آنورگاسمی در زنان (Anorgasmia in women) یک اصطلاح پزشکی برای توصیف مشکل در رسیدن به ارگاسم پس از تحریک جنسی فراوان است. فقدان ارگاسم می تواند برای فرد مبتلا ناراحت کننده بوده و حتی بر روی روابط با همسر اثر منفی بگذارد. ارگاسم از نظر شدت تفاوت داشته و خانم ها از نظر تعداد دفعات ارگاسم و میزان تحریک مورد نیاز برای ارگاسم متفاوت خواهند بود. اکثر خانم ها برای ارگاسم نیاز تحریک مستقیم و غیر مستقیم کلیتورال داشته و تنها با دخول به ارگاسم نمی رسند. علاوه بر این ارگاسم غالباً با افزایش سن، مسائل پزشکی یا داروهای مصرفی فرد تغییر خواهد کرد. اگر از اوج فعالیت های جنسی خود در روابط راضی هستید، دیگر نیازی به نگرانی و پیگیری این موضوع نخواهد بود. با این حال، اگر از عدم ارگاسم یا شدت ارگاسم خود ناراضی هستید، بهتر است با پزشک خود در مورد آنورگاسمی صحبت کنید.
علت آنورگاسمی در زنان
ارگاسم یک واکنش پیچیده است که عوامل مختلف جسمی، عاطفی و روانی می تواند بر روی آن اثر گذار باشد. مشکل در هر یک از این مسائل می تواند بر توانایی شما در ارگاسم تأثیر گذار باشد.
دلایل فیزیکی آنورگاسمی
طیف گسترده ای از بیماری ها، تغییرات جسمی و داروها می توانند آنورگاسمی در زنان ایجاد کنند که معمولاً این عوامل شامل موارد زیر می شوند:
- بیماری ها. بیماری های جدی مانند بیماری اسکلروز چندگانه و بیماری پارکینسون و اثرات مرتبط با آن می تواند مانع به ارگاسم رسیدن فرد مبتلا شود.
- مسائل زنان و زایمان. جراحی های زنان مانند هیسترکتومی یا جراحی های سرطان می توانند بر ارگاسم اثر بگذارند. همچنین، عدم ارگاسم اغلب با نگرانی های جنسی دیگر مانند مقاربت ناراحت کننده یا دردناک همراه خواهد بود.
- داروها. بسیاری از داروهای بدون نسخه و تجویزی می توانند مانع به ارگاسم رسیدن فرد مصرف کننده شوند. این داروها شامل داروهای فشار خون، داروهای ضد روان پریشی، آنتی هیستامین ها و داروهای ضد افسردگی بخصوص مهار کننده های انتخابی بازگشت سروتونین (SSRIs) می شوند.
- الکل و سیگار کشیدن. مصرف الکل و مواد مخدر یا سیگار توانایی شما در به اوج رسیدن در روابط جنسی را مختل خواهد کرد. سیگار کشیدن می تواند شدت جریان خون به اندام های جنسی شما را محدود کند.
- افزایش سن. با افزایش سن تغییراتی در آناتومی، هورمون ها، سیستم عصبی و سیستم گردش خون به وجود می آید که می تواند بر روی فعالیت جنسی فرد نیز اثرگذار باشد. کاهش سطح استروژن در دوره یائسگی و علائمی مثل تعریق شبانه و تغییر خلق و خوی فرد از جمله مواردی است که بر فعالیت جنسی زنان اثرگذار خواهد بود.
دلایل روانشناختی
بسیاری از عوامل روانشناختی در توانایی شما در ارگاسم نقش دارند.
این عوامل شامل موارد زیر می شود:
- تصویر بد از بدن
- خجالت کشیدن
- فشارهای استرس و مالی
- اعتقادات فرهنگی و مذهبی
- احساس گناه در صورت لذت بردن از رابطه جنسی
- مشکلات بهداشت روانی مانند اضطراب یا افسردگی
- سوء استفاده های جنسی قبلی یا سوء استفاده های احساسی
مسائل مربوط به روابط
مشکلات زوجین در خارج از تختخواب از جمله عواملی است که می تواند بر روی رابطه جنسی آن ها تأثیر گذار باشد.
