مقاومت آنتی بیوتیکی چیست؟

مقاومت آنتی بیوتیکی زمانی اتفاق می افتد که باکتری ها (میکروب ها) راه هایی برای نجات از داروهای طراحی شده برای از بین بردن آنها پیدا کنند. استفاده بیش از حد از این داروهای آنتی بیوتیکی می تواند منجر به مقاومت در برابر آنتی بیوتیک شود. آژانس های بهداشت جهانی آن را تهدیدی فوری برای سلامت عمومی می دانند.

وقتی فردی با باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک آلوده می شود، دیگر آنتی بیوتیک ها در درمان و پیشگیری از عفونت موثر نخواهند بود. این امر درمان را دشوار می کند و خطر گسترش عفونت مقاوم به آنتی بیوتیک را به دیگران افزایش می دهد. خوشبختانه، متخصصان راه هایی را برای جلوگیری از تبدیل مقاومت آنتی بیوتیکی به یک مشکل بزرگتر را شناسایی کرده اند.

باکتری های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها چیست؟

باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها، میکروب هایی هستند که دیگر نمی توان آنها را با داروهای آنتی بیوتیکی کنترل یا از بین برد. این مقاومت زمانی ایجاد می شود که باکتری ها به گونه ای تغییر کرده یا تغییر می کنند که آنتی بیوتیک ها روی آنها تاثیری ندارد.

این حالت به طور طبیعی هنگامی ایجاد می شود که باکتری ها تکامل یافته و مکانیسم های دفاعی را برای زنده ماندن در محیط در حال تغییر ایجاد کنند. اما کارشناسان می گویند که مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک ها این روند را به طور خطرناکی سرعت می بخشد.

تعداد فزاینده ای از باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم می شوند، از جمله آنهایی که باعث عفونت های پوستی، عفونت ادراری، مننژیت، بیماری های مقاربتی (STDs) و عفونت های دستگاه تنفسی مانند ذات الریه می شوند.

برای روشن شدن، این باکتری ها هستند، نه انسان ها که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم می شوند. به عبارت دیگر، این حالت به این معنا نیست که بدن انسان در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم می شود. این بدان معنی است که باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند.

پیشگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی

درمان عفونت های ناشی از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها دشوار است و تقریباً همه را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه نمی توان این وضعیت را به طور کامل درمان کرد، اما راه هایی برای جلوگیری از شدیدتر شدن این مشکل وجود دارد.

برخی از این روش های پیشگیری شامل، اجتناب از مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک ها، توقف گسترش عفونت های باکتریایی، انتخاب دقیق غذاها و تهیه غذای ایمن و توجه به استفاده بیش از حد از محصولات ضد باکتری خانگی است.

از مصرف داروهای غیر ضروری خودداری کنید.

تجویز بیش از حد آنتی بیوتیک ها علت  اصلی بروز این حالت می باشد. آنتی بیوتیک ها می توانند داروهای نجات بخشی برای عفونت باکتریایی باشند. اما گاهی اوقات برای عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی، سرفه، آنفولانزا و گلودردهای ویروسی استفاده می شوند. با استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها با نکات زیر می توانید از تجویزهای غیر ضروری جلوگیری کنید:

• آنتی بیوتیک ها را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید.
• آنتی بیوتیک را برای استفاده در آینده ذخیره نکنید.
• هرگز آنتی بیوتیک تجویز شده برای شخص دیگر را مصرف نکنید.
• از آنتی بیوتیک برای ویروس (مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا) استفاده نکنید.

اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما آنتی بیوتیک را پیشنهاد کند، آنها می توانند با شما در مورد علت نیاز به درمان صحبت کنند. حتی به شما در تشخیص علائم باکتریایی و علائم ویروسی کمک کنند.

مهم است که آنتی بیوتیک ها را دقیقاً مطابق دستور پزشک ارائه دهید. حذف دوزها یا ترک زودهنگام درمان حتی اگر احساس بهتری دارید منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی می شود.

از بروز عفونت باکتریایی پیشگیری کنید.

باکتری های antibiotic-resistance مانند سایر باکتری ها از طریق تماس با فرد آلوده به باکتری، برخورد با باکتری در محیط و یا مصرف غذا یا آب آلوده پخش می شوند.

