لارنگوسکوپی

از آنجا که بسیاری از اختلالات صوتی به دلیل وجود مشکلاتی در حنجره و یا گلو ایجاد می شود، بررسی دقیق حنجره و گلو برای شناسایی علت یا دلایل اختلالات صوتی مهم است. روش های مختلفی برای بررسی گلوگاه و حنجره وجود دارند. یکی از این روش ها لارنگوسکوپی می باشد. در طی این روش تشخیصی پزشک، لارنکس (حنجره) و گلو بیمار را معاینه می کند. حنجره، جعبه صوتی است که در قسمت بالای نای قرار دارد. سلامت حنجره بسیار مهم است چون تارهای صوتی در این قسمت قرار دارند و عبور هوا از حنجره و لرزش تارها باعث ایجاد صدا می شود و به افراد امکان صحبت کردن را می دهد.

انواع لارنگوسکوپی

نازولارنگوسکوپی

لارنگوسکوپی فیبروپتیک رایج ترین روش برای بررسی حنجره می باشد. بیماران در طی این روش هوشیار هستند و نیاز به بیهوشی ندارند. این روش معمولاً کمتر از 1 دقیقه طول می کشد و پزشک برای بی حسی از اسپری Numbing در بینی بیماران استفاده می کند. در این معاینه امکان مشاهده کادر صوتی در حین عمل وجود دارد. پزشک یک لوله انعطاف پذیر همراه با تلسکوپ کوچک را از طریق بینی به پشت گلو بیمار وارد می کند. این روش به پزشک اجازه می دهد تا جعبه صوت و حنجره بیمار را در حین صحبت کردن، آواز خواندن و سرفه بررسی و مشاهده کند.

استروبوسکوپی

استفاده از استروبوسکوپی می تواند اطلاعات بیشتری در مورد مشکلات جعبه صوتی در اختیار پزشکان قرار دهد.

لارنگوسکوپی مستقیم

در لارنگوسکوپی مستقیم از لوله ای به نام لارنگوسکوپ استفاده می شود و ابزار در قسمت پشتی گلوی بیمار قرار می گیرد. لوله ممکن است انعطاف پذیر یا سفت باشد. این روش به پزشک اجازه می دهد تا عمق بیشتری از گلو بیمار را بررسی کرده و یا جسم خارجی بلعیده شده و یا نمونه بافتی را برای انجام بیوپسی خارج کند. این کار در بیمارستان یا مرکز پزشکی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.

لارنگوسکوپی انعطاف پذیر مستقیم

پزشک از یک دامنه نازک و انعطاف پذیر برای دیدن گلوی بیمار و برای خشک کردن ترشحات در بینی و گلو از دارو استفاده می کند. همچنین پزشک می تواند برای بی حس کردن گلو از یک بی حسی موضعی روی گلو استفاده کنند. دامنه در بینی بیمار قرار گرفته و سپس به آرامی به سمت گلو حرکت داده می شود. از آنجا که دامنه به پایین گلو باید منتقل شود، پزشک ممکن است داروی بیشتری را اسپری کند تا گلو در حین معاینه بی حس شود.

لارنگوسکوپی سفت و سخت مستقیم

بیمار باید قبل از انجام لارنگوسکوپی سفت و سخت، تمام جواهرات، پروتزها و عینک خود را جدا کرده و قبل از معاینه مثانه خود را خالی کند. لارنگوسکوپی سفت و سخت مستقیم در یک اتاق عمل انجام می شود.

در این روش بیمار روی پشت خود دراز می کشد. بعد از بیهوشی، لارنگوسکوپ سفت و سخت در دهان و پایین گلو قرار می گیرد. در این صورت پزشک قادر به دیدن جعبه صوتی (حنجره) و تارهای صوتی بیمار خواهد بود. لارنگوسکوپ سفت و سخت ممکن است برای از بین بردن اشیاء خارجی در گلو، جمع آوری نمونه های بافتی (بیوپسی)، برداشتن پولیپ از تارهای صوتی یا انجام لیزر درمانی استفاده شود. معاینه 15 تا 30 دقیقه طول می کشد.

