سوختگی های شیمیایی

سوختگی شیمیایی ممکن است در صورت تماس با مواد خشن مانند سفید کننده، اسید باتری یا مواد ضدعفونی کننده رخ دهد. افرادی که برای شغل خود با مواد شیمیایی کار می کنند بیشتر در معرض خطر سوختگی شیمیایی هستند. کودکان خردسال نیز در معرض خطر هستند، زیرا ممکن است به طور تصادفی مواد شیمیایی خانگی را لمس کنند و یا قورت دهند.

سوختگی شیمیایی آسیبی است که به بافت بدن شما در اثر یک ماده خشن یا خورنده وارد می شود. ممکن است روی پوست، چشم یا داخل بدن خود دچار سوختگی شیمیایی شوید. بیشتر سوختگی های شیمیایی در نتیجه ریختن تصادفی یک ماده شیمیایی روی خود است. اما امکان قورت دادن مواد شیمیایی یا قرار گرفتن در معرض آنها به روش های دیگر نیز وجود دارد.

اختلالات از خفیف تا شدید متغیر است. اختلالات خفیف معمولاً به سرعت بهبود می یابند، اما اختلالات شدید می تواند باعث آسیب دائمی بافت، زخم یا مرگ شود. سوختگی های شیمیایی نیاز به درمان فوری پزشکی دارند.

چه کسانی در معرض خطر سوختگی شیمیایی هستند؟

هر فردی که با مواد شیمیایی کار می کند در معرض خطر این اختلالات است، از جمله:

• کشاورزان
• مکانیک
• پرسنل نظامی
• لوله کش ها
• کارگران ساختمانی
• کارگران کارخانه
• تکنسین های آزمایشگاه

توجه به این نکته مهم است که کودکان (به ویژه کودکان نوپا) در معرض خطر بالایی برای سوختگی ناشی از محصولات شیمیایی خانگی هستند . آنها ممکن است به طور تصادفی مواد شوینده، سفید کننده یا محصولات پاک کننده را لمس کنند یا ببلعند.

سوختگی های شیمیایی چقدر شایع است؟

بین سال‌های 2005 تا 2014، حدود 3 درصد از کل بزرگسالانی که در مراکز سوختگی در ایالات متحده بستری شده‌اند، دچار این اختلالات شده‌اند. یک مطالعه نشان می دهد که در طی یک دوره 17 ساله، حدود 40000 کودک (یا 2300 کودک در سال) با سوختگی شیمیایی ناشی از یک محصول تمیز کننده خانگی در بخش اورژانس بستری شدند.

چه چیزی باعث سوختگی شیمیایی می شود؟

هنگامی که مواد شیمیایی خشن با پوست، چشم یا هر بافتی در بدن شما تماس می گیرند، می توانند سلول ها را از بین ببرند. آسیب ممکن است از لایه های سطحی پوست یا بافت گذشته و باعث آسیب عمیق شود. این اختلالات می توانند بسیار جدی تر از سوختگی های حرارتی باشند. مواد شیمیایی اغلب برای مدت طولانی روی پوست شما می مانند و بافت شما را از بین می برند.

مواد زیادی وجود دارند که می توانند باعث این اختلالات شوند. برخی از رایج ترین عبارتند از:

• اسید باتری
• سفید کننده
• مواد شوینده
• آفت کش ها
• سیمان مرطوب
• پاک کننده های تخلیه
• پاک کننده های رنگ
• مواد ضدعفونی کننده
• مواد شیمیایی استخر
• پاک کننده های کاسه توالت
• پاک کننده های فلزات و زنگ زدا

علائم سوختگی شیمیایی چیست؟

افرادی که بیشترین خطر سوختگی شیمیایی را دارند نوزادان، سالمندان و افراد دارای معلولیت هستند. این گروه ها ممکن است نتوانند استفاده از مواد شیمیایی را به درستی مدیریت کنند. اگر بدون کمک با اسیدها یا سایر مواد شیمیایی کار می کنید و تحرک شما کاهش یافته است، ممکن است در معرض خطر سوختگی های شیمیایی باشید.

علائم سوختگی شیمیایی بسته به نحوه ایجاد سوختگی می تواند متفاوت باشد. سوختگی ناشی از یک ماده شیمیایی که بلعیده اید علائم متفاوتی نسبت به سوختگی هایی که روی پوست شما ایجاد می شود ایجاد می کند. علائم سوختگی شیمیایی به موارد زیر بستگی دارد:

• محل تماس
• مقدار و قدرت ماده شیمیایی مورد استفاده
• این ماده شیمیایی گاز، مایع یا جامد است.
• آیا این ماده شیمیایی استنشاق شده یا بلعیده شده است.
• مدت زمانی که پوست شما با ماده شیمیایی در تماس بوده است.
• آیا پوست شما بریدگی یا زخم باز داشته یا در حین تماس دست نخورده بوده است.

به عنوان مثال، اگر یک ماده شیمیایی قلیایی را قورت دهید، باعث سوختگی در قسمت داخلی معده شما می شود. این ممکن است علائم متفاوتی نسبت به سوختگی شیمیایی روی پوست شما ایجاد کند.