به طور کلی، برخی از عادات بهداشت سالم است که می تواند به محافظت از شما از عفونت کمک کنند، عبارتند از:

• دستها را با آب و صابون بشویید.
• زخم ها یا بریدگی ها را تمیز نگه دارید.
• هنگام عطسه یا سرفه بینی و دهان خود را بپوشانید.
• با رابطه جنسی محافظت شده از بروز بیماری های مقاربتی پیشگیری کنید.
• از مواد غذایی برای جلوگیری از عفونت های ناشی از غذا درست استفاده کنید.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و سیستم های بیمارستانی نیز در پیشگیری از گسترش عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک نقش دارند. زیرا این باکتری ها در محیط های مراقبت های بهداشتی رایج هستند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی این کار را با استفاده از تکنیک های کامل برای کنترل عفونت و رعایت بهداشت خوب انجام می دهند.

گوشت آلوده به آنتی بیوتیک نخورید.

باکتری های antibiotic-resistance نه تنها از فردی به فرد دیگر بلکه از طریق حیوانات و مواد غذایی نیز منتقل می شوند. کارشناسان می گویند استفاده منظم از آنتی بیوتیک ها در حیوانات مزرعه عامل مقاومت آنتی بیوتیکی است.

در واقع، در سال 2017، سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه کرد که صنایع غذایی به طور معمول از آنتی بیوتیک ها در حیوانات سالم به عنوان راهی برای رشد و جلوگیری از بیماری جلوگیری کنند.

به عنوان مثال، هنگامی که کشاورزان از آنتی بیوتیک ها برای درمان دام استفاده می کنند. باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک می توانند در بدن حیوانات زنده بمانند. در صورت فروش در فروشگاه های مواد غذایی باقی بمانند. همچنین، این باکتری ها می توانند سایر محصولات را از طریق تماس با پسماند دام و فاضلاب آلوده کنند.

به همین دلیل، کارشناسان بر اهمیت تلاش برای خرید گوشتی فاقد آنتی بیوتیک در صورت امکان تاکید می کنند. برچسب بسته بندی را برای کلماتی مثل “مطرح بدون آنتی بیوتیک”، “بدون آنتی بیوتیک تجویز شده است،” و در برخی موارد «ارگانیک» بررسی کنید. همچنین بهتر است به منظور به حداقل رساندن مقدار گوشت در رژیم غذایی خود یا حذف کامل آن تلاش کنید.

از محصولات ضد باکتری به طور مناسب استفاده کنید.

اگرچه محصولات ضد باکتریایی مانند صابون های مایع، شستشوی بدن، مواد شوینده و اسپری های تمیز کننده به فروش می رسند. آنها می توانند میکروب ها را به طور موثرتری نسبت به صابون های معمولی از بین ببرند، اما سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نگرانی خود را مبنی بر استفاده از آنها نشان داده است. این آژانس فروش 24 عامل ضد باکتری در محصولات مصرفی بدون اجازه فدرال را بدون نسخه (OTC) ممنوع کرد. از تریکلوزان (TCS) 14 و triclocarban (TCC) به عنوان دو مورد رایج نام برد.

به گفته FDA، تولیدکنندگان این محصولات ثابت نکرده اند که برای استفاده طولانی مدت بی خطر هستند. یا از آب و صابون معمولی موثرتر هستند. بعلاوه، برخی مطالعات نشان داده اند که TCS به طور قابل توجهی در مقاومت آنتی بیوتیکی نقش دارد.

کارشناسان معتقدند که شستن دست ها با آب و صابون معمولی هنوز بهترین راه برای جلوگیری از عفونت های شایع باکتریایی است. صابون به تنهایی باکتری ها را از بین نمی برد. ذکر این نکته ضروری است که ممنوعیت FDA در مورد صابون های ضد باکتریایی که در بیمارستان ها کاربرد دارد، اعمال نمی شود.

تشخیص مقاومت آنتی بیوتیکی

عفونت های ناشی از باکتری های antibiotic-resistance می تواند تقریباً بر هر قسمتی از بدن تأثیر بگذارد، به این معنی که می تواند علائم متفاوتی را ایجاد کند. این عفونتها می توانند از بیماریهای جزئی تر مانند عفونت استرپتوکوک گلو و عفونت گوش تا شرایط جدی تر مانند مننژیت و انسفالیت باشند.