برای مراقبت های بعد از لارنگوسکوپی سفت و سخت بهتر است بیماران:

• حدود 2 ساعت بعد از لارنگوسکوپی یا تا زمانی که قادر به بلع نباشند، چیزی نخورند و ننوشند. پس از آن می تواند غذاهای آبکی استفاده کنند.
• سعی کنند چند ساعت پس از لارنگوسکوپی، سرفه های سفت و سختی نداشته باشند.
• اگر در طول لارنگوسکوپی تارهای صوتی بیمار تحت تأثیر قرار گرفته بهتر است تا 3 روز زیاد و طولانی صحبت نکنند.
• اگر پزشک در طی لارنگوسكوپي از بافت گلو نمونه برداری کرده باشد ممکن است بیماران، تا 3 هفته نیاز به استراحت داشته باشند.

لارنگوسکوپی غیر مستقیم

پزشک در روش لارنگوسکوپی غیر مستقیم از یک آینه کوچک در پشت گلو بیمار استفاده می کند. لارنگوسکوپی غیرمستقیم یک روش ساده است و در بیشتر مواقع، در مطب پزشک انجام می گیرد. پزشک ممکن است از دارو برای بی حس کردن پشت گلو استفاده کند. معاینه 5 تا 10 دقیقه طول می کشد. اگر در حین معاینه از بی حسی موضعی استفاده شود، برای تاثیر بی حس کردن حدود 30 دقیقه طول می کشد.

برای روش غیرمستقیم، بیمار مستقیماً روی یک صندلی می نشیند و به طور معمول داروی مسکن یا بی حس کننده موضعی روی گلوی او اسپری می شود. پزشک زبان بیمار را با گاز پوشانده و آن را نگه می دارد تا جلوی دید را نگیرد. در مرحله بعد، پزشک یک آینه را در گلو بیمار وارد کرده و منطقه را مورد بررسی قرار می دهد. ممکن است از بیمار خواسته شود در طی، صدای ایجاد کند و یا حرف بزند. آینه به گونه ای طراحی شده است که حنجره بتواند به راحتی حرکت کند. با استفاده از این روش پزشک می تواند شی بلعیده شده خارجی را از گلو بیمار خارج کند.

پزشک ممکن است برای بررسی بهتر علائم بیماری قبل از لارنگوسکوپی برخی آزمایشات جانبی را تجویز کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بلع باریم
• معاینه بدنی
• سی تی اسکن
• اشعه ایکس قفسه سینه

در بلع باریم پس از نوشیدن مایع حاوی باریم، پرتوهای X گرفته می شود. این عنصر به عنوان ماده حاجب عمل می کند و به پزشک اجازه می دهد تا گلو بیمار را با وضوح بیشتری مشاهده کند. مایع بلع سمی یا خطرناک نیست و در طی چند ساعت بعد از بلع از سیستم گوارش عبور کرده و دفع می شود. لارنگوسکوپی معمولاً بین پنج تا 45 دقیقه طول می کشد.

آمادگی برای لارنگوسکوپی

متخصصین گوش و حلق و بینی یا آسیب شناس گفتار زبان به طور معمول لارنگوسکوپی و یا استروبوسکوپی را انجام می دهد. آموزش و تجربه سابقه کار در انجام و ارزیابی لارنگوسکوپی و یافته های استروبوسکوپی بسیار مهم است. در شرایط خاص، استروبوسکوپی ممکن است توسط پزشک پرستار یا یک دستیار پزشک تحت نظارت پزشک انجام گیرد.

برای آماده گی بهتر قبل از لارنگوسکوپی در مورد نحوه انجام این عمل با پزشک خود صحبت کنید. قبل از انجام لارنگوسکوپی نام هر نوع دارویی که مصرف می کنید را به پزشک خود بگویید. ممکن است از شما خواسته شود تا یک هفته قبل از عمل، مصرف برخی داروها از جمله آسپرین و برخی داروهای رقیق کننده خون مانند کلوپیدوگل (پلاویکس) را متوقف کنید.

