به احتمال زیاد منجر به جراحی های بیشتری خواهد شد.
- بیمار شاید نیار به ماموگرافی های پیچیده تری داشته باشد. در صورت پروتز سینه علاوه بر ماموگرافی معمول، به روش های جانبی اضافی و تخصصی دیگری نیز نیاز دارد.
- پروتز سینه می تواند شیردهی را مختل کند. برخی از زنان بعد از جراحی پروتز قادر به شیردهی هستند. اما در برخی زنان دیگر، شیردهی می تواند مشکل باشد.
- بیمه، کاشت پستان را تحت پوشش قرار نمی دهد. مگر در مواردی مانند بعد از ماستکتومی که از نظر پزشکی لازم باشد.
- بیمار شاید بعد از برداشتن ایمپلنت سینه به عمل دیگری نیاز داشته باشد. زنان اگر تصمیم دارند ایمپلنت خود را بردارند، ممکن است نیاز به جراحی های اصلاحی دیگری برای بازگرداندن ظاهر سینه های خود داشته باشند.
- پزشک احتمال دارد قبل از عمل نیز داروهای خاصی را تجویز کند. به عنوان مثال، کنترل مصرف آسپرین یا داروهای دیگر برای کنترل خون ریزی، مهم است.
قرار دادن پروتز سینه
جراحی پروتز سینه در یک مرکز جراحی یا مرکز سرپایی بیمارستان قابل انجام است. احتمالاً بیمار همان روز جراحی به خانه برمی گردد. این عمل به ندرت نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. گاهی اوقات، روش بزرگ کردن سینه تحت بی حسی موضعی انجام می شود. با این وجود، غالباً پروتز سینه در حین بی هوشی عمومی انجام می شود. اندازه نهایی سینه عمدتاً تصمیم شخصی خود بیمار است. اما بررسی تصاویر یا عکس ها می تواند به پزشک برای تخمین اندازه نهایی کمک کند.
در طول عمل پروتز سینه
راحت ترین محل برای جراحی پروتر در زیر بافت پستان است. جراحی در زیر عضله قفسه سینه کمی دشوارتر است اما این جراحی با احتمال کمتر انقباض کپسول و موج دار شدن پوست همراه است. حتی ممکن است بعد از عمل درد بیشتری احساس کنید.
برای قرار دادن پروتز سینه، پزشک در یک یا سه مکان روی سینه برش های کوچکی را ایجاد می کند:
- زیر بازو
- در اطراف نوک سینه
- در قسمت زیرین سینه
بعد از انجام برش، جراح بافت سینه را از ماهیچه ها و بافت پیوندی سینه جدا می کند. این باعث می شود یک کیسه در پشت و یا در جلوی خارجی ترین عضله دیواره قفسه سینه ایجاد شود. جراح ایمپلنت را درون این کیسه وارد کرده و آن را در پشت نوک سینه قرار می دهد. هنگامی که ایمپلنت در محل قرار گرفت، جراح برش ها را بخیه کرده و آن را با چسب پوست و نوار جراحی پانسمان می کند. ایمپلنت های سینه شور و سیلیکون هر دو پوسته بیرونی سیلیکونی دارند. با این حال کاشت در جنس مواد و قوام با هم فرق دارند.
کاشت سینه شور یا نمکی
- ایمپلنت های شور با آب نمکی استریل پر می شوند.
- آن ها در مرحله اول خالی در بدن قرار داده و بعد از آماده شدن، پر می شوند.
- کاشت سینه شور به منظور بزرگ کردن سینه در زنان 18 سال و بالاتر انجام می شود. علاوه بر آن، برای بازسازی سینه در هر سنی قابل انجام است.
کاشت سینه سیلیکون
- ایمپلنت های سیلیکون از قبل با ژل سیلیکون – یک مایع غلیظ و چسبنده شبیه چربی انسان – پر می شوند.
- اکثر خانم ها بر این باورند که ایمپلنت های سینه سیلیکونی بیشتر شبیه بافت طبیعی سینه هستند.
- کاشت سینه سیلیکونی برای خانم های 22 سال و بالاتر برای بزرگ کردن سینه و برای زنان در هر سنی برای بازسازی سینه در دسترس است.
