عفونت های باکتریایی پوست سر  

عفونت های باکتریایی پوست سر می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند  و منجر به بروز علائم زیادی از خارش و سوزش گرفته تا قرمزی و تورم شود. هرچه بیشتر در مورد عفونت های باکتریایی پوست سر بدانید، زودتر می توانید درمان آنها را شروع کنید. متأسفانه، تعداد زیادی شرایط پوست سر وجود دارد و این باعث سردرگمی می شود. آنها اغلب می توانند برای مدت طولانی نادیده گرفته شوند زیرا ما خودمان آنها را اشتباه تشخیص می دهیم.

عفونت های باکتریایی سر برای از بین رفتن نیاز به درمان دارند. در صورت عدم درمان، علائم شما بدتر می شوند و باکتری ها احتمال انتشار خواهند داشت. از آنجا که ما اغلب سر خود را لمس می کنیم، انتشار هرگونه عفونت در پوست سر آسان است.

اگر با علائم پوست سر، مانند خارش و سوزش روبرو بوده اید، بسیار مهم است که بدانید چه شرایطی دارید. دانستن تفاوت بین عفونت باکتریایی و قارچی پوست سر می تواند تفاوت زیادی در نحوه درمان آن ایجاد کند.

عفونت های باکتریایی پوست سر می توانند در اثر تماس خارجی با چیزها یا مسائل داخلی ایجاد شوند. به عنوان مثال، اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است، احتمال ابتلا به عفونت بیشتر است. هر چیزی که مانع محافظ طبیعی پوست روی سر شما را مختل کند می تواند منجر به عفونت شود. برخی از علل عفونت پوست سر، عبارتند از:

• آسیب به پوست سر در اثر آسیب
• سابقه پوست سر مانند پسوریازیس
• انتقال از حیوان خانگی یا جسم بی جان
• خاراندن پوست سر که منجر به خونریزی شود.
• استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها یا کرم های استروئیدی

پوست ما به عنوان یک مانع طراحی شده است. اگر پوست سالم باشد از جلوگیری از عفونت جلوگیری می کند. اما، هر یک از موارد ذکر شده در بالا، یا سیستم ایمنی ضعیف می تواند به راحتی عفونت را ایجاد کند. از آنجا که هیچ دلیل مشخصی برای عفونت باکتریایی پوست سر وجود ندارد، توجه دائمی به علل بروز آن ضروری است.

آیا عفونت های باکتریایی پوست سر جدی هستند؟

هر نوع عفونی که پوست سر را تحت تأثیر قرار دهد می تواند خطرناک باشد. حتی در صورت درمان، ممکن است آثار ماندگاری برای شما باقی بماند. اکثر بیماری های پوست سر با انبوهی از علائم منفی همراه است. یکی از برجسته ترین آنها خارش است. متأسفانه، خارش می تواند منجر به ریزش مو و آسیب فولیکول شود. اگر موهای خود را به دلیل عفونت باکتریایی از دست بدهید، می تواند شرم آور باشد و منجر به برخی مسائل روانی اجتماعی شود.

باکتری ها همچنین می توانند به سرعت پخش شوند. باز هم، یکی از شایع ترین علائم عفونت باکتریایی خارش است. با آن خارش معمولاً التهاب و قرمزی همراه می شود. نادیده گرفتن آن تقریباً غیرممکن به نظر می رسد. در مورد فولیکول های مو آلوده، علائمی مانند برجستگی های قرمز پر از چرک ظاهر می شود. خاراندن این برجستگی ها می تواند باعث آسیب آنها شود. این شما را در معرض خطر گسترش عفونت به دیگر نواحی پوست سر یا پوست قرار می دهد.

برخی از عفونت های باکتریایی می توانند علائم نامطلوبی را در نقاط دیگر بدن ایجاد کنند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• حالت تهوع
• استفراغ
• سردرد
• گرفتگی عضلات
• گلو درد

اگر هر کدام از این علائم را همراه با زخم در سر و یا خارش دارید، به احتمال زیاد با نوعی عفونت باکتریایی مبتلا هستید و بهتر است برای تشخیص علت وضعیت خود به متخصص پوست و مو مراجعه کنید.

شایع ترین عفونت های باکتریایی پوست سر چیست؟

شایع ترین عفونت های باکتریایی شامل فولیکولیت (فولیکول های موی آلوده) و زردی است. سایر شرایطی که پوست سر را تحت تاثیر قرار می دهند شامل درماتیت سبورئیک و کرم حلقوی است. اینها عفونت در نظر گرفته می شوند، اما توسط قارچ ایجاد می شوند. در مورد درماتیت سبورئیک، اغلب باکتری ها نیز وجود دارند. اما، اینها بیشتر عفونت های قارچی هستند که باید به گونه ای متفاوت درمان شوند. خبر خوب در مورد عفونت باکتریایی این است که نیازی به تکرار دوره درمان نیست. هنگامی که آن را درمان می کنید، این بدان معنا نیست که مانند بسیاری دیگر از مشکلات پوست سر دوباره بر می گردد. بنابراین، هرچه زودتر درمان را شروع کنید، بهتر است.

