عوارض HIV چیست؟

اچ آی وی ویروسی است که سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می دهد. از عوارض اچ آی وی توانایی بدن را برای مبارزه با عفونت ها و بیماری ها کاهش می دهد. در صورت عدم درمان، HIV می تواند منجر به عوارض زیادی در سراسر بدن شود. حدود 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده با اچ‌آی‌وی زندگی می‌کنند و تخمین زده می‌شود که از هر 7 نفر مبتلا به اچ‌آی‌وی، 1 نفر نمی‌داند که به HIV مبتلا است.

با درمان، بسیاری از افراد مبتلا به HIV می توانند به میزان قابل توجهی خطر عوارض خود را کاهش دهند و امید به زندگی داشته باشند. با این حال، بدون درمان، عفونت HIV در نهایت به HIV پیشرفته، که به نام ایدز نیز شناخته می شود، پیشرفت می کند. ابتلا به اچ آی وی درمان نشده می تواند فرد را در معرض خطر عوارض متعددی از جمله ایجاد برخی عفونت ها و سرطان های نادر قرار دهد.

در این مقاله از پزشکت، شایع ترین عوارض HIV را فهرست می کنیم و توضیح می دهیم که چگونه درمان می تواند از بروز آنها جلوگیری کند.

از عوارض اچ آی وی، عفونت های فرصت طلب

عفونت های فرصت طلب بیماری‌هایی هستند که معمولاً در افراد بدون HIV خفیف هستند، اما در افراد مبتلا به HIV در صورت آسیب‌دیدگی سیستم ایمنی، اغلب بروز می‌کنند و شدیدتر می‌شوند. از آنجایی که افراد مبتلا به HIV در ایالات متحده به طور گسترده از داروهای HIV استفاده می کنند، اکنون افراد کمتری به عفونت های فرصت طلب مبتلا می شوند.

عفونت های فرصت طلب رایج برای افراد مبتلا به HIV شامل موارد زیر است:

از دیگر عوارض اچ آی وی، ویروس هرپس سیمپلکس

ویروس هرپس سیمپلکس یک ویروس رایج است که بسیاری از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد و گهگاه باعث ایجاد زخم در اطراف دهان یا اندام تناسلی می شود. برای افراد مبتلا به HIV، به خصوص می تواند مشکل ساز باشد و منجر به زخم های مکرر شود. ممکن است باعث عفونت در برونش (لوله تنفسی) یا مری (لوله ای که دهان و معده را به هم متصل می کند) شود. همچنین می تواند منجر به ذات الریه شود.

از دیگر عوارض اچ آی وی، کاندیدیازیس

این عفونت قارچی باعث ایجاد یک پوشش ضخیم و سفید روی پوست، ناخن ها و غشاهای مخاطی می شود. کاندیدیازیس معمولاً دهان، واژن و مری را درگیر می کند. هنگامی که واژن را تحت تاثیر قرار می دهد، عفونت قارچی ولوواژینال نامیده می شود. هنگامی که دهان را تحت تاثیر قرار می دهد، به عنوان برفک دهان شناخته می شود.

متخصصان پزشکی وقتی اچ آی وی را زمانی که باعث عفونت شدید یا مداوم در دهان یا واژن می شود یا در مری رخ می دهد، یک عفونت فرصت طلب می دانند.

سالمونلا سپتی سمی، از دیگر عوارض اچ آی وی

عفونت با باکتری سالمونلا تقریبا باعث 1.35 میلیون بیماری می شود. در آمریکا هر سال غذای آلوده علت اصلی است. برای افراد مبتلا به HIV، عفونت سالمونلا ممکن است به شکل شدیدی به نام سپتی سمی سالمونلا پیشرفت کند که به جریان خون انتشار می یابد.

توکسوپلاسموز، از دیگر عوارض اچ آی وی

گربه ها، جوندگان و سایر حیوانات اغلب حامل انگل توکسوپلاسما گوندی هستند. هنگامی که به انسان منتقل می شود، می تواند بسیاری از اعضای بدن از جمله چشم، ریه، قلب و کبد را تحت تاثیر قرار دهد.

اگر به مغز برسد، توکسوپلاسموز می تواند باعث تشنج شود. فردی با سیستم ایمنی ضعیف در صورت تماس با بستر گربه یا سایر منابع مدفوع حیوانات ممکن است به توکسوپلاسموز مبتلا شود. همچنین می تواند پس از خوردن گوشت قرمز یا گوشت خوک نیم پز ایجاد شود.