سوختگی های شیمیایی روی پوست شما ممکن است باعث بروز علائم زیر شود:

• درد
• سرخی
• تاول یا دلمه
• لایه برداری پوست
• تغییر رنگ پوست
• تورم یا التهاب
• پوست ترک خورده و خشک

سوختگی در چشم ممکن است منجر به بروز علائم زیر گردد:

• درد
• تاری دید
• تورم پلک
• سرخی یا سوزش
• نابینایی (در موارد شدید)

این اختلالات ناشی از بلع ممکن است باعث موارد زیر شود:

• سرفه
• تنگی نفس
• گرفتگی صدا
• ریزش آب دهان
• درد قفسه سینه
• تورم راه هوایی فوقانی (ادم)
• فشار خون پایین (هیپوتانسیون)
• حالت تهوع و استفراغ یا استفراغ خونی
• مشکل در صحبت کردن (دیسفونی)
• درد در دهان یا گلو (مخصوصاً هنگام قورت دادن)
• سوراخ‌ها در معده، مری (لوله‌ای که معده و گلو شما را به هم متصل می‌کند) یا قرنیه (خارجی‌ترین عدسی چشم)

انواع سوختگی های شیمیایی چیست؟

پزشک سوختگی را بر اساس میزان آسیب و عمق خود سوختگی طبقه بندی می کند:

• آسیب به لایه بالایی پوست یا اپیدرم، سوختگی سطحی نامیده می شود. قبلاً به این سوختگی درجه یک می گفتند.
• آسیب به لایه دوم پوست یا درم، آسیب ضخامت جزئی یا آسیب پوستی نامیده می شود. قبلاً به این سوختگی درجه دو می گفتند.
• آسیب به لایه سوم پوست یا بافت زیر جلدی به عنوان آسیب کامل ضخامت شناخته می شود. قبلاً به این سوختگی درجه سه می گفتند.

سوختگی شیمیایی چگونه تشخیص داده می شود؟

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما معمولاً می‌تواند با بررسی اندازه، عمق و سایر ویژگی‌های سوختگی، سوختگی‌های شیمیایی روی پوست شما را تشخیص دهد. آنها همچنین ممکن است از آزمایش‌های دیگری برای تشخیص سوختگی روی پوست یا چشم یا بلعیدن یک ماده شیمیایی استفاده کنند.

برخی از آزمایشات تشخیصی برای سوختگی، عبارتند از:

آزمایش خون: بلع مواد شیمیایی می تواند بر عملکرد اندام های شما تأثیر بگذارد. شما همچنین می توانید مواد شیمیایی را در بدن خود از طریق سوختگی پوست یا چشم جذب کنید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک شمارش کامل خون (CBC) و سایر آزمایشات آزمایشگاهی برای بررسی عملکرد کلیه، کبد، ریه و متابولیک شما برای هر نوع سوختگی شیمیایی انجام دهد.

آندوسکوپی: اگر یک ماده شیمیایی را قورت دهید، ممکن است نیاز به ارزیابی آندوسکوپی داشته باشید. در طول آندوسکوپی فوقانی ، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما از یک لوله نازک و انعطاف پذیر با یک دوربین فیلمبرداری در یک طرف آن (اندوسکوپ) استفاده می کند. آنها لوله را به داخل دهان و پایین مری هدایت می کنند. تصاویری از گلو، مری و معده شما در یک مانیتور ویدیویی ظاهر می شود. آنها می توانند بافت آسیب دیده سوختگی را بررسی کنند.

معاینه چشم: یک چشم پزشک یا اپتومتریست (متخصص مراقبت از چشم) سوختگی های شیمیایی چشم شما را بررسی می کند. آنها احتمالاً چشمان شما را با آب بیرون می کشند. سپس، آنها علائم از دست دادن بینایی را بررسی می کنند و عمق سوختگی را بررسی می کنند. آنها همچنین ممکن است رنگ مخصوصی را در چشم شما قرار دهند تا به دنبال مناطقی از بافت آسیب دیده بگردند.

تصویربرداری: آزمایشات تصویربرداری به شناسایی آسیب های داخل بدن شما در اثر بلع یک ماده شیمیایی، به ویژه سوراخ های مری یا معده کمک می کند. شما ممکن است یک رادیوگرافی قفسه سینه یا سی تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) دریافت کنید، که می تواند به تشخیص آسیب بافت داخلی کمک کند.