آماده سازی برای انجام لارنگوسکوپی بستگی به نوع آن دارد. در صورتی که لارنگوسکوپی نیاز به بیهوشی داشته باشد بیمار باید هشت ساعت قبل از آزمایش چیزی ننوشد و نخورد و برای جراحی کاملا ناشتا باشد.

عوارض لارنگوسکوپی

احساس بیمار بعد از لارنگوسکوپی به نوع آن بستگی دارد. لارنگوسکوپی غیرمستقیم چون با استفاده از آینه یا استروبوسکوپی صورت می گیرد می تواند باعث التهاب لثه شود. به همین دلیل لارنگوسکوپی غیرمستقیم اغلب در کودکان زیر 6 تا 7 سال یا کسانی که دندان مصنوعی دارند، استفاده نمی شود. لارنگوسکوپی فیبروپتیک برای کودکان انجام می گیرد و ممکن است باعث احساس فشار و عطسه کردن شود. بیمار ممکن است بعداً، دچار تحریک جزئی در قسمت بافت نرم در گلو شود، اما در کل این تست بسیار بی خطر تلقی می شود. اگر در طی تست بیمار به بیهوشی عمومی نیاز داشته باشد بعد از آن باید به خودش فرصت بهبودی بدهد. خستگی ناشی از لارنگوسکوپی ممکن است دو ساعت طول بکشد، و در این بیماران مدت باید از رانندگی خودداری کنند.

انواع لارنگوسکوپی به ندرت باعث ایجاد تورم و انسداد راه هوایی می شود. در صورت انسداد کامل راه هوایی بیمار ممکن است به یک لوله در گلو خود نیاز پیدا کند. در صورت نمونه برداری و بیوپسی، احتمال خونریزی، عفونت یا پارگی در مجاری هوایی وجود دارد.

کاربرد لارنگوسکوپی

این روش می تواند به پزشک در تشخیص بسیاری از شرایط و بیماری های مربوط به گلو و صدا کمک کند.

اما به طور کلی پزشک ممکن است این آزمایش را در شرایط زیر توصیه کند:

• مشکلات بلع
• سرفه های خونی
• درد گلو که از بین نمی رود.
• درد گوش که از بین نمی رود.
• سرفه طولانی مدت و یا مزمن
• بوی بد دهانی که از بین نمی رود.
• توده در ناحیه سر یا گردن با علائم سرطان
• مشکلات صوتی که بیش از 3 هفته طول بکشد.
• احساس اینکه چیزی در گلو فرد گیر کرده است.
• مشکلات تنفسی از جمله تنفس پر سر و صدا (استیدور)
• مشکل تنفسی فوقانی طولانی مدت در یک فرد سیگاری

نتایج طبیعی لارنگوسکوپی

نتیجه طبیعی لارنگوسکوپی نشان دهنده این است که گلو و یا جعبه صوتی و تارهای صوتی بیمار طبیعی به نظر می رسند.

نتایج غیر طبیعی لارنگوسکوپی

نتایج غیر طبیعی لارنگوسکوپی ممکن است نشان دهنده موارد زیر باشد:

• التهاب در گلو
• سرطان گلو یا حنجره
• گره های روی تارهای صوتی
• پولیپ ها (توده های خوش خیم) روی جعبه صوتی
• نازک شدن عضله و بافت در جعبه صوتی (پره بیلاریژنیس)
• رفلاکس اسید (GERD)، که می تواند باعث قرمزی و التهاب تارهای صوتی شود.

لارنگوسکوپی یک روش نسبتا بی خطر است و عوارض آن به روش و نوع آن بستگی دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت
• خونریزی
• صدمه به زبان یا لب
• زخم در بافت دهان و گلو
• اسپاسم تارهای صوتی، که باعث مشکلات تنفسی می شود.
• واکنش آلرژیک نسبت به مواد بیهوشی از جمله مشکلات تنفسی و قلبی

مزایای لارنگوسکوپی

لارنگوسکوپی اطلاعات با ارزشی را در ارتباط به وضعیت بیمار به پزشک ارائه می دهد. با استفاده از این فناوری ها پزشکان می توانند تا تصاویری از ساختار درونی گلو و حنجره بیمار ضبط کنند و این تصاویر را برای چندین بار مورد بررسی قرار دهند.