پنومونی، از دیگر عوارض اچ آی وی

پنومونی یک بیماری ریوی است که در نتیجه عفونت توسط یکی از بسیاری از باکتری ها، ویروس ها یا قارچ ها ایجاد می شود. برای افراد مبتلا به HIV می تواند شدید یا خطرناک باشد.

علائم پنومونی عبارتند از:

• لرز
• تب
• مشکل در تنفس
• سرفه مرطوب یا تولیدی

یک واکسن برای نوع شدید پنومونی باکتریایی (پنومونی پنوموکوکی) برای جلوگیری از عفونت در دسترس است. هر فرد مبتلا به HIV باید در مورد مزایای این واکسن با پزشک خود صحبت کند.

بیماری سل، از دیگر عوارض اچ آی وی

بیماری سل یک عفونت باکتریایی ریه است اما ممکن است به سایر قسمت های بدن از جمله کلیه ها، ستون فقرات و مغز سرایت کند. می تواند منجر به علائمی مانند:

• سرفه
• خستگی
• تب
• کاهش وزن

در سراسر جهان، سل یکی از علل اصلی مرگ و میر در افراد مبتلا به HIV است. این بیماری در ایالات متحده نسبت به گذشته به دلیل در دسترس بودن داروهای HIV کمتر شایع است، اما هنوز هم بسیاری از افراد مبتلا به HIV را تحت تاثیر قرار می دهد.

کوکسیدیوئیدومیکوزیس، از دیگر عوارض اچ آی وی

یک عفونت قارچی که معمولاً ریه‌ها را درگیر می‌کند، کوکسیدیوئیدومیکوزیس ناشی از استنشاق اسپورهای قارچی است که در مناطق گرم و خشک رایج هستند. باعث ایجاد نوعی ذات الریه به نام تب صحرا می شود.

کریپتوکوکوزیس

این عفونت قارچی از طریق ریه ها وارد بدن می شود و منجر به ذات الریه می شود. سپس می تواند به مغز انتشار یابد، جایی که باعث مننژیت و تورم می شود. همچنین می تواند بر استخوان ها، پوست و دستگاه ادراری تأثیر بگذارد.

کریپتوسپوریدیوز

افراد ممکن است با خوردن یا نوشیدن غذا یا آب آلوده به انگل روده ای کریپتوسپوریدیوم دچار کریپتوسپوریدیوز شوند. باعث اسهال شدید و مداوم می شود.

سیتومگالوویروس

سیتومگالوویروس (CMV) یک عفونت ویروسی است که می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:

• التهاب مغز، معروف به آنسفالیت
• التهاب در شبکیه چشم، به نام رتینیت
• معده ملتهب یا گاستروانتریت

هیستوپلاسموز

قارچ Histoplasma capsulatum به طور معمول ریه ها را آلوده می کند و باعث هیستوپلاسموز ، نوعی پنومونی می شود. افراد مبتلا به HIV پیشرفته ممکن است بیشتر به شکل شدید هیستوپلاسموز مبتلا شوند که سایر اندام ها را نیز تحت تأثیر قرار می دهد.

ایزوسپوریازیس

خوردن غذا یا آب آلوده می تواند باعث عفونت ایزوسپوریازیس شود. در افراد مبتلا به HIV، علائم ایزوسپوریازیس می تواند شدید باشد و شامل موارد زیر باشد:

• اسهال
• تب
• استفراغ
• کاهش وزن

کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم

انواع مختلف مایکوباکتریوم باعث عفونت مایکوباکتریوم آویوم کمپلکس (MAC) می شود که به ندرت افراد بدون HIV را تحت تاثیر قرار می دهد. در افراد مبتلا به HIV، به ویژه HIV پیشرفته، این عفونت باکتریایی می تواند جدی و خطرناک باشد. می تواند باعث ذات الریه یا انتشار در سراسر بدن شود.

پنومونی پنوموسیستیس جیرووسی

پنومونی پنوموسیستیس جیرووسی یا PJP یک عفونت قارچی ریه است که باعث بروز علائم زیر می شود:

• مشکلات تنفسی، از جمله اکسیژن کم
• سرفه خشک
• تب

لکوآنسفالوپاتی چند کانونی پیشرفته

این یک بیماری نادر ویروسی است که مغز و نخاع را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری عمدتاً افراد مبتلا به HIV را تحت تأثیر قرار می دهد.

