پسوریازیس تناسلی چیست؟

پسوریازیس تناسلی شکلی از پسوریازیس یک بیماری التهابی مرتبط با پلاک های پوستی است که روی یا اطراف اندام تناسلی ایجاد می شود. اگرچه ممکن است به خودی خود ایجاد شود، پسوریازیس تناسلی اغلب با پسوریازیس در سایر قسمت های بدن همراه است. پسوریازیس اندام تناسلی اغلب می تواند علائم شدیدی ایجاد کند، زیرا پوست آلت تناسلی، لابیا، فرج، کلیتوریس، کیسه بیضه و مقعد بسیار ظریف و غنی از انتهای عصبی است.

سایش، ترک و خونریزی به راحتی می تواند منجر به عفونت ثانویه شود. برای پیچیده تر شدن مسائل، برخی از داروهای موضعی مورد استفاده برای درمان پسوریازیس در سایر قسمت های بدن می توانند باعث درد یا ناراحتی در هنگام استفاده در اندام تناسلی شوند. طبق یک مطالعه در سال 2018 در مجله درمان پوستی، 33 تا 63 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس در مقطعی از زندگی خود به پسوریازیس ناحیه تناسلی مبتلا می شوند.

این می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد و در لذت جنسی و کیفیت زندگی اختلال ایجاد کند. هیچ توضیح روشنی در مورد اینکه چرا برخی از افراد مبتلا به ناحیه تناسلی دچار مشکل می شوند و برخی دیگر این مشکل را ندارند، وجود ندارد. پسوریازیس تناسلی نمی تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود و تأثیری بر بارداری، عملکرد جنسی یا یائسگی ندارد.

علائم پسوریازیس تناسلی چیست؟

علائم و نشانه های پسوریازیس تناسلی مشابه علائم پسوریازیس در هر قسمت دیگر از بدن است. بیماری خودایمنی با التهاب و تجمع سریع سلول های پوست در خارجی ترین لایه پوست به نام اپیدرم مشخص می شود. از آنجایی که سلول‌ها سریع‌تر از ریختن آن‌ها تولید می‌شوند، پوست آسیب‌دیده دارای لکه‌های قرمز و ملتهب (پلاک‌هایی) می‌شود که با پوسته‌های سفید تا نقره‌ای پوشیده شده‌اند.

خارش و پوسته پوسته شدن شبیه شوره سر شایع است. هنگامی که خراشیده می شود، پلاک ها به راحتی خونریزی می کنند و بدتر می شوند. با گذشت زمان، پلاک ها می توانند تثبیت شوند و مناطق وسیعی از پوست خشک و ترک خورده را ایجاد کنند. پسوریازیس تناسلی به طور کلی پوست آلت تناسلی، فرج یا رکتوم را تحت تاثیر قرار می دهد. اما پوشش مخاطی داخل واژن یا رکتوم معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرد.

علائم ممکن است بر اساس نوع پسوریازیس شما متفاوت و شامل موارد زیر باشد:

پسوریازیس پلاکی شایع ترین شکل است که تقریباً 80 درصد موارد را تشکیل می دهد.
یا پسوریازیس پوسچولار باعث فوران تاول های پر از چرک روی پوست آسیب دیده می شود.
پسوریازیس معکوس تمایل دارد در چین‌های پوست (مانند کشاله ران) ایجاد شود و در افراد دارای اضافه وزن شایع‌تر است.

رابطه جنسی با وجود پسوریازیس تناسلی چگونه است؟

پسوریازیس تناسلی نه تنها به دلیل علائم فیزیکی بلکه به دلیل خجالت از توضیح دادن این بیماری به شریک جنسی می تواند در زندگی جنسی شما اختلال ایجاد کند. پوست ملتهب اغلب می تواند به عنوان یک عفونت مقاربتی مانند تبخال یا زگیل تناسلی اشتباه خوانده شود. به جای طرد شدن، برخی افراد به سادگی از رابطه جنسی اجتناب می کنند که منجر به انزوا و افسردگی می شود.

حتی اگر پسوریازیس شما تحت کنترل باشد، اصطکاک ناشی از مقاربت می تواند به طور ناخواسته باعث بروز علائمی شود که شعله ور نامیده می شود . برخی روان کننده ها، به ویژه آنهایی که اسپرم کش هستند، ممکن است برای پوست تحریک کننده باشند و باعث شعله ور شدن پوست شوند. طبق یک مطالعه در سال 2015 در مجله آکادمی پوست آمریکا، کمتر از 42٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس تناسلی گزارش دادند که مقاربت جنسی در نتیجه علائم فیزیکی و احساسی آنها کاهش یافته است.

علل ایجاد پسوریازیس تناسلی چیست؟

به عنوان یک اختلال خود ایمنی، پسوریازیس با اختلال در سیستم ایمنی مشخص می شود. به دلایلی که درک درستی از آنها وجود ندارد، سیستم ایمنی به طور ناگهانی به سلول ها و بافت های طبیعی حمله می کند. با پسوریازیس، حمله عمدتاً بر روی کراتینوسیت ها متمرکز می شود، نوعی از سلول های پوستی است که 90 درصد اپیدرم را تشکیل می دهد.