این مشکلات معمولاً شامل موارد زیر می شود:
- خشونت شریک جنسی
- خیانت یا از بین رفتن اعتماد بینابین
- ارتباط ضعیف و ترجیحات جنسی همسر
- عدم ارتباط مناسب با شریک زندگی خود
- درگیری ها و مشکلات حل نشده بین زوجین
علائم آنورگاسمی در زنان
ارگاسم در حقیقت احساس لذت جسمی شدید و رهایی از تنش است که با انقباضات غیر ارادی و ریتمیک عضلات کف لگن زنان همراه خواهد بود. البته ارگاسم در زنان همیشه شبیه فیلم ها نخواهد بود. احساس ارگاسم در زنان متفاوت بوده و هر شخصی به نحو به خصوصی ارگاسم شود. طبق همین تعریف، شایع ترین علائم آنورگاسمی عدم توانایی فرد در رسیدن به ارگاسم یا تأخیر طولانی در رسیدن به ارگاسم است که می تواند برای زنان آزار دهنده باشد.
البته دقت داشته باشید که انواع مختلفی از انورگاسمی وجود دارد:
- آنورگاسمی مادام العمر. شما هرگز ارگاسم نداشته اید.
- آنورگاسمی اکتسابی. قبلاً ارگاسم می شدید، اما اکنون در رسیدن به اوج مشکل دارید.
- آنورگاسمی عمومی. شما در هر شرایطی و یا با هر شریک زندگی دیگر قادر به ارگاسم نیستید.
- آنورگاسمی موقعیتی. شما فقط در شرایطی خاص، مانند رابطه جنسی دهانی یا استمناء یا فقط با یک شریک خاص می توانید ارگاسم داشته باشید.
زمان مراجعه به پزشک
در صورتی که سؤالاتی در مورد ارگاسم به ذهن شما رسیده و جوابی برای آن پیدا نمی کنید یا نگران توانایی خود در به ارگاسم رسیدن هستید بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
تشخیص آنورگاسمی در زنان
ارزیابی پزشکی برای تشخیص آنورگاسمی در افراد معمولاً شامل موارد زیر می شود:
- بررسی کامل تاریخچه پزشکی. پزشک ممکن است در حین این بررسی در مورد تاریخچه روابط جنسی، سابقه جراحی و رابطه فعلی سؤالاتی را مطرح کند. حتماً به این سؤالات بدون احساس شرمساری پاسخ صریح بدهید زیرا به تشخیص دقیق تر آنورگاسمی کمک زیادی خواهد کرد. در حقیقت جواب این سؤالات سر نخ برای یافتن علت مشکل شما خواهد بود.
- معاینه فیزیکی. پزشک احتمالاً برای جستجوی دلایل جسمی آنورگاسمی مثل وضعیت سلامتی بدن فرد و ناحیه تناسلی را معاینه خواهد کرد تا ببیند آیا مشکل جسمی یا آناتومیکی دلیل نرسیدن فرد به ارگاسم است یا علت دیگری دارد.
درمان آنورگاسمی در زنان
درمان آنورگاسمی بستگی به علت بروز علائم آن خواهد داشت. این درمان ممکن است شامل تغییر در سبک زندگی، درمان و تجویز دارو شود.
تغییر در سبک زندگی و تراپی
برای اکثر خانم های مبتلا به آنورگاسمی، قسمت اصلی درمان شامل پرداختن به مسائل مربوط به روابط و استرس زا در زندگی روزمره آن ها خواهد بود. شناخت بدن همسر و تلاش برای تحریک جنسی نیز از جمله مواردی است که می تواند به درمان آنورگاسمی کمک کند.
مشاوره زوجین
مراجعه به مشاور از جمله دیگر مواردی است که می تواند با برطرف کردن مشکلات در روابط بین همسران، توانایی زنان در رسیدن به ارگاسم را افزایش دهد.
سکس درمانی را امتحان کنید.
متخصصین جنسی در درمان نگرانی ها و مشکلات جنسی تخصص داشته و در نتیجه می توانند تا حد زیادی به درمان آنورگاسمی کمک کنند. سکس درمانی اغلب شامل آموزش جنسی، کمک به مهارت های ارتباطی و تمرین های رفتاری می شود که با استفاده از این تمرینات فرد می تواند روابط بهتری با همسر خود داشته و درنتیجه احتمال ارگاسم را تا حد زیادی افزایش دهد.
بدن خود را بهتر بشناسید.