علائم عبارتند از:

• کوری
• اختلال روانی
• فلج شدن

سرطان های خاص

افراد مبتلا به HIV پیشرفته یا کنترل نشده بیشتر از افراد بدون HIV در معرض ابتلا به چندین نوع سرطان از جمله موارد زیر هستند:

سارکوم کاپوزی

سارکوم کاپوزی در افرادی که HIV ندارند نادر است. باعث ایجاد تومورهایی در دیواره رگ های خونی می شود که به صورت ضایعات صورتی، بنفش یا سیاه روی پوست ظاهر می شوند. اگر سارکوم کاپوزی به ریه ها، غدد لنفاوی، دستگاه گوارش یا سایر اندام ها انتشار یابد، می تواند خطرناک باشد.

سرطان مهاجم دهانه رحم

سرطان دهانه رحم از دهانه رحم که بخش پایینی رحم است شروع می شود. بدون درمان، می تواند به اندام های مجاور و سایر نواحی بدن سرایت کند. بررسی منظم دهانه رحم و آزمایش پاپ اسمیر می تواند به جلوگیری از پیشرفت و پیشرفت سرطان دهانه رحم کمک کند.

لنفوم ها

انواع مختلفی از لنفوم وجود دارد که سرطان هایی هستند که بر گلبول های سفید و غدد لنفاوی تأثیر می گذارند. یکی از علائم اولیه تورم غدد لنفاوی است. انواعی که اغلب افراد مبتلا به HIV را تحت تاثیر قرار می دهند لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین هستند.

عفونت های همزمان

افراد ممکن است به عفونت همزمان مبتلا شوند. این جایی است که بیش از یک عفونت به طور همزمان فعال است.

عفونت های همزمان با HIV عبارتند از:

• بیماری سل
• هپاتیت B
• هپاتیت C

افراد می توانند هپاتیت B و C را به روش های مشابه HIV، مانند رابطه جنسی یا تجهیزات مشترک تزریق مواد مخدر، مبتلا کنند. حدود 10 درصد از افراد مبتلا به HIV در ایالات متحده نیز هپاتیت B دارند و حدود 25 درصد از افراد مبتلا به HIV نیز هپاتیت C دارند.

سلامت روان

تشخیص HIV می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان فرد داشته باشد. زندگی با اچ‌آی‌وی شکل‌های مختلفی از استرس را همراه دارد: مانند نیاز به هماهنگی پشتیبانی پزشکی، مدیریت داروها، و مقابله با انگ ناعادلانه مرتبط با HIV. گفتار درمانی، حمایت اجتماعی، داروها و سایر درمان‌ها می‌تواند به بسیاری از افراد کمک کند تا با تأثیرات سلامت روان HIV مقابله کنند.

سایر عوارض ابتلا به HIV

اگرچه دلیل آن مشخص نیست، HIV ، حتی در صورت استفاده از درمان موثر با برخی از اختلالات عصبی شناختی در مراحل بعدی زندگی همراه است. این اختلالات به عنوان اختلالات عصبی مرتبط با HIV (HAND) شناخته می شوند و می توانند از از دست دادن گاه به گاه حافظه تا زوال عقل متغیر باشند.

برخی از افراد مبتلا به HIV پیشرفته دچار سندرم هدر رفتن می شوند. این وضعیت کاهش حداقل 10 درصد از وزن بدن آنها همراه با اسهال، تب یا ضعف برای حداقل یک ماه است. HIV و برخی از داروهایی که HIV را درمان می کنند ممکن است خطر ابتلا به بیماری قلبی یا بیماری کلیوی را در فرد افزایش دهند.

چگونه از بروز عوارض HIV پیشگیری کنیم؟

بهترین راه برای جلوگیری از عوارض HIV این است که داروها را به طور مداوم طبق تجویز مصرف کنید و درمان را در اسرع وقت شروع کنید.

درمان ضد رتروویروسی سیستم ایمنی را سالم نگه می دارد و زمانی که به طور مداوم مصرف شود به طوری که سطح ویروس HIV در خون غیرقابل تشخیص باشد، خطر انتقال ویروس به دیگران را به صفر می رساند.