هنگامی که این اتفاق می افتد، التهاب متعاقب آن باعث ازدیاد تکثیر (تولید بیش از حد) کراتینوسیت ها می شود که منجر به تشکیل پلاک می شود. مشخص نیست که چرا برخی افراد به طور خاص پسوریازیس اندام تناسلی را تجربه می کنند. پیشنهاد شده است که عفونت‌ها یا آسیب‌های پوستی گذشته ممکن است تراکم کراتینوسیت‌ها را در بافت‌ها افزایش دهند و «هدف‌های» بیشتری را برای حمله خودایمنی فراهم کنند. تحقیقات بیشتری برای حمایت از این فرضیه مورد نیاز است.

دانشمندان بر این باورند که پسوریازیس که هر قسمت از بدن را تحت تاثیر قرار می دهد به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود. چندین جهش ژنتیکی قبلاً شناسایی شده است که به نظر می رسد فرد را مستعد ابتلا به این بیماری کند. با این حال، بروز واقعی بیماری ممکن است به یک محرک محیطی مانند عفونت نیاز داشته باشد تا علائم آشکار شوند.

پسوریازیس تناسلی چگونه تشخیص داده می شود؟

پسوریازیس تناسلی بر اساس بررسی علائم و سابقه پزشکی شما تشخیص داده می شود. تاریخچه پزشکی ممکن است شرایط یا سابقه خانوادگی را نشان دهد که شما را در معرض افزایش خطر ابتلا به پسوریازیس قرار می دهد، یا توضیحات دیگری را برای وضعیت شما (مانند درماتیت تماسی ) نشان دهد.

اگر علائم شما غیر معمول است یا به درمان مقاوم هستید، متخصص پوست ممکن است با خراش دادن یا بیوپسی از پوست، نمونه بافتی را تهیه کند. در زیر میکروسکوپ، بافت پسوریازیس دارای سلول‌های متراکم و فشرده خواهد بود. این می تواند به تمایز پسوریازیس از سایر علل احتمالی مانند اگزما یا سرطان کمک کند.

برخلاف برخی از اختلالات خودایمنی، هیچ آزمایش خون یا مطالعه تصویربرداری وجود ندارد که بتواند به طور قطعی پسوریازیس را تشخیص دهد.

چگونه می توان پسوریازیس تناسلی را درمان کرد؟

پسوریازیس تناسلی با پسوریازیس در سایر قسمت‌های بدن متفاوت است. این به این دلیل است که داروهای موضعی مورد استفاده برای درمان پسوریازیس در جاهای دیگر می توانند به پوست نازک و حساس اندام تناسلی نفوذ بیشتری کنند و خطر عوارض را افزایش دهند. داروهایی که برای درمان پسوریازیس روی پوست سر یا آرنج‌ها استفاده می‌شود، برای مثال، خیلی خشن و یا غلیظ است که نمی‌توان آن را روی لابیا یا کیسه بیضه استفاده کرد.

داروهای بدون نسخه (OTC)

داروهای موضعی کم قدرت معمولاً در خط اول درمان پسوریازیس تناسلی برای کاهش خطر عوارض و آسیب به پوست آسیب دیده استفاده می شوند. اینها به صورت موردی و تحت هدایت یک متخصص پوست استفاده می شوند، که می تواند دوزها را تنظیم کند و به شما نشان دهد که چگونه (و کجا) داروها را به طور ایمن استفاده کنید.

پسوریازیس تناسلی خفیف معمولاً با یک دوره کوتاه از پماد هیدروکورتیزون 1.0٪ بدون نسخه (OTC) درمان می شود. هیدروکورتیزون با دوز بالاتر می تواند تحریک کننده باشد و در صورت استفاده بیش از حد ممکن است باعث نازک شدن غیرقابل برگشت پوست شود و خطر دیسپارونی را افزایش دهد.

قطران زغال سنگ ملایم یکی دیگر از گزینه های OTC است، اگرچه کمتر رایج است. می توان آن را به تنهایی یا در کنار کرم هیدروکورتیزون فقط بر روی اندام تناسلی خارجی استفاده کرد.

نسخه ها

در صورت نیاز به درمان طولانی مدت، دوونکس (کرم کلسیپوترین) یک گزینه ایمن و موثر در نظر گرفته می شود. این دارو با نسخه در دسترس است و می تواند در بافت های ظریف تر فرج، کلیتوریس و مقعد استفاده شود. پروتوپیک (تاکرولیموس) و الیدل (پیمکرولیموس) سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی موضعی هستند که برای افرادی که به هیدروکورتیزون یا دوونکس پاسخ نمی‌دهند اختصاص دارد.

اگر پوست عفونی شود، ممکن است آنتی بیوتیک های موضعی تجویز شود. پزشک شما همچنین ممکن است روان کننده ها یا نرم کننده ها را برای تسکین یا جلوگیری از خشکی و ترک خوردن پوست توصیه کند. اگر این گزینه ها تاثیر گذار نباشد، استروئیدهای موضعی تجویزی ممکن است تحت نظارت متخصص پوست استفاده شود. اما لازم به ذکر است که استفاده طولانی مدت از استروئیدها می تواند باعث آتروفی برگشت ناپذیر پوست شود.