فولیکولیت

فولیکولیت زمانی رخ می دهد که فولیکول های مو در پوست سر عفونی می شوند. این می تواند در هر نقطه از بدن که مو در آن رشد می کند رخ دهد. اما، در پوست سر معمول است زیرا تعداد زیادی فولیکول وجود دارد. فولیکولیت زمانی رخ می دهد که فولیکول های مو ملتهب می شوند. باکتری های استافیلوکوک می توانند به فولیکول های مو آسیب دیده نفوذ کرده و خرابی ایجاد کنند.

در ابتدا علائم این عفونت شامل التهاب و خارش خواهد بود. اما در صورت عدم درمان می تواند علائم قابل توجهی را به دنبال داشته باشد. واضح ترین آن برجستگی های جوش مانند قرمز روی پوست سر است. این برآمدگی ها در هر مکانی که فولیکول وجود داشته باشد رخ می دهد.

علل فولیکولیت

چندین عامل می توانند به فولیکولیت منجر شود. متأسفانه، بیشتر علل عادات روزانه یا عوامل خارجی هستند. عرق و خاک روی پوست سر می تواند باعث مسدود شدن فولیکول ها شود. این می تواند به دلیل هر چیزی از ورزش کردن بدون دوش گرفتن یا پوشیدن مکرر کلاه گرم اتفاق بیفتد. همچنین می توانید از تراشیدن سر خود با تیغ استفاده کنید.

تقریباً هر کسی می تواند به این بیماری مبتلا شود، اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند معمولاً بیشتر در معرض خطر هستند.

معمولاً در موارد خفیف، فولیکولیت برای اکثر افراد دو هفته طول می کشد. در حالی که ممکن است زمان زیادی برای مقابله با چیزی به نظر نرسد، اما مشکل در علائم ناراحت کننده این بیماری است. همچنین می تواند به طور بالقوه خطرناک باشد.

هنگامی که تاول های چرکی ناشی از فولیکول های موی آلوده را می خارانید، آنها می توانند ترشح یا حتی خونریزی کنند. از آنجا که این یک عفونت باکتریایی است، آن مایع خروجی می تواند باکتری ها را در جاهای دیگر پخش کند. این امر نه تنها درمان این بیماری را دشوارتر می کند، بلکه علائم ناراحت کننده را نیز گسترش می دهد.

درمان فولیکولیت

به دلیل علائم تحریک کننده، اکثر افراد مبتلا به فولیکولیت سعی می کنند آن را درمان کرده و تسکین پیدا کنند. در موارد شدید، ممکن است نیاز به تجویز آنتی بیوتیک از پزشک داشته باشید. همچنین می توانید یک شستشو یا شامپوی ضد باکتری بدون نسخه را انتخاب کنید. حتماً از شامپوی دارویی بدون عطر و مواد شیمیایی مضر استفاده کنید. اگر پوست سر شما قبلاً تحریک شده است، برخی از مواد شیمیایی می توانند باعث عوارض بیشتری شوند.

داروهای طبیعی نیز یک راه حل محبوب برای فولیکول های مو آلوده هستند. روغن درخت چای یکی از بهترین گزینه های درمانی است. می توانید به تنهایی از روغن حامل استفاده کنید یا می توانید از شامپو روغن درخت چای پل میچل استفاده کنید. این یک عامل ضد باکتری و ضد عفونی کننده طبیعی است. بنابراین، روغن طبیعی ضمن تمیز نگه داشتن منطقه به مبارزه با عفونت کمک می کند. همچنین باعث تسکین خارش پوست می شود. حتی کمپرس گرم روی پوست سر می تواند به تسکین التهاب کمک کند.

ایمپتیگو

Impetigo یکی دیگر از عفونت های شایع باکتریایی پوست سر است. این بیماری بسیار مسری است و در کودکان شایع است، اما هر کسی می تواند به آن مبتلا شود. گاهی اوقات می توان آن را با کرم حلقوی که یک عفونت قارچی است اشتباه گرفت. چند تفاوت اساسی وجود دارد. به جای اینکه حلقه شکل داشته باشد، impetigo بیشتر شبیه تاول ها و زخم های برجسته خواهد بود.

تاول های مرتبط با این بیماری اغلب قرمز، ملتهب هستند و می توانند مایع زرد رنگی را ترشح کنند. از آنجا که این بیماری باکتریایی است، ترشح این مایع خطرناک است. می تواند باعث گسترش عفونت شود. همچنین می تواند فولیکول های مو را مسدود کرده و احتمال بیشتری برای عفونت قوی تر ایجاد کند. اگر مبتلا به زردی پوست سر هستید، تجربه آن در سایر نواحی بدن نیز غیر معمول نیست.

دلیل اینکه شایع ترین نوع بیماری impetigo در کودکان است، این است که سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف تر است. بزرگسالان معمولاً می توانند کمی بهتر با این بیماری مقابله کنند، اما هنوز در خطر هستند. این خطر در هوای گرمتر و شرایط مرطوب افزایش می یابد. همچنین می تواند در جایی رخ دهد که پوست سر به هر طریقی باز شده باشد.