در مورد هرگونه علائم مداوم عفونت با پزشک خود تماس بگیرید و در صورت بروز علائم شدید یا بدتر، به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید.

آزمایشات تشخیصی 

در صورت مشکوک بودن به عفونت، یک متخصص مراقبت های بهداشتی معمولاً معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی از جمله بررسی داروهای فعلی شما را انجام می دهد. برای آزمایش کشت و حساسیت ممکن است سواب یا نمونه ای از خون، ادرار، بافت یا مایع دیگر گرفته شود. گاهی اوقات این حالت در هنگام تشخیص اولیه علت عفونت تشخیص داده می شود. اما احتمال دارد عفونت آنطور که انتظار می رود با درمان بهبود پیدا نکند.

نمونه برای آزمایش به منظور جداسازی و شناسایی باکتری ها به آزمایشگاه ارسال می شود. سپس متخصصان آزمایشگاه بالینی باکتری ها را در معرض آنتی بیوتیک های مختلف قرار می دهند تا ببینند. آیا هر کدام از آنها می توانند میکروب ها را از بین ببرند.

اگر باکتری ها در حضور این آنتی بیوتیک ها به رشد خود ادامه دهند، این بدان معناست که احتمالاً باکتری ها antibiotic-resistance هستند. اگر باکتری ها از بین بروند. احتمالاً می توان آنتی بیوتیک ها را درمان کرد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند عفونت شما را بر اساس نتایج آزمایش تشخیص دهد.

گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در سال 2019 در مورد تهدیدات مقاوم به آنتی بیوتیک، میکروب هایی را که بیشترین خطرات را ایجاد می کنند، ترسیم می کند. این میکروب های زیر را به عنوان تهدیدات فوری ذکر می کند:

• اسینتوباکتر مقاوم به کارباپنم
• Candida auri s ( C. auris )
• Clostridioides difficile ( C. difficile )
• Enterobacteriaceae مقاوم به کارباپنم (CRE)
• Neisseria gonorrhoeae مقاوم به دارو ( N. gonorrhoeae )

درمان مقاومت آنتی بیوتیکی

درمان عفونت های باکتریایی antibiotic-resistance دشوار و گاهی اوقات غیرممکن است. مدت زمان درمان بستگی به نوع عفونت و محل قرارگیری آن در بدن دارد.

درمان ممکن است در بیمارستان، خانه یا مرکز توانبخشی انجام شود. داروهای خاص مورد استفاده بر اساس نوع دقیق عفونت مقاوم متفاوت خواهد بود. آنها معمولاً با یک یا چند آنتی بیوتیک درمان می شوند.

اگر آنتی بیوتیک ها برای عفونت خاص موثر نیستند، درمان حمایتی ممکن است یک گزینه مناسبی باشد. این زمانی است که بیمار داروها و مراقبت هایی را برای علائمی مانند تب، درد، تورم، سرفه یا کم آبی دریافت می کند تا زمانی که علائم بهبودی نشان داده شود.

سخن آخر

آنتی بیوتیک ها جان بی شماری را نجات داده اند. اما هر زمان که از آنها بی دلیل استفاده کنید، می تواند به توسعه و گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی کمک کند. همانطور که WHO اشاره می کند، مقاومت آنتی بیوتیکی منجر به بستری طولانی مدت در بیمارستان، افزایش هزینه های پزشکی و مرگ بیشتر ناشی از عفونت های باکتریایی می شود.

در ایالات متحده، تخمین زده می شود که بیش از 2.8 میلیون عفونت antibiotic-resistance و 35000 مرگ در هر سال وجود دارد.

ایده خوبی نیست که از آنتی بیوتیک “برای درمان” عفونت باکتریایی استفاده کنید. یا از نسخه قدیمی بدون نیاز مجدد استفاده کنید. علاوه بر کمک به مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها، به یاد داشته باشید که عفونت شما بدتر می شود. یا اگر از داروهای اشتباه استفاده کنید، ممکن است عوارض جانبی جدی را تجربه کنید.

همیشه علائم عفونت باکتریایی را با پزشک خود یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی در میان بگذارید. آنها می توانند به شما در جهت درمان مناسب بیماری شما راهنمایی کنند.