بعد از جراحی پروتز سینه
درد و تورم احتمالاً تا چند هفته پس از عمل وجود دارد. حتی ممکن است کبودی نیز دیده شود. زخم ها به مرور زمان محو می شوند اما کاملاً از بین نمی روند. در طول دوران بهبودی بیمار، احتمال دارد مجبور باشد برای نگه داری سینه های کاشته شده از بانداژ فشرده سازی یا سینه بند ورزشی استفاده کند. پزشک ممکن است داروهای ضد درد را نیز تجویز کند. بیماران بهتر است دستورالعمل های پزشک را در مورد شروع دوباره فعالیت های روزمره خود رعایت کنند. ممکن است در عرض چند هفته بتوانند به کار خود برگردند. حداقل دو هفته از فعالیت های شدید یا هر فعالیتی که می تواند نبض یا فشار خون فرد را افزایش دهد، خودداری شود.
سینه های بیمار به تماس جسمی یا حرکات شدید حساس هستند. اگر پزشک از بخیه هایی استفاده کرده است که به خودی خود جذب نمی شوند و یا لوله هایی را در نزدیکی سینه های او قرار داده است، برای برداشتن آن ها بعد از جراحی باید به پزشک مراجعه شود. بیمار اگر تنگی نفس یا درد قفسه سینه را تجربه می کنند و یا متوجه التهاب و قرمزی در سینه خود شده یا تب دارند، ممکن است دچار عفونت شده باشند. در اسرع وقت با پزشک تماس بگیرند.
نتایج پروتز سینه
- پروتز سینه می تواند اندازه و شکل سینه فرد را تغییر دهد.
- این عمل جراحی ممکن است باعث بهبود وضعیت ظاهری بیمار و افزایش اعتماد به نفس شود.
- سینه های فرد پس از جراحی می تواند به رشد خودش ادامه دهند. افزایش وزن یا کاهش وزن ممکن است شکل ظاهری سینه را نیز تغییر دهد. بیمار بعد از جراحی اگر از ظاهر سینه های خود ناراضی هستند، برای اصلاح این موارد احتمال دارد نیاز به جراحی بیشتری داشته باشند.
عوارض پروتز سینه
بزرگ کردن سینه خطرات مختلفی دارد، از جمله:
عفونت
اگرچه عفونت در پروتز سینه به ندرت دیده شده است، اما بروز عفونت می تواند یک مشکل بسیار نگران کننده باشد. علائم عفونت تب، قرمزی، التهاب پستان و احساس ناراحتی است. اگر عفونت به سرعت به درمان با آنتی بیوتیک پاسخ ندهد، باید ایمپلنت برداشته شود و می توان سه ماه پس از بهبودی کامل زخم دوباره آن را جایگزین کرد.
خون ریزی
اگر خون ریزی بعد از عمل وارد کیسه ایمپلنت شود، باید ایمپلنت جراحی شود، خون ریزی کنترل شده، زخم شستشو داده و ایمپلنت دوباره جایگزین گردد. علائم خون ریزی شامل تورم، افزایش درد و کبودی است.
انقباض کپسول
سفت شدن سینه با درد گاهی ممکن است نیاز به جراحی کلی و یا جزئی کپسول بافت پوششی اطراف ایمپلنت (کپسولوتومی) داشته باشد. حدود 30-35٪ از بیماران دچار انقباض کپسول مکرر می شوند. روش دیگر درمان انقباض تعویض نوع ایمپلنت یا قرار دادن ایمپلنت در مکانی جدید است. اگر انقباض کپسول چندین بار اتفاق بیفتد، بیمار ممکن است تصمیم بگیرد که ایمپلنت ها را به طور دائم خارج کند.
عدم تقارن سینه ها
گاهی اوقات کاشت از موقعیت خودش، خارج می شود و باعث ظاهری نامتقارن در سینه ها می شود. بیشتر اوقات، این کار به جراحی ترمیمی نیاز دارد.