سوختگی های شیمیایی چگونه درمان می شوند؟

این سوختگی ها نیاز به درمان فوری دارند. در صورت بروز سوختگی بهتر است اول با مراکز درمانی تماس بگیرید و سپس مراحل زیر را انجام دهید:

• لباس ها را بردارید: برای محافظت از دستان خود از دستکش استفاده کنید. لباس های آلوده به مواد شیمیایی را جدا کنید. شما می خواهید از تماس آن با سایر نواحی بدن خود جلوگیری کنید.
• ماده شیمیایی را بردارید: هنوز دستکش می‌پوشید، آثار خشک باقی‌مانده از مواد شیمیایی را پاک کنید، اما مواد شیمیایی را پاک نکنید. پاک کردن می تواند آن را به سایر نواحی پوست شما پخش کند.
• شستشو با آب: ناحیه سوخته پوست یا چشم خود را با آب خنک بشویید. شستشو را حداقل تا نیم ساعت ادامه دهید، زیرا مواد شیمیایی می توانند پس از تماس به پوست شما آسیب برسانند. سعی کنید از تماس آب آلوده با سایر قسمت های پوست جلوگیری کنید. برخی از مواد شیمیایی از جمله اسید کربولیک یا فنل، اسید سولفوریک، پودرهای خشک و ترکیبات فلزی نباید با آب شسته شوند.
• آب بنوشید: اگر یک ماده شیمیایی را قورت دادید، آب بنوشید تا در معده رقیق شود. چیزی نخورید که باعث شود خودتان استفراغ کنید. استفراغ یک ماده شیمیایی می تواند آسیب بیشتری به همراه داشته باشد زیرا از طریق مری شما به سمت بالا باز می گردد. سپس، به یک بیمارستان بروید.

درمان در بیمارستان

انجمن سوختگی آمریکا توصیه می کند که هر کسی که دچار سوختگی شیمیایی است باید به مرکز سوختگی مراجعه کند. مرکز سوختگی واحدی از بیمارستان است که به درمان سوختگی اختصاص دارد. اگر به بخش اورژانس مراجعه کنید، ممکن است شما را به مرکز سوختگی معرفی کنند.

هنگامی که به بیمارستان می رسید، تیم مراقبت های بهداشتی شما موارد زیر را انجام می دهد:

• شدت سوختگی شما را ارزیابی کنند.
• به شستشوی سوختگی شما ادامه دهند.
• اگر ناراحت هستید به شما مسکن بدهند.
• برای جلوگیری از عفونت، آنتی بیوتیک را روی پوست شما بمالند یا، آنها را از طریق رگ بازوی شما به شما می دهند.
• برای سوختگی های خفیف یا متوسط از پانسمان یا بانداژ خشک استفاده کنند.

اگر سوختگی شدید دارید، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن قسمت سوخته پوست خود داشته باشید. برخی افراد نیاز به پیوند پوست دارند. یک جراح، پوست سالم را از جای دیگری از بدن شما می گیرد و آن را به ناحیه سوخته می چسباند. جراحی همچنین می تواند سوراخ های دستگاه گوارش شما را ترمیم کند.

آیا سوختگی شیمیایی قابل پیشگیری است؟

با رعایت اقدامات احتیاطی مناسب، خطر سوختگی شیمیایی خود را کاهش دهید:

• مواد شیمیایی را در ظروف محافظ خود نگهداری کنید.
• بدانید که با چه مواد شیمیایی کار می کنید و خطرات آنها را بدانید.
• مواد شیمیایی را در مکانی امن و غیر قابل دسترس برای کودکان نگهداری کنید.
• از لباس یا تجهیزات محافظ مانند دستکش، عینک و محافظ صورت استفاده کنید.

پیش آگهی برای افراد مبتلا به سوختگی شیمیایی چیست؟

بیشتر سوختگی های شیمیایی خفیف بدون باقی ماندن اسکارهای دائمی بهبود می یابند. با این حال، اثرات طولانی مدت سوختگی های شیمیایی شدید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسکار
• تنگی مری
• تغییر رنگ پوست
• از دست دادن بینایی
• سرطان های پوست، معده یا مری
• سوراخ در معده، مری یا قرنیه شما

چه زمانی باید در مورد سوختگی شیمیایی با پزشک خود مشورت کنیم؟

برای هر نوع سوختگی شیمیایی فوراً کمک بگیرید. اگر سوختگی دارید که در حال بهبود است، در صورت سوختگی با پزشک خود تماس بگیرید:

• باعث درد شدید می شود.
• ترشحات زرد یا سبز دارد.
• زخمی که بدتر می شود یا عفونی به نظر می رسد.

سخن آخر

این اختلال زمانی اتفاق می افتد که پوست یا چشمان شما با یک ماده محرک مانند اسید یا باز تماس پیدا می کند. سوختگی های شیمیایی به عنوان سوختگی سوزاننده نیز شناخته می شوند. آنها ممکن است واکنشی روی پوست یا بدن شما ایجاد کنند. اگر مواد شیمیایی بلعیده شوند، این سوختگی ها می توانند اندام های داخلی شما را تحت تاثیر قرار دهند.

در صورت قورت دادن یک ماده شیمیایی باید فوراً دهان خود را از نظر بریدگی یا سوختگی بررسی کنید. همچنین باید با مرکز کنترل مسمومیت محلی تماس بگیرید یا در صورت قورت دادن یک ماده شیمیایی فوراً به اورژانس مراجعه کنید. اسیدها و بازها باعث بیشتر سوختگی های شیمیایی می شوند. سوختگی های ناشی از مواد شیمیایی می تواند در مدرسه، محل کار یا هر مکانی که با مواد شیمیایی کار می کنید اتفاق بیفتد.