عادات سبک زندگی زیر ممکن است به افراد مبتلا به HIV کمک کند تا سالم بمانند:

• تهیه و نگهداری مواد غذایی با رعایت اصول بهداشتی
• عدم نوشیدن مستقیم آب از دریاچه ها یا رودخانه ها
• هرگز از سوزن یا سرنگ مشترک با دیگران استفاده نکنید.
• اجتناب از افرادی که دارای عفونت های مسری هستند.
• خوردن یک رژیم غذایی متعادل، پر از میوه ها و سبزیجات تازه، غلات کامل و منابع پروتئین بدون چربی.
• از گوشت خام، غذاهای دریایی، تخم مرغ و لبنیات غیر پاستوریزه خودداری کنید، زیرا ممکن است خطر مسمومیت غذایی را افزایش دهند.
• در خارج از کشور، نوشیدن آب بطری شده و پرهیز از یخ و غذاهایی که ممکن است منبع عفونت باشند، مانند گوشت خام یا میوه ها و سبزیجات پوست کنده.
• برای جلوگیری از ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی همیشه از کاندوم و سایر روش های بازدارنده هنگام رابطه جنسی استفاده کنید.
• پرهیز از برخی مکمل‌ها، مانند مخمر سنت جان و مکمل‌های سیر، که ممکن است با داروهای ضدرتروویروسی تداخل داشته باشند.
• رعایت بهداشت در اطراف حیوانات خانگی به ویژه گربه ها و مدفوع آنها. هنگام تعویض سینی زباله از دستکش استفاده کنید و پس از آن دست ها را کاملا بشویید.
• سوال از پزشک در مورد واکسیناسیون برای کمک به جلوگیری از ذات الریه و سایر عفونت های جدی.

عوارض HIV چگونه درمان می شود؟

بسیاری از داروهای موثر برای درمان علائم HIV و جلوگیری از پیشرفت ویروس به ایدز در دسترس هستند.

هنگامی که فردی درمان ضد رتروویروسی دریافت می کند، بار ویروسی او را کاهش می دهد. بار ویروسی مقدار ویروس در خون یا مایعات فرد است. هنگامی که بار ویروسی یک فرد غیرقابل تشخیص می شود، به این معنی است که دیگر نمی تواند ویروس را به افراد دیگر منتقل کند.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی توصیه می کنند که همه افراد مبتلا به HIV بدون در نظر گرفتن سن، علائم یا تعداد سلول های CD4، در اسرع وقت داروهای ضد رتروویروسی را شروع کنند.

درمان‌ها زمانی مؤثرتر هستند که فرد آن‌ها را به‌طور مداوم طبق تجویز پزشک مصرف کند و برای معاینات منظم سلامتی مراجعه کند. درمان عفونت های فرصت طلب شامل داروهای ضد ویروسی، آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضد قارچی است.

سخن آخر

اگرچه افراد مبتلا به HIV در معرض خطر طیف وسیعی از عوارض هستند، پیش آگهی افراد مبتلا به این بیماری در چند دهه اخیر به شدت بهبود یافته است. درمان‌های مدرن می‌توانند هم از بروز علائم و هم از بروز عوارض جلوگیری کنند.

همراه با تغییرات سبک زندگی، داروهای ضد رتروویروسی به این معنی است که اکثر افراد مبتلا به HIV می توانند طول عمری مشابه زندگی عمومی داشته باشند.

هنگامی که یک فرد برای اولین بار به HIV مبتلا می شود، اغلب یک دوره اولیه علائم مشابه آنفولانزا را در عرض 2 تا 4 هفته پس از عفونت تجربه می کند که به عنوان HIV حاد شناخته شده است. پس از این، ممکن است برای سال‌ها هیچ علامتی نداشته باشند که به عنوان HIV مزمن شناخته می‌شود. این مرحله بدون درمان ممکن است 10 سال یا بیشتر طول بکشد یا با درمان مادام العمر باشد، اگرچه این امر نادر است.

بدون درمان، HIV می تواند به HIV یا ایدز پیشرفته تبدیل شود. افراد مبتلا به ایدز بیشتر مستعد ابتلا به انواع مختلفی از عفونت ها که به عنوان عفونت های فرصت طلب شناخته می شوند و همچنین برخی از سرطان ها هستند.

HIV به تدریج سلول های خاص سیستم ایمنی به نام سلول های CD4 را هدف قرار می دهد. با گذشت زمان، ویروس به تعداد بیشتری از این سلول ها آسیب می زند تا زمانی که سیستم ایمنی به اندازه کافی برای مقابله با عفونت ها قوی نباشد.

اگر تعداد CD4 فرد مبتلا به HIV کمتر 200 سلول در میلی لیتر مکعب باشد یا اگر دچار عفونت فرصت طلبی شوند، گفته می شود که فرد مبتلا به ایدز است.

زمانی که تعداد سلول های CD4 فرد بسیار کم می شود، عوارض ایجاد می شود. احتمال ابتلای فرد به عفونت ها، انواع خاصی از سرطان و سایر عوارض پزشکی بیشتر است.