مشکلات ماموگرافی با داشتن پروتز
نمایش مناطقی از سینه در ماموگرافی با کاشت پروتز دچار اختلال می شود. این عارضه معمولاً در صورت قرار دادن ایمپلنت در زیر عضله کمتر دیده می شود. از آنجا که پروتز سینه ممکن است بر وضوح ماموگرام تأثیر بگذارد، بیمارانی که دارای سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان سینه هستند، احتمالاً نباید پروتز سینه را انجام دهند.گاهی اوقات ممکن است بعد از درمان سرطان سینه به منظور کاهش خطر بازگشت بیماری، پرتودرمانی به دیواره سینه توصیه شود. در صورت وجود پروتز، عمل پرتودرمانی هم می تواند انجام بگیرد، اما ممکن است تشعشعات پرتودرمانی، ظاهر و زیبایی پروتز را به خطر بیاندازد. همچنین احتمال دارد که شیمی درمانی را به تاخیر انداخته و به طور کلی خطر بازگشت مجدد سرطان سینه را افزایش می دهد.
بیماری خود ایمنی
- این ترس و احتمال وجود دارد که ایمپلنت های سیلیکون ممکن است باعث بیماری خود ایمنی شوند.
- در حال حاضر هیچ شواهد علمی مبنی بر این که سیلیکون باعث بیماری خود ایمنی می شود، وجود ندارد.
التهاب
- پروتز می تواند تحت برخی عوامل نشت پیدا کند.
- تخمین زده می شود که ایمپلنت های نمکی مدرن در 1-5٪ موارد نشت پیدا می کنند.
- اصلاح این عوارض ممکن است نیاز به جراحی بیشتری برای برداشتن یا جایگزینی دوباره کاشت ها داشته باشد.
سرطان
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مشخص کرده است ارتباط احتمالی بین پروتز سینه و ایجاد لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک وجود دارد.(BIA-ALCL)، یک سرطان نادر از سیستم ایمنی بدن می باشد. FDA، معتقد است که زنانی که سینه کاشته شده دارند در معرض خطر بسیار کم سرطان قرار می گیرند. ALCL یک سرطان غیر طبیعی و نادر است که می تواند در هر قسمت از بدن، به خصوص در غدد لنفاوی و پوست ایجاد شود. تحقیقات نشان می دهد که BIA-ALCL معمولاً در نزدیکی کاشت سینه در بافت پوششی اطراف ایمپلنت به وجود می آید، پس در خود سینه ایجاد نمی شود. در صورت بروز سرطان، درمان شامل برداشتن ایمپلنت ها و معالجه سرطان است.
در تشخیص زود هنگام، BIA-ALCL معمولاً قابل درمان است.
محققان هنوز مشخص نکرده اند که آیا نوع کاشت – نمکی یا سیلیکون – بر خطر ابتلا به BIA-ALCL تأثیر می گذارد، اما به نظر می رسد که ایمپلنت هایی با سیلیکون بافتی بالاترین میزان خطر را دارند. هرگونه ارتباط بین کاشت سینه و سرطان نگران کننده است. اگر پروتز سینه دارید، جلسات معاینات خودتان را پیگیری کنید و هرگونه علائم مانند التهاب سینه، توده ها، درد یا تغییر در شکل سینه را سریعاً درمان کنید.
پارگی ایمپلنت
اگر پارگی در ایمپلنت ایجاد شود، بسته به نوع کاشت، ممکن است درمان متفاوت باشد.
پارگی ایمپلنت نمکی
بدن محلول نمکی نشتی را جذب می کند، اما احتمالاً بیماران برای درآوردن پوسته سیلیکون به جراحی نیاز دارند. امکان دارد یک ایمپلنت جدید همزمان با جراحی جایگزین شود.
پارگی کاشت سیلیکون
اگر پارگی ایمپلنت سینه از نوع سیلیکونی باشد، ممکن است بیمار فوراً متوجه نشود برای همین به پارگی ساکت معروف است. ژل سیلیکون باعث ایجاد مشکلات سلامتی جدی نمی شود. با این وجود، ممکن است کاشت سینه سیلیکون در نهایت باعث درد سینه، ضخیم شدن سینه یا تغییر در شکل سینه شود. در این صورت، پزشک احتمالاً جراحی برداشتن ایمپلنت را توصیه می کند.