درمان ایمپتیگو

در موارد خفیف ایمپتیگو، از کرم های آنتی بیوتیکی موضعی استفاده می شود. اگر عفونت به مناطق دیگر بدن سرایت کرده باشد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کند. این می تواند به خلاص شدن از شر این بیماری از داخل به بیرون کمک کند.

می توان از صابون های ضد باکتری، شامپوها یا کرم ها برای زخم های ناشی از زگیل استفاده کرد. شما می توانید از هر محلول آنتی بیوتیک بدون نسخه ای که می خواهید استفاده کنید، تا زمانی که مطمئن باشید عوارضی برای تان ندارد. خطرات مربوط به این بیماری کمی شبیه فولیکولیت است. خارش می تواند منجر به آسیب بیشتر، پخش شدن و حتی ریزش مو شود.

یک خطر مهمتر در مورد impetigo این است که بسیار مسری است. این یکی از دلایلی است که کودکانی که در مهدکودک یا مدرسه هستند به دفعات به آن مبتلا می شوند. موارد خاصی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر گسترش بیماری یا ابتلا به آن از شخص دیگر انجام دهید. برخی نکات مفید عبارتند از:

• پوشاندن زخمهای واضح با گاز، مخصوصاً اگر چرک ترشح می کند.
• شستن مکرر دستها و تشویق کسانی که با آنها زندگی می کنید یا زمانی را با آنها سپری می کنید به انجام همان کار
• از به اشتراک گذاشتن حوله یا وسایل مو مانند شانه و برس بپرهیزید.

آیا می توان از عفونت های باکتریایی پوست سر پیشگیری کرد؟

باکتری ها می توانند غیرقابل پیش بینی باشند. تقریباً غیرممکن است که از عفونت ها جلوگیری یا از آنها جلوگیری شود. اما، مواردی وجود دارد که می توانید برای کاهش ریسک خود انجام دهید. هرچه بیشتر بتوانید از خود در برابر این نوع عفونت ها محافظت کنید، بهتر است.

برخی از اقدامات پیشگیرانه عبارتند از:

• عادات بهداشتی خوبی را رعایت کنید و موهای خود را به اندازه کافی شستشو دهید.
• از به اشتراک گذاشتن مواردی که مکرراً پوست سر شما را لمس می کند، خودداری کنید.
• به پوست سر خود فرصت دهید تا “نفس بکشد”. اگر مرتباً از کلاه استفاده می کنید، چندین ساعت در روز را بدون کلاه به خود اختصاص دهید. استفاده زیاد از کلاه های ضخیم یا سنگین می تواند باعث گیر افتادن عرق و مسدود شدن فولیکول ها و منافذ مو شود.
• همیشه موهای خود را بشویید و پوست سر خود را پس از تعریق زیاد تمیز کنید. این می تواند شامل هر چیزی از یک ساعت در ورزشگاه تا یک روز در یک کار دستی باشد.
• از کلاه یا لباس دیگران که ممکن است آلوده به باکتری باشد، استفاده نکنید. اگر می دانید که مستعد ابتلا به این نوع عفونت ها هستید، موارد خود را به اشتراک نگذارید.
• رژیم غذایی مناسبی داشته باشید. عفونت های باکتریایی برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بسیار بدتر خواهد بود. با انجام اقدامات لازم برای سالم و فعال نگه داشتن بدن، شانس بیشتری برای مبارزه با عفونت خواهید داشت.

علت عفونت قارچی و ویروسی پوست سر چیست؟

از آنجا که بسیاری از شرایط احتمالی پوست سر وجود دارد، آگاهی از انواع مختلف می تواند درمان صحیح مشکل را آسان تر کند. دو نوع مهم دیگر عفونت های سر، قارچی و ویروسی هستند.

• عفونت های قارچی در پوست سر به دلیل رشد بیش از حد مخمرها یا واکنش ایمنی ایجاد می شود. مخمرها و درماتوفیت ها علت اصلی عفونت های قارچی مزاحم هستند. برخی از شایع ترین مشکلات قارچی پوست سر، کچلی و درماتیت سبورئیک است.
• عفونت های ویروسی کمتر شایع هستند، اما هنوز هم روی پوست سر ایجاد می شوند. آنها معمولاً در نتیجه عفونت ویروسی داخلی موجود هستند. سپس عفونت از داخل بر روی پوست سر خود را نشان می دهد. برخی از شایع ترین مشکلات ویروسی که روی پوست سر تاثیر می گذارد شامل آبله مرغان و ویروس هرپس سیمپلکس است.

تشخیص نوع عفونت روی پوست سر می تواند درمان آنها را آسان تر کند. همچنین می تواند به شما کمک کند درک بهتری از میزان شدید عفونت در صورت عدم رسیدگی صحیح داشته باشید. درمان عفونت های باکتریایی و عفونت های قارچی باید متفاوت باشد، اما هر دو ممکن است به مراجعه به پزشک نیاز داشته باشند.