این امر به ویژه در زنان نگران کننده است، زیرا می تواند منجر به “افتادگی” لابیاها و انسداد نسبی هیاتوس تناسلی (شکاف بین واژن، مجرای ادرار و راست روده) شود. اگر علائم شما شدید باشد، ممکن است نیاز به درمان سیستمیک باشد. به طور کلی، این داروهای خوراکی و تزریقی برای زمانی که پسوریازیس بیش از 10 درصد از سطح بدن را درگیر می کند و نه فقط اندام تناسلی به تنهایی استفاده می شود.

برخی از این دارو ها عبارتند از:

آسیترتین. یک داروی رتینوئید خوراکی است که می تواند التهاب را کاهش دهد.
متوترکسات. یک داروی ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD) که برای درمان آرتریت روماتوئید و سایر اختلالات خود ایمنی استفاده می شود.
داروهای بیولوژیک. مانند هومیرا (ادالیموماب)، اورنسیا (آباتاسپت)، انبرل (اتانرسپت) و ریتوکسان (ریتوکسیماب)، که سیگنال‌های ایمنی را که باعث ایجاد علائم خودایمنی می‌شوند، قطع می‌کنند.
فتوتراپی. تکنیکی که شامل قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش و داروهای حساس کننده به نور است، معمولاً برای درمان پسوریازیس تناسلی استفاده نمی‌شود، اما اگر نواحی بزرگ‌تری از پوست درگیر باشد، ممکن است مورد بررسی قرار گیرد.

از پسوریازیس چگونه پیشگیری می شود؟

علاوه بر درمان، راهکارهایی وجود دارد که می تواند به شما در مقابله و یا پیشگیری از عود پسوریازیس تناسلی کمک کند. برخی از این راهکار ها عبارتند از:

لباس گشاد بپوشید. لباس های تنگ می توانند باعث اصطکاک شوند که می تواند پسوریازیس ناحیه تناسلی را بدتر کند.
از دستمال توالت با کیفیت استفاده کنید. این می تواند به کاهش سوزش کمک کند. دستمال مرطوب یکبار مصرف از قبل مرطوب شده (غیر معطر) نیز می تواند تسکین دهنده باشد.
هنگام پاک کردن مراقب باشید. از قرار دادن ادرار یا مدفوع روی لکه‌های پسوریازیس تناسلی خودداری کنید، زیرا می‌تواند باعث شعله‌ور شدن پوست شود. علاوه بر این، ورود مدفوع به پوست خشک و ترک خورده می تواند منجر به عفونت های ثانویه شود.
از پاک کننده های ملایم و بدون عطر استفاده کنید. هنگام حمام کردن، از صابون های ضد باکتری و شستشوی بدن خودداری کنید. اینها می توانند پوست ظریف را تحریک کرده و باعث تشدید پسوریازیس شوند. (این امر در مورد محصولات دئودورانت نیز صدق می کند.)

وقتی صحبت از رابطه جنسی در هنگام ابتلا به پسوریازیس تناسلی می شود لازم است موارد زیر را رعایت کنید:

با شریک زندگی خود ارتباط برقرار کنید.

از آنجایی که افراد ممکن است شیوع پسوریازیس را با یک عفونت مقاربتی اشتباه بگیرند، قبل از برقراری رابطه جنسی به همسر خود در مورد وضعیت خود توصیه کنید.

از کاندوم استفاده کنید.

استفاده از کاندوم ممکن است به کاهش مقداری اصطکاک که می تواند باعث شعله ور شدن پوست شود کمک کند. همچنین از روان کننده های ضد حساسیت بر پایه آب نیز استفاده کنید (این نوع کمتر احتمال دارد کاندوم های لاتکس را به خطر بیندازد).

انواع دیگر رابطه جنسی را کشف کنید.

آمیزش جنسی تنها یکی از انواع مختلفی از رابطه جنسی است که می توانید از آن لذت ببرید. اگر اندام تناسلی شما برای دخول خیلی دردناک است، خودارضایی متقابل را با لمس سبک بررسی کنید. برخی از اسباب‌بازی‌های جنسی می‌توانند بدون ایجاد اصطکاک زیاد، لذت را به ارمغان آورند. ایفای نقش همچنین می تواند برای زندگی جنسی شما معجزه کند و شما را وادار به تعامل در سطح صمیمانه تر کند.

سخن آخر

پسوریازیس تناسلی، مانند پسوریازیس در سایر قسمت های بدن، چیزی است که باید در دراز مدت آن را مدیریت کنید. اگر شروع به مشاهده ضایعات در ناحیه تناسلی خود کردید، مهم است که در اسرع وقت با پزشک یا متخصص پوست خود صحبت کنید. با اقدام زودهنگام، ممکن است بتوانید شرایط را کنترل کنید و شدت یا دفعات شعله ور شدن را کاهش دهید.