شناخت آناتومی بدن خود و اینکه تمایل دارید به چه صورت و کدام قسمت از بدن شما لمس شود کمک بسیار زیادی در رسیدن به ارگاسم خواهد کرد. اگر با دستگاه تناسلی خود آشنایی دقیقی ندارید بهتر است از پزشک برای شناسایی قسمت های مختلف کمک گرفته یا در مقابل آینه این کار را انجام دهید. تحریک خود با دست یا ویبراتور می تواند به شما کمک کند تا کشف کنید که کدام قسمت ها باعث ارگاسم شما شده و سپس این اطلاعات را با شریک جنسی و همسر خود به اشتراک بگذارید. اگر تمایل دارید بهتر است بررسی نقاط تحریک پذیر خود را با همسرتان انجام دهید تا به نتایج بهتری دست یابید.
تحریک جنسی را افزایش دهید.
زنانی که هرگز ارگاسم نداشته اند، ممکن است در نتیجه تحریک جنسی ناکافی دچار چنین حالتی شده باشند. بیشتر زنان به تحریک مستقیم یا غیر مستقیم کلیتوریس برای به ارگاسم رسیدن نیاز خواهند داشت. تغیر پوزیشن جنسی از جمله مواردی است که می تواند میزان تحریک کلیتوریس در حین دخول به واژن را افزایش داده و در نتیجه باعث بروز ارگاسم در زنان شود. استفاده از ویبراتور یا خیال پردازی در حین رابطه جنسی نیز از جمله مواردی است که می تواند به ارگاسم رسیدن زنان کمک کند. برای برخی از خانم ها وسیله ای به نام خلاء کلیتورال می تواند با بهبود جریان خون باعث افزایش تحریک این ناحیه شود. این دستگاه دستی بوده و با باتری کار می کند، برای استفاده از آن کافی است آن را بر روی کلیتوریس قرار داده و روشن کنید.
درمان دارویی آنورگاسمی
- درمان علت های زمینه ای. در صورتی که یک بیماری زمینه ای مانع رسیدن فرد به ارگاسم شده باشد، درمان آن می تواند مشکل آنورگاسمی را کاملاً برطرف کند. تغییر یا اصلاح داروهای شناخته شده برای مهار ارگاسم نیز ممکن است آنورگاسمی را کاملاً برطرف کند.
- استروژن درمانی برای زنان یائسه. اگر آنورگاسمی با علائم یائسگی مانند تعریق شبانه و گرگرفتگی همراه باشد، استروژن درمانی سیستمیک – از طریق قرص ، پچ یا ژل – ممکن است این علائم را تسکین داده و پاسخ جنسی زنان را بهبود ببخشد. درمان با استروژن موضعی – به صورت کرم واژینال یا شیاف داخل واژن – نیز با افزایش جریان خون واژن به بهبود برانگیختگی جنسی زنان کمک خواهد کرد.
- تستوسترون درمانی. تستوسترون در عملکرد جنسی زنان نقش مهمی خواهد داشت البته هنوز میزان تأثیر گذاری آن به طور دقیق مشخص نیست. جایگزینی تستوسترون در خانم ها بحث برانگیز بوده و به دلیل اختلال عملکرد جنسی در خانم ها، این شیوه درمانی هنوز توسط سازمان غذا و دارو (FDA) تأیید نشده است.
علاوه بر این عوارض جانبی این شیوه درمانی مثل آکنه، موهای زائد بدن (هیرسوتیسم) و طاسی با الگوی مردانه مواردی است که قبل از استفاده از این شیوه درمان آنورگاسمی به آن توجه داشت. به نظر می رسد تستوسترون برای خانم هایی که در نتیجه انجام عمل جراحی برداشتن تخمدان ها (اوفورکتومی) سطح تستوسترون پایینی دارند مؤثر خواهد بود. در صورتی که این شیوه درمانی را برای آنورگاسمی انتخاب کردید، بهتر است قبل از شروع آن در مورد عوارض جانبی ناشی از آن با پزشک خود صحبت کنید.
داروهای جایگزین
محصولات طبیعی مانند قرص های ساخته شده با ال آرژنین نیز بهبود روابط جنسی زنانه و رفع مشکلات آنورگاسمی در بازار موجود هستند. اما این مکمل ها به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته و توسط سازمان غذا و دارو تأیید نشده اند. قبل از انتخاب داروها و محصولات درمانی بدون نیاز به نسخه از داروخانه ها حتماً با پزشک در مورد عوارض جانبی این داروها مشورت کنید.
حمایت و پشتیبانی
مشکل در رسیدن به ارگاسم از جمله مواردی است که ممکن است باعث ناامیدی شما و شریک جنسی شما شود. علاوه بر این تمرکز بر روی نقطه اوج مشکل را بدتر هم خواهد کرد. بسیاری از زوجین علائم ارگاسمی که داخل فیلم ها به تصویر کشیده می شود را نداشته و هیچ مشکلی در رابطه جنسی ندارند. بهتر است توقع دیدن چنین صحنه هایی را در زندگی زناشویی خود نداشته باشید. به جای ارگاسم بر روی لذت خود و همسرتان تمرکز کنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر نرسیدن به ارگاسم شما را نگران کرده و رابطه جنسی تان را تحت تأثیر قرار داده بهتر است به پزشک خانوادگی یا پزشک زنان و زایمان مراجعه کنید.
از آن جایی که مدت زمان ملاقات با پزشک کوتاه بوده و حرف های زیادی برای گفتن خواهید داشت. در نتیجه بهتر است با آمادگی کامل به پزشک مراجعه کرده و از این زمان کوتاه نهایت استفاده را ببرید.
بهتر است قبل از حضور در مطب موارد زیر را آماده کنید:
- لیستی از تمامی علائم و نشانه های بیماری را تهیه کنید. همه نشانه های مربوط و غیر مربوط به بیماری خود را یادداشت کرده و همراه خود داشته باشید.
- اطلاعات مهم شخصی را یادداشت کنید. بهتر است استرس ها و تغییرات اخیری که در زندگی تان افتاده است را یادداشت کنید.
- لیستی از تمامی داروهای مصرفی خود تهیه کنید. نام تمامی داروها، مکمل ها و ویتامین های که مصرف می کنید را همراه با میزان مصرف خود یادداشت کنید.
- تاریخچه روابط جنسی. بهتر است در مورد تجربیات و روابط جنسی خود، سوء استفاده ها یا ضربه های جنسی خود با پزشک صحبت کنید.
- سؤالات خود را یادداشت کنید. تمامی سؤالات مربوط و غیر مربوطی که به ذهنتان رسیده و قصد پرسیدن آن ها از پزشک را دارید را یادداشت کرده و همراه خود به مطب ببرید.
سوالات بیمار از پزشک
بهتر است در مورد آنورگاسمی سؤالات زیر را مطرح کنید:
- چه روش درمان را توصیه می کنید؟
- آیا همسرم نیز باید در روند معالجه همراهم باشد؟
- برای تشخیص نیاز به چه آزمایش هایی خواهم داشت؟
- آیا تغییر در شیوه زندگی یا مراقبت هایی وجود دارد که بتواند به من کمک کند؟
- چه عواملی ممکن است باعث بروز مشکل در به ارگاسم رسیدن من شده باشد؟
- آیا بروشور یا برگه پرینت شده در مورد این بیماری دارید؟ برای کسب اطلاعات بیشتر مطالعه چه سایتی را توصیه می کنید؟
سوالات پزشک از بیمار
پزشک در حین معاینه و تشخیص یا درمان آنورگاسمی ممکن است سؤالات زیر را مطرح کند. در نتیجه بهتر است آمادگی پاسخگویی به سؤالات زیر را داشته باشید:
- آیا از داروی خاصی استفاده می کنید؟
- از چه سنی فعالیت جنسی را شروع کردید؟
- آیا در هنگام دخول دردی را احساس می کنید؟
- از روابط فعلی خود با همسرتان راضی هستید؟
- برای جلوگیری از بارداری از چه شیوه ای استفاده می کنید؟
- چه مدتی است که در رسیدن به ارگاسم به مشکل خورده اید؟
- آیا در طول رابطه جنسی با همسر خود دچار برانگیختگی جنسی می شوید؟
خلاصه
آنورگاسمی یک اصطلاح پزشکی برای توصیف مشکل در رسیدن به ارگاسم پس از تحریک جنسی فراوان است. فقدان ارگاسم می تواند برای فرد مبتلا ناراحت کننده بوده و حتی بر روی روابط با همسر اثر منفی بگذارد. درمان آنورگاسمی بستگی به علت بروز علائم آن خواهد داشت. این درمان ممکن است شامل تغییر در سبک زندگی، درمان و تجویز دارو شود.
